GOD LEVEL DEMON ตอนที่ 19
เวลากลางคืน ณ ห้องนอน
ภาพเว็บไซต์ที่ที่ฉายออกมาจากโทรศัพท์ เซี่ยปิงกำลังนอนอยู่บนเตียงและเปิดดูเว็บไซต์ต่างๆที่เกี่ยวกับ เนื้อสัตว์ปีศาจ ยาจิตวิญญาณและยาชูกำลัง
อีกสามวันจะถึงวันประลองแล้ว ถ้ายังเป็นผู้ใช้พลังฉีขุนศึกขั้นที่ 4 อยู่ล่ะกันไม่มีทางติดหนึ่งในสิบอันดับแน่ๆ
เปรียบกับไทรานที่มีพละกำลังแข็งแกร่งและยังเป็นผู้ใช้พลังฉีขุนศึกขั้นที่ 5 ยังไม่เคยติดอันดับหนึ่งในสิบของโรงเรียนเลย
10อันดับบางคนเป็นถึงผู้ที่มีพลังฉีขุนศึกขั้นที่6-7เลยล่ะ เซี่ยปิงที่เป็นแค่ขั้น 4 จะไปติด10อันดับคงจะยากเกินไป เขาต้องเสริมสร้างความแข็งแกร่งของพลังฉีมากกว่านี้
“น้ำยาทองคำ”
เซี่ยปิงเห็นน้ำยาในเว็บไซต์ที่ชื่อว่า น้ำยาทองคำ มีส่วนผสมคือหัวใจหมี หัวใจเสือบิน เขาของหมาป่าและอื่นๆ ยาตัวนี้มีค่าสูงและประกอบด้วยพลังชั้นดีมากมาย
ถ้าได้ยาตัวนี้มาการที่จะทำให้เลื่อนขั้นจากผู้ใช้พลังฉีขุนศึกขั้นที่ 4 ไปขั้นที่ 5 จะเป็นเรื่องที่ง่ายมาก ที่น่าเสียดายคือมันเป็นยาที่ถูกแบน
เหตุผลที่ต้องแบนยาตัวนี้เป็นเพราะว่าน้ำยาทองคำเป็นยาที่มีพลังงานมาก หากผู้ดื่มไม่มีกำลังภายในที่แข็งแกร่งพอจะสามารถโดนพลังงานนี้อัดตัวกันจนระเบิด ร่างกายเละกระจุยกระจาย
กฎหมายมีอยู่ว่าผู้ที่จะซื้อน้ำยาทองคำได้ต้องเป็นผู้ใช้พลังฉีขุนศึกขั้นที่7ขึ้นไปเท่านั้น
“น้ำยาทองคำ ข้าต้องได้มันมา” เซี่ยปิงตาเป็นประกายและไม่ได้สนใจเรื่องการที่ยานี้สามารถทำให้ผู้ดื่มที่กำลังภายในไม่แข็งกล้าพอระเบิดได้
ทว่ากรณีเซี่ยปิงเขามีวิชาบ่มเพาะพลังหยางบริสุทธิ์อยู่ สามารถดึงได้แม้กระทั่งพลังงานแสงอาทิตย์ จะต้องกลัวทำไมกับแค่น้ำยาทองคำ
พูดได้เลยว่าถ้าเขาอยากจะเลื่อนขั้นไปเป็นผู้ใช้พลังฉีขุนศึกขั้นที่5 แล้วล่ะก็ น้ำยาทองคำนี้แหละเหมาะที่สุดแล้ว แต่ว่าก็น่าเสียดายที่คุณสมบัติเขายังไม่พอที่จะซื้อยาตัวนี้
มีทางเดียวเท่านั้นตอนนี้ นั่นก็คือเขาต้องหามันมาจากตลาดมืด
“เมืองพระจันทร์สีดำ”
เซี่ยปิงเปิดบทความที่แนะนำเกี่ยวกับเมืองนี้ “นี่คือเมืองใต้ดินที่โด่งดังที่สุดในภูมิภาคหยางโจว มีทั้งคาสิโน ผับบาร์ และอาชญากรมากมาย”
ในเมืองนี้มีทั้งการหักหลังฆ่าฟันและการตาย อยู่ที่นี้ถ้าโชคร้ายก็อาจจะจบชีวิตได้ง่ายๆ แต่ข้อดีของมันคือมีสิ่งของต้องห้ามมากมายที่หาได้ ไม่ว่าจะเป็น ยา อาวุธ เนื้อปีศาจ ยาจิตวิญญาณ ยาชูกำลังและคัมภีร์ แค่มีเงินก็สามารถที่จะได้ทุกอย่างที่ต้อการ
ที่นี้มันเหมือนกับสวรรค์และนรกที่รวมอยู่ด้วยกัน เป็นสถานที่รวบรวมแหล่งของเงินและอาชญากรรม คนชั่วร้ายสามารถอยู่ได้สบายแต่ถ้าจะให้คนดีๆมาล่ะก็จะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ
ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมรัฐบาลจึงยอมให้เมืองที่ชั่วร้ายแบบนี้อาศัยอยู่ได้อย่างเปิดเผย หรือว่าจะมีความจริงที่ดำมืดอยู่ในรัฐบาล
