GE100 โอสถพลัง [ฟรี]

ก่อนที่พลังการจู่โจมของจักรพรรดิปีศาจไป๋กู่จะหายไปจากตระกูลหู หนิงฝานได้ปรากฏตัวบนยอดเขาจันทรากระจ่าง

สีหน้าหนิงฝานยามนี้เผยถึงเจตนาสังหาร… ราตรีนี้เขาลงมือสังหารหวางเหยา และได้เปิดเผยความลับของตนเองมากมาย เพื่อป้องกันไม่ให้ปัญหาเกิดขึ้นในอนาคต เขาต้องสังหารผู้รู้เห็นทั้งหมดอย่างไม่ปราณี

หนิงฝานแผ่สัมผัสเทพเล็กน้อย แต่แฝงด้วยจิตสังหารไปรอบๆเขาจันทรากระจ่างในรัศมี 200 ลี้

ผู้รอดชีวิตของตระกูลหูแต่ละคนที่ต้องสัมผัสเทพของหนิงฝาน ได้ถูกสัมผัสเทพตรึงไว้

ผู้ที่ต้องสัมผัสเทพหนิงฝาน ที่มีพลังด้อยกว่าขอบเขตประสานวิญญาณ ไม่อาจลุกยืน มีเพียงผู้เชี่ยวชาญประสานวิญญาณไม่กี่คน และหูหมิงที่ลุกยืน และมองไปยังหนิงฝานด้วยสายตาเคียดแค้น

ส่วนหูฟงสื่อ ผู้นำตระกูลหู หนิงฝานสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากมัน มันกินโอสถสลายเข้าไป ทำให้มันทะลวงขอบเขตแก่นทองคำขั้นต้นชั่วคราว มันยังรอดชีวิต

หนิงฝานสามารถทำลายตระกูลหูได้ไม่ยาก เหมือนกับที่ผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกก่อนหน้าลงมือ แต่เมื่อเห็นหนิงฝานกลับมาเพียงคนเดียว หมายความว่าผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกถูกสังหารไปแล้ว

“สังหารผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกได้!”

หูฟงสื่อหวาดกลัวหนิงฝาน เป็นความกลัวที่ไม่เคยมีมาก่อน วิชาแปลกๆของหนิงฝานก่อนหน้านี้ทำให้ชายชราหวาดกลัว เมื่อหวนนึกถึงมันอีกครั้ง ก็ยิ่งหวาดกลัว

ชายชราหวาดกลัวและเริ่มกังวลว่า หนิงฝานจะฆ่าล้างตระกูลหู

ชายชรารู้ว่าวิชาที่หนิงฝานใช้ในครั้งนี้ เป็นวิชาที่ไม่ธรรมดา และทำให้ผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังเกิดความโลภ หากเป็นชายชราที่เผยไพ่ในมือมากเช่นนี้ ทั้งยังมีผู้ประจักษ์เป็นจำนวนมาก ชายชราคงไม่ปล่อยพวกนั้นรอดไปเช่นกัน

แม้ชายชราไม่ได้เผยความหวาดกลัวบนสีหน้า แต่ในใจกลับคิดหาวิธีที่จะผ่านพ้นวิกฤตในครั้งนี้

ชายชราหันมองไปยังยอดเขาที่อยู่ไกลออกไป และหันมองผู้รอดชีวิตกลุ่มสุดท้ายของตระกูล ก่อนจะตัดสินใจ

ชายชราตะเกียกตะกายนำสังขารของตน แปรเปลี่ยนเป็นลำแสง มุ่งตรงไปยังยอดเขาจันทรากระจ่างด้วยสีหน้าที่พร้อมยอมรับความตาย เมื่อไปถึง ชายชราชงักฝีเท้าแล้วป้องมือคารวะแก่หนิงฝาน

“ตัวข้าผู้นำตระกูลหู หูฟงสื่อ คารวะผู้อาวุโสหนิง!”

“...” หนิงฝานหลับตาไม่กล่าว แต่สัมผัสเทพของเขายังคงตรึงอยู่ที่ร่างของชายชรา หากชายชราเคลื่อนไหว เขาจะสังหารทันที

“ผู้อาวุโสหนิง ท่านละเว้นตระกูลหูได้หรือไม่...” ชายชราฝืนยิ้ม

“ข้าไม่สนใจว่าตระกูลหูของท่านจะอยู่หรือตาย... แต่เพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้น ข้าเองก็ไม่มีทางเลือก...”

