บทที่ 63 ซ่งฉูฉู่ จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าคุณหล่อมากเลย
บทที่ 63 ซ่งฉูฉู่ จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าคุณหล่อมากเลย
ซ่งฉู่อี๋ที่มึนหัวมาตลอดทางลืมตาขึ้นและมองไปข้างหลัง เพียงแป๊บเดียวด้านหลังรถพวกเขาก็มีรถติดยาวเหยียดเสียแล้ว
“ให้ตายเถอะ มีนักข่าวด้วย” ฉางฉิงรู้สึกลนลานไปหมด เธออยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก “ซ่งฉูฉู่ ถ้าพรุ่งนี้ฉันถูกทางสถานีลงโทษ คุณช่วยพูดกับกรรมการบริษัทจ่านให้หน่อยได้มั้ยคะ ยังไงที่ฉันขับรถนี่ก็เพื่อส่งคุณกลับบ้าน”
ฉางฉิงออกแรงดึงแขนเสื้อเขา เธอทำท่าจะร้องไห้จนเขารู้สึกปวดหัว ซ่งฉู่อี๋จึงดึงแขนเสื้อออกจากมือเธอและพูดว่า “สลับที่นั่งกัน”
ฉางฉิงแสดงอาการตื่นตกใจไม่หยุด “แต่คุณก็ดื่มเหล้านี่คะ คุณก็ถูกปรับได้ด้วยเหมือนกัน ไม่แน่ว่าอาจจะถูกยึดใบขับขี่ก็ได้”
“ผมมีคนที่รู้จัก คงไม่รุนแรงขนาดนั้นหรอก” ซ่งฉู่อี๋ปรับเลื่อนเบาะไปข้างหลัง แล้วโก้งโค้งตัวเบียดเข้าไปที่ที่นั่งคนขับ
นอกเหนือจากความประทับใจ ฉางฉิงก็มองเขาอย่างงงๆ ราวกับมองสัตว์ประหลาด “ซ่งฉูฉู่ จู่ๆ คุณก็ดีแบบนี้ ฉันไม่ชินเลยจริงๆ”
“คุณรีบหน่อยได้มั้ย อย่ามัวแต่ชักช้ายืดยาด” ซ่งฉู่อี๋ทนสายตามึนงงของเธอไม่ไหว
ฉางฉิงยังคงไม่สบายใจอยู่ แต่พอนึกว่าหากถูกถ่ายภาพว่าดื่มแล้วขับจริงๆ ผลลัพธ์ที่ตามมาไม่ต้องบอกก็รู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพิธีกรที่กำลังอยู่ในช่วงขาขึ้นอย่างเธอจะมีข่าวอื้อฉาวไม่ได้แม้แต่น้อย
ระหว่างที่คิดฟุ้งซ่านไปเรื่อยเปื่อย เรือนร่างบอบบางอ้อนแอ้นของเธอก็ถูกซ่งฉู่อี๋อุ้มไปนั่งที่ที่นั่งข้างคนขับ ฉางฉิงกระวนกระวายใจ “คุณไม่เป็นไรจริงๆ เหรอคะ เมื่อกี้คุณยังเมาอ้อแอ้อยู่เลย ยังบังคับพวงมาลัยได้เหรอคะ”
“ตอนนี้ผมดีขึ้นแล้วล่ะ” ซ่งฉู่อี๋เหยียบคันเร่งเบาๆ แล้วรถก็ไหลไปข้างหน้า
ฉางฉิงชูกำปั้นสองข้างแล้วกัดฟัน พูดประจบเสียงอ่อนและทำหน้าทำตาเหมือนกับเป็นแฟนคลับ “ซ่งฉูฉู่ จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าคุณหล่อมากเลย”
“คุณซ่อนหน้าตัวเองเถอะ” ซ่งฉู่อี๋ทั้งขำทั้งโมโห แล้วถอนสายตาจากเธอ คลำหาโทรศัพท์มือถือ แต่ทันใดนั้นก็สบถขึ้นในใจ เขาลืมมือถือไว้ที่บ้านพักเหรอเนี่ย
เขาคิดจะโทรหาเจ้าลี่เซ่าปินนั่น ตราบใดที่มีลี่เซ่าปิน เรื่องดื่มแล้วขับแค่นี้ไม่มีปัญหา
แต่ไม่มีมือถือนี่สิปัญหาใหญ่
