บทที่ 61 ซ่งฉู่อี๋ในตอนนี้ต้องการให้ผู้หญิงช่วยดูแลสุดๆ เลย

บทที่ 61 ซ่งฉู่อี๋ในตอนนี้ต้องการให้ผู้หญิงช่วยดูแลสุดๆ เลย

 

แผ่นหลังเขาผละออกจากผนัง แล้วเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แต่กลับโซเซไปมาและซบลงที่เธอ

 

ฉางฉิงกระซิบเรียกเบาๆ พลางพยุงตัวเขา แต่เขาทิ้งทั้งร่างลงมาบนไหล่บอบบางของเธอ เธอไม่มีทางเลือก จึงจำต้องโอบกอดแผ่นหลังเขาไว้

 

บนพื้นสะท้อนเงาพวกเขาสองคนยืนกอดกัน ฉางฉิงใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ แล้วก็นึกเสียใจขึ้นมาอย่างแรง รู้อย่างนี้วันนี้เธอไม่ใส่ชุดเดรสตัวนี้มาซะก็ดี บ่าเธอเปิดโล่งโจ้ง ซ่งฉู่อี๋ในตอนนี้จึงดูเหมือนเนื้อแนบเนื้อกับเธอยังไงยังงั้น

 

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอแนบชิดสนิทสนมกับผู้ชายขนาดนี้

 

แล้วก็เป็นครั้งแรกที่มีผู้ชายหายใจรดบนไหล่เธอ ทั้งจั๊กจี้ทั้งเป็นเหน็บเลย

 

“คุณๆ...จะเอายังไง จะกลับไปที่โต๊ะหรือเปล่า” ฉางฉิงประหม่าจนทำอะไรไม่ถูก “หรือว่าจะกลับบ้าน?”

 

“คุณขับนะ” ซ่งฉู่อี๋ควักกุญแจรถออกมาจากกระเป๋ากางเกง

 

ฉางฉิงงงงัน “แต่ฉัน...ยังต้องอยู่ในงานเลี้ยงอยู่นะ”

 

“ก็ได้ งั้นผมขับกลับเอง” ซ่งฉู่อี๋ผละจากเธอ แล้วใช้มือยันผนังพลางเดินโซเซไป

 

ฉางฉิงกระทืบเท้าปึงปัง ให้คนที่บ้านพักไปส่งก็ได้นี่นา ผู้ชายคนนี้นี่...

 

แต่เมื่อมาคิดดูดีๆ แล้ว ยังไงก็เป็นสามีภรรยากัน สุดท้ายเธอจึงเดินเข้าไปประคองเขา

 

ทั้งคู่เดินออกไปทางประตูหลัง หลังจากฉางฉิงหารถเขาเจอ ซ่งฉู่อี๋ก็ล้มตัวเข้าไปนั่งที่ที่นั่งข้างคนขับ เขาหลับตาและแหงนใบหน้าอันหล่อเหลาไปข้างหลัง

 

ฉางฉิงเข้าไปนั่งที่ที่นั่งคนขับ แล้วก็เห็นเขาเอามือกุมท้องอยู่

 

“คุณดื่มแก้วนั้นเร็วเกินไปจนปวดท้องใช่หรือเปล่า” ฉางฉิงไม่ได้ดื่มเหล้าขาว แต่ก็พอจะเดาได้ว่าเหล้าขาวแก้วนั้นแสบร้อนขนาดไหน คนที่ปกติไม่ดื่มเหล้าพอดื่มรวดเดียวเข้าไปก็ต้องทนไม่ไหวอยู่แล้ว

 

ริมฝีปากบางๆ ของซ่งฉู่อี๋เม้มแน่น ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มือของเขานวดคลึงที่ท้องไม่หยุด

 

เมื่อเห็นชายหนุ่มแสดงท่าทางเจ็บปวดต่อหน้า ฉางฉิงก็ทำอะไรไม่ถูก หลังจากคิดอยู่นาน เธอก็ค้นยาหม่องสมุนไพรสีเขียวออกมาจากกระเป๋าหนัง “ทายาหม่องนี่ที่ท้อง มันจะรู้สึกร้อนๆ เย็นๆ แล้วก็จะไม่ค่อยปวดท้องค่ะ”

 

