GOD LEVEL DEMON ตอนที่ 17
“ครูหมาป่าดำ”
หลังจากบอกเซี่ยปิงเรื่องข่าวดี บรรณาธิการเหมงเฟ่ยก็กลับไปสู่อารมปกติ“โปรดรอดู งานดีๆแบบนี้ผู้คนต้องได้รู้จักแน่ๆ”
และเขาก็วางสาย
“ผู้ซื้อเยอะกว่า2แสน นี่มันเหนือความคาดหมายจริงๆ” เซี่ยปิงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกดีใจ ต่อให้เขาคิดว่าการโปรโมทของเขาจะทำให้นิยายเรื่องนี้ดังได้แน่แต่เขาก็ไม่คิดว่าจะดังมากขนาดนี้
ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปเขาสามารถกลายเป็นมหาเศรษฐีได้เลยมีเงินพอที่จะซื้อทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นยาจิตวิญญาณหรือเนื้อสัตว์ปีศาจทั้งหมดนี้จะต้องเพิ่มพลังฉีของเขาได้มากแน่ๆ
“แต่ว่าผู้คนที่ซื้อนิยายข้าจะมีความคิดเห็นยังไงบ้างนะ?”
เซี่ยปิงกดโทรศัพท์พร้อมกับเปิดเว็บไซต์ทันที เพื่อไปดูความคิดเห็นต่างๆ
เขาสามารถดูมันได้กับเทคโนโลยีภาพเสมือนจริงที่ฉายภาพไปที่จอประสาทตาแต่ทว่าการทำแบบนี้มันจะทำให้สายตาเสียเร็วถ้าไม่ใช่เรื่องธุระอะไรจริงๆเขาก็ไม่อยากจะใช้
ก่อนหน้านี้เขาได้คุยกับบรรณาธิการเหมงเฟ่ยที่เป็นเรื่องที่ค่อนข้างสำคัญเขาจริงใช้เทคโนโลยีภาพเสมือนแต่ว่ากรณีนี้ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนั้น
“นี่มัน มีความคิดเห็นที่ไม่ได้ต่อว่าข้าด้วยหรอ”เซี่ยปิงเลื่อนดูตรงแถบแสดงความคิดเห็น เพราะว่าช่วงหลายวันที่ผ่านมาเขาได้ไปปั่นกระแสมาหลายบทความทำให้มีนักอ่านมากมายเข้ามาต่อว่าเขาในแถบแสดงความเห็นของนิยายเขา
ทว่าผ่านไปสองวันนักอ่านที่ต่อว่าพวกนี้กลับหายไปหมดเป็นเพราะว่าความคิดเห็นของพวกเขาโดนความคิดเห็นอื่นกลบท่วมจนหายไปเหมือนก้อนหินที่จมลงในมหาสมุทร
เขามองไปที่ความคิดเห็นที่ถูกตั้งลำดับความสำคัญโดยผู้บริหารเว็บไซต์ “ข้าหน่ะเป็นแฟนคลับของอาจารย์เจียจือเหว่ย พอเห็นแฟนคลับของนักเขียนหมาป่าดำมาพูดกล่าวหาว่าร้ายอาจารย์เจียจือเหว่ย ข้าก็โมโหและได้รวบรวมพวกพ้องเพื่อมารุมแสดงความคิดเห็นเสียๆหายๆให้นิยายเรื่องนี้
แต่ว่าก่อนจะทำอย่างนั้นข้าคิดได้ว่าถ้าข้าไม่ลองอ่านนิยายเขาดูก่อน ข้าจะจับผิดอะไรไปต่อว่าเขาเสียๆหายๆไม่ได้เหมือนกัน ข้าจึงได้อ่านมัน
