SC:บทที่ 9 ค่าพลังงาน

SC:บทที่ 9 ค่าพลังงาน

 

หลังจากที่ หลินเฉิง นั่งลงกับพื้นและพยายามฟื้นฟูกำลังมากที่สุดเขาใช้ผ้าพันคอของเขาเช็ดเหงื่อบนใบหน้าจากนั้นเขารีบพันผ้าให้เป็นแบบเดิมอย่างรวดเร็ว โดยไม่คำนึงสถานการณ์ในตอนนี้เขารีบเปิดเมนูระบบขึ้นมาทันที

ในตอนที่เขาตัดหัวตัวกินคนนี้มันมีเสียงของระบบดังขึ้นในเวลานั้นเขายังไม่มีความตั้งใจที่จะดูมัน เขารอฟื้นฟูตัวเองก่อนที่จะเข้าดูเมนูระบบ เขาพบว่าค่าพลังงานเพิ่มขึ้น 10 คะแนน

เมื่อเห็นค่าพลังงานทั้งหมดรวม 11 ปรากฏอยู่บนหน้าจอ   หลินเฉิง รู้สึกตกตะลึง การฆ่าซอมบี้ได้ค่าพลังงานเพียง 1 คะแนนเท่านั้น หลังจากนั้นไม่นานความตื่นเต้นของ หลินเฉิง ก็สงบลง ในความเป็นจริงมันไม่น่าแปลกใจเนื่องจากการฆ่าซอมบี้เป็นเพียงคนที่ได้รับผลกระทบจากเชื้อไวรัสของตัวกินคนเท่านั้น กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือตัวกินคน 1 ตัวเทียบเท่าได้กับ 10 ชีวิตของซอมบี้ จากข้อสรุปของเขาการต่อสู้ของเขามีประสิทธิภาพมากขึ้นเมื่อได้ต่อสู้กับพวกมัน

ดังนั้นเขาต้องการสู้กับตัวกินคนอีกหรือไม่? หลินเฉิง กำลังคิดถึงความโลภแต่ก็ต้องส่ายหัวและเยาะเย้ยตัวเอง ในครั้งนี้หากไม่ได้โชคช่วยเขาคงเอาชีวิตไม่รอด การได้ค่าพลังงาน 11 จุดนี้สมควรทำให้เขาพอใจได้แล้ว

เมื่อนึกได้จากนั้น หลินเฉิง ก็ยืนขึ้นและค้นห้องตามปกติ เขาพบเจ้าของห้องในห้องน้ำ  หลินเฉิง คาดการณ์ว่าชายผู้โชคร้ายคนนี้คงกำลังอาบน้ำอยู่หรือไม่ก็อาบน้ำเสร็จพอดี เพราะศพของเขาไม่มีหัวดูเหมือนว่ามันจะถูกฉีกขาดไปเพราะตัวกินคน ส่วนร่างกายของศพนั้นยังคงนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำใส่เสื้อคลุมอาบน้ำที่เปื้อนเลือดอยู่ หัวของศพยังคงกลิ้งอยู่ในห้องน้ำดวงตาของเขาเปิดกว้างและหันมาทาง หลินเฉิง พอดี มันทำให้ หลินเฉิง ยิ่งรู้สึกขนลุกมากยิ่งขึ้น!

การมองเห็นตนตายยิ่งทำให้เขาไม่สบายใจดังนั้นเราจึงไม่รีรออยู่ในห้องนั้นอีกต่อไปเขาได้โค้กมาจากตู้เย็น 2 -3 กระป๋อง

หลังจากที่กลับไปที่ห้อง หลินเฉิง มองนาฬิกาแขวนผนังและพบว่าในตอนนี้มันเป็นเวลา  13:30 น เขาถอดเสื้อแจ็คเก็ตสีดำอย่างรวดเร็วและวางขวานไว้ที่ประตู ในตอนนี้ท้องของเขาร้องออกมาอย่างหิวโหยเขาหยิบขนมปังและแฮมออกมาจากกล่องอาหารที่อยู่ข้างเตียงพร้อมกับโค้กที่เขาเพิ่งได้มาสดๆร้อนๆ

หลังจากที่ หลินเฉิง ได้เติมเต็มท้องของเขาแล้วเขาก็นอนหลับตาลงบนเตียง หลังจากนั้นสักพักเขาลืมตาขึ้นและสรุปการต่อสู้ในวันนี้จากสิ่งที่เขาเห็นทุกอย่าง

จากสถานการณ์แล้วเขาได้ไปตรวจสอบ ยังชั้น 7 8 9  วันนี้จำนวนคนที่เสียชีวิตในโรงแรมค่อนข้างน้อย ลองคิดถึงเหตุนองเลือดเมื่อเช้าวานนี้ ดูเหมือนว่าคนที่เดินผ่านไปผ่านมาในช่วงนั้นจะไม่ใช่แขกของโรงแรม พวกเขายังคงเก็บตัวอยู่ในห้องในขณะที่กลัวการออกมาเผชิญเหตุการณ์ด้านนอก

ปลอดภัยไหมเมื่อหลบอยู่ในห้อง?

หลินเฉิง ไม่คิดอย่างนั้น ตัวกินคนที่เขาเพิ่งฆ่าไปมันกระโดดเข้ามาจากด้านนอกไม่ใช่หรอ?

และนั่นยังเป็นชั้น 7  ถ้าตัวกินคนสามารถปีนขึ้นมาบนชั้น 7  แล้วคนที่อยู่ชั้น 9 อย่างเขาจะรอดอย่างนั้นหรอ!

ไม่มีทาง!

