The Dark King – Chapter 117 พรสวรรค์ [อ่านฟรี 07-06-2019]
The Dark King – Chapter 117 พรสวรรค์
ลินดารีบวิ่งไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นสัญญาณสีแดงบนท้องฟ้า
เธอรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่นักเป็นเพราะสัญญาณควันสีแดงนั่นหมายถึงสถานการณ์ฉุกเฉิน เธอเห็นหญิงสาวผิวแทนคุกเข่าและจ้องมองไปยังซากอาคารที่แตกหักในขณะที่กำลังเตรียมกับดักพร้อมกับร่างของเกลที่นอนอยู่ข้างหน้าตัวเธอ
หัวใจของเธอจมดิ่งเมื่อเห็นร่างของเกลที่มีลูกธนูปักบนใบหน้า ลำคอ และหน้าอก หญิงสาวผิวแทนได้ยิงเสียงคนเคลื่อนไหวจึงหันหลังกลับไปก็พบกับลินดากำลังเดินตรงเข้ามา เธอรู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเธอพูดออกมาด้วยความเร่งรีบ “ศัตรูแอบอยู่ในอาคารหลังเล็กนั่น แต่ฉันไม่แน่ใจว่าเขาวิ่งหนีไปทางด้านหลังหรือยัง เกล… เกล”
ลินดาก้มลงไปมองดวงตาของเกลที่เบิกกว้างโดยไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ เธอเงียบลงชั่วครู่ก่อนจะกล่าวออกมาด้วยเสียงต่ำ “พวกเธออยู่ด้วยกันไม่ใช่หรอ? แล้วเขาตายได้ยังไง?”
หญิงสาวค่อยๆเล่าเหตุการณ์ในก่อนหน้าเป็นฉากๆ
จิตสังหารปรากฏขึ่้นบนดวงตาของเธอเมื่อได้ยินเรื่องที่หญิงสาวผิวแทนเล่า ด้วยความโกรธ เธอกำหมัดแน่นในขณะที่กล้ามเนื้อที่แก้มก็กำลังหดตัว ความโกรธแค้นภายในจิตใจเอาชนะความเจ็บปวดที่แก้มได้ อย่างไรก็ตามเธอผ่อนคลายกล้ามเนื้อบนใบหน้าลงเพื่อหลีกเลี่ยงความล่าช้าในการรักษาบาดแผล
“กัปตัน คุณรู้จักเขาใช่ไหม?” หญิงสาวผิวแทนกล่าวถามออกไปเมื่อเห็นท่าทีของลินดา
“เขาเป็นเด็กใหม่คนนั้น” ลินดาตอบ
“เขาคนนั้น?” หญิงสาวผิวแทนตกตะลึง แม้ว่าเธอจะเคยได้ยินชื่อของฟู่เทียนมาก่อน แต่ก็ยังไม่เคยได้เห็นตัวตนจริงๆ มันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อว่า เด็กที่ร้ายกาจคนนี้จะเป็นเพียงคนในหน่วยค้นหาที่โชคดีได้รับสัญลักษณ์เวทมนตร์มา
“เขาออกมานอกกำแพงยักษ์ได้ยังไง? นอกเหนือจากนั้น เกลได้กลิ่นอะไรบางอย่างข้างหลังหินนั่น หรือจะมีใครบางคนคอยช่วยเขาอยู่อีก?” หญิงสาวผิวแทนกล่าวถามออกมาอย่างลีกเลี่ยงไม่ได้
ลินดามองไปยังหญิงสาวด้วยสายตาเย็นชา “นี่เธอยังไม่เข้าใจอีก เขาแสร้งทำเป็นหนีโดยใช้ ‘หนูกระดูก’ พวกนั้น จุดประสงค์หลักของเขาก็คือการหลอกล่อให้พวกเธอเข้าไปหา แต่โชคยังดีที่พวกเธอไม่โง่พอที่จะแยกตัวออกจากกัน ไม่อย่างนั้นเขาสามารถเก็บพวกเธอไปทีละคนได้เลย”
หญิงสาวผิวแทนตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของลินดา เธอกล่าว “แต่สัญชาตญาณของเกลไม่น่าจะผิดพลาดได้”
“เขาหลอกใช้เกลยังไงล่ะ!” สายตาของลินดาเต็มไปด้วยความเย็นชา “ศัตรูรู้ดีว่าเกลมีความสามารถในการสะกดรอยตาม เขาจึงใช้ ‘หนูกระดูก’เพื่อหลอกล่อ พวกมันส่วนใหญ่ไม่ได้วิ่งเร็วหรือวิ่งได้ไกลนัก เกลจึงไปสนใจเจ้า ‘หนูกระดูก’ ที่วิ่งเร็วที่สุดเข้า และนั่นมันเป็นกับดัก!”