“หากตระกูลหูของข้าสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อผู้อาวุโสหนิง ยอมให้ผู้อาวุโสหนิงประทับตราวิญญาณ มอบชีวิตของพวกข้าให้ท่าน นอกจากนี้ ตระกูลหูของข้ายังมีวารีจันทรากระจ่าง มีสมบัติวิญญาณและโอสถมากมายนับไม่ถ้วน ท่านจะละเว้นพวกข้าได้หรือไม่?” ชายชราขบฟัน หากกล่าวกันตามนิสัยเย่อหยิ่งของชายชรา ชายชราไม่มีวันยอมให้คนในตระกูลเป็นทาสรับใช้ผู้อื่น แต่หากไม่ยอม ลูกหลานในตระกูลทั้งหมดจะต้องตาย

ชายชรารู้ดีว่า หากหนิงฝานจะทำลายตระกูลหู เขาจะสังหารทุกคนไม่เหลือ แต่ที่หนิงฝานยังไม่ลงมือทำ นั่นหมายความว่า หนิงฝานยังปราณีต่อตระกูลหูอยู่

ดังนั้น ชายชราจึงเป็นฝ่ายยื่นข้อเสนอ โดยการยอมเป็นทาสแก่หนิงฝาน

หนิงฝานจ้องมองชายชราด้วยสายตาที่ยกย่องชื่นชม

“ท่านมีจิตใจเข้มแข็ง วิกฤตเช่นนี้ยังคงท่าทีสงบได้ สมแล้วที่ท่านเป็นผู้นำตระกูล… วางใจเถอะ ข้าแค่ไม่อยากให้คนของท่านพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ท่านไปพาคนของท่านมา ข้าจะประทับตราวิญญาณ… นับจากนี้ไปห้ามกล่าวถึงสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เด็ดขาด”

หนิงฝานยิ้มเล็กน้อยและถอนสัมผัสเทพกลับ เหล่าผู้รอดชีวิตของตระกูลหูผ่อนคลาย และสูดหายใจได้เต็มปอด

ตระกูลหูจะอยู่หรือตาย ไม่ใช่สิ่งที่หนิงฝานใส่ใจ แต่หากจะกล่าวแล้ว ตระกูลหูสูญเสียกองทัพ สูญเสียผู้เชี่ยวชาญประสานวิญญาณไปหลายคน แม้ผู้นำตระกูลจะยังรอดชีวิต แต่ทั้งหมดไม่นับเป็นภัยคุกคาม

เรื่องสมบัติและโอสถที่ชายชรากล่าวถึง หนิงฝานก็ไม่สนใจ เขาสนใจเพียงวารีจันทรากระจ่าง

สีหน้าของหนิงฝานยามนี้ซีดขาวเพราะความเหน็ดเหนื่อย แต่ในอีกมุม ตระกูลหูที่รอดพ้นวิกฤตมาได้ ผู้นำตระกูลอย่างหูฟงสื่อจึงยิ้มอย่างมีความสุข

เมื่อมีโอกาสรอด ใครเล่าจะยอมตาย แม้จะต้องถูกประทับตราวิญญาณ แต่อย่างน้อยก็ยังมีชีวิตรอด หากไม่มีหนิงฝาน ตระกูลหูคงถูกจักรพรรดิปีศาจไป๋กู่ทำลายสิ้น

“ข้าขอสั่งให้ทุกคนมาที่ตีนเขาจันทรากระจ่าง... เชิญผู้อาวุโสหนิงลงไปประทับตราวิญญาณข้างล่าง!”

ชายชราเป็นผู้นำตระกูล เมื่อชายชรากล่าว คนในตระกูลไม่กล้าขัด เมื่อทุกคนรู้ว่าตนต้องถูกประทับตราวิญญาณ สีหน้าพวกมันล้วนเศร้าหมองเพราะต้องขาดอิสระภาพ

หนิงฝานเหยียบย่างรุ้งหิมะลงไปยังตีนเขาจันทรากระจ่าง ไม่นานนัก ชายชราและคนในตระกูลก็ทะยอยมา

“เชิญผู้อาวุโสประทับตราวิญญาณ!”

