TZ2 ก้อนอิฐทำลายวิทยายุทธิ์ (2)

 

ฉีเย่เร็วกว่าที่เยี่ยนเสี่ยวหยีคาดไว้มาก มันเอื้อมหยิบก้อนอิฐฟาดเข้าที่ศีรษะของเยี่ยนเสี่ยวหยี จนเลือดไหลอาบศีรษะ แข้งขาอ่อนแรง

 

เด็กอ้วนตะโกนและรีบวิ่งเข้ามา แต่มันเคลื่อนไหวช้า แม้อิฐของฉีเย่จะแตก แต่มันมีหมัด มันจะปล่อยให้โอกาสหลุดลอยได้ยังไง? ดังนั้น ฉีเย่และเด็กอ้วนจึงระดมหมัดในเยี่ยนเสี่ยวหยีอย่างไม่ปราณี โชคดีที่เยี่ยวเสี่ยวหยีรู้วิธีใช้แขนป้องกันศีรษะของตน เหตุที่เยี่ยนเสี่ยวหยีเสียท่า เพราะฉีเย่มีประสบการณ์ในการต่อสู้มากกว่า

 

นานาหวาดกลัวกับฉากที่เกิดขึ้น แต่ในตอนนั้นเอง เด็กผู้หญิงจากที่ไหนไม่ทราบได้ตะโกนขึ้นว่า “มีคนฆ่ากัน!”

 

ขณะที่ฉีเย่และเด็กอ้วนกำลังมันมืออยู่นั้น จู่ๆก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง พวกมันตกใจ เริ่มมีสติมากขึ้นและเห็นว่าที่ศีรษะของเยี่ยนเสี่ยวหยีมีเลือดไหลนอง ชุดกีฬาแบรนเนมราคาแพงเปื้อนเลือดและดิน เยี่ยนเสี่ยวหยีไม่สามารถป้องกันตัวได้แล้ว… เมื่อคิดว่าสิ่งที่ตนทำไม่ต่างจากการฆ่า ฉีเย่และเด็กอ้วนหยุดมือและมองหน้ากัน

 

“ลูกพี่ ทำยังไงดี? มันจะตายอยู่แล้ว” เด็กอ้วนตกใจ

 

“ไม่ต้องทำอะไร ชั้นจัดการเอง” ฉีเย่มีประสบการณ์ต่อสู้มากกว่า บริเวณนี้คือหน้าประตูโรงเรียน อีกไม่นานยามก็คงมา มันจึงรีบถอดกางเกงของเยี่ยนเสี่ยวหยี พันไว้รอบศีรษะที่เลือดออก แต่ด้วยช่วงนี้เป็นฤดูร้อน เยี่ยนเสี่ยวหยีจึงใส่กางเกงในสบายๆ ฉีเย่ที่เห็นจึงกระทืบไปตรงนั้นอย่างแรง จนทำให้เยี่ยนเสี่ยวหยีตัวงอ

 

ฉีเย่ไม่ได้คิดจะกลับไปรักนานอีก เพราะผู้หญิงคนนี้ทำให้มันได้รู้นิสัยที่แท้จริง ผู้หญิงคนนี้หลอกลวง จะให้มันกลับไปหาได้ยังไง? เยี่ยนเสี่ยวหยีสภาพตอนนี้ก็ดูไม่ได้แล้ว แต่ถึงอย่างนั้น มันยังคงคิดถึงนานา อย่างน้อยๆมันก็เคยมีความรัก มีความประทับใจกับเธอ

 

ฉีเย่แล้วเด็กอ้วนวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว เพราะยาม 2 คนได้วิ่งมาแล้ว ตอนนี้ สีหน้าของฉีเย่ดูผ่อนคลายขึ้นมาก เหมือนได้ระบายอารมณ์ แต่ลึกๆในใจมันยังคงเจ็บ และโศกเศร้า เพราะนานาคือรักแรกของมัน! รักแรกที่สำคัญ รักแรกที่ลึกซึ้ง ตอนนี้ได้ถูกทำลายไปแล้ว

 

“ลูกพี่ เราทำเกินไปหรือเปล่า? คิดไม่ถึงจริงๆว่าไอ้นั่นจะอ่อนแอขนาดนี้ ชั้นแค่ต่อยมันไปไม่กี่ครั้ง มันก็ลงไปกองหมดสภาพแล้ว”

 

ฉีเย่แค่นเสียง “เจ้าอ้วน จำไว้ อิฐทำลายวรยุทธ์นี่แหละของจริง ถ้ามันเผลอเมื่อไหร่ ฟาดเข้าไปทีเดียวรู้เรื่อง!”

