ตอนที่ 16 : เล่นเกมไม่ใช่การหลอกลวง(อ่านฟรี)

ชายไว้เคราแพะตบไหล่ของอูฉานและพูดเรียบๆว่า “เราเข้าไปดูข้างในก่อนอย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่”

 

อูฉานมีทีท่าลังเลใจ “ถ้าสถานที่นี้หลอกลวงลูกค้าฉันจะ..”

 

“ทุบร้านนี้เป็นชิ้นๆ.. นี่อูเรากล่าวประโยคนี้นับครั้งไม่ถ้วน..” เหลียงชีไม่แปลกใจเลยเขาดึงอูฉานเข้ามาในร้าน “เข้ามานี่มาลองเล่นก่อน”

 

“วันนี้คุณเปิดร้านช้ามาก” ซูฉีซินกล่าวว่าอย่างไม่ค่อยมีความสุขนัก ฟางฉียักไหล่อย่างเฉยเมยและตอบกลับว่า “เมื่อวานฉันเหนื่อยมากไปหน่อย”

 

“ร้านนี้ดีจังให้เรารออยู่ข้างนอกตั้งครั้งชั่วโมง!” หญิงสาวชุดเขียวที่มากับซูฉีซินบ่น

 

ก่อนหน้านี้พวกเขากังวลว่าจะมีคอมพิวเตอร์ไม่เพียงพอสำหรับทุกคนที่จะเล่น แต่ตอนนี้มีคอมพิวเตอร์ 11 เครื่องในร้าน ทั้งหมดตั้งเป็นระเบียบเรียบร้อย!

 

“มีหลายเครื่องเลย!” ซูฉีซินตะโกนขึ้นด้วยความประหลาดใจ

 

“ฉันได้มาเมื่อคืน” ฟางฉีตอบ ระบบของเขาได้ทำการอัพเกรดอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ของเขาเมื่อคืน

 

“ไม่แปลกใจที่วันนี้นายจะเปิดร้านสาย” ในที่สุดทุกคนที่รอเขาก็เข้าใจว่าทำไมฟางฉีเปิดร้านช้าจึงไม่กล่างโทษ

 

เหลียงชีขอโทษฟางฉี “ฉันขอโทษจริงๆ นายมีเอ่อ.. คอมพิมเตอร์เพิ่มคงใช้เวลานานและทำงานหนักขึ้น!”

 

เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่คุ้นชินกับคำว่า ‘คอมพิมเตอร์’

 

ฟางซียิ้มน้อย แต่เขาไม่เหนื่อยอะไรเพราะทั้งหมดเป็นความรับผิดชอบของระบบ แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่เหลียงชีกล่าวเขาจึงต้องพยักหน้ารับ “ทุกอย่างปกติดี”

 

เหลียงชีและซูฉีซินต่างนั้งลงและเปิด Rsident Evil

 

“ฉีซินเล่นก่อนเลย” สาวชุดเขียวกล่าว เธอรู้สึกผิดเมื่อเห็นว่าร้านนี้เป็นแค่ร้านเล็กๆ

 

ชายสองคนที่อยู่เบื้องหลังเหลียงชีกล่าว “เราจะดูก่อนบางทีนี่อาจเป็นวิธีหลอกลวงนาย นายไม่ควรปล่อยให้ตัวเองถูกหลอก!”

 

…

 

ชายหนุ่มชุดคลุมสีม่วงเข้มมีสไตล์ติดตามชายหนุ่มชุดดำจนมาถึงร้านอินเตอร์เน็ตของฟางฉี

 

“นายแน่ใจหรอว่าฉีซินจะมาสถานที่แบบนี้?” ชายหนุ่มสุดหล่อเอ่ยถาม

 

“นี่ซื่อ ฉันสาบานได้มันคือเรื่องจริง!” ชายหนุ่มชุดดำพูดด้วยโทนเสียงต่ำ “คนของฉันเห็นเธอด้วยตาสองตา”

 

“ทำไมฉีซินถึงมาที่นี่ เธอควรอยู่ฝึกที่สำนักหลิงหยวนสิ”

 

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” ขายชุดดำตอบ

 

ชายหนุ่มรูปหล่อเปิดประตูและเดินเข้ามา ตามที่คาดหวังเขาเห็นฉีซินนั่งอยู่บนที่นั่ง เขากระแอมหนึ่งครั้งก่อนจะเรียกชื่อเธอ “ฉีซิน!”

 

ไม่มีสัญญาณตอบรับ…

 

เขาเรียกเธออีกครั้ง “ฉีซิน!”

 

ซูฉีซินหันหลังกลับมาตามเสียงเสียง สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเมื่อเห็นว่าเป็นเขา “ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?”

