SC:บทที่ 16 เคล็ดลับ

SC:บทที่ 16 เคล็ดลับ

 

เมื่อมองไปที่ประตูเหล็กที่ถูกล็อคด้วยกุญแจตัวยูด้านหน้า  หลินเฉิง รู้สึกโกรธมาก ก่อนหน้านี้เขาเองก็ถูกหยุดไม่ให้เข้าไปเช่นเดียวกันที่ชั้น 1 ทำให้เขาเกือบตกเป็นเหยื่อของฝูงซอมบี้ที่บ้าคลั่ง  และตอนนี้เขาถูกปิดกั้นด้วยประตูเหล็กอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่ด้านในจงใจที่จะล็อคประตูอย่างนี้

หลินเฉิง พยายามกดคมความโกรธในจิตใจของเขา ดูเหมือนว่าชั้น 3 นี้ถูกปิดตายและมีเพียงซอมบี้เท่านั้นที่อยู่ในชั้นนี้ ปัญหาซอมบี้ที่อยู่ในชั้นนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว  หลินเฉิง กำลังไตร่ตรองว่าเขาจะทำยังไงกับการเปิดประตูเหล็กไปยังชั้น 2  เขาต้องการที่จะตะโกนเรียก 2-3 ครั้งเพื่อดูว่ามีผู้รอดชีวิตซ่อนตัวอยู่ด้านในหรือไม่ แต่เขาต้องหยุดคิดอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าสถานการณ์ด้านในนั้นเป็นอย่างไรเขากลัวว่าเสียงตะโกนของเขาจะไม่เพียงดึงดูดผู้รอดชีวิตแต่จะกลายเป็นกลุ่มซอมบี้แทน…

อย่างไรก็ตามหากไม่มีใครเปิดประตูเขาคงต้องใช้กำลังของตัวเองทำลายประตูนี้

ทันใดนั้น หลินเฉิง ก็นึกอะไรบางอย่าง เขาทุบกำปั้นของตัวเองราวกับความคิดนี้อาจจะเป็นไปได้  หลินเฉิง ดึงกระเป๋าด้านหลังของเขาลงมา จากนั้นนำมันไปซ่อนไว้ใต้โต๊ะทำงาน เขาทำทุกอย่างเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ ถ้าเขาเจอผู้รอดชีวิตหลังจากที่เขาทำลายประตูแล้วจริงๆ คงมีผู้รอดชีวิตหลายคนต้องการกระเป๋าของเขา ดังนั้นเขาจำเป็นต้องหาที่ซ่อนให้กับมันก่อน

หลังจากซ่อนสิ่งของเรียบร้อย หลินเฉิง กลับไปที่ประตูอีกครั้งพร้อมผ้าพันคอ เขาใช้ผ้าพันคอในการพันมือและใช้ด้ามขวานสอดเข้าไปในเสาเหล็ก 2 อันแล้วบิดอย่างแรง

หลินเฉิง ตระหนักให้ว่าเสาเหล็กชนิดนี้มีความแข็งแกร่งมากเขาใช้พลังทั้งหมดของเขาในการทำลายมัน เส้นเลือดปรากฏบนหน้าผากของเขาแต่ เสาเหล็กทั้ง 2 อันยังคงอยู่ดี ในทางกลับกันผ้าพันคอที่พันมือของเขากับฉีกขาด

เมื่อผ้าพันคอฉีกขาด หลินเฉิง ที่ใช้แรงดึงอยู่ ก็ทำให้เขาหงายหลัง  หลินเฉิง ได้เพียงแต่ลูปก้นของเขาเท่านั้นจากนั้นเขาพยายามหาสิ่งของในชั้นนี้เพื่อใช้แทนผ้าพันคอและงัดประตูต่อไป

หลังจากผ่านไปมากกว่าครึ่งชั่วโมงด้วยการพยายามซ้ำแล้วซ้ำเล่าในที่สุดเสาเหล็กทั้ง 2 อันก็บิดเบี้ยว  หลินเฉิง พยายามใช้ขวานของเขาทำให้มันกว้างที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และเมื่อความกว้างพอที่เขาจะแทรกตัวเข้าไป  หลินเฉิง ก็ค่อยๆเข้าไปยังชั้น 2

ในตอนแรก หลินเฉิง คิดว่าไม่น่าจะมีซอมบี้ในชั้น 2 นี้เพราะดูเหมือนว่าการล็อคระหว่างชั้น 2 และชั้น 1 น่าจะเป็นฝีมือของพวกกลุ่มเดียวกัน แต่ตอนนี้เขามองเห็นซอมบี้ในชั้น 2 เดินไปมามีประมาณ 5-6 ตัว

ในที่สุดผู้รอดชีวิตเหล่านี้ก็กลายเป็นซอมบี้อย่างนั้นหรอ?  หลินเฉิง รู้สึกงุนงงกับสถานการณ์นี้ แต่สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือกำจัดซอมบี้ที่พุ่งเข้ามาหาเขาก่อน