 

เจ้าอ้วนพูด “ลูกพี่... ทำไมเราไม่ใช่มีด? มีดน่าจะดีกว่า”

 

ฉีเย่เตาพูด “แกมันไม่รู้อะไร มีดมันใช้ยากเกินไป อิฐมันใช้ง่ายกว่า คล่องกว่า แกก็เห็นกับตาแล้ว… แกกลับบ้าไปก่อน ชั้นว่ามันไม่ตายง่ายๆหรอก ชั้นไปสืบข่าวมาแล้วว่าพ่อของมันเป็นคนดูแลเมือง แต่ที่ยังไม่เคลื่อนไหวเพราะยังไม่มีโอกาส… แต่แกไม่เหมือนกัน ถ้าแกกลับไปถึงบ้านเมื่อไหร่ ก็ไม่มีใครทำอะไรแกได้แล้ว”

 

ปูมหลังของเจ้าอ้วนกับฉีเย่เตาไม่เหมือนกัน ฉีเย่เตาเป็นเด็กกำพร้า มันไม่มีพ่อคอยหนุนหลัง ส่วนเจ้าอ้วน ไม่รู้ว่าพ่อของมันร่ำรวยขนาดไหน ถึงขนาดที่ส่งเสียให้เรียนในโรงเรียนแพงๆได้ ผิดกับมันที่วันๆเอาแต่ชกต่อย แต่นั่นก็ทำให้เจ้าอ้วนมีโอกาสได้รู้จักกับมัน และนับถือมันว่าลูกพี่

 

“แล้วลูกพี่จะไปไหน?” เจ้าอ้วนถามด้วยความกังวล

 

ฉีเย่เตาจับไหล่มันเบาๆแล้วพูดว่า “สบายใจได้ เรื่องแบบนี้ชั้นเจอมาเยอะกว่าแก ถึงเรื่องราวจะใหญ่ แต่การหนีปัญหาไม่ใช่เรื่องยาก… ช่วงนี้ชั้นคงต้องออกจากเมืองหลวงชั่วคราว แกเองก็ตั้งใจเรียน อย่าให้พลาดโอกาสดีๆ… พูดตรงๆนะ ชั้นอิจฉาวาสนาแก ถึงชั้นจะจบมัธยมปลาย แต่ชั้นก็ไม่มีเงินเรียนมหาลัย”

 

“ลูกพี่เอานี่ไป” ขณะที่พูด เจ้าอ้วนก็เอาโทรศัพท์รุ่นใหม่ยื่นให้ “แม่เพิ่งซื้อให้ชั้น แต่ลูกพี่เอาไปใช้เถอะ ชั้นจะได้ติดต่อลูกพี่ได้ด้วย... จริงสิ ลูกพี่เอาบัตรนี่ไปด้วย” เจ้าอ้วนหยิบเอาการ์ดใบหน้าให้ “ในนี้มีเงิน 2 หมื่นดอลล่า รหัสบัตรคือวันเกิดผม ลูกพี่เอาไปใช้ก่อน ถ้าไม่พอก็โทรบอกผม ผมจะหาวิธีโอนเงินให้”

 

ฉีเย่เตามองเจ้าอ้วน “แกทำอะไร?” ใบหน้าฉีเย่เตาเริ่มร้อนผ่าว มันพยายามข่มความสุขก่อนจะยื่น โทรศัพท์และบัตรคืน “ชั้นไม่อยากได้ เรื่องวันนี้ชั้นเป็นต้นเหตุ แกจะเอาของพวกนี้ให้ชั้นได้ยังไง? วางใจเถอะ ชั้นเอาตัวรอดเก่งมาก ชั้นไม่ตายหรอก”

 

เจ้าอ้วนพูดปฏิเสธ “ไม่ได้...ลูกพี่ต้องเอาไป จริงสิ… พ่อบอกว่า รถไฟสายชิงไห่-ทิเบต เปิดทำการแล้ว มีคนบอกว่าทิวทัศน์ที่ทิเบตดีมาก ไกลจากเมืองหลวงมากเหมือนกัน ลูกพี่น่าจะหลบที่นั่นได้… เงิน 2 หมื่นดอลล่าห์นี้ ลูกพี่น่าจะอยู่ได้ 2 เดือน… ผมจะกลับไปหาพ่อ ถ้าพอจะมีวิธีแก้ผมจะโทรหา ลูกพี่รีบไปเถอะ ไม่งั้นจะเกิดปัญหามากมายตามมา... ผมไปก่อนนะ” เมื่อพูดเสร็จ เจ้าอ้วนก็หนีทันที

 

ฉีเย่เตายืนนิ่ง เงินจำนวน 2 หมื่นสำคัญกับมันมาก มันเป็นเด็กกำพร้า ในแต่ละเดือนต้องอาศัยเงินช่วยเหลือ เช่าห้องพักอาศัย แต่หากจะพึ่งพาเงินช่วยเหลือแบบนั้นอาจปลายเป็นปัญหาไป… เมื่อครู่ตอนที่ฉีเย่เตา เอาอิฐฟาดหัวเยี่ยนเสียวหยี มันได้ยินเสียงกระโหลกแตก ถ้าเกิดอีกฝ่ายไม่เป็นอะไรมากก็ไม่มีปัญหา แต่หากเกิดมันตายขึ้นมา เงินช่วยเหลือจะหายไป ทำให้มันเสียใจ เสียใจที่ยังไม่ได้สละความบริสุทธิ์

 

ฉีเย่เตามองแผ่นหลังเจ้าอ้วนที่กำลังวิ่งหนีไป มันขบคิดได้หลายสิ่ง ก่อนพึมพัมกับตัวเอง “น้องรัก… ชั้นพึ่งพานายมามาก ถ้ามีโอกาสได้ตอบแทน ชั้นจะตอบแทนแกเป็นพันเท่า” ฉีเย่เตาเอาซิกก้าขึ้นมาคาบไว้ แต่เมื่อกำลังจะจุดไฟกลับพบว่าตัวเองทำไฟแช็คหาย...