GOD LEVEL DEMON ตอนที่ 6

หยางวุยพยายามสงบสติ หายใจเข้าลึกๆและพูดว่า“เจ้าไม่ต้องห่วงข้าหรอก เจ้านั้นแหละจะเดิมพันไหม”

เก๋าวันตะโกนแทรกเข้ามาด้วย“ใช่ๆเจ้ากลัวหรออถึงไม่กล้าพนัน?”

“พนันข้าไม่กลัวหรอก ข้ากลัวว่าพวกเจ้า…..” เซี่ยปิงเท้าคาง

หยางวุยพูดแทรกเซี่ยปิงทันที “ถ้าเจ้าไม่กลัวเราก็มาทำสัญญากันเลยจะได้ไม่มีใครผิดคำพูด”

เขาหยิบชิปนักเรียนขึ้นมาชิปนี้สามารถฉายภาพออกมาได้และภาพที่แสดงออกมาคือภาพกฎหมายต่างๆ

เซี่ยปิงรู้ว่ากฎหมายของโลกมนุษย์กับดาวหยานหวงต่างกันมาก ที่ดาวดวงนี้ถ้าพนันกันผู้แพ้จะต้องทำตามคำพูดที่ตกลงกันไว้ไม่เช่นนั้นจะมีความผิดตามกฎหมาย

โดยปกติการพนันกันถ้าเงื่อนไขมันรุนแรงเกินไปกฎหมายก็จะไม่อนุญาตอย่างเช่น การพนันด้วยชีวิตเป็นต้น แต่ในกรณีนี้ที่แก้ผ้าวิ่งรอบโรงเรียนเป็นอะไรที่เล็กน้อยมากซึ่งกฎหมายอนุญาตแน่นอน

“เจ้าเอาชิปนักเรียนออกมาเดี๋ยวนี้” เสียงของเก๋าวัน

ชิปนักเรียนของเซี่ยปิงถูกติดตั้งไว้กับโทรศัพท์ของเขา ชิปนักเรียนจะเป็นตัวที่มีข้อมูลที่เป็นส่วนตัวมากมาย เรียกได้ว่าเป็นบัตรประชาชนของดาวหยานหวงได้เลย

เขาหยิบโทรศัพท์เขาขึ้นมาและเอาไปแตะกับชิปของเก๋าวันและหยางวุย ทันใดนั้นสัญญาก็แสดงออกมาทันทีนักเรียนทั้งสามต้องใส่รหัสผ่านเพื่อยืนยันสัญญา

การทำสัญญาสำเร็จ!

“ดีล่ะ สัญญาสำเร็จแล้ว” เก๋าวันและหยางวุยหันไปมองหน้ากันพร้อมกับรอยยิ้มที่มีเลศนัยสีหน้าของพวกเขาพึงพอใจอย่างมากและทนรอเวลาที่เซี่ยปิงจะแพ้การประลอง

“เดี๋ยวก่อนๆ” เจียงยารุตะโกนมาจากระยะไกลเพราะเห็นว่าเซี่ยปิงไปทำสัญญาที่โง่เขลามากๆ

“ยารุ เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันว่าเซี่ยปิงคงจะจงใจทำสัญญา” เหลียงเซียวซุยเอ่ยขึ้นมา

เจียงยารุตอบกลับ“จงใจรึ?”

“ใช่ฉันเคยไปอ่านเจอมาว่าพวกผู้ชายบางคนชอบทำอะไรที่แปลกประหลาด” เหลียงเซียวซุยมองเซี่ยปิงด้วยสายตาที่ดูถูก “อาจจะเป็นความชอบของเขาก็ได้ที่ชอบทำอะไรแปลกๆไม่เหมือนคนอื่น”

ได้ยินแบบนั้นเจียงยารุก็อึ้งเพราะว่าเธอก็คิดถึงเหตุผลอะไรไม่ออกแล้วว่าทำไมเซี่ยปิงถึงเป็นได้ขนาดนี้

………………….

