ตอนที่ 1 : ผู้เล่นระดับสูง
เมื่อ18 พฤษภาคม 2030, "สงครามเทพเจ้า" ที่ผู้เล่นได้คาดการณ์ไว้เป็นเวลาสามปีในที่สุดก็เริ่ม ในวันนี้ผู้เล่นอันดับหนึ่งจากทั่วโลกกำลังจะมีส่วนร่วมในการต่อสู้ที่ดุเดือด เพื่อตัดสินใจทันทีและสำหรับทุกคนผู้ซึ่งเป็นผู้เล่นระดับเทพที่แท้จริงในเกม "ราชาแห่งแพนธีออน"!
ผู้เล่นที่สามารถมีส่วนร่วมใน "สงครามเทพเจ้า"! เหล่านี้ทุกคนต้องผ่านการคัดเลือกจำนวนมากเพื่อไปถึงด่านนี้ ส่งผลให้ผู้เล่นหนึ่งร้อยคนจากหลายร้อยล้านคน พวกเขามีเป้าหมายเดียวเท่านั้นและ นั่นคือการเอาชนะทุกคนเพื่อให้พวกเขาสามารถชนะรางวัลคนใจกว้างและเงินสดสองร้อยล้านเหรียญ!!!
สำหรับรางวัลในเกมถึงสองร้อยล้านนั้น เป็นไปไม่ได้ยากอย่างที่เขาประกาศออกมา! ในปี2030....ยุคที่เกมออนไลน์เสมือนได้ซึมซับตลาดตลอดๆมานั้นคือความจริง!
หลี่ยี่แสดงออกด้วยความไม่พอใจ... และในขณะที่เขาค่อยๆถอยตัวออกจากฝูงชนอย่างช้า ๆ แล้วเดินไปที่เวทีพิธีกร
เขาอารมณ์ไม่ค่อยดีนักในวันนี้ เพราะแฟนของเขากำลังจะแต่งงานในวันพรุ่งนี้...แต่น่าเสียดายที่เจ้าบ่าวไม่ได้เป็นเขา ไม่มีใครจะรู้สึกดีในสถานการณ์นั้นเลย!
เขาเป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วม 100 คนใน "สงครามเทพเจ้า"แต่ไม่เหมือนกับผู้เข้าร่วมคนอื่น ๆ เขาไม่ได้มีสมาชิกพรรคแม้แต่คนเดียวที่อยู่ข้างๆเขา
คนเดียวจริงๆ!
ผู้เข้าร่วม 100 คนจากทั่วทุกมุมโลกมาถึงที่สถานที่นี้อย่างรวดเร็ว และเมื่อผู้ดำเนินรายการยกดาบศักดิ์สิทธิ์โดยตะโกนว่า "สงครามเทพเจ้า" เริ่มต้นขึ้นความกระตือรือร้นของผู้เล่นหลายล้านคนใน วิหารแพนธีออนก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
นัดแรกปาร์ตี้จับคู่!
"ราชาแห่งแพนธีออน" ไม่ใช่เกมผู้เล่นเดี่ยว หากท่านต้องการขึ้น "วิหารแพนธีออน" มันเป็นไปไม่ได้แน่นอนหากท่านไม่มีปาร์ตี้ที่ดีพอ! นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ในช่วงการแข่งขันครั้งแรกผู้เข้าร่วมจะได้รับอนุญาตให้เลือกสมาชิกพรรคและประสานงานกับพวกเขาได้
เมื่อหลี่ยี่ได้ยินกฎสำหรับการแข่งขันนัดแรก...สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไป
ปาร์ตี้จับคู่…
นานมาแล้ว...ที่ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นสมาชิกพรรคใดเลย เพราะในราชาแห่งแพนธีออนเขาเป็นที่รู้จักกันในนามของคนโกงที่น่ากลัว บุคคลดังกล่าวจะมีปาร์ตี้ของตัวเองได้อย่างไร?
"ผู้เข้าร่วมสามารถเลือกใครก็ได้ที่เหมาะสม และยังสามารถเข้าสู่สมรภูมิรบเมื่อมีสมาชิกห้าคน!"
