ตอนที่ 134 ในที่สุดก็พบตัว

ผู้เล่นส่วนใหญ่ยังคงยุ่งอยู่กับภารกิจ แต่ผู้เล่นในทีม-โดยเฉพาะกิลด์หรือผู้เล่นมืออาชีพ-ต่างมีจุดประสงค์ในการกระทำมากกว่า พวกเขาวางแผนพัฒนาอย่างรอบคอบและทำงานอย่างต่อเนื่องเพื่อความก้าวหน้า

แต่กิลด์เทพเจ้ากลับตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก จูปอเตอร์ได้ทิ้งงานบริหารให้กับรองหัวหน้า เขาไม่อาจยอมแพ้ภารกิจระดับAได้ เขาได้นำกลุ่มคนออกค้นหาฐานขององค์กรต้นกำเนิดแต่ก็ไม่พบร่องรอย อย่างหมดหนทาง เขาทำได้แค่มุ่งความสนใจกับฟอรั่มเผื่อมีผู้คนพบเจอองค์กรต้นกำเนิด

ด้วยเหตุนั้น จูปิเตอร์จึงสามารถหาได้

 

“แผ่นดินใหญ่แอนเดรียคือค่ายหลักขององค์กรต้นกำเนิด ผู้เล่นทุกคนที่ไปถึงแผ่นดินใหญ่สามารถเข้าร่วมฝั่งองค์กรต้นกำเนิดได้ง่ายๆ”

แต่การนำนี้ไม่ใช่เรื่องดีต่อจูปิเตอร์

สมาชิกหลักของภารกิจระดับAล้วนอยู่ทวีปใต้ และซีโร่ก็มีแนวโน้มว่าจะอยู่ทวีปใต้เช่นกัน แต่ทว่า จูปิเตอร์ไม่อาจพาทีมไปแผ่นดินใหญ่ได้ สิ่งสำคัญสุดคือพวกเขาไม่อาจเข้าถึงแผ่นดินใหญ่ได้

ในความเป็นจริง พวกเขาสามารถลงเรือหรือขึ้นเครื่องบินได้ แต่ไม่มีผู้เล่นคนไหนไปถึงระดับนี้

โพสต์ที่ได้รับความนิยมสุดบนฟอรั่มคือฉากการต่อสู้ที่ถูกบันทึกโดยผู้เล่นในหมู่บ้านเขาใหญ่ จูปิเตอร์ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่เขาก็ยอมเปิดดู เขาตื่นตกใจ เช่นเดียวกับตอนที่เขาคิดปิดโพสต์ เขาก็มีความคิดผุดขึ้น เขาหยุดวิดิโอชั่วคราวและกลั่นกรองฉาก ในที่สุดเขาก็สรุปได้ว่ากองทหารที่ถูกโจมตีมีสัญลักษณ์ขององค์กรต้นกำเนิดอยู่!

ในที่สุดเขาก็พบ!

จูปิเตอร์เกือบร้องไห้กับกองทัพที่ถูกทำลาย สีหน้าเขาเปลี่ยนไป เขาอ่านผ่านเนื้อหา แต่น่าเสียดาย ผู้ใช้ไม่ได้อธิบายรายละเอียดไว้

จูปิเตอร์กระตือรือร้นที่จะค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเขาจึงให้สมาชิกติดต่อกับคนในหมู่บ้านเขาใหญ่

กิลด์นั้นทำงานได้ดี ในไม่ช้าเขาก็รู้ว่ากองทหารที่ถูกโจมตีคือกองกำลังอพยพขององค์กรต้นกำเนิด เขาสับสน

“อพยพ?ทำไมถึงอพยพ?พวกเขาอพยพมาจากไหน?การอพยพครั้งนี้มีขนาดเท่าไร-หน่วยเดียวหรือทั้งกองทัพ?”

