บทที่ 6 - A Mage That Ran So Fast!
Chapter 6: A Mage That Ran So Fast!
"เราจะไปไหนกัน?" Fireballถามอย่างอดไม่ได้เมื่อเขาเห็นว่าเขตเก็บเลเวลเริ่มต้นเริ่มไกลออกจากสายตาของเขามากขึ้นเรื่อยๆ
"คงเก็บเลเวลกับคนขนาดนั้นที่นั่นไม่ได้แน่ ฉันจะพานายไปที่อื่น!" กู่เฟยกล่าว
"ที่ไหน?" Fireballมองไปรอบๆซึ่งเต็มไปด้วยภูเขาเต็มไปหมดด้วยความสับสน เห็นได้ชัดว่าที่นี่ไม่ใช่เขตรอบเมืองแล้ว ในเกมส่วนใหญ่สถานการณ์เช่นนี้เป็นสัญญาณว่าพวกเขากำลังเข้าสู๋เขตใหม่
กู่เฟยไม่ตอบและพาเขาไปที่เนินเขาใกล้ๆก่อนชี้ลงไปทางด้านล่างของเนินเขาพลางกล่าว "ดูนั่น.." อย่างไรก็ตามเมื่อเขาหันกลับไปดูFireball เขาก็ตระหนักว่าFireballไม่ได้เดินตามเขามา จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงFireballดังขึ้นมาจากแถวเท้าของเขา "เวรเถอะ! ลงมาให้เร็วเลย! นายอยากตายรึไง?" พวกมันจะเห็นเราแล้ว!" Fireballหมอบลงกับพื้นไปแล้ว เขาเอาหัวแนบหญ้าขณะที่เขาค่อยๆคลานกลับไปด้านหลัง พร้อมก่นด่ากู่เฟยเสียงเบา
"นายกำลังทำอะไรอยู่?" กู่เฟยหัวเราะ
"เจ้าพวกนั้นมันคนพเนจร! นายรู้ไหวพวกมันเลเวลเท่าไหร่? ไม่อยากเชื่อเลยว่านายจะพาฉันมาที่นี่ ฉันจะกลับไปจุดเก็บเลเวลเริ่มต้นแล้วสู้กับพวกมอนสเตอร์ที่นั่น!" ในที่สุดหลังจากถอยห่างไปครึ่งเมตร Fireballก็ลุกขึ้นมาพูด
"แล้วยังไง? ดูนี่!" กู่เฟยหัวเราะขณะที่เขาเอื้อมมือไปใต้ชุดคลุม
"นายจะทำอะไร?!!" Fireballตกใจเมื่อเขาเห็นกู่เฟยดึงมีดแล่เนื้อออกมาจากใต้ชุดคลุมของเขา
"นาย...อาชีพโจร?" Fireballตกตะลึง
"บอลไฟ!" กู่เฟยตะโกน
"หืม?" ในเวลาเดียวกันกับที่Fireballถาม บอลไฟลูกหนึ่งก็ลุกขึ้นตรงหน้าของกู่เฟย
บางทีชุดอาจปลอมแปลงได้ แต่Fireballมั่นใจว่ากู่เฟยไม่สามารถปลอมสกิลได้แน่ กู่เฟยเป็นจอมเวทย์อย่างไม่ต้องสงสัย
"จอมเวทย์จริงด้วย!" Fireballยืนยัน "แล้วนายเอากริชมาทำอะไร?"
"ฆ่ามอน!" กู่เฟยกล่าวพลางวิ่งลงเขา
"นายบ้าไปแล้วรึไง?" Fireballตะโกนตอบกลับขณะที่เขาคลานไปข้างหน้าเพื่อสังเกตดูกู่เฟยที่ลงเขาไปครึ่งทางแล้ว
"เวรเถอะ จอมเวทย์วิ่งเร็วขนาดนั้นได้ยังไง?" Fireballพูดกับตัวอย่างอย่างงุนงง จากนั้นกู่เฟยก็ถูกพบโดยมอนสเตอร์ทั้งหกตัว พวกมันก็ยืนขึ้นพร้อมล้อมเขาไว้
"เขาบ้าไปแล้ว! เขาตายแน่... มือใหม่แท้ๆ!" Fireball พูดกับตัวเอง มอนสเตอร์ทั้งหกมีเลเวลสูงกว่ากู่เฟยทั้งนั้น และถึงแม้จะไม่ใช่ แต่พวกมันเป็นมอนสเตอร์ที่สามารถโจมตีประสานกันได้ Fireballไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตาเพราะเขารู้สึกว่าวินาทีนั้นอาจเป็นเวลาที่กู่เฟยกลายเป็นแสงสีขาวได้ตลอดเวลา
ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าของFireballกลับไม่ต่างจากปาฏิหาริย์ กู่เฟยหลบหลีกคนพเนจรทั้งหกพร้อมกวัดแกว่งมีดด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ มอนสเตอร์ทั้งหกนั้นเหมือนไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับเลือดของพวกมันที่สาดกระเซ็น
