บทที่ 174 - เดินทางท่องเที่ยวนรก (4) [06-07-2019]

บทที่ 174 - เดินทางท่องเที่ยวนรก (4)

 

แม้ว่ายูอิลฮานจะขุดไปแล้วมากกว่าเดือนแต่ก็ยังไม่ได้มีความคืบหน้าอะไรมากนักเลย

อย่างแรกเลยพื้นดินแข็งมากจนเกินไป ในสิบเมตรแรกด้วยเครื่องขุดเจาะมรณะสามารถจะเจาะลงไปได้ง่ายๆ แต่ว่าส่วนที่เหลือได้ยิ่งแข็งมากขึ้นจนทำให้ผิวหนังของโกเล็มเครชน่าดูอ่อนไปเลยเมื่อนำมาเทียบกัน และสกรูกระดูกของเขาได้พังลงไปแทนที่จะเป็นพื้นด้วยซ้ำ

[นายไม่คิดว่าดินนี่มันจะใช้ประโยชน์อะไรได้หรอ?] (เลียร่า)

"ฉันยิ่งสนใจในต้นเบาบับที่โตที่นี่อีกนะ"

บางทีหากนำรากของต้นเบาบับไปจัดการดีๆก็อาจจะเกิดเป็นสุดยอดดาบขึ้นมาก็ได้ ระหว่างยูอิลฮานเปลื่ยนสกรูกระดูกอันใหม่ เขาก็ได้คิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง

จากการเปลื่ยนสกรูที่หลื่นไหลไม่ติดขัดนี้ของเขามันทำให้เห็นได้ชัดเจนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้ทำแบบนี้

"แล้วเลียร่า เธอคิดว่าเธอจะหาแสงทางออกนั่นเจอหรอ?"

[หืมม... บางทีมันก็อาจจะเป็นไปไม่ได้เลยก็ได้นะ อยากจูบฉันหรอ?] (เลีย่า)

"ขอบคุณนะ แต่ไม่ดีกว่า"

ระหว่างยูอิลฮานกับเลียร่ากำลังคุยเล่นกันอยู่ เอิลต้าที่ดูอยู่ได้ตะโกนขึ้น

[มีปีศาจกำลังมา! มันเป็นตัวที่เต็มไปด้วยไฟ!] (เอิลต้า)

"ฉันจำได้ว่าฉันเพิ่งฆ่าพวกมันไปตัวหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้นะ ไม่ใช่ว่าพวกมันปรากฏตัวถี่ขึ้นหรอนี่?"

[ยูอิลฮานดูเหมือนนายจะต้องรีบจัดการมันเร็วๆแล้วล่ะ ฉันรู้สึกได้ถึงอีกตัวหนึ่งที่มาจากอีกฝั่ง] (สเปียร่า)

"ชิ ช่วยไม่ได้แหะ"

ยูอิลฮานได้ปล่อยมือจากเครื่องขุดเจาะมรณะและบินขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยปีกของเขา เขาบินขึ้นไปจนกระทั่งตัวเขาได้ซ่อนตัวไปจากการมองเห็นของมอนสเตอร์โดยสมบูรณ์

'เยี่ยม เสร็จแล้ว'

[นายรู้ตำแหน่งของพวกมันนะ?] (เลียร่า)

'รู้อยู่'

ยูอิลฮานได้ใช้เวลาที่นี่เกือบจะครึ่งปีไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้ในรูปแบบ จุดอ่อนและเอกลักษณ์ของพวกมันเป็นอย่างดี

ไม่ว่าจะเป็นไฟ น้ำแข็ง สายฟ้า หรือการสั่นสะเทือน เอกลักษณ์ของพวกมันนี้ต่างก็เป็นคุณสมบัติที่จะคุ้มกันร่างกายของมันโดยสมบูรณ์ แต่ว่าเมื่อไหร่ที่มันถูกเจาะทะลวงเข้าไปภายในมันก็จะอ่อนแอมาก

