SC:บทที่ 18 ความฝัน

SC:บทที่ 18 ความฝัน

 

หลินเฉิง กลัวว่าเลือดของมันจะกระเด็นเข้าตาเขารีบปิดตาทันที จากนั้นเขาคาดการณ์ว่าจะได้ยินเสียงโหยหวนของตัวกินคนแต่เขากลับไม่รู้สึกถึงเลือดที่สมควรกระเด็นเลอะหน้าของเขา

หลินเฉิง เปิดตาขึ้นอย่างรวดเร็วและเห็นปากที่เหม็นเน่าของมันกำลังใกล้จะถึงหน้าของเขาแล้ว ดูเหมือนว่าเขาคำนวณเกี่ยวกับความเร็วของมันผิดพลาดไป ขวานไม่ถึงลำคอของมันเพียงแต่สามารถปิดกั้นการโจมตีได้เท่านั้น

เมื่อเห็นว่าขวานของเขาไม่สามารถทำอะไรมันได้ในตอนนี้ หลินเฉิง เปลี่ยนลักษณะขวานไปฟันที่เป้าของมันดูเหมือนไม่ว่าจะแข็งแกร่งเพียงใดก็ยังมีจุดอ่อน เขาไม่สามารถหยุดนิ่งได้ในตอนนี้เพราะตัวกินคนอีกตัวกำลังพุ่งเข้ามาหาเขา!

หลินเฉิง รีบลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบากเขามองขวานไฟที่ฝังอยู่บนเป้าของตัวกินคนอีกตัว เขาตัดสินใจที่จะไม่ดึงมันออกมาในตอนนี้ เขารีบหยิบเก้าอี้พับที่อยู่ด้านข้างขึ้นมา และใช้มันตีสวนไปกลับจังหวะที่ตัวกินคนพุ่งเข้ามา

คุณเคยเห็นนักเทนนิสไหม?มีนักเทนนิสหลายสิบล้านคนแต่คงไม่มีนักเทนนิสคนไหน ใช้ตัวกินคนแทนลูกเทนนิส!

หลังจากที่ หลินเฉิง ตีสวนการพุ่งมาของตัวกินคนทำให้มันกระเด็นถอยหลังออกไปด้วยความมึนงงทันใดนั้น หลินเฉิง ก็มีความคิดแปลกๆเขารีบไปหยิบโซ่พิเศษที่ใช้กักขังนักโทษออกมาและเดินโซเซไปหามัน

จากนั้นเขาเหยียบหน้าอกของตัวกินคนและใช้โซ่ผูกรอบคอของมันจากนั้นลากไปที่ตัวกินคนอีกตัวที่ถูกขวานฟันที่เป้า เขามัดมัน 2 ตัวไว้รวมกัน

การที่ หลินเฉิง ทำแบบนี้ก็เพื่อป้องกันไม่ให้มันหลบหนีหรือโจมตีตัวเองได้อีกครั้ง จากนั้น หลินเฉิง ใช้เท้าเหยียบขวานที่สับอยู่บนเป้าของตัวกินคนให้จมลึกลงไปอีก เลือดสีดำพุ่งออกมาตัวของเขา แต่เขาไม่สนใจเขายังคงเหยียบขวานจนมิดจากนั้นเขาดึงขวานออกมาและสับบนหัวมันโดยตรง!

ด้วยการฟันเพียงครั้งเดียวหัวของตัวกินคนถูกแยกออกเป็น 2 ส่วน

ขณะที่ตัวกินคนตาย ตัวกินคนอีกตัวกรีดร้องโหยหวนออกมาดูเหมือนว่ามันจะเข้าใจอะไรบางอย่าง  หลินเฉิง ยกขวานไฟของเขาขึ้นดูปรากฏว่าใบมีดของขวานบิดงอ

หลินเฉิง รู้สึกราวกับว่าวันนี้เป็นวันซวยของเขาจริงๆ เขาหัวเราะอย่างขมขื่นในเวลานี้ปัญหาทั้งหมดยังไม่ได้รับการแก้ไขยังเหลือตัวกินคนอีก 1 ตัว เนื่องจากขวานไฟของเขาบิดเบี้ยวจึงทำให้เขาไม่สามารถฆ่ามันได้อย่างง่ายดาย หัวของตัวกินคนนั้นหนามาก หลินเฉิง ใช้ความพยายามอย่างมากที่จะทำลายหัวของมัน เขาหยุดพักเป็นระยะ ในขณะที่ตัวกินคนพยายามที่จะหลบหนีด้วยการกระเสือกกระสน

แกทำฉันเจ็บขนาดนี้ แล้วต้องการจะหนีอย่างนั้นหรอ ไม่มีทาง!