ชายชราป้องมือคารวะให้แก่หนิงฝานด้วยความเคารพ แต่ยามนี้ ความตายได้ค่อยๆคืบคลานมาเยือนชายชราเช่นกัน

โอสถสลายที่ชายชรากินเข้าไปเริ่มหมดฤทธิ์ เมื่อฤทธิ์ของโอสถหมดสิ้น ชายชราจะต้องตาย

หนิงฝานจ้องมองชายชราพลางถอนหายใจ สำหรับเขาแล้ว ชายชราเหมาะสมแก่การเป็นผู้นำตระกูล ไม่ยอมให้คนในตระกูลตาย ไม่ว่าทางใดที่ช่วยเหลือตระกูลได้ ชายชรายอมทั้งนั้น

แต่ช่างน่าเศร้าที่ชายชราถูกบีบคั้นให้ต้องกินโอสถสลาย เพื่อให้ได้มาซึ่งพลัง แต่ชายชราก็ต้องแลกด้วยชีวิตเช่นกัน นี่เป็นกฏของสวรรค์ที่หนิงฝานก็ไม่อาจล่วงล้ำ

หนิงฝานหันมองคนของตระกูลหูพลางเริ่มสลักตราประทับวิญญาณ ผู้ที่ถูกประทับตราล้วนมีสีหน้าเศร้าหมอง ตระกูลของตนถูกทำลาย ทั้งหมดต้องร่วมกันสร้างใหม่

ยามนี้พลังของจักรพรรดิปีศาจไป๋กู่ได้หายไปอย่างสมบูรณ์ หนิงฝานเองก็ไม่อยากอยู่ที่นี่นานนัก

หูฟงสื่อนำหนิงฝานไปยังสระจันทรากระจ่าง จากนั้นนำวารีภายในสระเก็บเข้าไปในแหวนของตน

วิธีการของหนิงฝานนั้นน่าตกตะลึง แต่ชายชรารู้ว่าแหวนของหนิงฝาน คือสมบัติในตำนาน ที่สามารถเก็บได้กระทั่งแม่น้ำและภูเขา

หนิงฝานช่างเก่งกาจ หากได้เขาดูแลตระกูลหูสักเล็กน้อย ต่อให้ตาย ชายชราก็ตายตาหลับ...

ดังนั้นชายชราจึงป้องมือแก่หนิงฝาน และร้องขอสิ่งที่อยู่ในใจ

“ผู้อาวุโสหนิง ข้ามีเรื่องจะขอร้องท่าน...”

“หากให้ช่วยขับพิษโอสถสลาย ข้าช่วยท่านไม่ได้ เพราะโอสถนั้นคือการแลกพลังด้วยชีวิต...”

หนิงฝานเผยสีหน้าไร้หนทาง เพราะหนิงกู่น้องชายของเขาเองก็ฝึกฝนวิชาบรรทัดผนึกชีวิตที่ชั่วร้าย จึงสูญเสียพลังไปทั้งหมดโดยที่ตนไม่อาจช่วยเหลือ

หากสูญเสียพลังเช่นนั้น ต่อให้กินโอสถเข้าไปก็ไม่อาจฟื้นฟู… กฏแห่งสวรรค์ไม่ใช่สิ่งที่ขัดขืนได้!

แม้ผู้เชี่ยวชาญสามารถเคลื่อนขุนเขา ทำลายพสุธา แต่ยังไม่อาจขัดขืนกฏแห่งสวรรค์

“ไม่ใช่… ข้ารู้ว่าข้าต้องตาย สิ่งที่ข้าอยากขอร้องท่านมีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น… เมื่อยามที่ข้าตาย ข้าขอให้ผู้อาวุโสหนิงช่วยเหลือตระกูลหูของข้าได้หรือไม่...”

ชายชรากล่าวถามอย่างจริงจัง ชายชรารู้ดีว่า แม้หนิงฝานจะประทับตราวิญญาณกับคนในตระกูล แต่เขาไม่ได้สนใจตระกูลแม้แต่น้อย หากหนิงฝานยอมช่วยเหลือตระกูล ตระกูลย่อมอยู่รอด

ชายชราหวังให้หนิงฝานรับคำ เพราะตระกูลหูสูญเสียกองทัพ หากตนเองตายไป ศัตรูของตระกูลคงไม่ปล่อยให้ตระกูลตนเองรอดไปได้ แม้นิกายอัสนีม่วงจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลหู แต่เมื่อถึงยามนั้น ความสัมพันธ์อาจกลายจากหน้ามือเป็นหลังมือ