ซ่งฉู่อี๋กวาดตามองขวดยาหม่องทีหนึ่ง แล้วพยักหน้า เขาปลดกระดุมชุดสูท ดึงเสื้อเชิ้ตออกมาจากใต้เข็มขัด เลิกเสื้อขึ้นและหายใจหอบเล็กน้อย “คุณช่วยทาให้ผมหน่อย ผมไม่มีแรงทา”

 

พอฉางฉิงมองดูกล้ามท้องที่แข็งแรงของเขา มือเธอก็สั่นอย่างไม่เอาไหน

 

เธอคิดมาตลอดว่าในนิยาย ในทีวี มีแต่ผู้หญิงที่เมาเท่านั้นที่ดูมีเสน่ห์เย้ายวน แต่ที่แท้เวลาผู้ชายเมาก็เผยให้เห็น...ด้านที่มีเสน่ห์แบบนี้ด้วยเช่นกัน

 

ซ่งฉู่อี๋ในตอนนี้ต้องการให้ผู้หญิงช่วยดูแลสุดๆ เลย

 

ฉางฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ หัวใจเธอเต้นโครมครามเหมือนจะระเบิดออกมาแล้ว

 

เธอแตะยาหม่องสมุนไพรเล็กน้อย แล้วทาที่แผงอกเขา

 

ผิวพรรณของชายหนุ่มเนียนละเอียด อีกทั้งยังร้อนผ่าว ร้อนเสียจนนิ้วมือของเธอสั่น

 

แผงอกของซ่งฉู่อี๋ขยับขึ้นลงตามการนวดของเธอ ฉางฉิงยิ่งนวด ก็รู้สึกว่าลมหายใจของชายหนุ่มยิ่งหนักหน่วงมากขึ้น

 

เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเขาดูเร่าร้อนราวกับว่ามีประกายไฟกำลังเต้นเร่าๆ อยู่ในนั้น

 

“คงไม่ใช่ว่า...ยิ่งปวดมากกว่าเดิมนะ” ฉางฉิงตกใจ

 

“...ดีขึ้นแล้วล่ะ” ซ่งฉู่อี๋เอาเสื้อลง หลับตาและพูดเสียงแหบแห้งว่า “ช่วยคาดเข็มขัดนิรภัยให้ผมหน่อย”

 

“อ้อ” ฉางฉิงปิดฝาขวดยาหม่อง แล้วเอื้อมตัวไปดึงเข็มขัดนิรภัย

 

มือเธอยาวไม่พอ เอื้อมอยู่นานก็เอื้อมไม่ถึงสักที จนเธอยกตัวขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

 

ซ่งฉู่อี๋ลืมตาขึ้นอีกครั้ง แต่ภายในรถกลับมืดสลัว ดูเหมือนว่าตัวเธอจะพาดอยู่บนตัวเขา มือซ้ายเธอยันพนักพิงของเขาไว้ ริมฝีปากเธอกับคางเขาก็อยู่ใกล้กันเหลือเกิน กลิ่นหอมผลไม้จางๆ บนตัวเธออบอวลทั่วจมูก

 

ตาเขาหลุบลงอีกเล็กน้อย ชุดเดรสเกาะอกของเธอขยับตามท่าทางของเธอไปด้วย พอหายใจที เนินอกที่ขาวเนียนดุจหิมะก็ยกขึ้นมาที

 

ซ่งฉู่อี๋กัดฟันแน่น พยายามข่มความตื่นเต้นกระวนกระวายในร่างกายเอาไว้สุดฤทธิ์ เขาสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและถามว่า “เสร็จหรือยัง”

 

“เสร็จแล้วค่ะ” เขาเก้อเขิน ฉางฉิงเองก็เก้อเขินไม่แพ้กัน เธอรีบกลับเข้านั่งที่ที่นั่งคนขับ ส่วนหัวใจก็เต้นโครมครามไม่เป็นส่ำ

 

รถยนต์แล่นออกจากบ้านพักได้ไม่นาน ผู้อำนวยการเฝิงก็โทรมาหาฉางฉิง “ฉางฉิง คุณไปรับโทรศัพท์ถึงไหนกันเนี่ย รีบกลับมาเร็ว ประธานฟู่กำลังรอคุณอยู่นะ”

 

ภายในรถเงียบมาก ส่วนมือถือของฉางฉิงก็ปรับซะเสียงดัง เธอหันไปมองซ่งฉู่อี๋โดยไม่รู้ตัว ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาลืมตาขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร แล้วเขาก็ยื่นมือมา “ส่งมือถือมาให้ผม”

 

....................................