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาถึงกับแข็งทื่อ
ขณะนั้นเองตำรวจจราจรคนหนึ่งก็ถือเครื่องตรวจวัดแอลกอฮอล์มาและเคาะกระจกรถ
ฉางฉิงสวมผ้าปิดปาก เผยให้เห็นแค่ดวงตากลมโตใสแป๋วที่มองเขาด้วยความซาบซึ้ง รู้สึกผิดและกังวล
ซ่งฉู่อี๋แอบสบถอยู่ในใจ ได้แต่จำใจเปิดกระจกรถ
ตำรวจจราจรให้เขาเป่าเครื่องวัด แล้วยิ้มเยาะพลางพูดว่า “น้องชาย ระดับสูงขนาดนี้ไม่ใช่ดื่มแล้วขับแล้วล่ะ นี่มันเมาแล้วขับแล้วนะ เซ็นชื่อซะ แล้วลงจากรถ ตามผมไปนั่งตรงด้านนู้น”
ซ่งฉู่อี๋พ่นลมหายใจและปลดเข็มขัดนิรภัยออก แล้วพูดกับฉางฉิงว่า “คุณโบกแท็กซี่ข้างหน้ากลับไปก่อนแล้วกันนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะรอคุณ” ฉางฉิงไม่สบายใจอย่างมาก เวลาแบบนี้เธอต้องอยู่ข้างๆ เขา
“ผมขอแนะนำให้คุณกลับไปก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวยังต้องให้เขาไปตรวจเลือดอีก ดีไม่ดีอาจต้องถูกกักตัวไว้ด้วย” ตำรวจจราจรพูดอย่างเหนื่อยหน่าย
ฉางฉิงมึนงง “ดื่มแล้วขับร้ายแรงขนาดต้องถูกกักตัวเลยเหรอคะ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ”
“คุณคนสวยครับ เขาเมาแล้วขับ ความผิดร้ายแรงมากครับ” ตำรวจจราจรเรียกเพื่อนตำรวจมาขับรถไป
ฉางฉิงตกตะลึง พอรู้เรื่องนี้เธอก็นึกเสียใจขึ้นมา รู้อย่างนี้ไม่สลับที่กันก็ดี ถ้าเธอถูกตรวจ อย่างมากก็แค่โดนข้อหาดื่มแล้วขับ “ที่จริงแล้วเมื่อกี้...”
“คุณกลับไปก่อนเถอะ” ซ่งฉู่อี๋พูดตัดบทเธอ แล้วกระซิบว่า “ผมบอกแล้วไงว่าผมมีคนที่รู้จัก เดี๋ยวผมโทรไปหาเขา ก็ไม่ต้องถูกกักตัวแล้ว”
ฉางฉิงครุ่นคิดดู เขาไม่เพียงแต่รู้จักกรรมการจ่าน แต่ยังมีคนในตระกูลซ่งอีก เธอก็เลยเชื่อเขา “แล้วคุณจะกลับเมื่อไรคะ ฉันจะได้รอคุณ”
ดวงตากลมโตดูมีเสน่ห์เหมือนกับลูกองุ่นดำ ซ่งฉู่อี๋แอบถอนหายใจอยู่ในใจ “พอเพื่อนผมมา ผมอาจจะต้องเลี้ยงอาหารมื้อดึกเขาด้วย คุณไม่ต้องรอผมหรอก”
“งั้นถ้าจัดการเรื่องเรียบร้อยแล้ว คุณโทรบอกฉันด้วยนะคะ” ฉางฉิงค่อยๆ ลงจากรถ
ตอนที่เธอเดินจากมา เธอเห็นซ่งฉู่อี๋ยืนอยู่ที่ข้างถนน มีตำรวจจราจรสองสามคนยืนกล่าวตักเตือนเขาอยู่ข้างๆ ไฟถนนที่อยู่ด้านข้างส่องเข้าที่ปลายเส้นผมและใบหน้าด้านข้างของเขา แล้วในก้นบึ้งหัวใจฉางฉิงก็เหมือนกับถูกบางสิ่งบางอย่างทิ่มแทงเบาๆ
ซ่งฉูฉู่ในเวลานี้ดูแมนมากจริงๆ เลย
........................................
สามารถติดตามอ่านตอนต่อไปได้ที่ Fictionlog
