ตอนที่ 11 : แพทย์หญิง-ลี่เหว่ย

ลูซีหยูเข้าไปในช่องว่างกระดาษและพบว่าราชินีแมลงตัวแรกได้ตายแล้ว มันถูกโจมตีโดยราชินีแมลงอีก2-3ตัวที่ปรากฏขึ้นภายในหลัง ลากออกจากรังของมันและตายอย่างน่ากลัว

ขณะที่ราชินีแมลงตายขนาดของthe Source Formในสมองของลูซีหยูก็เพิ่มขึ้น จากนั้นลูซีหยูจึงนำจิตสำนึกของเค้าเข้าสู้ช่องว่างกระดาษและค่อยๆค้นพบว่าการเพิ่มขึ้นของthe Source Formไม่ได้เกิดขึ้นแค่เมื่อราชินีแมลงตาย ในความเป็นจริงทุกครั้งที่มีสิ่งมีชีวิตตาย ขนาดของthe Source Formก็จะเพิ่มขึ้น

เค้าสังเกตเห็นว่ามีความแตกต่างอย่างมากระหว่างแมลงทั่วไปกับราชินีแมลง เนื่องจากแมลงทั่วไปมีการเปลี่ยนแปลงน้อยมากลูซีหยูจึงไม่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงก่อนหน้านี้ มันเป็นเฉพาะเมื่อราชินีแมลงตายเท่านั้นและขนาดเพิ่มขึ้นซึ่งความแตกต่างอย่างมากนี้ดึงดูดความสนใจของเค้า

พื้นที่ทั้งหมดในช่องว่างกระดาษกลายเป็นสนามของพวกแมลง แมลงเหล่านี้แตกต่างจากพวกมดที่ลูซีหยูใส่ลงไปในตอนแรกอย่างมาก ในความเป็นจริงแมลงที่ดูแปลกๆมากมายซึ่งไม่เคยมีมาก่อนโลกแห่งความเป็นจริงก็โผล่ขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันถูกพบทุกที่ไม่ว่าจะท้องฟ้า พื้นดินและในทะเล ในหมู่ของพวกมันมีราชินีแมลงหลาย10ตัวที่มีสติปัญญาและมีพลังจิต

การพัฒนาของแมลงนั้นก้าวหน้าไปกว่าที่ลูซีหยูจินตนาการไว้ โครงสร้างภายในของแมลงต่างชนิดยังคงพัฒนา ในตอนแรกชนิดของแมลงต่างๆมีอยู่ประมาณหนึ่งโหลแต่จากนั้นมันก็พัฒนาไปเป็นร้อยหรือหลายพันชนิด นอกจากนี้แมลงเหล่านี้ก็มีความฉลาดเพิ่มมากขึ้นเช่นกัน พวกมันเริ่มจากสื่อสาร ประสานงาน ปราบปรามศัตรู พัฒนา วิจัยและสร้างอาวุธต่างๆ ลูซีหยูรู้สึกว่าพวกมันควรถูกเรียกว่า ‘อารยะธรรมของแมลง’

ลูซีหยูเห็นแมลงที่บินอยู่บนท้องฟ้าเหมือนกับเครื่องบินปล่อยกรดใส่รังตัวอื่นๆและทันใดนั้นรังก็ติดไฟ มีแมลงที่ดูเหมือนรถเกราะยิงขีปนาวุธขึ้นสู่ท้องฟ้า การต่อสู้และการทำงานร่วมกันระหว่างแมลงนั้นทันสมัยมากจริงๆ

ลูซีหยูรู้สึกว่าสิ่งนี้น่ากลัวมากๆ หากไม่ใช่เพราะพื้นที่จำกัดและข้อจำกัดของช่องว่างกระดาษแมลงเหล่านี้คงเข้ามาในโลกแห่งความจริง ถ้าสิ่งนี้เกิดขึ้นมันจะทำลายมนุษยชาติแน่นอน!

ช่วงอายุของราชินีมดประมาณ20ปีในช่องว่างกระดาษแต่ในความเป็นจริงมันไม่ถึงหนึ่งวันด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตามจากการเกิดของราชินีแมลงตัวแรกจนถึงตอนนี้ผ่านไป27วันซึ่งหมายความว่าราชินีแมลงตัวนี้มีชีวิตอยู่ประมาณ700ปี ยิ่งไปกว่านั้นมันไม่ได้ตายามธรรมชาติแต่มันถูกฆ่าโดยศัตรู!

