บทที่ 167 - ฉันคือยอดนักขุด (1) [17-06-2019]

บทที่ 167 - ฉันคือยอดนักขุด (1)

 

"นั่นมันบ้าอะไรน่ะ!"

"ชิ้นส่วนโกเลมกำลังล่วงลงมา...!"

"สว่าน! เท่จัง!"

อาวุธใหม่ของยูอิลฮานไม่ได้แค่ทำให้โกเลมต้องตกตะลึงเท่านั้น แต่คนอื่นก็ตกตะลึงไปเช่นกัน เขากำลังใช้กระสุนกระดูกเป็นหัวสว่านจริงๆ? แล้วนั่นก็เครื่องเจาะไฟฟ้า?

เหนือสิ่งอื่นใดคือเขากำลังขุดโกเลมยักษ์อยู่ตลอดเวลา

[ก๊าซซซซซซซซซซ]

"โอ้วววววววววว!"

[เร็วมาก! เขาขุดลงไปลึกได้ห้าเมตรแล้ว!?] (เลียร่า)

[น่าอาย... น่าอายไปแล้ว!] (เอิลต้า)

ในขณะเดียวกันยูอิลฮานก็ได้เรียนสกิลใหม่มา เขาได้เข้าไปสู้ขอบเขตใหม่ที่เขาไม่ได้เข้าไปในช่วงหนึ่งพันปีที่ถูกทิ้ง

[คุณได้รับสกิลการขุด ความสามารถทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับสกิลการขุดและคุณภาพของการขุดจะสูงยิ่งขึ้น]

เขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมามีวันที่เขาได้เรียนสกิลแบบนี้!

"เส้นทางแห่งแรงงานมันไม่มีที่สิ้นสุดสินะ"

[ตอนนี้ฉันเริ่มจะกลัวแล้วนะว่าเขาจะต้องเชี่ยวชาญในทุกๆเส้นทางที่เป็นไปได้แห่งแรงงาน]

เลียร่าได้ตอบกลับความคิดเห็นของยูอิลฮานไป ยูอิลฮานก็อยากจะเอียงไปเช่นกัน แต่ว่าเขาก็ไม่มีสิทธิจะพูดอะไรในเมื่อตอนนี้เขากำลังขุดโกเลมอยู่

[สกิลการขุดได้เพิ่มเป็นเลเวล 2]

[สกิลการขุดได้เพิ่มเป็นเลเวล 3]

[สกิลการขุด...]

[สกิล...]

ยิ่งขุดลึกเข้าไปในร่างของโกเลมและสว่านยิ่งปั่นจนชิ้นส่วนโลหะกระจายออกไปมากเท่าไหร่ สกิลการขุดของงเขาก็ยิ่งเพิ่มเลเวลขึ้นไปเท่านั้น ไม่ว่ายูอิลฮานจะชอบใช้แรงงานมากแค่ไหน แต่สำหรับสกิลที่เลเวลเพิ่มอย่างต่อเนื่องแบบนี้มันผิเปกติไปแล้ว

ยังไงก็ตามเป้าหมายของการขุดในตอนนี้ ในแง่ของขอบเขตการขุดแล้วนี่มันนับได้เลยว่ามันคือบอสใหญ่ มันเป็นโกเลมที่ทำมาจากโลหะที่พิเศษยิง! ดังนั้นมันจึงไม่น่าสงสัยเลยที่เลเวลมันจะเพิ่มรัวๆแบบนี้

[สกิลการขุดได้เพิ่มเลเวลเป็น 15]

เดิมที่สกิลก็พัฒนาขึ้นไปอยู่แล้ว แต่เนื่องจากว่าชิ้นส่วนที่กระจายออกมาจากร่างโกเลมยังคงอยู่ในการควบคุมของมัน ซึ่งแสดงว่าการขุดของยูอิลอฮานจริงๆแล้วคือยังไม่ได้สำเร็จสักนิดเดียว

นี่มันแสดงให้เห็นถึงความน่าทึ่งและน่ากลัวของศัตรูที่มีชื่อว่าโกเลม

[ก๊าซซซซซซซซซซซ!]

ขณะที่ยูอิลฮานกำลังเพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาแห่งการฝึกฝนทักษาะสกิล โกเลมก็ได้รู้สึกถึงวิกฤติที่ร่างกายของมันแยกออกจากกัน แม้ว่ามันจะพยายามใช้ชิ้นส่วนร่างกายกลับเข้ามาฟื้นตัวมันเอง แต่ว่ากลุ่มมนุษย์ที่อยู่ใต้เท้าข้างหน้ามันป้องกันไม่ให้มันทำแบบนั้นได้

ดังนั้นมันจึงได้แต่เลือกวิธีการที่ยากที่สุดของมัน ไพ่ตายของมันที่มันจะไม่มีวันใช้เด็ดขาดหากเป็นในเวลาปกติ ไพ่ตายที่จะใช้บันทึกมหาศาลกับมานาที่เก็บสะสมมาอย่างยาวนานตลอดช่วงอายุของภูเขาหินนี้

"หืม?"

เนื่องจากยูอิลฮานกำลังตั้งสมาธิกับการขุดร่างโกเลม เขาจึงเป็นคนแรกที่รู้ตัว

ซากปรักหักพักกำลังเปล่งแสงแปลกๆออกมา!"

"ทำไมซากปรักหักพังถึงเรืองแสงล่ะ... ทุกคนถอยก่อน!"

คังมิเรย์ได้ตะโกนตามหลังออกมา หลังจากนั้นทางเข้าก็ได้ระเบิดดัง ตู้ม! และโลหะสีขาวที่อยู่ตรงทางเดินทั้งหมดข้างในได้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า! นายูนาได้ดวงตาเป็นประกายทันทีที่่เห็นแบบนี้

"มันกำลังรวมร่าง"

"หยุด! หยุดมันซะ"

คังมิเรย์ได้ตะโกนออกมาพร้อมกับยิงหอกสายฟ้าออกไป หอกสายฟ้าที่แข็งแกร่งซึ่งเหนือไปกว่าเวทย์คลาส 3 แล้วซึ่งมันได้ไปปักเข้าในก้อนโลหะขาว แต่ว่าดูเหมือนโลหะลึกลับนี่จะไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่นิดเดียว

"ฮ่าห์"

คนต่อมาเป็นยูมิล เนื่องจากว่าเขาได้เห็นคังมิเรย์ทำล้มเหลว เขาจึงพยายามที่จะผลักมันออกไปให้ไกลแทนที่จะทำลายมัน แต่ว่าโลหะนี่ได้ดูดกลืนพายุที่เข้าสร้างขึ้นมาไปจนหมด นี่เป็นเวทย์ของมังกรที่อยู่ในคลาส 3 เชียวนะ!

"ฮึกๆ พ่อ!"

เมื่อเขาทำล้มเหลว เขาได้หันไปหาพ่อของเขา! โชคดีที่ในคราวนี้ยูอิลฮนก็ยังรู้สึกได้ถึงการเปลื่ยนแปลงในภูเขาหินเช่นกัน ในตอนนี้โลหะที่มีปฏิกิริยามีแค่ในซากปรักหักพังเท่านั้น แต่ว่าในสายตายูอิลฮานแล้วเจ้าโกเลมนี่มันไม่ได้จะหยุดแค่นี้

จากการสั่นสะเทือนบนพื้นหรือการเคลื่อนที่ของมานาที่นาสงสัยทำให้เขาค่อนข้างจะมั่นใจ ในกรณีที่แย่ที่สุดแล้วภูเขาหินทั้งลูกน้องอาจจะสลายมารวมตัวเข้ากับร่างของโกเลนี่

"อ่า ช่วยไม่ได้แหะ...!"

ถึงแม้ว่าเขาจะบ่นก็ตาม แต่เขาก็หยิบเอาไพ่ตายต่อไปที่เขามีออกมา

ระหว่างที่ตัวเขายังคงจะเครื่องมือขุดมรณะอยู่ เขาก็เรียกเอาบางอย่างออกมาบนใหญ่ของโกเลมด้วยฟังก์ชันการเก็บของระยะไกล ซึ่งสิ่งที่เรียกออกมาก็คือ...

