SC:บทที่ 5 การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน

SC:บทที่ 5 การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน

 

“ช่วยด้วย!ใครก็ได้ช่วยฉันที! อ้าก!!”

หลินเฉิง ที่นอนอยู่ถูกปลุกขึ้นด้วยเสียงร้องโหยหวนขอความช่วยเหลือจากชั้นล่าง ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบสนองเสียงขอความช่วยเหลือนั้นก็หายไปทันทีกลายเป็นเสียงของความเจ็บปวดราวกับถูกแยกชิ้นส่วน

หลินเฉิง รู้สึกผิดปกติกับเสียงกรีดร้องนี้เขารีบมองผ่านหน้าต่างลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็วแต่ทุกอย่างถูกบดบังด้วยหมอกหนา

เหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นเกิดขึ้นที่นี่อย่างนั้นหรอ!

เมื่อหลินเฉิง คิดได้ดังนั้นเขาสวมเสื้อผ้าทันทีเดินลงไปชั้นล่างเพื่อดูสถานการณ์ หลังจากที่เขาเปิดประตูออกไปเขาพบว่าไม่เพียงมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นแขกในโรงแรมทั้งหมดก็ตกใจกับเสียงกรีดร้องชั้นล่างด้วยเช่นกัน

หลังจากที่ลงลิฟท์มา หลินเฉิง เห็นว่าลานจอดรถด้านหน้าโรงแรมเต็มไปด้วยผู้คน เขารีบพุ่งไปด้านหน้าและพยายามแทรกตัวเข้าไป และเมื่อเขาเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าหนังศีรษะของเขารู้สึกชาและขนลุกทันที

ในเวลานี้มีบางอย่างที่นอนอยู่บนพื้นลักษณะคล้ายกับคนแต่ ร่างกายของคนคนนี้ไม่ได้สมบูรณ์อีกต่อไป กระเพาะอาหารของเขาดูเหมือนถูกตัดด้วยของมีคม หัวใจยังคงเต้นอยู่เล็กน้อยลำไส้กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ใบหน้าของเขาดูเหมือนถูกกัดแทะด้วยอะไรบางอย่าง มีเลือดไหลออกมาตามลำคอที่ถูกฉีกบริเวณโดยรอบล้อมไปด้วยสีแดงของเลือด!

เมื่อมองไปที่ศพด้านหน้า  หลินเฉิง รู้สึกคลื่นไส้แล้วอยากจะอาเจียน ใบหน้าของเขาซีดเซียวและไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะน่าสยองขวัญขนาดนี้ ความคิดเดียวของเขาในตอนนี้คือรีบกลับขึ้นไปยังห้องของตัวเอง

เมื่อนึกได้ดังนั้น หลินเฉิง พยายามฝ่าฝูงชนกับไปชั้นบน แต่อยู่ๆเขาก็เห็นบางสิ่งกระโดดออกมาจากหมอกหนา!

ก่อนที่เขาจะเห็นว่ามันคืออะไร สิ่งนั้นกระโดดข้ามศีรษะของเขาไปด้วยความเร็วอย่างมากและพุ่งตรงสู่ขุมชนที่อยู่ด้านหลังของเขา ตัวประหลาดนี้มีความเร็วเกินไปที่จะมองเห็น  แม้ หลินเฉิง จะผ่านการเสริมสร้างร่างกายผ่านแคปซูลยาแต่เขาก็ยังมองเห็นมันแทบไม่ทัน เขารีบตะโกนกลับไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว

“ระวังมีบางอย่างโผล่ออกมา!”

