ตอนที่ 900 พบเจอ(ฟรี)

มันมีหิมะตกหนักในเมืองหิมะ

แม้จะเย็น มันก็ยังมีแสงไฟและการตกแต่งทุกหนแห่งบนท้องถนนเนื่องจากมันใกล้ปีใหม่แล้ว พวกเขาเป็นคนที่เดินเข้าและออกจากย่านการค้าสุดแออัด

เด็กหญิงตัวเล็กๆสองคนเดินย่ำไปบนพื้นหิมะขณะจับมือกันในบริเวณบ้านพักใกล้กับย่านการค้าทางตะวันออกของเมือง ทั้งคู่แต่งตัวในชุดเดียวกันแต่ต่างสี คนหนึ่งเป็นสีขาว อีกคนเป็นสีดำ

 

“แม่มดน้อย เธอคิดว่าพี่ชายจะชอบของขวัญเราไหม?”หลินเซี่ยวที่สวมแจ็คเก็ตสีขาวถามด้วยความตื่นเต้น

แม่มดที่สวมแจ็คเก็ตดำมีผมนุ่มสลวยพาดบ่าตอบกลับเบาๆ“นายท่านจะต้องชอบของขวัญที่คุณหนูเลือก”

“งั้น ก็กลับบ้านกันเถอะ บางทีพี่อาจมาถึงบ้านแล้วก็ได้”หลินเซี่ยพยักหน้าขณะยิ้มและดึงแม่มดกลับบ้าน

เด็กสาวทั้งสองชะลอความเร็วลงเมื่อมาถึงบ้านพักสามชั้น พวกเธอเข้าบ้านไปหลังสแกนลายนิ้วมือ

วิลล่ายังคงเหมือนเดิม

เมื่อดูเตาไฟที่ปราศจากไฟ หลินเซี่ยก็ดูผิดหวัง

เธอเปลี่ยนรองเท้าตรงทางเข้า ถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกและแขวนมัน จากนั้น เธอก็เดินไปที่เตาผิง เธอจ้องมองอยู่สักพักก่อนถามเสียงเบา“แม่มดน้อย อีก4วันก็ปีใหม่แล้ว เธอคิดว่าพี่ชายจะกลับมาไหม?”

แม่มดเงียบไปสักพักและดึงหลินซินให้นั่งลง“นายท่านสัญญาไว้กับคุณหนูแล้วว่าจะกลับมา เขาต้องกลับมาตราบใดที่เขาไม่พบเจอสถานการณ์อะไร”

“เขาบอกว่าเขาจะไปในมิติบรรพกาลสามเดือน แต่มันก็เลยสามเดือนมาหลายวันแล้ว”หลินซินกังวล“หรือพี่จะเจอปัญหา?”

“ด้วยความสามารถในปัจจุบันของนายท่าน เขาไม่ควรพบปัญหาอะไรตราบเท่าที่ไม่พบเจอตัวตนระดับจักรพรรดิที่ทรงพลังเป็นพิเศษ เหนือสิ่งอื่นใด ในเมื่อระดับพลังของข้าเลื่อนเป็นจักรพรรดิแล้ว มอนสเตอร์ตัวอื่นของนายท่านก็ควรเป็นเหมือนกัน ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีมอนสเตอร์หลายตัวที่ทรงพลังกว่าข้า นั่นคงไม่ทำให้เขาตกอยู่ในปัญหาได้”แม่มดอธิบายด้วยรอยยิ้ม“นายท่านกล่าวว่าสามเดือน แต่มันอาจไม่ใช่สามเดือนพอดีก็ได้”

หลังเห็นอารมณ์ของหลินซินยังคงหดหู่ แม่มดก็ยืนขึ้นและเปลี่ยนเรื่อง“เราได้ซื้อของสำหรับปีใหม่มาหมดแล้ว มาตกแต่งบ้านกันเถอะคุณหนู นายท่านจะต้องดีใจแน่เมื่อเขากลับมา”

 

ในที่สุดหลินซินก็มีกำลังหลังได้ยิน“ใช่แล้ว เราต้องชะโลมพี่ด้วยปีใหม่”

“แม่มดน้อย มาเริ่มงานกัน!เราจะเริ่มด้วยการทำความสะอาด!”เด็กสาวผู้ร่าเริงและเต็มไปด้วยพลังงานกลับมาแล้ว

...

หลังเดินผ่านประตูมิตินะยะไกลในเมืองหลวงขาวขจี หลิน ฮวงก็รู้ว่าหลินซินไม่ได้อยู่ในสถาบันนักล่ายุทธ์เพราะแม่มดต้องอยู่กับเธอและเขาก็ไม่อาจสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของแม่มดในเมืองหลวงขาวขจี

แต่ทว่า หลิน ฮวงก็ไม่ได้อัญเชิญประตูมิติเพื่อออกเมืองหลวงทันที เขากลับเดินตรงไปยังย่านการค้าที่ใหญ่สุดในเมือง

เขาต้องนำของขวัญกลับไปให้น้องสาวเขาก่อนกลับบ้าน

เขาไม่แน่ใจว่าหลินซินมีพลังระดับไหนแล้ว เขาจึงซื้ออาวุธสองชุดรวมถึงชุดเกราะให้เธอ นอกจากนั้น หลิน ฮวงยังเลือกดาบคุณภาพสูงสุดสองเล่มรวมถึงปืนดัดแปลงสองกระบอกให้หลินซิน เขาให้พนักงานห่อเป็นของขวัญและเก็บไว้

