บทที่ 88 ข้าคิดว่ามันคือของขวัญ 1 (1)

บทที่ 88 ข้าคิดว่ามันคือของขวัญ 1 (1)

บทที่ 88 ข้าคิดว่ามันคือของขวัญ 1 (1)   คาร์ลเดินออกจากห้องนอนก่อนจะมุ่งหน้าไปหาโอเดียสที่รอเขาอยู่ทางประตูด้านหลัง “โอเดียส...เจ้าทำงานได้เยี่ยมยิ่งนัก...ข้าพอใจกับมันมาก” โอเดียสไม่รู้ว่าเขาควรหัวเราะหรือร้องไห้ดีที่ได้รับคำชมจากคาร์ลแต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นเขาก็อดยอมรับไม่ได้ว่าผลประโยชน์ที่เขาไ...