บทที่ 60 คุณไม่รู้สึกว่ามะม่วงมันเหลืองเกินไปเหรอ
บทที่ 60 คุณไม่รู้สึกว่ามะม่วงมันเหลืองเกินไปเหรอ
ฉางฉิงเหลือบมองซ่งฉู่อี๋ทีหนึ่ง เขากำลังชิมกาแฟด้วยท่าทางเฉยเมย
แล้วเธอก็มองกว่านอิงที่รอยยิ้มดูฝืนๆ ชอบกล ไม่รู้ว่ากว่านอิงกำลังคิดอะไรอยู่
“ดื่มหรือว่าทำอย่างอื่นแทน”
ทันใดนั้นเองบรรยากาศที่โต๊ะก็ครึกครื้นขึ้นมา ฉางฉิงได้สติกลับมาทันที แล้วพบว่าผู้อำนวยการเฝิงทายตัวเลขถูกไปเรียบร้อยแล้ว
“ผมยังไงก็ได้” ผู้อำนวยการเฝิงเห็นฟู่อวี้ดูท่าทางสนอกสนใจ จึงยิ้มและพูดว่า “ประธานฟู่ คุณสั่งมาเลยครับ”
ฟู่อวี้สูบบุหรี่อยู่ที่ด้านหนึ่ง เขายิ้มพลางพูดว่า “ดื่มแล้วกัน เอาเหล้าขาวนะ”
ผู้อำนวยการเฝิงดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
รอบที่สอง ถึงตาผู้อำนวยการเฝิงทอยลูกเต๋า รอบนี้กว่านอิงทายถูก ผู้อำนวยการเฝิงหัวเราะแหะๆ “งั้นจุ๊บประธานฟู่ของเราหน่อยก็แล้วกัน”
ฟู่อวี้ตีหน้าขรึม ผู้อำนวยการเฝิงพลันรู้สึกตัวขึ้นมาทันที แล้วรีบกลับคำพูดใหม่ “ดื่มก็แล้วกัน”
จ่านหมิงเหวยเคาะขี้บุหรี่ “เหล้าขาวแก้วใหญ่ขนาดนี้ ให้ผู้หญิงดื่มคงไม่ค่อยดีมั้ง ผู้หญิงเปลี่ยนเป็นดื่มไวน์แดงเถอะ”
“ขอบคุณกรรมการจ่านค่ะที่เอาใจใส่” กว่านอิงเห็นฟู่อวี้ที่นั่งนิ่งเงียบ ก็ได้แต่ฝืนยิ้มพลางพยักหน้า
แล้วก็เล่นกันต่ออีกเจ็ดแปดรอบ ทุกคนทยอยกันทายถูกสองสามครั้ง เมื่อถึงตาจ่านหมิงเหวยทอยลูกเต๋า ซ่งฉู่อี๋โชคร้ายทายถูกเข้าจนได้
“คุณหมอซ่งดื่มเหล้าไม่ได้ คงต้องทำอย่างอื่นแทนซะแล้ว” ฟู่อวี้หัวเราะสนุกสนาน
มุมปากของจ่านหมิงเหวยยกขึ้น แล้วใช้ไม้จิ้มฟันจิ้มมะม่วงในจานมาชิ้นหนึ่ง “ถ้าอย่างนั้นให้คุณเยี่ยนใช้ปากป้อนมะม่วงชิ้นนี้ให้ฉู่อี๋ก็แล้วกัน?”