"เครื่องยิงบัลลิซต้ามรณะ!"

[ชื่อมันดูธรรมดาดีนะ] (เลียร่า)

[แต่ว่าทำไมนายต้องตะโกนออกมาแบบนี้ทุกๆครั้งที่เรียกอะไรออกมาด้วยล่ะ?] (เอิลต้า)

[เธอไม่รู้หรอเอิลต้า นั่นมันคือความใฝ่ฝันของเขานะ] (สเปียร่า)

รอบๆหลุมขนาดยักษ์ที่ยูอิลฮานได้ทำเอาไว้ได้มีเครื่องยิงบัลลิซต้าปรากฏขึ้นมาสี่อันที่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ตะวันออกเฉียงใต้ เหนือ ใต้ เครื่องยิงบัลลิซต้าพวกนี้ได้ถูกเติมตลับกระสุนที่เต็มไปด้วยคมมีด 50 สิบอันเอาไว้

ที่จริงแล้วจากรูปลักษณ์ภายนอกอย่างเดียวมันไม่ได้แตกต่างไปจากเครื่องยิงบัลลิซต้าแบบติดตั้งในก่อนหน้านี้เลย แต่ว่าสิ่งที่แตกต่างจริงๆแล้วมันคือ 'ไม่จำเป็นจะต้องมีมนุษย์ควบคุม'

"ฮ่าห์! ลองกินหอกกระดูกไปซะบ้างเจ้าเอเลี่ยน!"

ยูอิลฮานได้ปล่อยจากการขุดแวบหนึ่งและหยิบเอาหินพลังเวทย์คลาส 3 สี่ก้อนโยนออกไปอย่างรวดเร็ว ในตอนที่หินพลังเวทย์ทั้งสี่ก้อนได้ส่องแสงออกมา เครื่องยิงบัลลิซต้าที่ได้รับมานาก็ได้เปิดทำงานเริ่มการยิงในทันที

เครื่องยิงบัลลิซต้าพวกนี้ได้ยึดติดเข้ากับพื้นก่อนที่จะปรับวิธีการยิงเล็งไปที่ชิ้นส่วนโลหะที่กำลังพยายามจะรวมเข้าไปกับร่างโกเลม

ดินปืนเวทย์กับหนังยางยักษ์ที่เขาทำมาเป็นจำนวนมากก็ได้ใช้ในเครื่องยิงบัลลิซต้าพวกนี้ด้วยเช่นกัน ดังนั้นเครื่องยิงพวกนี้จึงมีพลังทำลายที่เหนือไปกว่าอันก่อนๆ และเครื่องยิงได้เริ่มการบดขยี้ชิ้นส่วนโลหะสีขาวที่พยายามจะฟื้นฟูให้โกเลมในทันที

[ติดคริติคอล!]

"แล้วตอนนี้มันบ้าอะไรอีก!"

"มันน่าจะเจ็บนะ"

"คุณยูอิลฮาน นายยังไม่ได้เรียนเรื่องวิศวกรรมเวทย์จริงดิ...?"

"พวกเราไม่มีเวลามาคุยกันแล้วนะ! องค์หญิงภูเขาหินทั้งภูเขานี่กำลังสั่น!"

[ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ!]

โกเลมก็ยังรู้ได้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นบนไหล่ของมันเหมือนกัน โลหะที่มันได้เรียกออมาฟื้นร่างกายของมันได้ถูกระเบิดและร่วงลงไป

ยังไงก็ตามเพียงแค่นี้มันไม่เพียงพอที่จะดับความตั้งใจของมัน มานาในพื้นที่แห่งนี้ได้สอดคล้องเข้าด้วยกันกับมัน มานาได้ยอมรับในเจตจำนงของมันทำให้มันแข็งแกร่งและทนทานขึ้นเพื่อที่จะเอาชนะผู้บุกรุก ดินแดนแห่งนี้ได้มอบมานาให้กับมันได้ใช้

[ก๊าซซซซซซซซซซ!]