'ถึงแม้ว่ามันจะน่ารำคาญที่ฉันยังปรับเข้ากับบันทึกที่ฉันดูดมาจากพวกมันไม่ได้จนถึงตอนนี้ก็ตามเถอะนะ'

ยูอิลฮานได้ตรวจดูมอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้เขาที่สุดบนท้องฟ้าและหยิบไพท์บังเกอร์ออกมา ในเมื่อปีศาจที่โผล่มาที่นี่มันต่างก็ตัวใหญ่กว่าเขาอย่างน้อยก็ 10 เท่าไปแล้วทำให้ออฟชั่นของไพท์บังเกอร์ทำงานทันทีและสร้างความเสียหายเพิ่ม 70%

นอกไปจากนั้นจากเงื่อนไขต่างก็ๆที่ถูกเต็มเต็มอย่างการสนับสนุนของทูตสวรรค์ โจมตีทีเผลอ และศัตรูเป็นสิ่งมีชีวิตทำให้เมื่อเทียบกับที่เขาโจมตีใส่โกเลมเครชน่าในตอนแรกแล้ว การโจมตีครั้งนี้จะเหนือกว่ามากๆ แค่ไพท์บังเกอร์ที่อยู่ในระดับที่ 6 ก็มากพอจะทะลวงร่างพวกมันแล้ว

"ฮ่าห์"

เขาได้กางปีกเสียงเพรียกแห่งการล่มสลายขึ้นจนเกิดคลื่นกระแทกออกมา! แม้ว่าจะไม่มีใครมองเห็นเขาได้จากการปกปิดตัวตนอยู่ แต่การพุ่งดิ่งนี้ของเขาดูไปแล้วเหมือนกับดาวหางตก

[ติดคริติคอล!]

[ก๊าซซซซซซซซ!]

ไพท์บังเกอร์ที่มีพลังมากกว่าปกติจากทั้งน้ำหนักของตัวยูอิลฮานและช่องเก็บของได้ทะลวงเข้าไปในหัวของปีศาจที่ลุกไหม้ด้วยไฟ

ในตอนนี้ปะทกันทั้งไฟและกระดูกได้ถูกทะลวงผ่านและทุกๆอย่างถูกทำลายลงไป แต่ว่าก็สมกับที่เป็นคลาส 4 เจ้าปีศาจได้ตั้งสติดึงพลังไฟในร่างกายมาทีหัวเพื่อหยุดการโจมตีนี้ในทันทีที่มันรู้ตัว

"ให้ตายสิ นี่มันเบาเกินไป?"

สกรูกระดูกมังกรจะละลายจริงดิ? เอาเถอะ จริงๆแล้วมันก็ต้องละลายแน่นอนล่ะ! ยูอิลฮานได้ถอยออกมาหลังจากที่เขาพอใจกับการเจาะรูบนหัวมันแล้ว

แม้แต่ปีศาจก็ยังไม่อาจจะละเหยกระดูกมังกรให้หายไปสิ้นเชิงได้ ยูอิลฮานก็แค่จะต้องเอาไปหลอมแล้วก็ขึ้นรูปกระดูกใหม่เท่านั้นเอง

[ก๊าาาาา!]

"แล้วอีกตัวล่ะ?"

ยูอิลฮานได้ถามกับสเปียร่าพร้อมกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า ในตอนที่เขาได้ยืนยันแลวว่าปีศาจไปเห็นเขาแล้วและมันได้หุ้มแขนมันด้วยไฟ เธอก็ตอบกลับมาทันที

[มันจะมาในระยะมองเห็นได้ในอีก 2 นาที เร็วเข้า] (สเปียร่า)

"2 นาที...."

[ก๊าซซซซซซซซซซซซซ!]