ข้าไม่คาดคิดเลยว่าหลังจากที่ได้อ่านแล้วข้าเหมือนโดนล็อคไว้กับที่ไม่สามารถเคลื่อนตัวไปไหนได้เลยเหมือนนิยายเรื่องนี้มีเวทมนตร์ที่พันธนาการข้าไม่ให้ไปไหน มันช่างน่ากลัวจริงๆ”
“ข้าก็เป็นเหมือนกัน ข้าโดนหลอกโดยบทความพวกนั้น หลังจากที่ข้าเข้าไปอ่านตอนที่หนึ่ง ข้าก็หยุดอ่านไม่ได้เลย”
“มันเป็นนิยายที่ดีมาก การใช้คำสละสลวยมีเสน่ห์น่าอ่านมาก ข้าขอมอบให้เป็นนิยายแห่งปีเลย ข้าคิดว่านักเขียนคนนี้ต้องเคยร่วมหลับนอนกับผู้หญิงมานับไม่ถ้วนไม่อย่างนั้นคงเขียนนิยาย18+ที่ลึกซึ้งและละเอียดขนาดนี้ไม่ได้หรอก”
“พวกเจ้าอาจจะชื่นชมแต่ข้าไม่ นักเขียนคนนี้ไร้ยางอายจริงๆถึงว่าชื่อหมาป่าดำเพราะว่าใจดำด้วยนี่เอง วันๆเขียนแต่นิยายประเภทนี้นอกจากจะเป็นอันตรายต่อคนอื่นแล้วยังเป็นอันตรายต่อตัวเองอีก”
“ตั้งแต่อ่านนิยายเรื่องนี้ข้าก็ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ข้าวก็ไม่ได้กินจนแม่ข้าจะไล่ออกจากบ้านอยู่แล้ว”
“ข้ารับประกัน100%เลยว่านักเขียนคนนี้ต้องเป็นเสือผู้หญิงตั้งแต่9ขวบ พอ15ขวบก็เริ่มพาผู้หญิงเข้าโรงแรม ปัจจุบันมีอายุ30-40ปีคงมากไปด้วยประสบการณ์เรื่องผู้หญิง ไม่แน่อาจจะเป็นร้อยคนเลยก็ได้ผู้หญิงที่เขาเคยผ่านมา ไม่อย่างนั้นเขาคงจะเขียนนิยายที่เหมือนคนช่ำชองขนาดนี้ไม่ได้หรอก โหดร้ายจริงๆ”
“เวนจริงๆ เป็นเสือผู้หญิงตั้งแต่9ขวบ นักเขียนคนนี้นี่มันปีศาจในคราบมนุษย์”
“ข้าได้ยินข่าวลือมาว่ามีคนคาดการณ์ว่าเรื่องนี้จะต้องขายได้ถึง10ล้านเล่มแน่ๆ”
“ต่อให้เป็นการคาดการณ์แต่ข้าว่าโอกาสที่จะทำได้น่าจะสูงถึง80%เลยนะ”
ความคิดเห็นของผู้คนที่ได้เข้าไปอ่านนิยายของเซี่ยปิง ซึ่งจริงๆความคิดเห็นมันมีประมาณหมื่นความคิดเห็นเลยล่ะที่กำลังถกเถียงกันอยู่
อีกอย่างยังมีคนตั้งบทความขึ้นมาเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้ด้วย “การอ่านนิยายเรื่องนี้ทำให้ข้าได้คิดถึงแง่มุมหลายอย่างในสังคม นิยายเรื่องนี้เป็นมากกว่านิยายลามก18+ธรรมดาๆมันคือผลงานชั้นเยี่ยมที่สอดแทรกแนวคิดมากมาย อย่างกับตัวละครหลักของเรื่องนั่นคือคุณครูไบ๋หลง เธอคือครูที่มีเกียรติ มีครอบครัวมีสามีแต่ว่าสามีของเธอไม่มีศักยภาพมากพอ ขณะเดียวกันที่อนาคตการงานของเธอโดนกีดกัน สามีเธอไม่เข้าใจเธอและไม่สามารถที่จะช่วยเธอได้เลย ทำให้เธอต้องรู้สึกเหงาและอ้างว้าง