จากผู้เล่น 100 คนที่เข้าร่วมใน "สงครามเทพเจ้า" นอกเหนือจากหลี่ยี่แล้ว เป็นข้อยกเว้นเพียงอย่างเดียวใครจะไม่มีปาร์ตี้ของตัวเองได้? ภายในเวลาไม่กี่นาที...ผู้เข้าร่วมทั้งหมด99 คนจะได้เข้าร่วมการประลอง กับสมาชิกปาร์ตี้ที่พวกเขามีกันทุกๆคนออกจากหลี่ยี่ ปล่อยให้เขายืนอยู่คนเดียวโดยลำพัง ...
เมื่อผู้เข้าร่วมทั้งหมดเข้าสู่สนาม หลี่ยี่สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินขึ้นไปที่ผู้ดำเนินรายการถามว่า "ขออนุญาตน่ะ... ฉันสามารถเข้าร่วมโดยไม่มีทีมได้ไหม? ฉัน…ฉันไม่มีทีมในปาร์ตี้เลย "
"นายหาทีมปาร์ตี้ไม่ได้หรอ?"
ผู้ดำเนินรายการมองไปที่หลี่ยี่ด้วยความประหลาดใจ และรำพึงอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะพยักหน้าในที่สุด!
"แน่นอน."
"ขอบคุณมาก!"
ใบหน้าของหลี่ยี่ยิ้มแย้มด้วยความปิติยินดี และเขาก็เดินเข้ามาในสนามรบอย่างครึกครื้นและผู้ดูแลจะกลับมาพูดอีกครั้ง ...
ในนัดแรกเป็น หลี่ยี่ปะทะ 20 ผู้เข่าร่วม!!!
เพียง 33 วินาทีต่อมา!
หลี่ยี่นอนลงอยู่บนพื้นสนาม
“นายแข็งแกร่งมาก แต่น่าเสียดายที่ราชาแห่งแพนธีออน ไม่ใช่การเล่นเดียว!”ผู้เล่นระดับธนูกล่าวอย่างเฉยเมย และจับโบว์สีส้มและชี้ไปที่หัวของหลี่ยี่ อย่างหยิ่งยโส
กำจัดมัน!
"นั่นมันเป็นไปไม่ได้!"
หลี่ยี่ตะโกนด้วยความดัง! แล้วเขาดึงหมวกของเขาทุบมันลงไปบนพื้น เขาเตะประตูจนเปิดแล้ววิ่งออกไป
ราวกับว่าความรู้สึกของเขาเหมือนเสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ข้างนอก ภายในไม่กี่นาที...ฝนที่ตกหนักก็เริ่มเทลงมา
หลี่ยี่เดินมาอย่างช้าๆท่ามกลางสายฝน ตั้งแต่นั้นเขาก็เปียกโชกตั้งแต่หัวจรดเท้า! แต่เขาก็ไม่รู้ตัวเลย
ไม่มีใครตอบเขาได้! เขาหยุดอยู่ท่ามกลางสายฝน ก่อนที่เขาจะจำบางสิ่งได้ทันใดนั้นเขาก็รีบวิ่งไปอย่างบ้าคลั่ง
หน้าอาคารสีขาวเล็กๆ หลี่ยี่มองไปเห็นสาวสวยตรงหน้า แค่คิดว่าเธอจะสวมชุดแต่งงาน และแต่งงานกับคนอื่นในวันพรุ่งนี้ ก็ทำให้หัวใจของเขาเต้นรัวด้วยความเจ็บปวด
"เฉียนเอ่อ ฉันขอให้เธอมีความสุข ... "
หลังจากนั้นไม่นาน หลี่ยี่ก็พูดประโยคนั้นออกมาจากลำคอ ก่อนที่จะหันหลังกลับและวิ่งหนีไป
"หลี่ยี่!เฉียนเอ่อเรียกเขา...แต่หลี่ยี่ไม่หันหลังกลับ เขาวิ่งเร็วขึ้นมาก
เฉียนเอ่อจับใบหน้าของเธอแล้วร้องไห้
หลี่ยี่สะดุดสายฝน ระหว่างทางเขาโทรหาคนที่เขารู้จักอย่างต่อเนื่อง
"หยางซือ ฉันผิดเอง...ฉันขอโทษ"
"ขอโทษ? นายคือใคร? ฉันรู้จักนายไหม? นายมันคือสิบแปดมงกุฎสิน่ะ!"