มันไม่มีปีศาจตัวไหนจัดการได้ง่ายๆเลย แถมเจ้าปีศาจไฟที่จะเผาทุกๆอย่างที่เข้าใกล้มันยิ่งแย่ไปอีก

บางทีมันอาจจะดีกว่าก็ได้ถ้าเขามาจัดการตัวนี้ทีหลัง - ยูอิลฮานได้คิดอย่างสบายๆแม้ว่าระหว่างนั้นเขาจะกำลังหลบหมัดไฟที่พุ่งเข้ามาหา รัศมีความร้อนจากเวทย์ไฟที่ปะทุขึ้นมันทำให้เขาต้องชุ่มไปด้วยเหงื่อ

เขาได้เก็บไพท์บังเกอร์มาแล้วในทันทีที่เขาถอนมาในตอนโจมตีครั้งแรก และในเวลาต่อมามือของเขาก็ได้จับอยู่บนหอกมังกรแปดหาง หอกนี่เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้วในเวลาลำบากนี้! แน่นอนว่าเหตุผลหลักเลยก็คือมันเป็นเพียงอาวุธเดียวที่ทนความร้อนได้

"ถ้ามีเวลาฉันก็น่าจะต้องสร้างอาวุธธาตุน้ำขึ้นเหมือนกัน"

[ถึงงั้นนายก็จัดการตรงหน้าก่อนสิ]

ยูอิลฮานได้หันหน้าไปและสะบัดหอกในมือระหว่างพุ่งไปทันที

ปีศาจได้เหวี่ยงหมัดของมันอย่างต่อเนื่อง แถมหมัดของมันยังปกคลุมด้วยไฟที่ยื่นออกมาเหมือนกับแส้และพยายามจะเผาตัวเขา แต่ว่ายูอิลฮานก็ได้แทงหอกลงไปในรูที่เขาสร้างขึ้นบนหัวในตอนแรกแล้ว

[ติดคริติคอล!]

[1 นาที 37 วินาที]

[ว้าว ดูเธอสิสเปียร่า ดูเธอจะชอบกับการจับเวลาแล้วนา] (เลียร่า)

[กรรรรรรรรรรรรร!]

"ฮึ่ม"

ไม่ว่าเลเวลจะต่างกันยังไง แต่ว่าด้วยขนาดที่ต่างกันโดยพื้นฐานแล้ว รวมไปถึงความเร็วปฏิกิริยาของยูอิลฮานกับปีกของเขาทำให้เขามีความเร็วเหมือนกับสายฟ้า เมื่อปีศาจกำลังคิดจะป้องกันการโจมตีของเขา ตัวเขาก็ได้มาโจมตีที่ข้างหลังของมันไปแล้ว

[ติดคริติคอล!]

[ก๊าซซซซซซซ!]

ปีศาจกำลังป้องกันการโจมตีทั้งหมดจากการใช้พลังงานไฟบนร่างของมันอย่างต่อเนื่อง แต่ว่าหอกมังกรแปดหางก็ยังถูกเสริมพลังจากเพลิงนิรันดร์ ประกายเพลิง และเพลิงม่วงเช่นกัน

ถึงเขาจะใช้ไฟสร้างความเสียหายเพิ่มไม่ได้ แต่ว่ามันก็ช่วยลบล้างไฟบนร่างปีศาจได้

หากไม่พูดถึงในเรื่องพลังพิเศษและคิดกันแค่ในเรื่องพลังป้องกันอย่างเดียวแล้ว เขาก็รู้ว่าเจ้าปีศาจพวกนี้มันอ่อนแอกว่าพวกคลาส 4 ตามปกติอื่นๆ แค่หอกมังกรแปดหางก็มากพอจัดการมันแล้ว

ปัญหาก็คือพวกมันก็รู้ในจุดอ่อนของพวกมันเองและพยายามป้องกันตัวเองเต็มกำลัง

[ยูอิลฮานพื้นดินรอบๆกำลังเปลื่ยนไปเป็นสีแดง มันจะมีการโจมตีที่น่ารำคาญกำลังมาแล้ว!] (เอิลต้า)

"เข้าใจแล้ว"

เมื่อเอิลต้าพูดจบเธอได้หลบเข้าไปในเกราะยูอิลฮานทันที ทูตสวรรค์ในตอนนี้ไม่อาจจะใช้พลังที่นี่ได้ทำให้การโจมตีแบบวงกว้างจะสร้างอาการบาดเจ็บร้ายแรงกับพวกเธอได้

[1 นาที 14 วินาที] (สเปียร่า)

[ก๊าาาาาาาาาาาาา!]