คาบเรียนบ่ายจบลง ตอนนี้นักเรียนปี3เกือบทุกคนต่างก็มีความคิดเรื่องการประลองของเซี่ยปิงและไทราน

ลานประลองมังกรบินตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่มารอดูการประลองเช่นเดียวกับไทรานที่ไปรออยู่ที่ลานประลองแล้ว

เขาปิดตาและพยายามทำจิตใจให้สงบเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการประลอง

“นี้เป็นการประลองของไทรานและใครนะ ทำให้มีผู้คนมาดูเยอะขนาดนี้” นักเรียนคนหนึ่งถาม

นักเรียนอีกคนตอบ“ข้ารู้สึกว่าจะเป็นเด็กนักเรียนที่ชื่อเซี่ยปิงนะ เป็นผู้ใช้พลังฉีขุนศึกขั้นที่ 3”

“ไม่น่าเชื่อ เจ้านั่นเสียสติรึเปล่า? มีใครบ้างที่จะไม่รู้จักไทราน หมัดของเขาหมัดเดียวสามารถส่งฝ่ายตรงข้ามเข้าโรงพยาบาลได้เลยนะ”

นักเรียนคนนั้นทำสีหน้าที่ทึ่ง

“ก็นั้นแหละ เจ้าเด็กนักเรียนนั่นคงจะมั่นใจในตัวเองเกินไป”

“คนพวกนี้คงจะมาดูการต่อสู้ที่เด็กนั่นโดนอัดอย่างเวทนาอยู่ฝ่ายเดียว”

เสียงนักเรียนที่พูดคุยกันเสียงดัง

“เห้ย! ดูนั่นสิ เซี่ยปิงมาแล้ววว” นักเรียนคนหนึ่งตะโดนออกมา

เซี่ยปิงที่สวมใส่ชุดสีขาวเดินมาที่ลานประลองอย่างใจเย็น รูปลักษณ์เขาดูเหมือนเด็กนักเรียนปกติธรรมดามาก ข้างหลังของเขาก็มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งที่เดินตามมานั่นคือนักเรียนห้องของเขานั้นเอง

“คิดว่าเจ้าไม่มาแล้ว..”

ไทรานลืมตาขึ้นจ้องมองเซี่ยปิงเดินขึ้นลานประลองอย่างช้าๆ“ข้าคิดว่าเจ้าคงจะหนีไปแล้ว ข้ายอมรับความกล้าหาญของเจ้าเพื่อเป็นการตอบแทนข้าจะออมมือโดยการทำให้ซี่โครงเจ้าหักแค่5ซี่พอ”เขาพูดพร้อมกับกางมือออกมา5นิ้ว

“นั่นคงจะไม่จำเป็นหรอก”

เซี่ยปิงกวักมือ“อย่างเจ้าแค่ทำให้ข้าเป็นแผลก็เก่งแล้ว ไม่ต้องออมมือเข้ามาเต็มที่เลย”

“ยโสโอหังยิ่งนัก”

ไทรานหงุดหงิดอย่างมากเพราะว่าเขาไม่เคยเจอคนที่ฝีปากร้ายขนาดนี้ ในใจเขาคิดอย่างเดียวว่าจะสั่งสอนไอ้เด็กนี่ให้รู้ว่าความเจ็บปวดมันเป็นอย่างไร

คำพูดของเซี่ยปิงทำให้นักเรียนรอบลานประลองต้องอ้าปากค้าง พวกเขาได้แค่คิดว่าเซี่ยปิงอาจจะมีสิทธิ์โดนอัดจนปางตายได้

ส่วนเก๋าวันและหยางวุยก็แอบดูอยู่เงียบๆ รอคอยเซี่ยปิงโดนอัดอย่างป่าเถื่อนและหน้าแตกต่อหน้าผู้คนมากมาย