จากนั้นเขาก็ซื้อหุ่นเชิดแม่มดและห่อมันด้วย

หุ่นเชิดคือสมบัติโบราณคล้ายกับตุ๊กตาที่ตัวตลกอยากได้ แต่ทว่า ตุ๊กตาเป็นสมบัติประเภทต่อสู้ ส่วนหุ่นเชิดจะเป็นการควบคุมสนามรบมากกว่า ความสามาถรการต่อสู้มันอ่อนแอเมื่อสู้กับศัตรูซึ่งๆหน้า

หลังซื้อของขวัญ หลิน ฮวงก็อัญเชิญประตูมิติและก้าวเข้าไป

แม่มด ที่กำลังแขวนโคมไฟพร้อมหลินซินตัวสั่นสะท้านขึ้น เธอหยุดสิ่งที่กำลังทำเมื่อสัมผัสได้ถึงหลิน ฮวง

“เกิดอะไรขึ้น แม่มดน้อย?”หลินซินสังเกตเห็นปฏิกิริยา

“นายท่านกลับมาแล้ว!ข้าสัมผัสได้”

“พี่?”ดวงตาของหลินซินเบิกกว้างและหันไปมองประตู

 

ทันใดนั้น ประตูก็เปิดพร้อมกับเงาร่างหนึ่งที่ก้าวเข้ามา เมื่อเห็นใบหน้าของคนๆนั้น หลินซินก็กระโดดกอดทันที

“พี่!”

หลินฮวงกอดหลินซินขณะลูบหัวเธอ เธอกอดเขาอยู่นานจนดวงตาเป็นสีแดงเล็กน้อย

 

“น้องสูงขึ้นเยอะเลยนะ ยัยเด็กบื้อ!ไหนขอพี่ดูน้องหน่อยสิ!”หลิน ฮวงวางมือบนไหล่เธอและมองเธอด้วยรอยยิ้มสดใส“ว้าว น้องสวยขึ้นเยอะเลย!น้องของพี่โตเป็นสาวสวยแล้ว”

“อ้า...จริงหรอคะ?”หลินซินหน้าแดง แม้เธอจะปฏิเสธ เธอก็ลอบดีใจ

ขณะที่เขากำลังชมเธอ หลิน ฮวงก็ลอบตกใจกับระดับพลังของหลินซินที่มาถึงระดับทองสมบูรณ์แล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะพร้อมทะลวงผ่านระดับเพลิงสวรรค์ได้ทุกเมื่อ

หลิน ฮวงรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ของขวัญเขากลายเป็นไร้ประโยชน์เพราะเธอสามารถใช้สมบัติได้แล้ว

 

‘ดูเหมือนว่าฉันต้องหาซื้ออย่างอื่น’หลิน ฮวงคิด

ในขณะนั้นเอง แม่มดก็เดินมาหาเขาด้วยความรู้สึกเขินอายและกล่าวทักทายเสียงเบา“นายท่าน”

“แม่มดน้อย เธอดูไม่เปลี่ยนไปเลยนะ”หลิน ฮวงพยักหน้าให้แม่มดด้วยรอยยิ้ม แต่ก็คิดว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นผิดไป เขากล่าวเสริมทันที“เธอยังคงน่ารักเหมือนเดิม”

 

แม่มดหน้าแดงก่ำเมื่อได้ยิน เธอไม่กล้าสบตาหลิน ฮวงและก้มหัวลงอย่างประหม่า

หลังปิดประตู หลินฮวงก็มองการตกแต่งรอบบ้าน มันเกือบเสร็จแล้ว“ไม่เลวเลย พี่รู้สึกได้ถึงจิตวิญญาณแห่งปีใหม่”

เด็กสาวทั้งสองดีใจมากที่ได้ยิน นั่นคือสิ่งที่พวกเธอคาดหวัง

หลินฮวงอัญเชิญเจ้าแดงและไป่มาช่วยตกแต่งบ้านให้เสร็จหลังเปลี่ยนรองเท้าและถอดเสื้อ

เหตุผลที่เขาไม่อัญเชิญไทแรนด์และตัวอื่นเพราะพวกมันไม่เหมาะกับงานพิถีพิถัน เขาอาจจบลงด้วยการซ่อมกำแพงหากให้พวกมันออกมา

ความเร็วการทำงานพุ่งสูงเมื่อหลิน ฮวงและมอนสเตอร์อีกสองตัวร่วมด้วย ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็แขวนโคมไฟและของประดับตกแต่งจนหมด เพดานตอนนี้ดูเหมือนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว

หลิน ฮวงดื่มดำกับบรรยากาศของปีใหม่ขณะมองดูของตกแต่ง แต่เขาก็อดนึกถึงความทรงจำบนโลกไม่ได้ แม้จะมีความแตกต่างบ้างที่นี่และที่นั่น บรรยากาศโดยรวมก็คล้ายคลึงกัน

 

‘มันเป็นปีที่สามของฉันในโลกนี้’หลินฮวงอดถอนหายใจไม่ได้