โลกของผู้เชี่ยวชาญก็โหดร้ายแบบนี้

หนิงฝานขมวดคิ้วกับคำขอของชายชรา แต่เขาไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ ชายชราเองก็กล่าวถามอย่างจริงจังไม่ลังเล

“หากผู้อาวุโสหนิงให้สัญญาว่าจะช่วยตระกูลหูเรา 3 ครั้ง… ข้าจะแปรเปลี่ยนพลังที่ข้าบ่มเพาะมาทั้งชีวิตให้เป็น ‘โอสถพลัง’ มอบเป็นของกำนัลแก่ผู้อาวุโสหนิง! เดิมทีสิ่งนี้...ข้าคิดเตรียมไว้ให้กับหูหมิง แต่ดูเหมือนมันยังเยาว์เกินไป ยากที่จะรับได้...”

“โอสถพลัง!”

แววตาหนิงฝานแปรเปลี่ยนเล็กน้อย เขาจ้องมองชายชราด้วยความเศร้า

“ท่านทำเพื่อตระกูลมากพอแล้ว...”

“ข้าไม่เสียใจในสิ่งที่ทำลงไป! ผู้อาวุโสหนิง ท่านจะรับคำขอของข้าได้หรือไม่!”

“อืม… หากท่านมอบโอสถพลังให้ข้า ข้าหนิงฝานรับปากว่าจะยื่นมือช่วยตระกูลหูของท่าน 3 ครั้ง!”

“ขอบคุณมาก...”

ชายชราจ้องมองไปยังบริเวณที่คนในตระกูลอยู่ ใบหน้าเผยรอยยิ้มพึงพอใจ แต่หนิงฝานค่อนข้างผิดหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้น

โอสถพลังคล้ายกับผลไม้แห่งเต๋า เมื่อกินเข้าไปแล้วจะช่วยยกระดับพลังทันทีโดยไม่มีผลข้างเคียง ซึ่งต่างจากโอสถที่ช่วยเสริมพลังทั่วไป

แต่สิ่งที่ต่างกันระหว่างผลไม้แห่งเต๋าและโอสถพลังคือ ผลไม้แห่งเต๋าเกิดการจากควบกลั่นปราณของผู้เชี่ยวชาญที่ตายไปแล้ว แต่โอสถพลังคือโอสถที่เกิดจากการควบกลั่นปราณของผู้เชี่ยวชาญที่ยังมีชีวิตอยู่ โดยที่จิตวิญญาณของคนผู้นั้นจะถูกทำลายไปตลอดกาล

หากเป็นคนทั่วไปตาย คนเหล่านั้นจะตายไปตลอดกาล แต่หากเป็นผู้เชี่ยวชาญตาย ยังมีโอกาสกลับมาเกิดใหม่ เพื่อตระกูลหูแล้ว ชายชรายอมที่จะทำลายจิตวิญญาณของตนเพื่อให้ได้โอสถพลัง แลกกับการที่หนิงฝานจะยอมช่วยตระกูลของตน 3 ครั้ง...

ราตรีนี้ เป็นครั้งแรกที่หนิงฝานขบคิดถึงปัญหาข้อหนึ่ง… ที่ตนฝึกฝนมาทั้งหมดนั้น… เพื่ออะไร...

การกระทำของชายชรา ทำให้โลกของผู้เชี่ยวชาญดูโง่เขลาไม่คู่ควร แต่หากหนิงฝานเป็นชายชรา เขาคงเลือกวิธีการเดียวกัน

ยามนี้หัวใจแห่งปีศาจของหนิงฝานทวีความรุนแรงมากขึ้น...มากขึ้น หากได้โอสถพลัง หนิงฝานจะเก็บตัวฝึกฝน เตรียมตัวตัดหัวใจแห่งปีศาจทิ้ง และทะลวงขอบเขตแก่นทองคำ

สิ่งที่ขาดยามนี้คือเวลา

“ผู้อาวุโสหนิงโปรดอยู่กับข้า… ข้าอยากตายที่นี่...” ชายชรายิ้ม

“ได้… ข้าจะเป็นส่งวิญญาณท่านเอง”

หนิงฝานเผยสีหน้าเศร้าหมอง ยามนี้ เขารู้สึกราวกับกำลังจะต้องส่งวิญญาณของราชา ให้ไปสู่สุขคติ

“ข้าจะนำส่งวิญญาณท่านผู้ล่วงลับ ให้ไปสู่สุขคติ...”