"ฮ่าห์"

หลังจากเอิลต้ากับเลียร่าได้ที่ปลอดภัยแล้ว ปีศาจได้คำรามออกมาและกระทืบพื้นทำให้พื้นดินใกล้ๆแตกออกเป็นหลายๆส่วนพุ่งเข้ามาทางยูอิลฮานราวกับเป็นหินถ่านร้อน

สิ่งที่น่ารำคาญที่สุดเลยก็คือการโจมตีนี้ได้จดจำคุณสมบัติมานาของศัตรู ดังนั้นหากเขาไม่โจมตีมันทิ้งเขาก็จะโดนโจมตีเรื่อยๆ

[1 นาที 3 วินาที] (สเปียร่า)

ยังไงก็ตามยูอิลฮานมีโล่ที่หนา ไม่ใช่แค่โล่ทั่วไปแต่เป็นโล่อัจฉริยาที่จะพัฒนาขึ้นไปกับเขาในทุกๆการต่อสู้และมันจะทำตามคำสั่งของเขาได้ดียิ่งขึ้น

"เอจิส"

ทันทีที่ยูอิลฮานพึมพัมอย่างมั่นใจ โล่ทั้งห้าอันได้ปรากฏขึ้นมาป้องกันรอบตัวเขาตลอดเวลาที่มีการโจมตีเข้ามา จากนั้นโล่แต่ล่ะอันได้เริ่มหมุนวนและคุ้มกันยูอิลฮานจากทุกๆมุมอย่างสบูรณ์

ยูอิลฮานได้เรียนรู้แล้วใช้โล่นี้มาเป็นระยะเวลานานแล้ว แต่ว่าการต่อสู้ในสถานการณ์เสี่ยงชีวิตมันทำให้ทุกอย่างเป็นไปได้ มีอยู่ครั้งหนึ่งกระดูกขาของเขาได้ถูกดึงไปและขาถูกเขา และแบบนั้นเขาก็ได้พัฒนาตัวเองมาตลอดเพื่อให้ต่อสู้ในสภาพแบบนั้น

"ฉันกำลังจะเข้าไปแล้ว"

[นายจะทำจริงหรอ?] (เลียร่า)

[48 วินาที] (สเปียร่า)

"ฉันบอกว่าฉันจะไป"

ในตอนที่ปีศาจใช้การโจมตีนี้มันจะเสียการควบคุมมานาของมันเองเพราะมันต้องใช้สมาธิไปกับการโจมตี

แต่ว่าเพราะมันเสียการควบคุมมานานี้ไม่ได้ทำให้มันอ่อนแอเลย จริงๆแล้วการที่มันยกเลิกการควบคุมมานาที่จำเป็นต่อชีวิตของทำให้ร่างกายของมันร้อนขึ้นมายิ่งกว่าดวงอาทิตย์ เพราะแบบนี้ทำให้แค่ยูอิลฮานอยู่ใกล้ๆก็ถูกเผาแล้ว แต่ว่าสำหรับยูอิลฮานที่เป็นวีรบุรุษแห่งเพลิงแล้ว นี่มันไม่ต่างไปจากห้องอบซาวน่าเลย

ความต้านทานธาตุไฟในปัจจุบันของเขานี้มีถึง 160% จากเกราะแล้ว เขาได้อยู่เหนือกว่าขอบเขตของมนุษย์ไปแล้ว มีอยู่หลายสิ่งบนโลกที่เขาไม่จำเป็นต้องกลัวแล้ว

[41 วินาที]

"ฮ่าาาาาาาาาาห์"

ยูอิลฮานได้กระโจนออกไปทันที การระเบิดความร้อนนับร้อยนับพันได้เข้าโจมตีเขา แต่ว่าทั้งหมดนั่นก็ถูกเอจิสสะท้อนเอาไว้ เขาได้ใช้โอกาสนี้พุ่งไปต่อทันที

[ก๊าซซซซซซซซซซซ!]