จูปิเตอร์กระวนกระวาย เขารู้สึกถึงลางไม่ดี...ดูเหมือนว่าเราจะไม่ได้กลับไปยังองค์กรต้นกำเนิดเร็วๆนี้

ภารกิจระดับAนี่คือการหลอกลวงชัดๆ จูปิเตอร์สาปแช่ง ก่อนที่ทีมจะสามารถเริ่มภารกิจ องค์กรที่มอบภารกิจก็หนีไปแล้ว

...

ในตอนเย็น ดวงอาทิตย์ปกคลุมโลกด้วยแสงสีเลือด โครงร่างดวงจันทร์ปรากฏในท้องฟ้ายามวิกาล

ในป่านอกหมู่บ้านเขาใหญ่ ดาบคลั่งกำลังเดินไปตามเส้นทางด้วยสีหน้าหดหู่

 

“ฉันต้องหาเขาให้พบ”ดาบคลั่งสะบัดไล่อารมณ์หดหู่และพูดกับตัวเองเพื่อปลุกจิตวิญญาณ

“กำลังมองหาฉันอยู่งั้นหรอ?”เสียงดังจากข้างหน้า

ดาบคลั่งเงยหน้ามอง รถบรรทุกจอดอยู่ข้างหน้าไม่กี่เมตรพร้อมชายในชุดดำที่กำลังจ้องมองเขา

ปีศาจทมิฬ!

ดาบคลั่งตื่นเต้น

ในความมืดมิดย่อมมีแสงสว่าง!

“คุณ คุณ...เราเคยพบกันไหมครับ?”เขาไม่อาจจำได้ว่าปีศาจทมิฬคือหานเซี่ยว ด้วยความกังวลและความกลัว เขารู้สึกเหมือนกำลังรอคำตัดสินโทษประหาร

หานเซี่ยวยิ้ม เผยให้เห็นความสนุกในดวงตาเขา“คิดว่าไงละ?”

นั่นดูคุ้นๆ!รูปลักษณ์ที่ทำให้เขาโดดเด่น!

ดาบคลั่งมีความสุข เขามั่นใจว่าบุคคลนี้คือหานเซี่ยว!

ฉันดีใจที่ไม่ยอมแพ้ และในที่สุดก็พบคุณ!โอ้

 

“ตามมาสิ”ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าเขา หานเซี่ยวชี้ไปทางรถบรรทุกเขา พยายามซ่อนความตื่นเต้นสุดความสามารถ ดาบคลั่งเดินตามเขามาอย่างใกล้ชิดและเข้าไปในรถบรรทุก

เขาไม่สนว่าหานเซี่ยวจะพาเขาไปไหนตราบเท่าที่เขาได้อยู่กับหานเซี่ยว...

หานเซี่ยวยิ้มกับตัวเอง หลังใช้เวลาร่วมกัน เขาก็จำดาบคลั่งได้ดี แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลที่เขาเลือกนำดาบคลั่งมาด้วย ดาบคลั่งมีศักยภาพที่ดีและคุ้มค่า

นอกจากนี้ การมีผู้เล่นข้างๆยังหมายความว่าเขาสามารถส่งเขาไปตรวจสอบพื้นที่อันตรายได้ ดาบคลั่งไม่มีทางตาย ดังนั้นเขาจึงมั่นใจว่าจะใช้งานเขาได้ตลอด

หานเซี่ยวสามารถใช้ดาบคลั่งกับการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปได้  ดังนั้นเมื่อเขาพบว่าดาบคลั่งกำลังตามหาเขา เขาจึงหยุดรอ

ดาบคลั่งไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเป็นหนูทดลองอีกครั้ง เขาตื่นเต้นมาก ตรวจสอบรถบรรทุกด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาจำได้ว่าหานเซี่ยวคือสายลับของมังกรดาราในช่วงทดสอบ แล้วเขากลายมาเป็นปีศาจทมิฬได้ยังไง?

แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ ขอแค่ฉันอยู่กับหานเซี่ยวได้ ดาบคลั่งก็จะพอใจ

 

“เราจะทำอะไรกันครับ?”ดาบคลั่งถามหลังความตื่นเต้นหดหาย

“ทำเรื่องชั่วร้าย”หานเซี่ยวนำแท็บเล็ตออกมาและเปิดเผนที่ เขาวาดวงกลมรอบภูมิภาคหนึ่งและโยนมันให้ดาบคลั่ง

ดาบคลั่งดูมัน

“แม่น้ำเทอร์ดราม่า มันคือสถานที่แบบไหนกัน?”

“สนามรบ”หานเซี่ยวตอบ เขาเหยียบคันเร่งเต็มแรงและรถบรรทุกก็ถีบตัว

...

แม่น้ำเทอร์ดราม่าคือแม่น้ำขนาดใหญ่ในทวีปใต้ที่เชื่อมกับทะเล

ในความมืดของค่ำคืน เรือยาวลำหนึ่งแล่นไปตามแม่น้ำ นี่คือกองเรือขนาดใหญ่ที่ปลอมเป็นเรือประมง แท้จริงมันคือเรือประจัญบานขององค์กรต้นกำเนิดพร้อมด้วยอาวุธต่างๆ เครื่องตรวจจับการรบกวน ปืนกลและอื่นๆ

ด้วยผลจากการร่วมมือของ6ประเทศ ฐานองค์กรต้นกำเนิดจึงเริ่มถอนกำลัง บุคลากรที่สำคัญจำนวนน้อยได้ใช้เส้นทางการบิน ทรัพยากรส่วนใหญ่ รถขนส่งและบุคลากรทั่วไปจะอพยพทางน้ำ

การอพยพใกล้ถึงจุดสิ้นสุด กองเรือนี้เป็นหน่วยสุดท้ายที่กำลังถอนตัวออกจากทวีปใต้ ชั้นนอกของเรือรบกำลังเฝ้าระวังเรือบรรทุกที่อยู่ตรงกลางซึ่งเป็นยานพาหนะและบุคลากรติดอาวุธ

แผ่นอพยพคือการออกไปทะเลตามแม่น้ำเทอร์ดราม่าและเข้าร่วมกองกำลังภาคพื้นดินใกล้ปากทะเล จากนั้นกองกำลังภาคพื้นดินก็จะขึ้นเรือ

ผู้รับผิดชอบคือหลินยู่ เขาเป็นหัวหน้าของฐานที่ใหญ่สุดในทวีปใต้ ตอนนี้เขารับบทบาทเป็นผู้บัญชาการและอยู่ในกองเรือด้วย

หลินยู่เป็นชายวัยกลางคน แต่เขาก็ยังเป็นผู้บริหารการรบอีกด้วย เขากำลังวิเคราะห์แผนที่ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมในห้องบัญชาการ มีการเชื่อมโยงมากมายในแผนอพยพ กองเรือและกองกำลังภาคพื้นดินต้องทำให้แน่ใจว่าพวกเขามาถึงปากทะเลพร้อมกันเพราะกองเรือไม่อาจจอดรอได้นาน

ในช่วงการอพยพ เครื่องบินรบของมังกรดาราและเฮสล่ากำลังลาดตระเวนทางอากาศ เบาะแสของกองยานน่าจะถูกเปิดเผยและอาจทำให้กองทัพเรือเป็นอันตราย

หลินยู่รู้ดีว่าเฮสล่าและมังกรดาราย่อมวางกับดักใกล้ปากทะเลเพื่อดักจับพวกเขา กองทัพเรือ กองทัพอากาศและกองทัพบกย่อมกำลังรอคอยสกัดกั้นกองเรือพวกเขาและจับกุมทั้งหมดพร้อมกัน

แต่จากจุดเริ่มต้น หลินยู่รู้ชัดเจนว่าพวกเขาไม่อาจลอบอพยพได้ การต่อสู้ไม่อาจหลีกเลี่ยง เขาจำต้องเสี่ยง

 

“ขอแค่เราแล่นตามแม่น้ำเทอร์ดราม่าไปยังทะเล เราก็สามารถหลุดจากฝันร้ายนี้ได้ แต่อย่าเพิ่งวาดฝัน เราจะต้องเตรียมรับการซุ่มโจมตีทุกรูปแบบ กองทัพเรือมังกรดาราและเฮสล่าย่อมทำทุกอย่างเพื่อจมเราใกล้ปากทะเล!”