ไม่ทันสิ้นเสียงเขาเกิดเสียงกรีดร้องและชิ้นเนื้อฉีกขาดในฝูงชนทันที ตัวสัตว์ประหลาดที่กระโดดเข้าไปในฝูงชน แสดงพฤติกรรมราวกับหมาป่ามันพุ่งเข้าไปหามนุษย์และกัดฉีกอย่างรุนแรง ภายในพริบตามันสามารถกำจัดคนได้ถึง 7-8 คน

ฝูงชนต่างเกิดความวุ่นวายทันทีพวกเขากรีดร้องด้วยความหวาดกลัวและพยายามหนีออกไปทุกหนทุกแห่ง ใครที่วิ่งช้าจะถูกผลักให้ล้มลง ผู้คนเหยียบย่ำคนที่ล้มลงโดยไม่สนใจมนุษยธรรมอีกต่อไป พวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะลุกขึ้น ในเวลานี้เหตุการณ์ตรงหน้าวุ่นวายราวกับนรกบนพื้นดิน

หลินเฉิง รู้สึกหวาดกลัวสัตว์ประหลาดที่เขาเพิ่งเห็นไป เมื่อเขาเห็นว่าสัตว์ประหลาดเริ่มฆ่ามนุษย์ในฝูงชนเขารีบสาวเท้าโดยเร็วเพื่อหนีไปยังโรงแรม แต่ในขณะที่เขากำลังก้าวขาเข้าไปในล็อบบี้ของโรงแรมเขาก็รู้สึกถึงบางอย่าง จับขาซ้ายของเขา!

เชี่ย!อะไรวะ!

หลังจากเกิดเหตุการณ์สยองขวัญนองเลือดเมื่อครู่ทำให้จิตใจของ หลินเฉิง รู้สึกหวาดกลัว ในเวลานี้เมื่อเขารู้สึกว่าขาซ้ายของเขาถูกบางอย่างจับอยู่เขาอดไม่ได้ที่จะร้องตะโกนออกมา แต่เมื่อเขามองลงไปที่ขาซ้ายของตัวเองเขาพบว่ามันไม่ใช่สัตว์ประหลาดจับขาซ้ายของเขาแต่มันน่ากลัวยิ่งกว่าสัตว์ประหลาดตัวนั้นอีก!

สิ่งที่เขาเห็นนั้นคือซากศพพี่ฟื้นชีวิตขึ้นมา พวกมันแทบไม่เหลือโครงสร้างร่างกายของมนุษย์แต่ในเวลานี้ดวงตาของมันมีสีขาวขุ่น ร่างกายของพวกเขาซีดเซียวราวกับเปลือกไม้

“เขา” คนนั้นยังคงรากลำไส้ของตัวเองเพื่อคืบคลานมายังเท้าของ หลินเฉิง  เลือดและหนองสกปรกทิ้งคราบบนพื้นอย่างน่ากลัว ขาซ้ายของ หลินเฉิง ถูกจับในขณะที่คนคนนั้นพยายามที่จะกัดขาของเขา!

ดูเหมือนว่าศพนี้ไม่เพียงจะฟื้นคืนชีพขึ้นมาเท่านั้นแต่มันยังมีจิตใต้สำนึกบางอย่าง ตอนนี้สมองของ หลินเฉิง รู้สึกสับสนเขารู้สึกหวาดกลัวจากความโกลาหลในครั้งนี้แต่เขารู้ดีว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่เขาจะลังเล เขายกขาขึ้นและแตะลงไปบนใบหน้าของศพที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมา

หลังจากที่เขาเตะไปแล้วเขาพยายามสลัดขาออกจากการจับกุมของมัน  หลินเฉิง ไม่รอดูฉากที่วุ่นวายด้านหลังอีกต่อไป เขารีบตรงไปยังล็อบบี้ของโรงแรมทันทีเมื่อเขาหนีเข้าไปในห้องโถงเขาตรงไปที่ลิฟท์ แต่พบว่าลิฟท์ไม่สามารถใช้งานได้ขณะนี้!

เมื่อเห็นว่าลิฟท์ไม่สามารถใช้งานได้ หลินเฉิง อยากจะสาปแช่งโชคชะตาของเขา แต่เขาไม่สามารถรอช้าได้เขาไม่รู้ว่าสัตว์ประหลาดที่กินคนด้านนอกจะเข้ามาในโรงแรมเมื่อไหร่

เขารีบไปที่บันได โชคดีที่ห้องของเขาไม่ได้อยู่สูงเกินไปนัก เขาวิ่งขึ้นบันไดไปถึงชั้น 9 หลินเฉิง รีบเข้าไปในห้องแล้วล็อคประตูอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขานั่งลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้าและปากสูดหายใจอยากโล่งอก

ในที่สุดก็หนีออกมาได้!