“น้ำยาทองคำราคา5แสนเหรียญ ทำไมแพงแบบนี้ นี่มันการปล้นกันชัดๆ” เซี่ยปิงที่หยุดไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นราคา
ถ้าเป็นท่านพ่อของเขาคงต้องใช้เวลาทำงานกว่า7ปีโดยที่ไม่ใช้จ่ายอะไรเลยถึงจะได้5แสนเหรียญ
แค่ยาตัวหนึ่งก็ดูออกแล้วว่าตลาดมืดทำกำไรขนาดไหน ถ้าเขาไม่ได้เขียนนิยายขึ้นมาล่ะก็ชีวิตนี้คงจะไม่มีเงินพอที่จะซื้อ
“ดูเหมือนว่าข้าต้องไปขอบรรณาธิการเหมงเห่ยให้จ่ายข้าล่วงหน้า ไม่อย่างนั้นคงจะมีเงินจ่ายแน่” เซี่ยปิงตาเป็นประกายพร้อมทั้งกดโทรศัพท์ส่งข้อความหาบรรณาธิการเหมงเฟ่ยทันทีเพื่อขอให้เขาจ่ายส่วนแบ่งของนิยายมาล่วงหน้า
หลังจาก15นาที บรรณาธิการเหมงเฟ่ยก็ตอบข้อความกลับมา “ปกติการจ่ายล่วงหน้าไม่ใช่นโยบายของเว็บไซต์เรา แต่ละเดือนเราจะจ่ายส่วนแบ่งให้ทุกวันที่15 เพื่อนำไปจ่ายภาษี การที่ต้องจ่ายล่วงหน้าจะทำให้การเดินเอกสารของเรายุ่งยากกว่าเดิม
แต่ว่าหลังจากที่ข้าได้คุยกับทางผู้บริหาร เราจะยกให้เป็นกรณีพิเศษ เนื่องจากครูฐานะลำบาก เราจะจ่ายล่วงหน้าไปก่อน1ล้านเหรียญ ส่วนที่เหลือจะไปคิดทบกับยอดเดือนหน้า”
นี่มันเยี่ยมมาก!
ในความจริงถ้านิยายของเซี่ยปิงไม่ได้ดังระเบิดขนาดนี้ ทางเว็บไซต์คงจะหาทางทุกอย่างเพื่อปฏิเสธการจ่ายล่วงหน้า แต่เพื่อต้องการให้นักเขียนที่มีฝีมืออย่างเซี่ยปิงอยู่กับเว็บไซต์ พวกเขาจึงต้องยอมยกให้เป็นกรณีพิเศษ
“ขอบคุณมากครับ”
เซี่ยปิงตอบกลับไปเพราะรู้ว่าการขอรับเงินล่วงหน้าเป็นการขอที่น่าเกลียดอยู่เหมือนกัน แต่เขาก็ต้องทำเพื่อน้ำยาทองคำ
“ครูหมาป่าดำ ไม่ทราบว่าผลงานชิ้นต่อไปจะมาอีกตอนไหนครับ” เหมงเฟ่ยถามเพราะว่าคุณครูไบ๋นี่มันดังมากๆ
เมื่อเช้ามีผู้ซื้อนิยายอีกกว่า2แสนคน พอมาตอนบ่ายผู้ซื้อเพิ่มขึ้นเป็น3แสนคน นิยายคุณครูไบ๋หลงตอนนี้ทำเงินได้ประมาณ6-7ล้านเหรียญแล้ว
บางทีการคาดการณ์ว่านิยายนี้จะขายได้ถึง10ล้านเล่มก็คงจะไม่ยาก
เหมงเฟ่ยอยากจะเห็นผลงานที่มีคุณภาพและหาที่เปรียบไม่ได้แบบนี้อีก
“ตอนนี้ผมยังไม่มีแรงบันดาลใจ น่าจะอีกประมาณหนึ่งเดือนถึงจะเขียนเรื่องใหม่ได้”เซี่ยปิงตอบไปเพราะว่าเขายังรอให้นิยายเรื่องนี้ดังจนถึงจุดสูงสุดก่อน
“เข้าใจแล้ว ผมจะรอดูผลงานต่อไปของครูหมาป่าดำ” บรรณาธิการเหมงเฟ่ยรู้สึกเสียดายเล็กน้อยแต่เขาก็เขาใจเหมือนกันว่าการเขียนนิยายต้องใช้แรงบันดาลใจสูง
จากนั้นพวกเขาก็เลิกติดต่อกัน
“พรุ่งนี้คือวันศุกร์ ใกล้จะถึงวันประลองพรุ่งนี้ข้าต้องไปเมืองพระจันทร์สีดำ”ความคิดของเซี่ยปิงที่วางแผนไว้ล่วงหน้า
ติ้ง!
เสียงโทรศัพท์ของเซี่ยปิงดังขึ้นมา เขาเปิดดูโทรศัพท์“ยอดเงินโอนเข้าบัญชีจำนวน1ล้านเหรียญ”
…………………………………………….
เช้าวันต่อมาเซี่ยปิงมาถึงโรงเรียนและกำลังเดินเข้าห้องเรียน ทันใดนั้นเขาก็ต้องหยุดเพราะว่ามีเสียงตะโกนเรียกเขาออกมา เขาหันไปเห็นคนๆนั้นคือเจียงยารุ เธอทำสายตาที่โกรธเป็นฝืนเป็นไฟและจ้องเขาด้วยความอาฆาต
“เซี่ยปิง!”
เจียงยารุกัดฟันและจ้องไปที่เขาโดยมีความคิดที่จะจับเขากินทั้งเป็น