"โอ้วววววววว!"

[28 วินาที] (สเปียร่า)

ในตอนที่เขาเข้าไปใกล้ปีศาจพร้อมเอจิสที่ปกคลุมทั่วตัวเขา หอกของยูอิลฮานก็ได้ลุกไหม้ด้วยไฟสีขาวและขยายขนาดขึ้น คมหอกได้แยกออกถึง 8 แฉกจากออฟชั่นของหอกมังกรแปดหาง

ยูอิลฮานได้ใส่น้ำหนักนับหมื่นตันลงไปในคมหอกทันที การที่เขายังคงถือออกเอาไว้ได้นี้ก็เป็นการแสดงถึงการพัฒนาขึ้นของพละกำลังของเขาอย่างมหาศาล

"หายกลับไปที่นรกที่แกมาซะ!"

[ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซซ!]

ถึงเขาจะยังใช้หอกสะบั้นจักรวาลไม่ได้ แต่ยังไงก็ตามการเพิ่มเอกลักษณ์ของอาวุธอื่นลงไปในหอกมันก็ยังเป็นไปได้ตามที่เขาต้องการ ยูอิลฮานได้นึกย้อนไปถึงในตอนที่เขาแยกพื้นดินโลกนี้และเหวี่ยงหอกที่อัดด้วยพลังของอาวุธไร้คมออกไปด้วยพลังทั้งหมด

[กรรร ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซ!]

[ติดคริติคอล!]

[สกิลคริติคอลได้เพิ่มเลเวลเป็นเลเวล 84]

หลังจากปีศาจได้คำรามเป็นครั้งสุดท้ายมันก็ได้ล้มลงไป

[ค่าประสบการณ์ ?????????????????????????]

ไฟบนร่างของมันก็ได้ดับลงไปในทันที จากนั้นสเปียร่าได้พูดขึ้น

[19 นาที ไม่เลวเลย] (สเปียร่า)

"ให้ตายสิ ไม่มีเวลาให้พักเลย"

ยูอิลฮานได้บ่นออกมาขณะที่ให้เพลิงนิรันดร์กินฟที่เหลือทั้งหมดและเก็บร่างกายของปีศาจลงไปในช่องเก็บของ

และโชคร้ายต่อมาก็ได้มาถึง ปีศาจตัวที่กำลังเข้ามาก็คือปีศาจที่เลวร้ายที่สุด ปีศาจธาตุสายฟ้า เขาไม่มีอุปกรณ์ที่ต้านทานการโจมตีของมันได้ ไม่มีแม้แต่วิธีการโจมตีที่ได้ผลดี เจ้าปีศาจธาตุสายฟ้าตัวหนึ่งมันทำให้เขาจะต้องใช้เครื่องดื่มลมหายใจนับสิบและใช้กำลังถื่อๆสู้กับมัน!

"ให้ตายสิ ฉันจะต้องรีบๆดูดซึมความรู้วิศวกรรมเวท์เพื่อไปใช้ศพเจ้าพวกนี้ทำอุปกรณ์ให้เร็วที่สุด"

[อิลฮาน!] (เลียร่า)

"ฉันยุ่งอยู่ โปรดฝากข้อความหลังจากเสียงตู๊ด"

ยูอิลฮานได้ตอบกลับนิ่งๆก่อนจะพุ่งไปบนฟ้าและพยายามที่จะปกปิดตัวตนอีกครั้งก่อนที่มันจะเข้ามาถึงตัวเขา

[เป็นการสื่อสารจากมิล แต่ว่าดูเหมือนจะไม่ได้เร่งด่วนอะไรจากสีของสัญญาณที่ส่งมา] (เลียร่า)

"ตู๊ดด...."