ในขณะที่เขาจัดการกับซอมบี้เขาก็ใช้เวลาในการค้นหาประตูต่างๆในชั้นนี้ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่ในชั้นนี้เช่นกัน

ในขณะที่เขาค้นหาในชั้น 2 เขาพบว่ามีประตูบางห้องที่ไม่สามารถเปิดได้ดูเหมือนว่ามันเป็นประตูนิรภัย เขาคาดคิดว่าในชั้นนี้อาจเก็บข้อมูลหรือใช้ขังนักโทษชั่วคราว

ในขณะที่เขากำลังสำรวจพื้นที่นั่นเอง หลินเฉิง ก็รู้สึกสงสัยเรื่อยๆ ตั้งแต่ที่เขาเข้ามายังสถานีตำรวจนี้เขาค่อนข้างที่จะส่งเสียงดังเป็นอย่างมาก หากมีผู้รอดชีวิตอยู่ในนี้พวกเขาควรที่จะปรากฏตัวขึ้นได้แล้ว แต่ตอนนี้ที่เขาพบเจอมีเพียงซอมบี้เท่านั้น

ค่อนข้างผิดปกติ!

มีความเป็นไปได้มากที่สุดก็คือไม่เหลือผู้รอดชีวิตในนี้อีกแล้วผู้รอดชีวิตเหล่านั้นอาจจะกลายเป็นซอมบี้ หรือมีความเป็นไปได้ที่เลวร้ายยิ่งกว่านั้นคือ ผู้รอดชีวิตเหล่านั้นกำลังถือปืนรอเขาอยู่ในชั้นแรก เพื่อรอให้เขาลงไปด้านล่างเข้าสู่กับดัก!

หลินเฉิง ส่ายหัวเขารู้สึกถึงความอันตรายแต่ในที่สุดเขายังคงกัดฟันที่จะทําสิ่งเดิมเขาพยายามอย่างมากที่จะเข้ามายังที่นี่เขาจะไม่ถอนตัวเพราะอันตรายที่รอเขาอยู่

ในขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั้นมีซอมบี้เป็นชายอ้วนวัยกลางคนโผล่ออกมาจากมุมห้อง  หลินเฉิง รีบยกหวานของเขาและตัดหัวของมันทันที

“กริ้ง!”

เสียงของโลหะกระทบพื้นทำให้ หลินเฉิง หยุดและหันกลับไปเขารู้สึกแปลกๆกับซอมบี้ตัวนี้จากนั้นเขาจึงนั่งยองและค้นหาบนร่างกายของซอมบี้ตัวนี้ สักพักเขาพบเพียงพวงกุญแจ  หลินเฉิง ส่ายหัวและหัวเราะกับตัวเองในขณะที่เขาเตรียมที่จะทิ้งพวงกุญแจไปนั้นจู่ๆเขาก็นึกถึงบางอย่างและเก็บพวงกุญแจอันนั้นเอาไว้ เขาตัดสินใจที่จะลองไปเปิดประตูรักษาความปลอดภัยตรงชั้น 2

หลังจากที่เขาค้นหาบนชั้น 2 แล้วก็พบว่าบนชั้นนี้ไม่มีสิ่งที่เขาต้องการ  หลินเฉิง ใช้กุญแจที่เขาพบพยายามปลดล็อคประตูนิรภัยทั้งหมด ทีละดอก ครึ่งชั่วโมงต่อมาเขาก็สามารถเปิดประตูเข้าไปยังห้องนี้ได้

พระเจ้ามันเปิดแล้ว!

หลินเฉิง รู้สึกมีความสุข เขารีบที่จะเปิดประตูเข้าไปด้านในเพื่อเตรียมค้นหาปืน จากรูปลักษณ์ของซอมบี้ร่างอ้วนเมื่อสักครู่อย่างน้อยเขาควรเป็นรองผู้อำนวยการแผนก ดังนั้นควรจะมีปืนอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน

แต่เมื่อเขา ก้าวเข้าประตูเข้าไปทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงบางอย่างกระทบที่หน้าผากของเขา โชคดีที่บนหน้าผากของเขามีแว่นตากันหิมะอยู่ หลังจากนั้นเขาก็เห็นสิ่งที่โจมตีเขาก่อนหน้านี้ทันที มันคือตัวกินคน!

เวรเอ๊ย!ซวยอะไรแบบนี้?ห้องนิรภัยบนชั้น 2 กลับขังตัวบัดซบนี้เอาไว้!

หลินเฉิง คำรามอยู่ในใจของเขา แต่ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวหลบหนีอย่างรวดเร็วอย่างไม่ลังเลเขาจับขวานไฟที่อยู่บนพื้นพร้อมต่อสู้กับตัวกินคน แต่เมื่อเขาเห็นจากด้านในอย่างชัดเจนภายในใจของเขาเกิดความสิ้นหวังอย่างสมบูรณ์

มีตัวกินคนอีกตัวอยู่ที่นี่ด้วย!

------------------------------------------