SC:บทที่ 6  การมาถึงของวันสิ้นโลก

SC:บทที่ 6  การมาถึงของวันสิ้นโลก

 

หลินเฉิง คิดถึงระบบเขารีบลุกขึ้นนั่งและคิดในใจ จากนั้นเมนูของระบบก็ปรากฏขึ้นค่าพลังงานของเขายังคงอยู่ที่ 0 และLV.0 และเมื่อนึกถึงคำพูดของระบบที่ให้เขาต้องต่อสู้เพื่อรวบรวมค่าพลังงาน ระบบคงไม่ปล่อยให้เขาต้องต่อสู้กับสัตว์ประหลาดกินคนพวกนั้นหรอกนะ!

สัตว์ประหลาดที่มีความเร็วขนาดนั้นใครจะไปสู้ได้!

เมื่อนึกถึงสัตว์ประหลาดตัวนั้น หลินเฉิง รู้สึกหนังศีรษะชาด้วยความเร็วของมันเขาเกรงว่าเขาจะโดนกัดตายตั้งแต่วินาทีแรก!

หลินเฉิง ส่ายหัวและพยายามคิด ว่าเขาควรทำยังไง อุบัติเหตุทั้งหมดเริ่มต้นด้วยสาเหตุการบาดเจ็บลึกลับ และเนื่องจากการปกปิดข่าวทุกด้านของประเทศจีนทำให้รายงานข่าวเกี่ยวกับอุบัติเหตุเหล่านี้น้อยลง เป็นเพราะเหตุการณ์อุบัติเหตุนั้นเกิดขึ้นบ่อยครั้งจนมีคนพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้มากยิ่งขึ้น  หลินเฉิง เองก็เริ่มให้ความสนใจเกี่ยวกับมันมากขึ้นเช่นกัน แม้ตำรวจจะออกมาบอกว่าฆาตกรเป็นพวกต้องการปล้นชิงทรัพย์

แต่เริ่มตั้งแต่เมื่อวานหมอกเริ่มปรากฏและหนาขึ้น จากนั้นเกิดอุบัติเหตุมากมาย จนกระทั่งเช้าวันนี้เขาได้เห็นสัตว์ประหลาดที่โหดร้ายกัดกินมนุษย์

ในที่สุด หลินเฉิง ก็ตระหนักได้ว่าเหตุการณ์อุบัติเหตุก่อนหน้านี้ไม่ใช่การฆาตกรรมหรือการปล้นแต่มันเกิดจากสัตว์ประหลาดตัวนี้

ประสาทของ หลินเฉิง ตึงเครียดมาตั้งแต่เช้าเขารู้สึกมึนหัว ในเวลานี้เขาไม่มีความคิดที่จะสาปแช่งเจ้าหน้าที่ที่ปกปิดความจริงอีกต่อไป เขาเริ่มคิดอย่างรอบคอบถึงการปรากฏตัวของสัตว์ประหลาดตัวนี้ อย่างไรก็ตามเขาพบว่าความเร็วของมันรวมกับหมอกหนาทำให้เขามองเห็นไม่ชัดเจนตั้งแต่ต้นจนจบ

หลินเฉิง คิดว่า การปรากฏตัวของสัตว์ประหลาดเหล่านี้คือสิ่งที่ระบบเคยเตือนเรื่องการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ การบุกรุกของสายพันธุ์ต่างดาวอย่างนั้นหรอ? มนุษย์ต่างดาวบุกเข้ามาแล้วเกิดไวรัสแปลกๆใช่หรือเปล่า? เพราะเขาเห็นด้วยตาว่าคนตายได้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาและพยายามจะกัดตัวเขาเอง!

หากมนุษย์ถูกสัตว์ประหลาดกัด และติดเชื้อจากนั้นก็กลายพันธุ์…

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หลินเฉิง ก็อดโล่งอกไม่ได้ โชคดีที่เมื่อเช้าเขาไม่โดนกัด

แต่ทันใดนั้นเขาก็คิดถึงประชากรในประเทศจีนมีประชากรหนาแน่นกว่าประเทศใดๆ ภาพสัตว์ประหลาดบุกในจุดที่มีประชาชนแออัดมันก็เหมือนการปล่อยสุนัขเข้าไปในกรงไก่ คงมีผู้เสียชีวิตจำนวนมากมายเกินที่จะนับไหว

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือคนตายเหล่านั้นไม่ได้ตายจริงๆ พอหลังจากการเปลี่ยนแปลงที่ไม่รู้จักร่างกายของพวกเขาสามารถฟื้นคืนชีพได้อีกครั้ง และเริ่มโจมตีมนุษย์คนอื่น!

เรื่องเหล่านี้เป็นตัวบ่งชี้ว่าวันสิ้นโลกได้มาถึงแล้ว!

หลินเฉิง ไม่อยากจะยอมรับเรื่องสยองขวัญที่เกิดขึ้นในวันนี้ เขาพยายามที่จะคุยกับระบบเพื่อได้รับข้อมูลมากกว่านี้แต่ดูเหมือนว่าไม่มีเสียงตอบรับจากระบบ เวลานี้เขาเหมือนคนจมน้ำที่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป

หลินเฉิง ไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้าเมื่อถึงตอนใกล้เที่ยงท้องของเขาก็ร้อง เขาต้องกินอะไรบางอย่างแต่เขารู้สึกว่าเขาไม่มีความอยากอาหารเลย ทุกคนที่ได้เห็นการสังหารที่ลานจอดรถ แทบจะอาเจียนออกมาแม้แต่ หลินเฉิง เองก็รู้สึกราวกับปัสสาวะราด

