SC:บทที่ 12 คิดบัญชี

SC:บทที่ 12  คิดบัญชี

เมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ หลินเฉิง รู้สึกโกรธ สิ่งที่น่ารำคาญที่สุดในชีวิตของเขาคือคนที่ไม่ยอมทำอะไรเลยในสภาพแวดล้อมปัจจุบันแบบนี้ พวกเขายอมอดตายอยู่ในห้องแม้จะหิวมากก็ตาม แทนที่จะกล้าเผชิญหน้าออกมาหาอาหารด้วยตัวเอง มันทำให้ หลินเฉิง รู้สึกสมเพช

เรื่องที่สำคัญก็คือพวกเขาไม่กล้าที่จะออกมาหาอาหารแต่พวกเขากลับมีใจที่จะเล่นสนุกกันบนเตียง บุคคลแบบนี้ควรโดนจับแยกให้อยู่เพียงลำพัง

ตลอดการเดินทางมายังชั้น 6 หลินเฉิง พบ  ซอมบี้ เพียง 2 ศพที่โผล่ออกมา ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่พวกมันและจัดการทันที

…..

ในวันนี้ หลินเฉิง จัดการซอมบี้ที่อยู่ทุกหนทุกแห่งในโรงแรมแห่งนี้เหมือนว่าซอมบี้ที่อยู่ในโรงแรมแห่งนี้ค่อนข้างที่จะน้อย ดังนั้นในการเผชิญหน้าตัวต่อตัวเขาสามารถจัดการศัตรูได้โดยตรง

ด้วยการต่อสู้อย่างต่อเนื่อง หลินเฉิง ได้เรียนรู้ประสบการณ์ในการฆ่าซอมบี้เหล่านี้เขาพบว่าหากต้องการฆ่าซอมบี้เหล่านี้จะต้องตัดหัวของมันเท่านั้น ไม่อย่างนั้นแล้วมันยังคงยืนได้และยังโจมตีต่อไป

จากประสบการณ์อันตราย 2 -3 ครั้งของเขาในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่า ซอมบี้เหล่านี้ไม่ได้เชื่องช้าไปทุกตัวเหมือนอย่างที่เขาคิด พวกมันสามารถแสดงออกถึงความแข็งแกร่งในเวลาที่ได้กลิ่นของสิ่งมีชีวิต พวกมันระเบิดความแข็งแกร่งออกมาอย่างรวดเร็วราวกับได้รับอะดรีนาลีน

หลินเฉิง ซ่อนตัวอยู่หลังเคาน์เตอร์บนห้องโถงชั้นล่าง หลังจากที่เขาทำความสะอาดห้องโถงชั้นล่างแล้วเขาฟังเสียงคำรามไม่สิ้นสุดอยู่นอกประตูโรงแรม เขารู้สึกว่าด้านนอกเต็มไปด้วยทะเลของศพเดินได้

หลินเฉิง รู้สึกว่างเปล่าในหัวใจของเขา ใน 2-3 วันที่ผ่านมาเมืองนี้ถือว่าเป็นเมืองที่ตายแล้วบนท้องถนนเต็มไปด้วยซากศพที่เดินไปมา  หลินเฉิง ถอนหายใจอย่างแผ่วเบาและทิ้งขวานไฟอันเก่าที่บิ่นแล้วเอาไว้จากนั้นเขาพบขวานไฟอันใหม่ที่อยู่ในตู้ดับเพลิงชั้น 1  หลินเฉิง ลากสังขารอ่อนล้าของเขากลับขึ้นไปบนชั้น 9 เพื่อเข้าไปยังห้องของเขา

หลินเฉิง นอนอยู่บนเตียงและเรียกดูระบบแคปซูลเพื่อดูค่าพลังงานที่เพิ่มมาในวันนี้ มุมล่างขวาของหน้าจอปรากฎคะแนน 23 คะแนนมันทำให้จิตใจที่อ่อนล้าของเขารู้สึกมีแรงมากยิ่งขึ้น

เขาปิดเมนูระบบและนั่งลงบนเตียงเพื่อจุดบุหรี่ที่เขาเก็บได้เมื่อวันก่อน

หลินเฉิง เป็นคนติดบุหรี่ เขาใช้เวลาส่วนมากในการทำงานดังนั้นเวลาที่เขามีปัญหาเขามักจะสูบบุหรี่เสมอ เขานั่งอยู่ข้างเตียงและสูดควันเข้าไปเบาๆ ในขณะที่ขบคิดสิ่งต่างๆในใจของเขา