ลูซีหยูพบว่าสิ่งนี้มันน่าประหลาดใจและสงสัยว่าทำไมราชินีแมลงถึงมีชีวิตอยู่ได้ยาวนานขนาดนี้ ลูซีหยูหยิบสมุดของเค้าออกมาอีกครั้งและจดข้อมูลเกี่ยวกับราชินีแมลงลงไป ในขณะที่เค้ากำลังจดเค้าก็คิดได้ว่าเมื่อพลังจิตของแมลงถึงระดับหนึ่ง พลังจิตของพวกมันก็เริ่มได้รับการขัดเกลาและทำให้ราชินีแมลงสามารถสังเกตและควบคุมยีนของตัวเองได้

ราชินีแมลงเหล่านี้ได้แก้ไขและพัฒนายีนของพวกมันเอง แมลงเหล่านี้นำหน้ามนุษย์อย่างน้อยที่สุดก็เรื่องการพัฒนาทางพันธุกรรม

ถ้าความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับ1Source Form unit (SFU) เมื่อพลังจิตของฉันถูกปลุกให้ตื่นหลังจากทำสมาธิเป็นเวลา พลังจิตของฉันควรถึง 6SFU มันอาจต้องใช้7SFUในการเจาะผ่านปรากฏการณ์bottleneckและถึงจุดที่ฉันสามารถควบคุมพลังได้อย่างอิสระและดังนั้นจึงมีอิทธิพลต่อโลกภายนอกเช่นเดียวกับราชินีแมลง

ลูซีหยูคาดการณ์ว่าถ้าเค้าทุ่มเทกับมัน เค้าจะสามารถเอาชนะได้ภายใน5วัน เค้าตื่นเต้นที่จะคิดเกี่ยวกับประสบการณ์ที่รู้สึกเหมือนมีพลังจิตที่จะทำให้เค้าสามารถสังเกตยีนของเค้าได้

นอกเหนือจากเรียนวิชาแพทย์แล้วลูซีหยูยังได้รับตารางเรียนของหลักสูตรของภาควิชาชีววิทยาของมหาวิทยาลัยเจียงเชียงและเค้าไปเรียนทุกวัน นอกจากนี้เค้ายังซื้อหนังสือที่เกี่ยวกับชีววิทยาเพื่อเพิ่มความสามารถของเค้าในด้านนี้

ขณะที่เค้ากำลังตรวจสอบคลาสเรียน ลูซึหยูไม่ได้รบกวนผู้สอนหรือนักเรียนคนอื่นๆ เค้านั่งเงียบๆที่ด้านหลังของห้องเรียนเพื่อพยายามอำพลางตัวเองไป อย่างไรก็ตามเค้าก็ไม่สามารถหยุดผู้หญิงจากการลุมล้อมรอบเค้าได้ ลูซีหยูสนุกกับการดูแลเป็นพิเศษนี้เพราะเค้าไม่เคยได้อะไรอย่างนี้ตอนเรียนมหาลัย

ในความเป็นจริงตอนที่เค้าก้าวเข้ามาในห้องทุกสายตาก็จ้องไปที่เค้า พวกผู้หญิงมากายกรี้ดด้วยความตื่นเต้นแต่พวกผู้ชายมองเค้าด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร นี่ทำให้ลูซีหยูรู้สึกอาย

“หวัดดี เธอเป็นนักเรียนคลาสชีววิทยาหรอ? ทำไมฉันไม่เคยเธอมาก่อน?” ขณะที่ลูซีหยูนั่งลงและเปิดสมุดไปหน้าที่เค้าทำบุ๊กมาร์กไว้ก่อนหน้านี้ มีผู้หญิงสองสามคนมานั่งรอบตัวเค้าและระดมถามคำตอบ พวกเธอน่ารักและทุกคนก็ค่อนข้างมั่นใจไม่เช่นนั้นพวกเธอจะมาคุยกับเค้าทำไม

“ไม่ ฉันมาที่นี้เพราะฉันสนใจวิชานี้!” เค้าตอบ

ลูซีหยูถูกล้อมด้วยกลุ่มของผู้หญิงแต่ในเวลาเดียวกันเค้าก็รู้สึกได้ถึงสายตาไม่พอใจจากกลุ่มผู้ชายในคลาส ผู้หญิงเหล่านี้จะกลับไปที่นั่งตัวเองเมื่อเริ่มเรียนแต่ระหว่างการเรียนลูซีหญุก็ได้รับโน้ตที่มีเบอร์โทรศัพท์ไม่ก็ไอดีไลน์เขียนไว้