 

“ทำไมเธอถึงอยู่ในที่แบบนี้ละ และทำไมเธอไม่บอกฉันว่าเธอไม่ได้อยู่ที่หอศิลปะการต่อสู้?” ชายหนุ่มรูปหล่อตอบเมื่อได้ยินคำถามของเธอ เขายื่นกล่องเล็กๆใส่มือเธอ “ยาอายุวัฒนะเทียนซิน มันดีมากสำหรับนักรับ ฉีฉันอยากให้เธอตั้งแต่เมื่อวานที่ฉันมาถึง”

 

“ฉันไม่จำเป็นต้องบอกนายว่าจะไปไหนหรืออยู่ที่ไหน” ซูฉีซินตอบ ชายหนุ่มคนนี้ตามเธอไปทุกทีเหมือนแมลงวัน (ผู้แปล:เธอนี่สวยเลือกได้นะย้ะ -..-)

 

“ฉันเป็นห่วงเธอ...” ชายหนุ่มรูปหล่อดูกระวนกระวายใจ เขาชี้ไปรอบๆ “ดูคนเหล่านี้ซิ แล้วฉันจะให้เธออยู่ในร้านที่มีสภาพทรุดโทรมแบบนี้ได้อย่างไร!?”

 

“นี่ซื่อหมิง นายไม่มีสิทธิ์ที่จะมาตัดสินอะไรแบบนี้เพียงเพราะครอบครัวของเราสนิทกัน!” ใบหน้าของซูฉีซินขุ่นเคือง “ออกไปเดี๋ยวนี้!”

 

“เอ๊ะ...” ซื่อหมิงตัวแข็งไปครู่หนึ่ง ทำไมซูฉีซินถึงทำท่าเหมือนจะเตะเขา

 

ถึงแม้อารมณ์ของเธอจะไม่ดี แต่เธอก็ไม่เคยปฏิบัติต่อเขาแบบเช่นนี้ “ฉีซิน แต่...”

 

“นายไม่ต้องมาเรียกฉัน ออกไป! เอ้อและฉันก็ไม่สามารถรับยาราคาแพงแบบนี้ได้ นายควรเก็บมันไว้”

 

“ฉีซิยทำไมเธอถึงโกรธเขา?” หญิงสาวข้างๆซูฉีฉินเอ่ย “แค่ทำเป็นไม่สนใจ” ซูฉีซินกรีดร้องและกลับไปนั่งที่นั่งของเธอ เธอพูดกับฟางฉี “นี่นาย ได้โปรดไล่คนนี้ออกไปที”

 

“...” ซื่อหมิงเป็นคนงี่เง่า แต่ทำไม เฉินชิงชิง ถึงได้อยู่ที่นี่กับเขา?

 

ฟางฉีสับสน มันเกิดอะไรขึ้น?

 

“นายเป็นเจ้าของร้านนี้หรือ?” เขาเอ่ยถามฟางฉี เมื่อรู้ว่าซูฉีซินได้ขอให้เจ้าของร้านไล่เขาออกไป “นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างเรา อย่ายุ่ง!!!!!! ไม่งั้นร้านสกปรกๆของนายจะไม่มีที่อยู่”

 

“นายคงเข้าใจอะไรผิดไป” ฟางฉีกล่าว “ร้านของฉันอยู่ในระดับสูงมากและมันก็ไม่ได้สกปรกอย่างที่นายพูด”

 

เมื่อชายรูปหล่อได้ยินเขาหัวเราะราวกับว่าเพิ่งฟังเรื่องตลกมา เขามองฟางฉีหัวจรดเท้า และพูดเย้ย “นายรู้มั้ยว่า ระดับสูง หมายถึงอะไร!?”

 

เขามองไปที่กระดานดำและพูดเสริมว่า “นายคิดว่าระดับสูงเพราะค่าใช้จ่ายสูงน่ะหรอ?”

 

“นายคงไม่รู้อะไรเลย ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจคำจัดกัดความของนายก็เถอะ” ฟางฉีกล่าว เขาชี้ไปที่คอมพิมเตอร์ด้านหลังแล้วพูดว่า “ต้อยต่ำแบบหรูหรา?” ซื่อหมิงนึกคำพูดก่อนจะพ่นออกมา นี่คงเป็นร้านเล็กๆในหัวมุมเมือง ที่นี่เป็นเกี่ยวกับอะไร?

 

“บอกฉันทีที่นี่ต้อนต่ำแบบหรูหราอย่างไร?” ชายรูปหล่อหันกลับไปที่หน้าจอของซูฉีซิน “เธอกำลังทำอะไรอยู่ เธอดูอะไรน่ะ?”

 

แทนที่จะฝึกฝนทักษะการต่อสู้ แต่เธอกลับมาที่นี่เพื่อมาดูสิ่งนี้? เขาคิด

 

“เธอไม่ได้ดู..” ฟางฉีตอบ “เธอเล่นเกม”

 

“เล่น?” ชายหนุ่มรูปหล่อหันไปมองฟางฉีด้วยความสับสน

 

ฟางฉีหัวเราะแล้วเอ่ยถามเขา “นายมีความสัมพันธ์กับฉีซินหรอ นายชอบเธอหรอ?”

 

“เอ่อ...” เมื่อได้ยินแบบนี้เขาเหยียดหลังและพูดอย่างภูมิใจ “ครอบครัวของฉันกับฉีซินอาศัยอยู่ใกล้กัน เราทั้งคู่เรียนที่สำนักหลิงหยวน เราเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบ..”