ถ้ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะจัดการจากด้านบนมาด้านล่าง งั้นก็แค่เริ่มจากด้านล่าง! พื้นดินที่ผู้คนกำลังยืนอยู่ได้ถูกยกขึ้นมาตามเจตจำนงของตัวมันเองและผสานเข้าไปกับร่างของโกเลม ซึ่งเป็นปกติที่การหลอมรวมนี้จะทำให้เกิดแผ่นดินไหวขึ้นมาและได้เกิดหลุมขึ้นเต็มไปหมด ผู้คนที่อยู่บนพื้นได้ตั้งสมาธิไปกับการเอาตัวรอดเป็นอย่างแรกแทนการต่อสู้ในทันที

ในเวลานี้โกเลมคือเจ้าแห่งพื้นที่นี้!

[นายกำลังจะตายเพราะการอยากจะเรียนรู้วิศวะกรรมเวทย์!] (เลียร่า)

[อ่า เราจบเห่แล้ว ซากปรักหักพังมันล่มสลายไปหมดแล้ว!] (เอิลต้า)

"ไม่เป็นไรหรอก มันไม่เป็นไรหรอกถ้าแค่เราทำอะไรซักอย่างกับบเจ้าโกเลมนี่"

[วิเศษมากยูอิลฮาน นี่คือจิตวิญญาณนักรบ] (สเปียร่า)

[แต่ว่าในสายตาฉันเขาก็แค่ดูเหมือนกับคนหมดหวังไร้ทางเลือกเท่านั้นเอง!?] (เอิลต้า)

ยูอิลฮานได้ขบฟันแน่และเพิ่มพลังในการจับเครื่องมือขุดมรณะขึ้น เพราะแบบนี้ทำให้ยูอิลฮานขุดลึกลงไปในร่างกายของมัน ถ้าเขาขุดลึกตลอดทางไปจนถึงข้างล่างถ้างั้นไม่ว่ามันจะพยายามเสริมพลังมากยังไงมันก็ทำพลาดแล้ว!

"ซากปรักหักพังล่มสลายไปหมดแล้ว!"

"ซากปรักหักพังล่มสลายไปทั้งหมดก็เพราะมันได้รวมเข้ากับโกเลม!"

ไม่ว่าร่างกายโกเลมจะใหญ่ขึ้นหรือพื้นดินจะยุบยังไงเมื่อเวลาผ่านไป แต่ยูอิลฮานก็ตั้งใจอยู่กับการขุดผ่านร่างโกเลม เขาได้ใช้มานาทั้งหมดที่เขามีออกไปและตั้งสมาธิไปกับการขุดเท่านั้น

การใช้แรงงานมันคือสิ่งที่จะได้ประสิทธิภาพมากขึ้นอย่างต่อเนื่องเมื่อร่างกายและจิตวิญญาณไปในทิศทางเดียวกัน! เพราะแบบนี้ยูอิลฮานเลยกลายเป็นหนึ่งเดียวกันหอกได้เมื่อนานมาแล้ว และก็เป็นหนึ่งเดียวกันดาบ เขาก็ยังกลายเป็นหนึ่งเดียวกับที่ขุดด้วยและขุดลึกในร่างโกเลม

[สกิลการขุดได้เพิ่มเป็นเลเวล 30 ประสิทธิภาพทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการขุดเพิ่มขึ้น และในตอนนี้คุณสามารถจะขุดโลหะเวทย์ที่ไม่สามารถใช้การขุดแบบปกติได้ได้แล้ว]

ในตอนนี้เองก็ได้เกิดปาฏิหาริย์ขึ้น

[ก๊าาา ก๊าซซซซซซซซซซซซซซ!]

ชิ้นส่วนโลหะที่ถูกยูอิลฮานขุดออกไปที่ขยับด้วยการควบคุมของโกเลมทั้งหมดได้หยุดขยับลง

ใช่แล้ว การที่สามารถขุดโลหะเวทย์ได้มันก็หมายความว่าโลหะเวทย์ที่ถูกยูอิลฮานขุดขึ้นมามันไม่ได้อยู่ในการควบคุมของโกเลมอีกต่อไปแล้ว แน่นอนว่าเขาก็ต้องมานาจำนวนมากไปในการขุดโลหะเวทย์ออกมาแน่นอน แตว่าในตอนนี้แล้วนี่มันคือเรื่องเล็กน้อย

[สกิลการขุดได้เพิ่มเลเวลเป็น 31]

[สกิลการขุดได้เพิ่มเลเวลเป็น 32]

[สกิลการขุดได้...]