หัวใจของ หลินเฉิง มืดมนแต่ใครจะรู้ว่าเจ้าตัวกินคนนี้มันสามารถปีนขึ้นตึกได้?

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เขารีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งไปที่หน้าต่างของตัวเองเพื่อตรวจสอบว่ามีสิ่งผิดปกติหรือไม่ เขากำลังมองหาวิธีที่จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับหน้าต่างของตัวเอง มีวัสดุมากมายภายในห้อง แต่ไม่มีไม้กระดานที่จำเป็นในการเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับหน้าต่าง  หลินเฉิง รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

ในที่สุดเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องลงบันไดไปอีกครั้งแล้วหาไม้กระดาน จาก 2 ห้องที่เขาไปสำรวจมาเมื่อครู่

……

หลินเฉิง ใช้ประโยชน์จากสภาพอากาศที่มืดมิดและถอดชิ้นส่วนของเตียงมาจากทั้ง 2 ห้องและยกขึ้นมายังห้องของเขา หลังจากที่นำชิ้นส่วนของเตียงขึ้นมายังห้องของเขาเขาไม่สามารถพักผ่อนได้ในตอนนี้สิ่งแรกที่เขาต้องทำคือการเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับหน้าต่างก่อน จากนั้นเขานำผ้านวมมารวมกันบนพื้นเพื่อปิดกั้นเสียงในขณะที่ใช้ขวานไฟสับเตียงออกเป็นไม้กระดาน

หลังจากได้ไม้กระดานก็ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ท้องฟ้าด้านนอกมืดมิดอย่างสมบูรณ์  หลินเฉิง จุดเทียนที่เขาซื้อมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต และพยายามยกเศษไม้วางไว้บนผนังทั้งสองด้านของหน้าต่าง จากนั้นทำมุมให้ถูกต้องและตีตะปูลงไป เขาใช้ขวานไฟเป็นค้อนในขณะที่เขาเจอตะปูในห้องรับแขก เขาเองก็แปลกใจเช่นกันว่าทำไมมีตะปูอยู่ในลิ้นชัก แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาคิดมากเลยเรื่องนี้

หลังจากทำงานมาหนักกว่า 1 ชั่วโมง ในที่สุด หลินเฉิง ก็สามารถตอกตะปูลงไม้กระดานทั้งหมดเพื่อปิดกั้นช่องว่างบนหน้าต่างของเขาได้เหลือเพียงช่องว่างแนวนอนขนาด 3 นิ้วไว้ตรงกลางเท่านั้นเพื่อให้เขาไว้สังเกตสถานการณ์ด้านล่างตลอดเวลา

เมื่อมองไปที่หน้าต่างที่ถูกเสริมความแข็งแกร่งด้วยไม้แล้ว หลินเฉิง รู้สึกว่ามันเพียงพอแค่ต่อต้านการบุกรุกได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่นี่คือการป้องกันที่ดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้ในตอนนี้แล้ว

หลังจากทำสิ่งที่พิเศษ หลินเฉิง รู้สึกว่าเขาเหนื่อยล้าเกินไปเขายัดอาหารเข้าไปในปากของเขาอย่างรวดเร็วหลังจากดื่มน้ำแร่ไปอีก 2-3 อึกเขานอนลงบนเตียงและพักผ่อน ประสบการณ์วันนี้ของเขาทำให้เขารู้สึกเหนื่อยเป็นอย่างมากเขาเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจเพียงไม่นานเขาก็หลับสนิทและกรนเสียงดัง

…..

“เรียกเมนูระบบ!”

รุ่งเช้าในวันถัดมา  หลินเฉิง ตื่นขึ้นหลังจากนอนเต็มที่ อาจเป็นเพราะเขาใช้พลังมากเกินไปเมื่อวานทำให้เขานอนหลับสนิท เมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขาเรียกหน้าจอเมนูขึ้นดูทันที เมื่อวานนี้เขาเหนื่อยเกินไปที่จะตรวจสอบเมนูทั้งหมด ตอนนี้ในใจของเขาเตือนยังหนักว่าเขาควรที่จะตรวจสอบเมนูและหาแคปซูลที่เขาจะต้องใช้ล่วงหน้า

เมื่อวานนี้เขาฆ่าซอมบี้และตัวกินคนตามลำดับ เขาได้รับพลังคะแนน 11 คะแนน และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับคะแนนจากระบบเขาต้องการดูว่าเขาจะสามารถแลกปืนพกได้หรือไม่

เป็นอีกครั้งที่เขาเข้าสู่เมนูแคปซูลอาวุธ ในเมนูแคปซูลอาวุธถูกแยกเป็นอาวุธร้อนและอาวุธเย็น

หลินเฉิง เลื่อนไปที่อาวุธร้อน แล้วเมื่อเห็นตัวเลือกว่าเป็นอาวุธปืนเขาชี้ไปที่แคปซูลนั้นทันที จากนั้นเขาก็เห็นแคปซูลสีแดงลอยเด่นอยู่ตรงหน้าพร้อมกับสิ่งที่เขียนเอาไว้

จากคำแนะนำดูเหมือนว่ามันคือ “ปืนพก Beretta 92F”  หลินเฉิง ดีใจเป็นอย่างมากเขาไม่รอที่จะอ่านคำอธิบายเขารีบกดเลือกทันที ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียง

“บิ๊บ”

ดังขึ้นในใจของเขาจากนั้นแคปซูลปืนพกที่อยู่ด้านหน้าก็ขึ้นตัวอักษรสีแดงอย่างโดดเด่นว่า

“ค่าพลังงานไม่เพียงพอไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้!”

เรื่องเหี้ยอะไรเนี่ย?!

-----------------------------------