“นอกเหนือจากนั้น กลิ่นที่เกลได้กลิ่นมาจากข้างในอุโมงค์นั่นน่าจะเป็น ‘หนูกระดูก’ ตัวจริง เขาเลือกที่จะไม่แอบซ่อนกลิ่นของตัวเองแต่กลับใช้กลิ่นของหนูกระดูกในการอำพรางตัว และรอให้พวกเธอเข้าไปหา เขาทำให้หนูตัวนั้นได้รับบาดเจ็บและปล่อยมันหนีเข้าไปในรูนั่น จากนั้นก็แฝงตัวอยู่ในสระน้ำเพื่อซ่อนกลิ่นให้มิดชิด และวิธีนี้ก็ทำให้เขาสามารถแอบโจมตีพวกเธอจากข้างหลังได้”
แม้ว่าลินดาจะไม่ได้เห็นเหตุการณ์เลยแม้แต่น้อย แต่หญิงสาวผิวแทนก็สามารถเชื่อการวิเคราะห์ของเธอได้ เจ้าเด็กปิศาจนั่นลงมือได้ดีจริงๆ
เธอจำวิธีที่ฟู่เทียนกระโดดขึ้นมาจากน้ำได้เป็นอย่างดี เขากระโดดออกมาพร้อมง้างธนูและยิง แม้ว่าพวกเขาจะเรียกอีกฝ่ายว่า ‘เด็ก’ และรู้ดีว่าอายุของเขายังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ในช่วงเวลานั้นให้ความรู้สึกที่ต่างออกไปจริงๆ
“กัปตันพวกเราจะทำยังไงต่อดี? ตามเขาไปดีไหม?” หญิงสาวผิวแทนกล่าวด้วยความลังเล
ลินดามองขึ้นไปบนที่สูง “ไม่จำเป็น เดี๋ยวเขาต้องกลับมาแน่นอน สิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือนั่งลงและรอคอย” ทันใดนั้นเธอหันไปมองร่างของเกลและพูด “พวกเราต้องเผาร่างของเขาทิ้งซะ ลูกธนูนั่นมีเชื้ออยู่ ในไม่เกินครึ่งชั่วโมงนี้เขาจะกลายเป็นซอมบี้”
หญิงสาวผิวแทนกัดริมฝีปากและพูดออกมาเบาๆ “ฉันรู้ดี”
ลินดาชำเลืองมองอีกครั้งและหันหลังกลับไป
หญิงสาวผิวแทนแบกร่างของเกลขึ้นมาและเดินตามหลังเธอไป
พวกเขาพบกับอาคารขนาดเล็กแห่งหนึ่งจึงเลือกเข้าไปพักข้างใน เหตุผลที่พวกเขาเลือกอาคารขนาดเล็กเป็นเพราะความกังวลเรื่องฝนที่ตกลงมาอย่างหนักอาจทำให้อาคารถล่มลงมา หรือแม้กระทั่งการลอบโจมตีของฟู่เทียนจากอาคารสูง
เมฆสีดำปกคลุมท้องฟ้าเป็นเวลานาน มีเสียงฟ้าผ่าลงมาในขณะที่ฝนก็กระหน่ำตกลงมาอย่างหนัก
ลินดาและหญิงสาวผิวแทนเตรียมพื้นที่ให้โล่ง และหาวัสดุที่สามารถจุดติดไฟได้และเริ่มเผาร่างของเกล
ฝนตกอย่างหนักภายนอกอาคาร อากาศก็เริ่มหนาวลงอย่างมาก หญิงสาวผิวแทนมองไปยังร่างของเกลที่กำลังถูกเผาไหม้และตัวเริ่มสั่น มีความเศร้าโศกปรากฏขึ้นในตาของเธอ
หลังจากโปรยขี้เถ้าของเกลเรียบร้อย หญิงสาวผิวแทนหันกลับไปมองลินดา เธอรู้สึกแปลกใจที่เห็นลินดากำลังจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอไม่รู้ว่าลินดากำลังคิดอะไรอยู่
“กัปตัน...” หญิงสาวกระซิบออกมา “เขาจะกลับมาใช่ไหม?”