 

“...” ฟางฉีฟังเงียบๆ ผู้หญิงอย่างซูฉีซินมีผู้คนมากมายติดตามเธอ และชายคนนี้ดูจะเป็นหนึ่งในนั้น

 

เขาตบไหลชายคนนั้นแล้วพูดว่า “นี่นาย นี่ไม่ใช่วิธีจีบหญิง”

 

“จีบ?” ซื่อหมิงไม่เข้าใจว่าฟางฉีกำลังสื่อถึงอะไร

 

“นายควรพัฒนาตัวเองเกี่ยวกับสิ่งที่เธอทำ” ฟางฉีกล่าวพลางชี้ไปที่หน้าจอของซูฉีซิน

 

“นี่?” ซื่อหมิงพูดพล่าม “มันมีอะไรดี!?”

 

“นายไม่ใช่เธอนายจะรู้ได้ไงว่าเธอชอบหรือไม่?” ฟางฉีตอบ

 

เมื่อได้ยินแบบนี้ซื่อหมิงก็นั่งคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะเข้าใจหลักการที่ลึกซึ้ง

 

“ถ้านายทำให้เธอชื่นชมนายจากสิ่งที่เธอชอบได้ อนาคตของเธอก็อยู่ในมือนาย!” ฟางฉีเห็นซื่อหมิงนั่งคิดและมีท่าทีลังเล “นายไปวิจารณ์ในสิ่งที่ผู้หญิงชอบแบบนั้น ก็ทำให้เธอโกรธน่ะสิ”

 

เมื่อได้ยินแบบนั้น ดวงตาของซื่อหมิงสว่างขึ้น เขายกนิ้วให้ฟางฉี “คำพูดของนายนี่เทียบเท่ากับการอ่านหนังสือมากมาย สิ่งที่นายพูดมีเหตุผลมาก!”

 

ฟางฉีเปิด Resident Evil และใส่เครื่อง VR ให้ซื่อหมิง “อย่าลืมจ่ายละ!”

 

“Resident Evil!”

 

หน้าจอมืดลง ทันใดนั้นซื่อหมิงรู้สึกเหมือนว่าทุกอย่างรอบตัวเขาสามารถสัมผัสได้ เขารู้สึกเหมือนเข้าไปสู่โลกบนหน้าจอ มันช่างแตกต่างกับโลกที่เขาอาศัยอยู่ ในนี้มีอาวุธทุกประเภทที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

ซอมบี้ที่น่ากลัวที่เขาไม่เคยพบ อันตรายอยู่ทุกตารางนิ้ว เหตุการณ์ช่างชวนกระตุ้นความสนใจของเขา!

 

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่า ‘การเล่น’ ที่ฟางฉีหมายถึงคืออะไร

 

“นี่เป็นแค่เกมจริงๆหรอ?”

 

“นายสามารถตายได้หลายครั้ง ถ้าไม่ใช่เกมนายจะกลับมามีชีวิตอีกครั้งได้อย่างไร”

 

“ถูก!” ซื่อหมิงพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น นี่คือเกมจริงๆ

 

เขาเป็นคนมีชื่อเสียงมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย เขาจึงเหมาะที่จะเล่นเกมที่ไม่มีใครเคยได้ยินมาก่อน!

 

“นี่หรอคือความต่ำต้อยแบบหรูหรา ฉันจะกำจัดทุกอย่างที่นี่! หลังจากนั้นฉีซินจะต้องตกหลุมรักฉันอย่างแน่นอน!” เมื่อเห็นการแสดงออกของซื่อหมิง ฟางฉีก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวเอือม

 

เขาดูเป็นคนหลอกง่าย ..

 

ฟางฉีสังเกตเห็นว่ามีคนสองคนแอบย่องอยู่หน้าร้านของเขา

 

“นี่เราควรเข้าไปข้างใน” นักรบสวมชุดเกราะสีดำพูดด้วยเสียงเบา “พวกเขาอยู่ข้างในนั้นนานมาก ยังไม่ออกมา”

 

“เราควรเข้าไปหรอ?”

 

“ดูสิมีคนอื่นเข้าไปข้างในนั้น”

 

เด็กหนุ่มที่ยืนตรงหน้ากล่าวว่า “ซงฉิงเฟิงและคนอื่นๆ พูดถึง ‘ต้นกำเนิด’ ถึงสองครั้งนั้นทำให้ฉันคิดว่าร้านนี้เป็นร้านเดียวที่ใช้ชื่อนี้!”

 

พูดเขายืนดูมีคนนั่งในร้าน มีหน้าจอต่อหน้าผู้นั่งฉากบนจอถูกย้ายไปมามันแปลกมาก

 

“ร้านนี้ทำอะไร?” พวกเขายืนดูอยู่พักหนึ่งแต่ก็ยังครุ่นคิดว่าร้านนี้ทำอะไร ช่างแตกต่างจากที่อื่นที่พวกเขาเคยไป

 

ช่างชวนสับสนไม่มีทางเลือกนอกจากถาม!