SC:บทที่ 8  ตัวกินคน

SC:บทที่ 8  ตัวกินคน

 

เมื่อมีเป้าหมาย หลินเฉิง เต็มไปด้วยพลังงานทันที เขายังคงถือขวานไฟที่ปกคลุมไปด้วยเศษเนื้อและเลือด จากนั้นเข้าไปภายในห้อง

หลังจากที่เข้าไปภายในห้องนั้น หลินเฉิง พบว่าในห้องสิ่งของกระจัดกระจาย เขาพยายามค้นหาทุกสิ่งทุกอย่างที่สามารถใช้ได้ภายในห้อง ในที่สุดเขาก็พบกระเป๋าเดินทางสีดำที่อยู่ใต้โต๊ะน้ำชาเขารีบเปิดมาทันทีเขาพบว่ามีเพียงเสื้อผ้าและเงินอยู่ในนั้น

อย่างน้อยก็ถือเป็นการเก็บเกี่ยวที่ดี  หลินเฉิง ไม่ชอบเสื้อผ้าเหล่านี้ แต่หลังตรวจสอบแล้วเสื้อผ้าเหล่านี้ใช้ในการห่อหุ้มและปกปิดร่างกายเป็นอย่างดี ดังนั้นเขาจึงเก็บพวกมันไปทั้งหมด

ดูเหมือนว่าศพที่อยู่หน้าประตูจะเป็นเจ้าของห้องนี้ แต่เวลานี้เขาได้ถูกกัดและกลายเป็นซอมบี้ ดังนั้นของเหล่านี้จึงไม่มีเจ้าของอีกต่อไป  หลินเฉิง ค้นหาทุกที่แม้แต่ในห้องน้ำก็ไม่เว้นในที่สุดเขาก็พบบุหรี่อีกครึ่งซอง กับไฟแช็ค  หลินเฉิง รองกดไฟแช็คพบว่ามันยังคงสามารถใช้งานได้อยู่เขาจึงเก็บลงไปในกระเป๋าของเขาอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเขาออกมาจากห้อง สิ่งแรกที่เขาต้องทำคือขึ้นไปยังชั้นบนแล้วเอากระเป๋าเดินทางกลับเข้าไปในห้องนอนของเขาก่อนจากนั้นเขาค่อยออกมาสำรวจอีกครั้ง หลังจากเข้าพบว่าไม่มีอะไรในชั้นนี้อีกเขาจึงเดินลงไปที่ชั้น 7

หลังจากเดินลงมาที่ชั้น 7 หลินเฉิง ยังคงพยายามผลักประตูทีละห้องและเขาก็พบว่าประตูทุกบานปิดสนิท ในความเป็นจริงแล้วบางห้องควรมีใครบางคนซ่อนตัวอยู่ในนั้นเพราะ หลินเฉิง ได้ยินเสียงด้านใน

อย่างไรก็ตาม หลินเฉิง ไม่ได้มีความตั้งใจที่จะสื่อสารกับคนเหล่านั้น เขาไม่ได้ขาดอาหารและเครื่องดื่มเขาสามารถทนความเหงาและจัดการกับซอมบี้เหล่านี้ต่อไป

หลินเฉิง ยังคงจะทำแบบเดิมซ้ำๆ โดยการผลักประตูไปเรื่อยๆ

ในขณะที่เขากำลังผลักประตูบานหนึ่งอยู่ดีๆประตูก็ถูกเปิดจากด้านใน  เมื่อเห็นว่าประตูนั้นถูกผลักเปิดมาจากด้านใน หลินเฉิง รีบหลบซ่อนอย่างรวดเร็ว หลังจากซ่อนตัวอยู่สักครู่นึงเขาก็ไม่เห็นสิ่งใดออกมาจากในห้องมันดูผิดปกติเกินไป  หลินเฉิง ค่อยๆเข้าไปในห้องนั้นอย่างระมัดระวัง

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงสายลมเย็นพัดผ่านตัวไป ทันทีที่สายลมเย็นพัดผ่านมา หลินเฉิง หนาวสั่น ดูเหมือนว่าอากาศในวันนี้จะเย็นลงมาก และหน้าต่างถูกเปิดเอาไว้  หลินเฉิง รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเขายังคงกระชับขวานไฟไว้อย่างแน่นหนา จากนั้นเขาค่อยๆส่งไปยังหน้าต่าง

บนหน้าต่างมีรอยแตก เป็นไปได้หรือไม่ว่าเจ้าของห้องกระโดดลงไปเพื่อหนีจาก ซอมบี้?

เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินเฉิง เดินไปใกล้กับหน้าต่างและก้มลงหยิบกระจกหน้าต่าง เพื่อดูว่ามีเลือดอยู่แถวนั้นหรือไม่ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเสียวสันหลังอีกครั้ง!

หากเจ้าของห้องเป็นคนกระโดดออกไป มันไม่ควรมีกระจกอยู่ด้านในมากขนาดนี้ กระจกที่แตกอยู่บนพื้นเป็นตัวบ่งบอกว่ามีบางอย่างกระโดดเข้ามาจากภายนอกต่างหาก!

เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินเฉิง ขนหัวลุก ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเสียวแป๊บด้านหลังศีรษะของเขาทันที  หลินเฉิง รีบล้มตัวลงกับพื้นเขารู้สึกถึงบางอย่างที่ผ่านศีรษะของเขาไป!

เมื่อบางอย่างผ่านศีรษะของเขาไป หลินเฉิง พยายามที่จะหลบหนี แต่สิ่งนั้นยังคงไล่ตามเขาอย่างรวดเร็ว

เวรแล้ว!

หลินเฉิง รู้สึกตกตะลึงกับการเคลื่อนไหวอย่างฉับพลัน เขากัดฟันแน่นและเหวี่ยงขวานไปด้านหลังโดยไม่หันไปมอง ด้วยพลังทั้งหมดที่มี

ตุบ!!

ทันใดนั้น หลินเฉิง ก็รู้สึกถึงการกระทบของบางอย่างและได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนมาจากด้านหลังของเขา หลังจากที่เขาหันไปมองเขาพบตัวกินคนอยู่ด้านหลังของเขา  หลินเฉิง รีบดึงขวานไฟขึ้นมาอีกครั้ง ดูเหมือนว่าขวานจะสับลงที่ลำตัวของมัน ตัวกินคนถอยหลังไป 2 -3 เมตรและเตรียมพร้อมที่จะจู่โจมเขาอีกครั้งดูเหมือนว่ามันจะได้รับบาดเจ็บหนัก จากขวานของ หลินเฉิง แผลของมันมีเลือดไหลออกอย่างรุนแรงดวงตาสีเทาของมันจ้องมอง หลินเฉิง อย่างโกรธแค้น

เมื่อมองเห็นสัตว์ประหลาดที่อยู่ด้านหน้า หลินเฉิง สูญเสียความรู้สึกคิดชั่วขณะในใจของเขาเต็มไปด้วยความสยองขวัญนี่มันเป็นสัตว์ประหลาดประเภทใดกัน มันมีความสูงประมาณ 1 เมตรผิวหนังของมันเป็นสีเทาแห้งกรอบ โครงสร้างกระดูกของมันบอบบาง แต่ยังคงเผยให้เห็นถึงความสยองขวัญ ฝ่ามือของมันเต็มไปด้วยกรงเล็บแหลม ลมหายใจที่ปล่อยออกมาเหม็นเน่า ลำตัวของมันมีขนที่สองสามเส้นเท่านั้นในขณะที่ดวงตาของมันใหญ่โตเกินดูไม่สมส่วนกับใบหน้าที่น่าเกลียดของมัน ดวงตาของมันเป็นสีดำสนิทไม่มีตาขาวเจือป่น มีรูจมูกเล็กๆ 2 รูใต้ดวงตา เขี้ยวของมันยาวออกมาจากกรามบนของมัน น้ำลายของมันไหลออกมาเป็นครั้งคราว  หลินเฉิง ไม่สงสัยเลยว่าถ้าเขาถูกกัดโดยเขี้ยวใหญ่ทั้งสองเขี้ยวของมันเขาคงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้

เมื่อมองไปที่สัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดนี้ เขาก็เข้าใจสถานการณ์ทันทีในสถานการณ์นี้เขากับสัตว์ประหลาดจะต้องมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เหลือรอด เขาควรใช้อาการเจ็บป่วยของมันจัดการมันอย่างรวดเร็ว ด้วยความคิด จับขวานไฟแน่นและตรงไปยังสัตว์ประหลาดที่นอนร้องอยู่ จากนั้นเขาใช้ขวานสับมันอย่างเต็มกำลัง

ในเวลานี้สัตว์ประหลาดที่บาดเจ็บเพราะถูกขวานของ หลินเฉิง เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มพุ่งเข้ามาหามันมันเองก็ใช้กำลังทั้งหมดกระโดดเข้าหา หลินเฉิง เตรียมพร้อมที่จะขย้ำ หลินเฉิง เช่นกัน

เนื่องจากสัตว์ประหลาดได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้ทำให้ความเร็วของมันลดลง หลินเฉิง ใช้ช่วงโอกาสนี้หลบการโจมตีในครั้งแรกเขารีบสวิงตัวใช้ขวานไฟสับกลับไปที่ด้านหลังศีรษะของมันด้วยกำลังทั้งหมดของเขา

ทันใดนั้นหัวของสัตว์ประหลาดก็ถูกแบ่งเป็น 2 ส่วน!

หลังจากที่หัวของมันถูกตัดขาดเลือดสีดำพุ่งกระจัดกระจาย  หลินเฉิง กระโดดหลบเลือดสีดำที่พ่นออกมา เขาล้มตัวลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้าและพยายามหายใจเข้าลึกๆ

ประสบความสำเร็จแล้ว!

หลินเฉิง รู้สึกมีความสุขมาก

แม้ว่าการต่อสู้ในครั้งนี้เป็นเพราะโชคช่วยแต่เขาก็สามารถฆ่าตัวกินคนได้ ประสบการต่อสู้ในครั้งนี้มีความหมายกับเขาอย่างมาก!

----------------------------------