ต่อให้มันจะน่าเศร้าแค่ไหนแต่นี่คือด้านมืดของสังคม เธอโดนผู้คนปล่อยข่าวลือเกี่ยวกับการที่สามีเธอไร้ความสามารถในการสนองอารมเธอทำให้มีผู้ชายที่หวังผลประโยชน์จากเรื่องนี้เข้ามามากมาย
เธอจึงตัดสินใจปล่อยอารมไปตามธรรมชาติ เธอได้ร่วมรักกับผู้คนมากมายไม่ว่าจะเป็นผอ.โรงเรียน หัวหน้าแผนก เพื่อนร่วมงานหรือแม้กระทั่งนักเรียนที่เธอสอน ข้าไม่คิดว่ามันเป็นความผิดเธอหรอกนี่มันควรเป็นความผิดของสังคมที่ไม่ยุติธรรมต่อทั้งสองเพศ
อย่างที่รู้กันว่าต่อให้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีจะไปไกลแค่ไหนแต่เพศหญิงก็ยังถูกสังคมบังคับให้ต้องเป็นคนเรียบร้อยตามจารีตประเพณี
เพราะอย่างนี้ผู้หญิงหลายคนจึงไม่สามารถปลดปล่อยอารมที่มีข้างในอย่างเปิดเผยได้จึงทำให้เกิดเหตุน่าสลดมานักต่อนัก
ข้าคิดว่านักเขียนคงจะต้องการใช้ตัวละครที่ชื่อไบ๋หลงเป็นการให้ข้อคิดและเสียดสีสังคมที่ไม่ยุติธรรมอยู่ตอนนี้ ข้าอ่านนิยายเรื่องนี้ทั้งน้ำตาที่หยดลงมาเต็มแก้มไม่ว่านิยายเรื่องนี้จะขายได้ไปถึง10ล้านเล่มหรือไม่ ข้าอยากให้คนอ่านได้คิดตามเรื่องสังคมเราที่เป็นอยู่ตอนนี้ว่าต้องมีผู้หญิงที่ตกอยู่ในเหตุการณ์แบบครูไบ๋หลงอีกกี่คน แค่คิดข้าก็ทนไม่ไหวจนนอนไม่หลับแล้ว”
“พี่ชายข้าว่านี่แค่นิยาย18+ธรรมดา ผู้เขียนคงจะไม่ได้คิดขนาดนั้นหรอก”
“เจ้าของบทความนี่มีตาถึงจริงๆที่เห็นสภาพสังคมความเป็นอยู่ตอนนี้จากนิยาย18+ ข้าขอคารวะ”
“เห็นเจ้าของบทความคิดตามนิยายเรื่องนี้ขนาดนี้ ข้าขอชื่นชม ข้าคงต้องกลับไปอ่านและทำความเข้าใจใหม่แล้วล่ะ”
“เจ้าของบทความพูดถูกแล้วล่ะ ดาวดวงนี้เต็มไปด้วยผู้หญิงที่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ข้าจะต้องช่วยดาวดวงนี้โดยการโทรให้ผู้หญิงหลายๆคนมาหาข้าคืนนี้”
“ข้าก็มีความรู้สึกเดียวกันเลย ข้าร้องเหมือนกัน แต่ว่าร้องอีกแบบหนึ่งนะ”
กลุ่มนักอ่านที่แสดงความคิดเห็นต่อบทความนี้
เซี่ยปิงบอกที่ความคิดเห็นพวกนั้นและคิดว่าคนเรานี่มุมมองหลากหลายรูปแบบจริงๆ
“เซี่ยปิง!”
เจียงยารุเรียกพร้อมกับเดินมาหาเซี่ยปิงที่กำลังอ่านความคิดเห็นของนิยายอยู่