จู่ๆ บรรยากาศภายในห้องก็เปลี่ยนจากครึกครื้นเป็นเงียบกริบ
พวกเขาสีหน้าแข็งทื่อกันเกือบทุกคน โดยเฉพาะฟู่อวี้ รอยยิ้มในดวงตาเขาถึงกับชะงัก ส่วนแววตาของกว่านอิงดูตะลึงงัน
มะม่วงที่อยู่ในมือจ่านหมิงเหวยชิ้นเล็กนิดเดียว ถ้าใช้ปากป้อน ความเป็นไปได้ที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะแตะโดนกันมีสูงมาก แล้วถึงแม้ปากจะไม่โดนกัน แต่การหายใจรดกันก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ยาก
ฉางฉิงหน้าแดงแจ๋อย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณหมอซ่งเล่นเกมแพ้ เขาก็ต้องทำอย่างอื่นแทน มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันมั้งคะ”
“นั่นน่ะสิ กรรมการจ่านแบบนี้มันไม่ค่อยสมเหตุสมผลละมั้งครับ” ฟู่อวี้เอ่ยเสียงทุ้มต่ำขึ้นมาทันที
ผู้อำนวยการเฝิงเองก็ร้อนใจและขยิบตาให้กรรมการจ่าน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เห็นสัญญาณนี้ แถมยังดูท่าทางสนอกสนใจอย่างมาก “เมื่อกี้หัวหน้ากองบรรณาธิการเฉายังจุ๊บคุณฉือเลย แต่ทำไมพอเป็นคุณหมอซ่งกับคุณเยี่ยนถึงบอกว่าไม่สมเหตุสมผลล่ะครับ ฉู่อี๋ นายคิดว่ายังไง”
จ่านหมิงเหวยเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งหน้าตาเฉยเมยอยู่ด้านข้าง
ฉางฉิงรู้สึกกังวลและจ้องมองใบหน้าด้านข้างของเขาเขม็ง
ซ่งฉู่อี๋มองพวงแก้มแดงเรื่อของฉางฉิงอยู่เงียบๆ สองสามวินาที แล้วเบือนหน้าไปอีกทาง และเทเหล้าขาวหนึ่งแก้ว “ผมขอดื่ม”
เขาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
ฉางฉิงงงงัน แล้วจ้องมองใบหน้าขาวหมดจดของเขา จากนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าคราวก่อนเขาเมามายไม่ได้สติที่บ้านเธอขนาดไหน ฉางฉิงออกแรงดึงกางเกงเขาที่ใต้โต๊ะและกระซิบถามว่า “คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย”
ซ่งฉู่อี๋ส่ายหัวด้วยสีหน้าเรียบเฉย
ฉืออี่หนิงป้องปากยิ้ม “คุณหมอซ่งคะ คุณไม่อยากทานมะม่วงกับพี่ฉางฉิงเราขนาดนี้เลยเหรอคะ”
“คุณไม่รู้สึกว่ามะม่วงมันเหลือง[1]เกินไปเหรอครับ” ซ่งฉู่อี๋เบ้ปากเล็กน้อย
ทุกคนตะลึงงันและพากันหัวเราะครืน
จ่านหมิงเหวยตบโต๊ะและหัวเราะเสียงดัง “ใช่ๆ เหลืองเกินไป มาๆ มาเล่นกันต่อ”
“พวกคุณเล่นกันไปนะครับ ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อย” ซ่งฉู่อี๋ลุกพรวดขึ้นทันที
ฉางฉิงนั่งอยู่ใกล้เขาที่สุด มองปราดเดียวก็เห็นแล้วว่าเขามีเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผาก
ทุกคนเล่นเกมกันอีกรอบ แล้วจู่ๆ โทรศัพท์มือถือของฉางฉิงก็ดังขึ้น เธอถือโอกาสนี้ลุกออกจากโต๊ะ
เป็นสายของฉางซินนั่นเอง เธอแค่อยากถามว่าฉางฉิงกับซ่งฉู่อี๋เป็นยังไงบ้าง หลังจากตอบไปสองสามคำแล้ว ฉางฉิงครุ่นคิดสักพักแล้วก็เดินไปทางห้องน้ำ
พอไปถึงห้องน้ำ เธอก็บังเอิญเห็นซ่งฉู่อี๋เดินโซเซออกมาจากห้องน้ำชายพอดี เขาเดินโงนเงนได้สองก้าว แล้วก็ยืนพิงที่ผนัง ใบหน้าที่แดงเรื่อและชุ่มเหงื่อเงยขึ้นเล็กน้อย ดวงตาล่องลอย แล้วยังมีหยดน้ำไหลมาตามแนวคางที่เนียนเรียบดูเซ็กซี่ด้วย
“ซ่งฉูฉู่ คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย” ฉางฉิงมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใคร เธอก็ค่อยๆ เดินเข้าไปหาเขาและบ่นใส่ “คุณบอกว่าคุณดื่มเหล้าไม่ได้ แล้วทำไมยังจะอวดดีอีก”
แววตาร้อนแรงที่สั่นไหวเล็กน้อยของซ่งฉู่อี๋สบกับนัยน์ตาของเธอ แล้วเขาก็อมยิ้มแต่เจือแววชั่วร้าย “ความหมายของคุณคืออยากให้ผมทานมะม่วงกับคุณงั้นเหรอ”
ฉางฉิงหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
......................................
[1] เหลือง ในภาษาจีนมีความหมายด้านลบที่แปลว่า ลามก
