GOD LEVEL DEMON ตอนที่ 9

หยางวุยและเก๋าวันไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากทำตามสัญญาแต่เซี่ยปิงก็ไม่ได้อยู่ดูเนื่องจากตอนนั้นก็ใกล้ค่ำแล้ว เขาต้องกลับบ้านเพื่อไปกินข้าวกับท่านแม่

พอถึงบ้านเซี่ยปิงก็ถามหากลิ่นอาหารที่หอมอบอวนจนทำให้เขาน้ำลายไหล

“ท่านแม่ทำอะไรกินครับวันนี้ หอมมากเลย”

ท่านแม่ที่สวมใส่ผ้ากันเปื้อนรูปร่างอวบอั๋นอายุประมาณวัยกลางคน เธอคือแม่ของเซี่ยปิงชื่อว่า ฮวงหลันซิน

เธอยิ้ม“นี่คือเนื้อหมีไฟที่เพ่งซื้อมาเมื่อเช้าลูกโชคดีนะวันนี้ที่ได้กิน”

“เนื้อหมีไฟ? ท่านแม่เอาเงินที่ไหนซื้อหรอครับ” เซี่ยปิงถามด้วยความสงสัยและดวงตาที่ขยายกว้างเพราะว่าเนื้อหมีไฟหายากและก็มีราคาสูงมาก

แต่ในทางกลับกันก็มีคุณค่าทางอาหารสูงเป็นแหล่งพลังงานชั้นดีของพลังฉี

“ไม่ต้องรวยก็กินของแบบนี้ได้ในบางโอกาสเข้าใจไหมลูก” ท่านพ่อเซี่ยชวนหลี่เอ่ยขึ้นมาจากห้องนั่งเล่น เขาคือพ่อของเซี่ยปิงนั้นเอง

เซี่ยปิงแสดงสีหน้าที่อึ้งพูดไม่ออก เขารู้ว่าพ่อของเขาทำงานราชการเงินเดือนก็ไม่เยอะแค่5000-6000เหรียญ

ส่วนแม่ของเขาก็ขายของเล็กๆน้อยๆได้เงินประมาณ 3000 เหรียญต่อเดือน รวมทั้งสองคนแล้วก็ประมาณเกือบหมื่น

บ้านของเขาก็ยังต้องผ่อนไหนจะค่าเรียนไหนจะค่าอาหารเขาจึงรู้สึกว่าต้องมีอะไรแน่ๆถึงได้ซื้อเนื้อที่แพงขนาดนี้

“มากินอาหารได้แล้ว”ท่านแม่ฮวงหลันซินยกจานอาหารมามากมาย

“ท่านพ่อบอกข้ามาเถอะ ข้ารู้ว่าบ้านเราไม่มีทางที่จะกินแบบนี้แน่ๆ มันต้องมีอะไรสักอย่างพ่อไปกู้ยืมเงินมาจากใครรึเปล่า”เซี่ยปิงจ้องมองท่านพ่อของเขา

ท่านพ่อเซี่ยชวนหลี่ปฎิเสธ“กู้ใคร นี่ลูกมองพ่อเป็นคนแบบนั้นหรอ”

เซี่ยปิงกระพริบตา “ไม่ได้ไปกู้ใครมาใช่ไหมท่านพ่อ?”

“ก็ใช่น่ะสิ เห็นพ่อเป็นคนยังไง พ่อทำงานเป็นข้าราชการที่มีเหตุและผลมากกว่าคนอื่น พ่อแค่เล่นการพนันได้มาเล็กๆน้อยๆเท่านั้นเอง แต่พ่อไม่ได้ติดนะ” ท่านพ่ออธิบาย

“ก็ดีแล้วครับท่านพ่อ ถ้าอย่างนั้นมื้อนี้เนื่องในโอกาสอะไรหรอครับ” เซี่ยปิงสงสัยเล็กน้อย

เห็นลูกชายตัวเองสงสัยเซี่ยชวนหลี่จึงเกิดอาการแปลกๆและไอ“ก็ไม่มีอะไรหรอก พ่อแค่อยากถามว่าลูกมีแผนในอนาคตไว้ว่าอย่างไร”

เขามองดูเซี่ยปิงด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความคาดหวัง

“ข้ามีแผนที่จะสอบเข้ามหาลัย”เซี่ยปิงตอบแบบไม่คิด

ท่านแม่แทรกขึ้นมา“ลูกมีแผนจะสอบเข้ามหาลัย!?”

“ลูกชาย เจ้าคิดจะสอบเข้ามหาลัยจริงๆหรือ” ท่านพ่อมองด้วยสายตาที่กังวล

เซี่ยปิงสงสัยว่าทำไมท่านพ่อและท่านแม่ดูไม่ดีใจที่ลูกตัวเองอยากเข้าเรียนมหาลัย

“ข้ามีความคิดหนึ่งอยู่”เซี่ยปิงเปิดใจ

“ลูกชาย พ่อว่าลูกลองไปคิดดีๆนะ” ท่านพ่อแทรกขึ้นมา“การเรียนมหาลัย4ปีมันจะต้องใช้ค่าใช้จ่ายที่สูงมากจบมาก็ไม่รู้จะได้งานดีๆทำไหม เผลอๆอาจจะเจอเจ้านายที่กดขี่ข่มเหงอีก ลองมาทำงานที่ของพ่อไหมรับราชการอย่ามองว่างานพ่อไม่ดีนะพ่อทำงานที่นี่มา20กว่าปีเส้นสายพ่อมีเยอะพ่อสามารถฝากลูกเข้าทำงานได้เลยนะ”

ท่านพ่อแสดงสีหน้าที่รู้สึกภูมิใจในตัวเอง

เซี่ยปิงพูดแบบน้ำเสียงน้อบน้อม“แต่ข้าอยากสอบเข้ามหาลัย”

“เจ้าไม่ฟังคำที่ข้าพูดบ้างเลยหรอ!”

ท่านพ่อจ้องเซี่ยปิงด้วยสายตาที่โมโห

“พอได้แล้ว กินอาหารก่อนเถอะเรื่องว่าจะเอายังไงต่อค่อยคุยหลังจากเรียนจบแล้วก็ได้ไม่ต้องรีบคิดหรอกว่าจะเอายังไง”ท่านแม่ที่เห็นว่าบรรยากาศเริ่มไม่ดีจึงพูดออกมา

“อย่างนั้นก็ดีเหมือนกัน”

ท่านพ่อใจเย็นลง

30นาทีหลังจากรับประทานอาหารเสร็จเซี่ยปิงก้กลับเข้าห้องนอนของตัวเองเพื่อพักผ่อนเหลือท่านพ่อกับท่านแม่ที่ยังอยู่ในห้องนั่งเล่น

“ชวนหลี่เหมือนลูกจะไม่อยากเดินตามรอยของคุณนะ” ฮวงหลันซินมองหน้าสามีเธอ

เซี่ยชวนหลี่โบกมือไม่สนใจ“นี่แหละนะวัยรุ่น ข้าก็เคยเป็นแบบนี้แต่ว่าคนเราต้องมองที่ความเป็นจริงรอให้เจ้านั่นสอบเสร็จก่อนเถอะพอผลสอบออกมาเขาก็จะเข้าใจเองและต้องยอมทำตามคำที่ข้าแนะนำแน่นอน”

ฮวงหลันซินก็พยักหน้าตอบ เธอก็รู้อยู่ในใจว่าเซี่ยปิงไม่ได้เก่งอะไรก็แค่เด็กปกติธรรมดาคงจะสอบไม่ผ่านเข้ามหาลัยระดับสามหรอก