ในตอนบ่ายลูซีหยูไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปรับผลการตรวจ ด้วยเหตุผลบางอย่างเค้ารอที่แผนกต้อนรับสักครู่แต่พนักงานผู้หญิงทำท่าทางอึกอักและจะไม่ให้ผลตรวจกับเค้า ในที่สุดต้องขอบคุณแพทย์ลี่เหว่ยที่เจอกันครั้งที่แล้วทำให้เค้าได้รับผลตรวจของเค้า

ก่อนเค้าจะออกจากโรงพยาบาลลี่เหว่ยจับแขนเค้าไว้และบอกเค้าว่าเธอเลิกงานเร็วและอยากไปทานมื้อเย็นกับเค้า ก่อนที่ลูซีหยูจะปฏิเสธเธอ ลี่เหว่ยก็ได้ลากเค้าไปที่ร้านหูหนาน

“สวัสดี ฉันต้องการอันนี้และนี้และก็นี้ ทั้งหมดนี้ต้องเผ็ดแน่ๆ” ลี่เหว่ยเปิดเมนูและสั่งอาหารเหมือนที่เค้าทำประจำ อย่างไรก็ตามจากนั้นเธอก็หันไปมองที่ลูซีหยูและถามว่า “คุณชอบกินอาหารรสเผ็ดมั้ย?”

ลูซีหยูพยักหน้า “ฉันกินได้ แต่จริงๆแล้วฉันชอบกินอาหารที่เผ็ดนิดหน่อย แต่หมอไม่เลือกอาหารที่ต่อสุขภาพตัวเองหรอ? ทำไมคุณถึงชอบกินอาหารเผ็ดละ?”

ลี่เหว่ยตอบคำตอบของเค้า “ใครบอกคุณว่าอาหารเผ็ดไม่ดีต่อสุขภาพ?”

“หมอมักจะบอกพวกเราว่าให้ระวังอาหารและอย่ากินอาหารเผ็ดและมีน้ำมัน!”

“นั้นเฉพาะเมื่อคุณป่วย สามารถกินอาหารพวกนี้ได้ถ้าคุณสบายดี!”

การคุยกับลี่เหว่ยนั้นน่าสนใจ เธอเป็นคนก้าวร้าวและพูดตรงไปตรงมาและเธอแก่กว่าลูซีหยู2ปี เธอมักจะพูดสิ่งที่คิดอยู่ออกมาเสมอทำให้ลูซีหยูไม่จำเป็นต้องเดาว่าจริงๆแล้วเธอหมายถึงอะไรซึ่งทำให้เค้ารู้สึกสบายใจ

เมื่อเทียบกับชัยเจียเจีย ลูซีหยูเริ่มจีบชัยเจียเจียก่อนแต่ตอนนี้ลี่เหว่ยกำลังจีบเค้า เป็นความรู้สึกที่ต่างออกไป ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนลูซีหยูก็มีความสุขกับมัน

“ขอเบียร์เพิ่มอีก2ขวด!”

“เอาอีก!”

ลูซีหยูรู้ว่าลี่เหว่ยคิดอะไรอยู่ อย่างไรก็ตามเมื่อทั้งคู่ออกจากร้านอาหารลูซีหยูอุ้มลี่เหว่ยออกมา ถอดเสื้อโคลท์ของเธอออก ลี่เหว่ยไม่ได้มีออกกำลังบ่อยเหมือนชัยเจียเจียแต่เธอก็มีหุ่นที่เซกซี่

“บ้านคุณอยู่ไหน? ผมจะไปส่งคุณที่บ้าน!”

“ไม่เป็นไร มีโรงแรมอยู่ใกล้ๆนี้ ไปส่งฉันที่นั้นก็ได้”

หลังจากเปิดห้องให้ลี่เหว่ย ลูซีหยูไม่ได้ออกจากห้องจนถึงเช้าเมื่อทั้งคู่ออกจากโรงแรมพร้อมกัน ทำตัวสนิทสนมกัน ลูซีหยูคิดว่ามันน่าตื่นเต้นที่จะคบกับแพทย์หญิงที่แก่กว่าเค้า2ปี