"เจียวเจียวเธออยู่ไหน? มาคุยกับฉันสักพักฉันได้ไหม…ฉันหลี่ยี่น่ะ”
"แน่นอน...รอฉันซักครู่นะ วันนี้ในปีหน้า ฉันจะออกไป...นายสิบแปดมงกุฎ!"
ไม่มีใครสนใจเขาเลย เพื่อนของเขารู้มานานแล้ว ว่าหลี่ยี่เป็นคนยังไง
กลับคืนมาไม่ได้แล้วสิน่ะ!
หลี่ยี่ตะโกนโหมกระหน่ำท่ามกลางสายฝน
"ฉันผิดหรือเปล่า? ผิดจริงเหรอ? ฉันแม่งผิดจริงเหรอ? ฉันผิดอะไรไป? ฉันผิดแล้วฉันจะเปลี่ยนแปลงอย่างไร ฉันจะเปลี่ยน!"
ขณะที่เขายืนอยู่ตรงกลางถนน รถแข่งสีแดงพุ่งเข้าหาเขาแล้วก็กระแทกเข้าอย่างเต็มที่
ในคืนวันที่ 18 พฤษภาคม ผู้เล่นราชาแห่งแพนธีออน ผู้มีชื่อเสียง"จักรพรรดิปห่งราตรี"เสียชีวิตจากอุบัติเหตุเมื่อเขาอายุ 26 ปี สาเหตุของเหตุการณ์ครั้งนี้น่าจะเป็นความจริงที่ว่า"จักรพรรดิแห่งราตรี"ได้สูญเสียไปในเทพแห่งสงคราม และตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตของเขาเอง
ต่อไปนี้คือข่าวร้ายของ"จักรพรรดิแห่งราตรี" ชื่อ: หลี่ยี่ ระดับ: โจร หนึ่งในผู้เข้าร่วม 100 คนใน "ราชาแห่งแพนธีออน"และ"จักรพรรดิแห่งราตรี" เขาเข้าสู่เกมตั้งแต่ปีที่แล้วหลังจากที่ แพนธีออนกำเนิดขึ้นมา จักรพรรดิแห่งราตรี มีความเชี่ยวชาญในการควบคุมเกมของเขา และมีชื่อเสียงในด้านความมีพลัง ...
จักรพรรดิแห่งราตรี ไม่ได้มีชื่อเสียงมากที่สุดสำหรับการควบคุมเกมของเขา แต่สำหรับทั้งหมดนั้นคือการโกงของเขา ใน 7 ปีที่เขาเล่นเกม เขาได้โกงผู้เล่นอย่างน้อยหลายหมื่นคน ทำให้มีชื่อเสียงอย่างมาก ข่าวลือก็คือว่าเมื่อเขาได้รับการประกาศให้เป็นผู้มีส่วนร่วมใน สงครามเทพเจ้า การโหวตต่อต้านเขาในเว็บไซต์อย่างเป็นทางการนั้นสูงถึง 99%
ผู้คนส่วนใหญ่หัวเราะกันอย่างบ้าคลั่ง และคนที่เสียใจกับหลี่ยี่อย่างแท้จริงไม่เพียงแค่หยิบมือเดียว ...
...
"ชีวิตของฉันมันคือความล้มเหลว ... "
หลี่ยี่ถอนหายใจยาวและค่อยๆลืมตา
"นี่คือ…"
หลี่ยี่จ้องที่เกิดเหตุก่อนเขาตะลึง ปากของเขาเปิดกว้างขึ้นมา
นี่เป็นห้องเรียน...ที่มีนักเรียนหลายคนแต่งกายด้วยชุดนักเรียนสีดำและสีขาวชุดเดียวกันกับที่เขาสวม บางคนกำลังถือหนังสือของพวกเขา บางคนสนุกกับเพื่อนร่วมโต๊ะ ...