เขาได้ตรวจดูและมีการติดต่อมาจากเครื่องมือสื่อสาร ยูอิลฮานได้มองดูก้อนสายฟ้าที่วิ่งมาทางเขาและหลุมที่เขาสร้างขึ้นมาขณะที่คิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ว่าเขาก็ยังปรับใช้สกิลจากฉายา 'กบที่กระโดดออกจากกำแพง' ความสามารถที่จะทำให้เขากลับไปในโลกที่เขาเกิดได้ไม่ว่าเขาจะอยู่โลกไหนก็ตาม

มันไม่ทำงาน

"...หืม?"

ยูอิลฮานได้พึมพัมออกมาอย่างสับสน

"ทำไมมันไม่ทำงานล่ะ?"

[...นายรู้ไหมว่าการทำเป็นเล่นในเวลาแบบนี้มันไม่ขำเลยนะ? ทำไมนายต้องทำให้ฉันกลัวด้วย?] (เลียร่า)

"ฉันไม่ได้ล้อเล่น นี่มันแปลกมา ในโลกอื่นมันก็ใช้ได้ดีนี่"

มันไม่มีทางที่ยูอิลฮานจะไม่ทดลองความสามารถก่อนอยู่แล้วในเมื่อที่เขาเป็นคนที่ละเอียดมากๆ เขาได้ทดลองไปต่างโลกอื่นๆและกลับมาโลกหลายครั้งอยู่ และหลังจากลองดูแล้วเขาก็ค่อยมาที่นี่

[บางทีโลกนี้อาจจะถูกยกเว้น!] (เลียร่า)

"ถ้ามันเป็นข้อยกเว้นจริงงั้นฉันก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว... แต่ทำไมมันถึงใช้ไม่ได้ล่ะ?"

[ก๊าซซซซซซซซซซ!]

ปีศาจสายฟ้าได้มาถึงจุดที่เขาอยู่และร้องออกมาอย่างบังเอิญ แต่ว่ายูอิลฮานก็ได้ปกปิดตัวตนไปแล้วและเขาก็ไม่ได้รู้สึกถึงอันตรายใดๆจากมัน แต่ว่าในตอนนี้เจ้าปีศาจนี่ไม่ใช่ปัญหาหลักอีกต่อไปแล้ว

[แม้แต่เราก็ออกไปจากโลกนี้ตามที่เราต้องการไม่ได้แล้ว ยูอิลฮานทำไมนายไม่คิดแบบใจเย็นๆดูอีกล่ะ?] (สเปียร่า)

"ใช่แล้ว ฉันจะลองใช้มันอีกครั้..."

[ความสามารถนี้ใช้ได้สัปดาห์ล่ะครั้งเท่านั้น]

ร่างกายยูอิลฮานสั่นเทาทันที ความสามารถได้ถูกใช้ไปแล้ว? นั่นมันอะไรกัน?

นี่มันหมายความว่า....

[เป็นแบบนี้งั้นหรอ ถึงฉันจะไม่อยากเชื่อจากความแตกต่างของมานาที่กระจายอยู่ก็ตามที...] (เอิลต้า)

ขณะที่ยูอิลฮานกำลังสับสนกับสถานการณ์ที่ไม่อาจจะยอมรับได้นี้ เอิลต้าที่รู้ถึงความจริงเป็นคนแรกได้พึมพัมออกมา

[ไม่ใช่ว่า ที่นี่คือโลกหรอกหรอ...?] (เอิลต้า)

ยูอิลฮานได้พบกับความจริงของโลกนี้แล้ว