[สกิล...]

เมื่อเขาได้ขุดเอาโลหะเวทย์ที่เขาขุดไม่ได้มาจนถึงตอนนี้มาแล้ว สกิลการขุดของยูอิลฮานก็ได้เริ่มเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องอีกครั้ง

ยังไงก็ตามยูอิลฮานไม่ได้สนใจการแจ้งเตือนพวกนี้เลยสักนิด และสิ่งที่เขาทำในตอนนี้เลยก็คือการเก็บเอาโลหะเวทย์ทั้งหมดลงไปในช่องเก็บของของเขาก่อนที่โกเลมจะได้เริ่มทำอะไรกับโลหะพวกนั้น

"หืม"

"เพราะอะไรซักอย่างทำให้รู้สึกเหมือนแรงกดดันของโกเลมมันลดลง...หรือฉันคิดไปเอง?"

ใช่แล้ว ถึงแม้ว่าร่างกายของโกเลมจะขยายขนาดมากขึ้นเร็วกว่าที่ยูอิลฮานจะขุดได้ แต่ว่าส่วนที่ขนาดขึ้นมามันก็มาจากภูเขาหินธรรมดา ซึ่งแกนพลังงานหลังที่แท้จริงของโกเลมมันคือโลหะเวทย์ที่ซึ่งกำลังเข้าไปอยู่ในช่องเก็บของของยูอิลฮาน

[ก๊าซซซซซซซซซซซซซซ!]

โกเลมได้คำรามขึ้นมาราวกับจะบอกว่ามนุษย์จะไม่สามารถขุดมันได้หากมันยังมีชีวิตอยู่ ในตอนนี้เองหนามแหลมคมได้พุงออกมาจากกำแพงหลุมที่ยูอิลฮานขุดเอาไว้

"อั๊ก!?"

[ยูอิลฮาน!] (เอิลต้า)

[มันเปลื่ยนรูปร่างภายในได้ด้วย!?] (เลียร่า)

เอิลต้ากับเลียร่าได้ตะโกนออกมาอย่างตกตะลึง ยูอิลฮานได้เรียกเอาเอจิสออกมาในทันทีที่เขาสัมผัสได้ถึงมานาที่เปลื่ยนแปลงไปเพื่อเลี่ยงอาการบาดเจ็บ แต่ว่าโกเลมมันได้ตั้งใจเปลื่ยนหนามภายในตัวมันและเรียกออกมาเป็นสิบ เป็นร้อย เป็นพัน

ไม่ใช่แค่นั้นแต่มันยังได้หดตัวลงช้าๆเช่นกัน เนื่องจากว่ายูอิลฮานได้เก็บเอาชิ้นส่วนโลหะทั้งหมดที่สร้างร่างกายของมันขึ้นมาเข้าไปในช่องเก็บของของเขาทำให้มันไม่ได้รับการฟื้นฟู ที่มันทำก็แค่การบีบอัดร่างกายของมันอย่างบ้าคลั่งในขณะที่เสริมร่างกายส่วนนอกด้วยก้อนหิน!

ยูอิลฮานก็ยังไม่ปล่อยมือจากเครื่องมือขุดมรณะหลหังจากที่ยืนยันได้ว่าหลุมกำลังหมดตัวเล็ก แต่ว่าเขาก็อดไม่ได้ที่จะต้องเหงื่อตกเมื่อเห็นหนามโลหะนับร้อยแทงเข้ามาที่เอจิส

"ฉันคิดว่าฉันเหมือนกับเห็นฉากในหนังซอว์เลย..."