มีคำถามแบบปรนัยมากมายที่เขียนบนกระดานดำ ที่ด้านหน้าห้องเรียนทำให้ดวงตาของเขาหมุนไปรอบๆ
ฉากที่เขาเห็นต่อหน้าเขานั้นเป็นช่วงเวลาที่เกิดขึ้นมาก่อน เมื่อหลี่ยี่อยู่ในปีที่สามของมหาวิทยาลัย
นี่เป็นฉากเมื่อแปดปีที่แล้ว!
"แปดปีที่แล้วหรอ? ฉันจะกลับไปแปดปีได้อย่างไร?"
หลี่ยี่บีบแขนอย่างแรง และความเจ็บปวดที่เขารู้สึกทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ
"ฉันรู้สึกเจ็บปวด ดังนั้นนี่ไม่ใช่ความฝัน นี่…นี่คืออะไรกัน? ฉันไม่ได้ตายในอุบัติเหตุรถชนนะหรอ?"
"อาจจะเป็นการรีเซ็ตได้ใช่ไหม"?
แรงบันดาลใจพุ่งเข้ามาในใจของหลี่ยี่ และเขาจ้องไปที่สมุดงานของนักเรียนซ้อนทับบนแท่นบรรยาย ทันใดนั้นเขาก็จำบางสิ่งได้ และส่งเสียงโห่ดังขึ้นเมื่อเขาพุ่งไปที่แท่น ...
"หลี่ยี่นายกำลังทำอะไร!"
เช่นเดียวกับหลี่ยี่รีบขึ้นไปบนแท่นบรรยาย ของครูหญิงสาวอายุประมาณยี่สิบสาม และนักเรียนยี่สิบสี่คนเดินเข้ามาในห้องเรียนถือหนังสือและโห่ให้เขาหยุด!
นางสาวจ้างเยี๋ยน ...
หลี่ยี่รู้สึกว่าดวงตาของเขาแดงก่ำและเกือบจะร้องไห้ออกมา
แว่นที่ทำให้ใบหน้าที่สวยงาม นั่นคือแว่นตาที่ทำจากทองคำมีรูปร่างเล็กกระทัดรัดนั่น…อาจารย์หญิงสาวคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นอาจารย์ที่สอนภาษาจีน
"มันไม่มีอะไรเลย"
ในฐานะที่เป็นหลี่ยี่ กล่าวว่าเขาถูกย้ายจากหลังห้องจนไปด้านหน้ากระดานดำ เมื่อเขาหันหลังให้กับอาจาร์ยจ้างเยี๋ยน เขาก็คว้าสมุดบันทึกไว้ที่ส่วนบนสุดของแท่น
ไม่มีอะไรผิดปกติกับสมุดบันทึก ที่หลี่ยี่ที่ถืออยู่ในมือของเขา แต่สิ่งที่ทำให้เขากังวลคือแผ่นกระดาษที่เจาะเข้าไปในหนังสือ มีรูปของหญิงสาวเปลือยกายอยู่บนนั้นรวมถึงงานเขียนเล็ก ๆ : ฉันชื่อ จ้างเยี๋ยน ฉันมีนมที่ใหญ่มาก แต่ฉันไม่มีสมองที่่จะไปสั่งการให้คิดถึงผู้ชายทุกวัน
นี่คือผลงานชิ้นเอกของ หลี่ยี่
เธอถืออะไรอยู่ ส่งมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!"
จ้างเยี๋ยน ผลักแว่นตาขึ้นจมูกของเธอและยื่นมือเธอออกมา
'โอ้สิน่ะ...เป็นไปได้ไหม ที่ฉันจะตั้งค่าใหม่อีกครั้ง แต่ฉันก็ยังคงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้'
หลี่ยี่อ้าปากของเขาและหยิบเศษกระดาษที่เจาะเข้าไปในสมุดบันทึก เอาเข้าไปในปากของเขาเขากลืนมันในครั้งเดียว