หัวใจของ หลินเฉิง เต้นอย่างรุนแรงราวกับว่ามันจะกระเด็นออกมาจากอกของเขา สถานการณ์แบบนี้หากเขายังลังเลเมื่อครู่เขาอาจจะตายอยู่ที่นั่นแล้ว!

เขาหายใจลึกๆและพยายามสงบสติอารมณ์และคว้าโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างรวดเร็วเพื่อโทรหาป้าฉินและถามเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เมืองเซียงโจว  แต่กลับพบว่าโทรศัพท์มือถือไม่สามารถใช้งานได้ หลังจากที่เขาพยายามโทรออก 2 -3 ครั้ง  หลินเฉิง ก็พบว่าปัญหาของเขาไม่ได้อยู่ที่โทรศัพท์มือถือแต่ดูเหมือนว่าสัญญาณโทรศัพท์จะไม่สามารถใช้งานได้แล้วในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเครือข่ายทั่วโลกได้พังทลายลง

หลินเฉิง รีบตรงไปยัง TV และเปิดอย่างรวดเร็วเขากำลังสงสัยว่าเครือข่ายสัญญาณโทรทัศน์ยังใช้ได้หรือไม่ และเขาต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในหมอกกันแน่ แต่หลังจากที่เขาพยายามเปิดมันอยู่นาน หลินเฉิง ก็ต้องหมดหวัง เขาหันไปมองรอบๆห้อง ดูเหมือนว่าเหตุการณ์ในเช้าวันนี้จะทำลายจิตใจเขาเป็นอย่างมาก!

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?มันใช่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่ระบบพูดถึงหรือเปล่า!

หลินเฉิง คิดเกี่ยวกับปัญหานี้ซ้ำไปซ้ำมาแต่ไม่มีใครที่จะสามารถตอบคำถามของเขาได้ โทรศัพท์ไม่สามารถใช้ได้ เขาจึงไม่สามารถรู้สถานการณ์ปัจจุบันของป้าฉิน จะมีสัตว์ประหลาดกินคนเช่นเดียวกันโจมตีผู้คนที่นั่นหรือไม่? ป้าฉินหลบอยู่ในบ้านและสะสมอาหารเพียงพอหรือไม่?ในตอนนี้แม้เขาจะคิดถึงป้าฉินมากเพียงใดเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ตอนนี้เขากำลังคิดว่าเขาควรทำอะไรกับตัวเองมากกว่า?

หากไม่มีอินเตอร์เน็ตและไม่มีเครือข่ายข่าวสารทุกอย่างสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจะไม่มีใครบอกได้ มีสัตว์ประหลาดที่ดุร้ายอยู่ด้านนอก และผู้คนที่ถูกมันกัดกินต่างฟื้นคืนชีพจากความตาย ตอนนี้พวกเขาเหมือนสัตว์ที่ถูกขังอยู่กับที่ หากโชคดีเขาคงมีชีวิตอยู่รอดได้ 2-3 วัน

หลินเฉิง นอนบนเตียงและเงยหน้ามองโคมระย้าที่อยู่บนเพดาน เขาฟังเสียงกรีดร้องจากชั้นล่างเป็นครั้งคราว  หลินเฉิง อยากจะปิดหูตัวเองและไม่อยากฟังเสียงกรีดร้องทรมานของใครอีกแล้ว เขาพยายามคงคิดถึงทางออกของตัวเอง หลังจากผ่านไป 2 ชั่วโมงจิตใจของ หลินเฉิง ก็สงบลงได้

ทันใดนั้นเขาก็คิดออกว่า เขามีระบบอยู่ในตัว!

มีหลายสิ่งเกิดขึ้นใน 2 วันนี้และ หลินเฉิง ลืมเรื่องระบบไปเสียสนิท!

----------------------------------------------------