หลินเฉิง รับรู้ว่าตัวกินคนเหล่านี้มักมีสติปัญญาเขาไม่แปลกใจที่เห็นพฤติกรรมในการหลบหนีของมัน  หลินเฉิง ลากโซ่กลับมาและยกขวานไฟทุบตีไปที่หัวของมันอย่างไร้ความปราณี เขาใช้เวลาช่วงหนึ่งในที่สุดเขาก็สามารถฆ่าตัวกินคนตัวที่ 2 ได้อย่างสมบูรณ์

หลินเฉิงยืนพิงกำแพงด้วยความเหนื่อยล้า เขาถอดถุงมือของตัวเองและหยิบบุหรี่กับไฟแช็คขึ้นมาจากนั้นเขาพยายามสูดลมควันลึกๆเพื่อผ่อนคลาย

การต่อสู้ระหว่างตัวกินคนทั้ง 2 ตัวทำให้เขาแทบจะหมดแรง ปากของเขายังคงมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อยจนถึงตอนนี้ ในการต่อสู้ครั้งแรกของเขานั้นใช้ขาในการตอบโต้มันทำให้ขาของเขาตอนนี้บวมเป่ง เหมือนว่ากระดูกของเขาจะหัก

หลินเฉิง พักผ่อนด้วยการสูบบุหรี่และกำลังคิดถึงสิ่งที่เขาควรจะทำต่อไป ความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขาตอนนี้ลดลงเพราะความเจ็บปวด กลุ่มซอมบี้ที่รออยู่ด้านล่างยังคงไม่แยกย้ายตัวออกไป เขาจะตายอยู่ที่นี่หรือไม่?

เมื่อเวลาผ่านไปความคิดของเขาค่อยๆเบลอแม้ว่าเขาจะพยายามเตือนตัวเองให้ตื่นตัวอยู่เสมอ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะใช้พลังกายและพลังใจมากเกินไปสุดท้ายเขาก็หมดสติลง

และเพียงไม่กี่วินาทีก่อนที่เขาจะหมดสติเขาก็ได้ยินเสียงอุทานของผู้หญิงคนหนึ่งอย่างแผ่วเบา

…..

หลินเฉิง ฝัน...ในฝันของเขาเขากำลังนั่งอยู่ที่บ้านของป้าฉินและกำลังฟังเธอพูดคุยเกี่ยวกับคนในบริษัท  หลินเฉิง ยังคงฟังอย่างเบื่อหน่ายและอายเกินไปที่จะขัดจังหวะเธอ เขาทำได้เพียงพยักหน้าเป็นครั้งคราวเพื่อแสดงให้เธอเห็นว่าเขากำลังตั้งใจฟัง

ทันใดนั้นก็มีตัวกินคนพุ่งเข้ามาในบ้านและในปากของมันมีหัวของลุงหลี่อยู่!

หลินเฉิง เห็นว่าลุงหลี่ถูกกินโดยตัวกินคนเขาพยายามที่จะลุกขึ้นสู้กับตัวกินคนนั้น ทันทีที่เขาลุกขึ้นเขารู้สึกเจ็บปวดที่หน้าอก และเมื่อมองลงมาที่หน้าอกของตัวเองเขาพบว่ามีมือกำลังถือหัวใจของเขา มือนั้นปกคลุมไปด้วยกรงเล็บที่แหลมคม หลินเฉิง หันกลับไปมองด้านหลังและพบว่า ป้าฉินที่เคยพูดคุยกับเขาก่อนหน้านี้ได้หายไปและถูกแทนที่ด้วยตัวกินคน

เลือดของเขาไหลออกมาจำนวนมากมันทำให้เขารู้สึกเวียนหัวและสภาพแวดล้อมก็เริ่มเปลี่ยนไปราวกับภาพสไลด์ เมื่อเขาตื่นมาเขาพบว่าตัวเองอยู่ในเหวที่มืดมิด!

หลินเฉิง รู้สึกสูญเสียสติสัมปชัญญะของเขา สายตาของเขาจ้องมอง ซอมบี้ มากมายอยู่ในเหวลึกนี้ พวกมันพุ่งมาหา หลินเฉิง ทีละตัว  หลินเฉิง รู้สึกว่านิ้วและกระดูกของเขาทั่วร่างกายถูกกัดทึ้งอย่างรุนแรง ดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นเศษเนื้อโดยสมบูรณ์

…..

“นี่..ตื่นหรือยัง?”

ทันใดนั้น หลินเฉิง ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเบาๆข้างหูของเขา หลังจากตั้งสติได้เขาก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ภาพลวงตาเขาหันไปมองรอบๆอย่างรวดเร็วและพบผู้หญิงคนหนึ่งกำลังจ้องมองเขาด้วยดวงตากลมโตที่สดใส มันทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ

ผู้หญิงอย่างนั้นหรอ?นี่ไม่ใช่สถานีตำรวจอย่างนั้นหรอ?

ทันใดนั้น หลินเฉิง ก็นึกถึงเสียงอุทานที่เขาได้ยินก่อนที่จะอยู่ในอาการโคม่า เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและมองไปรอบๆเขายังคงรู้สึกเจ็บปวดจากหลังของเขา…

---------------------------------------