[กรี๊ดดดดดด!อย่าได้พูดถึงหนังน่ากลัวแบบนั้น!] (เลียร่า)

ไม่ว่าการป้องกันของเอจิสจะดีแค่ไหน แต่ว่าเขาก็ไม่อาจจะรับประกันได้ว่ามันจะกันได้ตลอดไป ยูอิลฮานได้ตรวจสอบดูในขณะที่ป้องกันหนามที่โผล่ออกมาจากด้านล่าง

"มันอีกใกล้แค่ไหนกันกว่าที่ฉันจะขุดไปถึงพื้นนะ?"

[นายเกือบจะทะลวงผ่านโลหะเวทย์ทั้งหมดแล้ว ไม่ว่ามันจะพยายามก่อร่างกายของมันขึ้นมาด้วยกอนหินจากภูเขายังไง ในท้ายที่สุดเหตุผลที่มันขยับได้ก็เพราะมันทำมาจากโลหะอยู่ดีดังนั้นถ้านายแยกมันออกจากกันได้ นายก็จะฆ่ามันได้ ปัญหามันก็คือ...] (เอิลต้า)

[พวกเราจะถูกกลืนไปก่อนที่จะทำแบบนั้นได้ ยูอิลฮานพวกเราจำเป็นต้องหนีไปจากที่นี้ก่อน] (สเปียร่า)

"ไม่"

ยูอิลฮานได้ปฏิเสธสเปียร่าในทันที

"ถ้าเราโจมตีจากด้านนอกมันจะไม่ได้ผลแน่ พวกเราจะต้องจัดการมันจากด้านใน ดังนั้น... มาใช้ไพ่ใบสุดท้ายกัน"

เขาได้ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย หากเขาเชี่ยวชาญการขุดเขาจะไม่จำเป็นต้องมารับความเสี่ยงแบบนี้เลย

ยูอิลฮานได้ยัดเอาเครื่องมือขุดมรณะกลับไปในช่องเก็บของอย่างเฉยๆ โกเลมได้รำคามเสียงแห่งชัยชนะออกมาหลังจากรู้ว่าการขุดหยุดลงไปแล้ว แต่ว่ายูอิลฮานยังไม่ตาย

เขาปกคลุมร่างกายทั้งร่างเขาด้วยเอจิส และสูดหายใจลึก

"ฉันไม่อยากจะใช้มันเลยจริงๆ"

[อ่า ฟังดูน่าสงสัยเอามากๆเลยนะ] (สเปียร่า)

[ยูอิลฮาน ไม่ว่าความต้านทานไฟของนายจะสูงแค่ไหน แต่นั่นก็แค่...]

"ไม่เป็นไรหรอก น่าจะนะ"

ในตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดได้เริ้มขึ้นแล้ว ขณะที่เกลียวกระดูกยังคงปักอยู่ในร่างโกเลมอยู่! ดวงตาของยูอิลฮานได้ส่องประกายลี้ลับออกมา

แม้แต่ในตอนนี้ร่างกายของโกเลมก็ยังคงหดตัวลงทีละนิดๆ ถ้าหากว่าเกลียวกระดูกถูกขับออกไปถ้างั้นมันจะพยายามปิดช่องว่างในทันที ยูอิลฮานได้วางแผนจะปูพรมระเบิดขึ้นก่อนที่มันจะปิดช่องว่าง เขาจะทำการใช้เทคนิคการสลับที่เขาได้ฝึกมา การเก็บของและกลายปล่อยออกมาในเวลาเดียวกัน

"ฟู่"

ถ้าเขาทำพลาดชีวิตของเขาก็จะตกสู่อันตราย แม้ว่าเขาจะมีความต้านทานไป แต่เขาก็ไม่มีความต้านทานแรงระเบิด ดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ตามเขาจะต้องป้องกันตัวเองจากการโดนแรงระเบิด

เขาได้จ้องไปที่เกลียวกระดูกและในตอนนี้เองที่เขากระพริบตา ในทันทีนั้นเกลียวกระดูกได้หายไปและโกเลมได้หดส่วนนั้นและเติมเต็มช่องว่าง มันเป็นพริบตาเดียวจริงๆ มันเป็นช่วงเวลาที่ดูเหมือนจะไม่มีใครทำอะไรกับมันได้

แต่แม้ว่าขณะที่หลุมกำลังหดตัวมาทางเขา ยูอิลฮานก็ยังยิ้มออกมา