ตั้งแต่เช้าจรดเย็นที่เขาจัดการซอมบี้ในโรงแรม มีเพียงแต่ ซอมบี้ เท่านั้นเขาไม่พบตัวกินคนอีกเลย ความจริงมันอาจเป็นเรื่องโชคดีสำหรับเขาที่พบแต่ซอมบี้ เพราะถ้าหากเขาพบตัวกินคน ไม่ หลินเฉิง ก็ตัวกินคนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะต้องตาย

อย่างไรก็ตามเมื่อดูค่าพลังงาน 23 คะแนนที่อยู่บนหน้าจอ หลินเฉิง ยังไม่ต้องการที่จะพบตัวกินคนในขณะนี้เนื่องจากเขาตรวจดูทุกชั้นในโรงแรมแห่งนี้ ไม่ใช่ว่าทุกชั้นจะมีขวานไฟ ดังนั้นเขาจะต้องแลกเปลี่ยนแคปซูลมีดได้ก่อนเขาถึงจะสามารถเผชิญหน้ากับตัวกินคนได้อีกครั้ง

หลังจากที่เขาได้สูบบุหรี่ ความกังวลในใจของเขาก็ค่อยๆคลายออกไปเขาเข้าไปในห้องน้ำและล้างหน้าล้างตา จากนั้นใช้ผ้าเช็ดตัวชุบน้ำเช็ดทำความสะอาดร่างกายอย่างระมัดระวัง และใช้น้ำที่เหลืออยู่ล้างศีรษะ

หลังจากอาบน้ำเขาดึงเตาแอลกอฮอล์ออกมาพร้อมกับหม้อจากนั้นเขาเริ่มใส่แฮมและมาม่าลงไปในหม้อ เพียงไม่นานกลิ่นหอมของเนื้อสัตว์ก็โชยออกมา

ต้องบอกว่าการกินมาม่าใส่แฮมในตอนนี้ถือว่าเป็นอาหารหรูหราที่สุดในยุคภัยพิบัตินี้ แต่การที่เขาได้กินมาม่าทุกวันมันทำให้เขารู้สึกเอียน เขาตัดสินใจว่าจะออกไปตามท้องถนนเพื่อตามล่าซอมบี้ให้ได้ค่าพลังงานเร็วที่สุดจากนั้นเขาเตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง!

ในเช้าวันพรุ่งนี้

หลินเฉิง ยังคงซ่อนตัวอยู่หลังเคาน์เตอร์ในห้องล๊อบยี้ ชั้นที่ 1 และสังเกตการเคลื่อนไหวของซอมบี้ด้านนอกอย่างระมัดระวัง ในเวลานี้หมอกหนาได้กระจายตัวออกไปแล้วแต่สภาพอากาศยังคงเย็นลงเรื่อยๆ มีซอมบี้กระจัดกระจายอยู่บนพื้นถนนเกือบทุกหนทุกแห่ง โชคดีที่บนถนนแห่งนี้มีเพียงรถยนต์ 4-5 คันเท่านั้นที่ยังติดขัดอยู่บนถนน แต่ละคันมีคราบเลือดแห้งกรังติดอยู่ วันนี้อากาศด้านนอกยังคงเป็นอากาศมืดครึ้มมีแนวโน้มว่าหิมะอาจจะตกในวันนี้

ถ้าหิมะตกถนนจะลื่นมากและการสู้กับซอมบี้ที่อยู่ด้านนอกอาจเกิดปัญหา การที่เขาจะออกด้านนอกโรงแรมในตอนนี้ด้วยการใช้ผ้าพันคอพันหน้าเอาไว้มันอาจทำให้เขาไม่สามารถ จัดการกับเลือดหรือหิมะที่ตกกระทบบนใบหน้าของเขาได้ดังนั้นเป้าหมายเป้าหมายหนึ่งของเขาคือการหาแว่นตาที่สวมใส่ท่ามกลางหิมะแทนที่จะใช้ผ้าพันคอแบบนี้

จะตามล่าซอมบี้แม้ช่วงหิมะตกก็ตาม หลังจากที่พิจารณาได้ดังนี้เป้าหมายแรกที่เขาต้องการไปคืนร้านขายของกิจกรรมกลางแจ้งที่อยู่ตรงข้ามกับสถานีตำรวจ

ในความทรงจำของเขาในบริเวณนี้ หลินเฉิง เคยสังเกตเห็นว่ามีซอมบี้น้อยที่สุด เขาวิ่งออกมาจากหลังเคาน์เตอร์และพุ่งตรงไปที่ประตูทันทีหลังจากยืนยันว่าข้างประตูมีรถยนต์บังสายตาอยู่เขาค่อยๆออกไปอย่างรวดเร็ว!

----------------------------