หลังจากนั้นไม่นาน หลินเฉิง พยายามบังคับตัวเองให้ยอมรับความเป็นจริงกับวันโลกาวินาศนี้ ในขณะที่เขากำลังอยู่ในความคิดนั้นกระแสไฟฟ้าก็ถูกตัด เมื่อเห็นโคมระย้าที่อยู่บนเพดานดับลง หลินเฉิง กระโดดลุกจากเตียงและพยายามเปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าอื่นๆ แต่เขาพบว่าไม่มีสิ่งใดสามารถใช้ไฟฟ้าได้อีก เขารีบตรงไปยังห้องน้ำและเปิดท่อน้ำโชคดีที่น้ำยังไหลอยู่

หลินเฉิง รีบเตรียมถังและเปิดน้ำใส่ถังไว้ทันที เนื่องจากเขาอาศัยอยู่ในชั้น 9  อีกไม่นานปั๊มจะหยุดทำงานในไม่ช้าดังนั้นเขาจะต้องสำรองน้ำให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

แม้ว่าเขาจะซื้อน้ำดื่มไว้เป็นจำนวนมากจากซุปเปอร์มาเก็ต แต่ใครจะรู้ว่าเขาจะต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้อีกนานเท่าไหร่ แน่นอนว่าน้ำเป็นสิ่งจำเป็นกับชีวิตของเขาดังนั้นเขาจะต้องเก็บรวบรวมมันไว้ให้มากที่สุด

หลังจากเปิดน้ำทิ้งไว้ หลินเฉิง สามารถเก็บน้ำได้จำนวนหนึ่งก่อนที่จะได้ยินเสียง

“แกร็ก” 2-3 ครั้ง และท่อน้ำก็หยุดจ่ายน้ำโดยสมบูรณ์

หลินเฉิง รู้สึกดีใจที่เขาตอบสนองได้ทันเวลา ตอนนี้น้ำที่เขาเก็บเอาไว้หากมีการใช้อย่างเหมาะสมมันสมควรอยู่ได้ประมาณ 1 เดือน

หลังจากสำรองน้ำดื่มไว้แล้ว หลินเฉิง รู้สึกสงบจิตใจมากยิ่งขึ้น สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือการเอาตัวรอดให้ได้ หลังจากที่เขามีชีวิตรอดเขาสามารถหาวิธีไปยังเซียงโจว เพื่อไปหาป้าฉิน!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินเฉิง ก็นำมาม่าออกมาจำนวนหนึ่ง เขาไม่ได้ต้มน้ำแต่ฉีกซองมันกินทั้งอย่างนั้น เนื่องจากไฟฟ้าดับแล้วเขาจะต้มน้ำร้อนได้อย่างไร แม้ว่าเขาจะซื้อเตาแอลกอฮอล์เอาไว้แต่ตอนนี้เขายังไม่ต้องการที่จะใช้มัน เขาควรประหยัดแอลกอฮอล์หรือน้ำดื่มไว้ให้มากที่สุด

ด้วยมาม่าเพียง 1 ถุง มันเพียงพอกับท้องของเขาในตอนนี้  หลินเฉิง นอนอยู่ข้างหน้าต่างและมองลงไปด้านล่าง เขาไม่เห็นอะไรเลยในตอนนี้ แต่เสียงกรีดร้องค่อยๆลดลง หมอกยังคงหนาทึบ ความเงียบทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดูน่าสยดสยองมากยิ่งขึ้น

หลินเฉิง ออกจากข้างหน้าต่างและมานั่งลงบนเตียงเขาพยายามห่มผ้าให้กับตัวเอง เนื่องจากไฟฟ้าไม่สามารถใช้งานได้เครื่องทำความร้อนจึงหยุดลง อุณหภูมิตอนนี้ลดลงอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ หลินเฉิง คิดบางอย่างอยู่ในใจ ระบบแนะนำให้เขาแลกเปลี่ยนยาเสริมสร้างร่างกาย เขาก็ได้แลกเปลี่ยนแล้วและเห็นผลมันอย่างชัดเจน และระบบยังกล่าวอีกว่าหากเขาต้องการปลดล็อกเมนูต่างๆในระบบเขาจำเป็นต้องใช้ค่าพลังงาน เขาจำเป็นต้องต่อสู้เพื่อได้รับค่าพลังงาน  หลินเฉิง พยายามขบคิดว่าเขาจะเผชิญหน้ากับมันได้อย่างไร ในฐานะที่เป็นเด็กกำพร้าชีวิตของ หลินเฉิง นั้นถูกทิ้งมาตั้งแต่ยังเยาว์วัย ในที่สุดวันหนึ่งป้าฉินก็รับอุปการะเขา เป็นเพราะป้าฉินทำให้ หลินเฉิง รู้สึกถึงความห่วงใยต่อเพื่อนมนุษย์ ดังนั้นในตอนนี้เขาควรที่จะสู้เพื่อเอาชีวิตรอด

แคปซูลที่อยู่อาศัย แคปซูลรถยนต์ แคปซูลจัดเก็บ…

ด้วยระบบที่มหัศจรรย์นี้เขาจะต้องรอดได้อย่างแน่นอน เพื่อไปพบกับคนที่ห่วงใยเขา เมื่อคิดได้ดังนี้ก็สามารถฟื้นฟูสติของตัวเอง เขาเริ่มตรวจสอบสิ่งของในห้องพักอีกครั้งเขาตัดสินใจว่า ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเขาจะออกจากห้องพักและหาวิธีที่จะฆ่าสัตว์ประหลาดเหล่านั้นเพื่อได้รับค่าพลังงาน เอาไว้แลกเปลี่ยนกับแคปซูลต่างๆ จากนั้นเขาจะรีบลงไปที่เมืองเซียงโจวเพื่อช่วยเหลือป้าฉิน!

--------------------------