“ฉันเคยผ่านมาแล้ว13สงคราม มีทั้งการต่อสู้ใหญ่และเล็ก พวกแกบางคนอาจเป็นทหารผ่านศึกอย่างฉัน และอาจเป็นหน้าใหม่ แต่ยังไง ชะตากรรมเราก็เหมือนกัน จงฝ่าฟันมันให้ได้ และเราก็จะได้มีชีวิตต่อ หากพวกแกถูกจับ แม้แกจะรอดตาย แต่แกก็ย่อมไม่มีทางได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีก!”

“6ประเทศเป็นพวกเจ้าเล่ห์และร้ายกาจที่พูดถึงสันติภาพและเสรีภาพแต่กลับริเริ่มสงคราม อย่าลืมว่าแผ่นดินเกิดของพวกแกถูกทำลายโดยปืนของพวกมัน อย่าลืมความเกลียดชังในกายเรา!”

“เราไม่มีทางเลือกนอกจากสู้!”

คำพูดเหล่านั้นเป็นคำพูดของหลินยู่ บุคลากรติดอาวุธรู้ว่าต้องเกิดการต่อสู้ขึ้นและพวกเขาก็พร้อมสำหรับมัน

มีผู้บริหารต้นกำเนิดจำนวนมากในกองเรือ และฮีล่าก็คือหนึ่งในนั้น เธอกังวลและวิตกกังวลถึงการต่อสู้ที่ใกล้จะเกิดขึ้น ในความเห็นเธอ การคิดว่าจะทำลายการปิดล้อมของมังกรดาราและฮีล่าไปได้คือเรื่องเพ้อฝัน

หลายคนจะตาย และมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถรอดชีวิตได้

แต่ทว่า ผู้บัญชาการหลินยู่ดูเหมือนจะตัดสินใจแล้ว ดังนั้น ฮีล่าจึงต้องยับยั้งอารมณ์เธอและปิดซ่อนจากคนอื่น ภายนอกเธอดูเหมือนคนเย็นชาอย่างที่เคยเป็น

ในความเป็นจริง สำหรับฮีล่า แม้สมาชิกขององค์กรต้นกำเนิดทุกคนจะตาย เธอก็ไม่สนใจ เธอเกลียดองค์กรต้นกำเนิด แต่เธอก็สามารถอยู่รอดได้ด้วยความช่วยเหลือของทหารเหล่านี้

เธอรู้ว่ามือเธอเต็มไปด้วยเลือดและเธอก็ไม่อาจหลีกเลี่ยง เธอเย้ยหยันตัวเอง ตั้งแต่วันที่เธอตื่น เธอก็รู้ว่าเธอไม่อาจเป็นคนดีได้

ชีวิตของเธอถูกลิขิตไว้แล้ว

แต่น้องสาวเธอ ออโรร่าแตกต่างออกไป เธอคือนางฟ้าที่ใช้ความรักเธอเพื่อสัมผัสกับทุกคนที่เธอพบ สิ่งเดียวที่ฮีล่าเสียใจคือเธอไม่อาจปกป้องน้องสาวได้ ทำให้เธอตกอยู่ในเงื้อมมือขององค์กรต้นกำเนิด

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันต้องมีชีวิต...

ด้วยการมีชีวิตและแสดงให้เห็นถึงประโยชน์ของเธอ เธอจึงสามารถช่วยลดความทุกข์ทรมานของน้องสาวเธอได้

ใครก็ตามที่คิดหยุดคือศัตรูเธอ..

ฮีล่าจ้องมองเกลียวคลื่นอย่างเย็นชาและอดทน