“เขาจะต้องมา” ลินดาตอบโดยไม่หันหลังกลับ
“ก่อนหน้านี้ เป็นพวกเราที่คิดจะเดินตามเขาไปดังนั้น เขาจึงใช้กับดักและการซุ่มโจมตี แต่ในตอนนี้เราไม่ได้ตามเขาไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงมองหาเราแทนใช่ไหม?” หญิงสาวผิวแทนกล่าวสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
“เขาจำเป็นต้องมา” ลินดาหันหลังกลับไปมองหญิงสาวผิวแทน “เขาฉลาดกว่าที่เราคิดเอาไว้มาก แม้จะไม่รู้ว่าเขาออกมาข้างนอกนี่ได้ยังไง แต่สิ่งสำคัญก็คือเขาไม่คิดที่จะหนีแต่กลับพุ่งเข้าสังหารเรา มันแสดงให้เห็นว่าเขารู้ถึงเรื่องที่เราต้องการจะฆ่าเขาหลังจากช่วงการฝึก และนี่เป็นโอกาสเดียวที่เขาจะฆ่าเราได้ ถ้าหากเขาลงมือไม่สำเร็จ จะต้องเป็นเขาเองที่จะต้องพบกับความตาย”
หญิงสาวผิวแทนรู้สึกใจไม่ดี “แต่เขาเป็นเพียงเด็กใหม่ แม้จะเคยเป็นหน่วยค้นหามาก่อน แต่เขาก็ยังไม่มีประสบการณ์สำหรับการล่า เขาเอาความกล้าพวกนี้มาจากไหน? ต่อให้ไม่รวมคุณอยู่ในทีม พวกเราก็ยังมีจำนวนมากกว่าในการเอาชนะ แล้วเขากล้าดียังไงเป็นฝ่ายเปิดฉากโจมตีเรา”
“เขาต้องการจะพิสูจน์ตัวเองว่าเขาทำได้” ลินดามองไปยังหญิงสาว “แม้เขาจะมีอายุน้อยกว่าเราไม่กี่ปี แต่หัวใจของเขาเด็ดขาดมาก ถึงเขาจะไม่เคยทำการล่าสัตว์ร้ายมาก่อน แต่ในบางทีนี่อาจเป็นพรสวรรค์ของเขา”
คำพูดของเธอทำให้หญิงสาวผิวแทนตัวสั่นเทา “แต่โชคยังดีที่เราจะไม่ให้โอกาสเขาในการเติบโต ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องเป็นภัยคุกคามสำหรับเราในอนาคต”
ลินดามองออกไปข้างนอกหน้าต่างและจ้องมองไปยังสายฝนที่กระหน่ำลงมา “ในตอนนี้เขาน่าจะกำลังกังวลอยู่ เป็นเพราะแผนที่วางเอาไว้ไม่สามารถทำได้สำเร็จตามเป้า ในตอนนี้เราเป็นฝ่ายที่คุมเกมอยู่ เขากำลังกังวลเรื่องที่เราจะมีชีวิตรอดกลับไป ถ้าเขาพลาดโอกาสในครั้งนี้ พวกเราจะเป็นฝ่ายที่ฆ่าเขาได้หลังการฝึกสิ้นสุด เพราะฉะนั้นแล้วถ้าพวกเราเป็นเจ้าเด็กนั่น พวกเราจะทำยังไงในการลงมือฆ่า?”
หญิงสาวผิวแทนกำลังอยู่ในความสับสนเนื่องจากเธอไม่สามารถหาคำตอบได้
ฝนตกลงมาอย่างหนักราวกับว่าท้องฟ้ากำลังรั่วไหล...
แจกให้อ่านฟรี !! ตอนที่ 121-150
ที่เพจ https://www.facebook.com/thedarkkingnovel/
อย่าลืมทักข้อความมาด้วยนะครับ