Fireballอ้าปากค้าง คนๆนี้เป็นใคร? เขาจัดการมอนสเตอร์เลเวลเกือบ20หกตัวโดยที่ไม่โดนโจมตีเลยแม้แต่ครั้งเดียว เขาเลเวลเท่าไหร่กัน? 40? 50? แต่เกมเพิ่งเปิดได้ไม่ถึงวัน เขาจะเลเวลสูงขนาดนั้นได้ยังไง? แถมถึงเขาจะมีเลเวลสูงขนาดนั้นจริงๆ... แต่จอมเวทย์อย่างเขาต่อสู้กับมอนสเตอร์ระดับสูงพวกนี้พร้อมกันซึ่งๆหน้าได้ยังไง? หรือไอดีเขาเป็นไอดีพิเศษ? เป็นไปได้ไหมที่อาชีพของเขาจะไม่ใช่จอมเวทย์? หรือเขาเป็นผู้เล่นในตำนาน?" ขณะที่ความคิดนับร้อยไหลผ่านหัวของFireball กู่เฟยก็มีแสงสีขาวล้อมรอบตัวเขาจริงๆ แต่มันเป็นแสงที่เกิดขึ้นเพราะเขาเลเวลอัพ ประสิทธิภาพในการเคลียร์มอนของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมากเนื่องจากความเร็วของเขาที่เพิ่มขึ้นมากจากคราวก่อน แถมรอบนี้กู่เฟยยังมีมีดแล่เนื้อเป็นอาวุธ ไม่ใช่มือเปล่า
Fireballลุกขึ้นจากพื้นแล้ววิ่งไปหากู่เฟยด้วยความตื่นเต้น
กู่เฟยเก็บของที่ดรอปจากคนพเนจรก่อนจะเดินไปทางFireball เขายิ้มเรียบๆ ในสายตาของเขาการฆ่ามอนสเตอร์หกตัวที่ถูกตั้งโปรแกรมไว้นั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่
"เพื่อน ตอนนี้นายเลเวลเท่าไหร่?" Fireball ถามอย่างตื่นเต้น
กู่เฟยเช็คหน้าต่างสถานะของเขาแล้วตอบ "เวล10"
"หะ? เวล10?" Fireballที่เพิ่งยืนขึ้นได้ไม่ถึงสิบวินั่งแหมะลงกับพื้นอีกครั้ง เขาชี้ไปทางซากศพของคนพเนจรทั้งหก "นายรู้ไหมว่าพวกมันเลเวลเท่าไหร่?"
"ฉันเคยดูจากเว็บแล้ว ราวๆ20" กู่เฟยกล่าว
"จอมเวทย์เลเวลสิบฆ่าคนพเนจรไปถึงหกตัวพร้อมกัน!" Fireball ร้องออกมาอย่างไม่อยากเชื่อแม้ว่าเขาจะเห็นมันด้วยตาของตัวเองก็ตาม
"แล้วยังไง? ก็เห็นๆอยู่ว่าฉันฆ่าพวกมันได้" กู่เฟยพูดอย่างไม่ใส่ใจ
Fireballอ้าปากค้าง "บ้าอะไร? นายแฮ็คระบบมาใช่ไหม? เอ๊ะ แต่นายจะแฮ็คระบบเกมเสมือนจริงได้ยังไง?"
"ฉันเป็นกังฟู!" กู่เฟยหัวเราะขณะที่เขาขัดจังหวะความคิดของFireball
"เชี่ย! นายใช้กังฟูในเกมได้ด้วย?" Fireballพึมพำ
ก่อนที่กู่เฟยจะตอบกลับ หูของเขาก็เผอิญได้ยินเสียงคนตะโกนมาจากอีกด้านหนึ่งของเนินเขาพอดี "ฉันเจอแล้ว! พวกเขาอยู่ที่นี่!"
เสียงนั้นมาจากคนๆหนึ่งที่กำลังยืนอยู่ทางด้านขวาของเนินเขา เขากำลังชี้มาทางพวกเขาและตะโกน
กู่เฟยยืนขึ้นและมองไปทางด้านข้างของเนินเขา ผู้เล่นหลายคนปรากฏขึ้นจากทุกทิศทาง เท่าที่กู่เฟยเห็น พวกเขามีคนราวๆ50เป็นอย่างน้อย
"เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้น?" Fireballมองคนพวกนั้นอย่างงุนงงขณะที่เขาถาม "มีบอสเกิดแถวนี้เหรอ?" เขามองไปรอบๆอีกครั้ง แต่เขาไม่พบมอนสเตอร์ตัวอื่นนอกจากซากศพคนพเนจรหกตัวก่อนหน้านี้เลย
"พวกเขามาหาเรา" กู่่เฟยกล่าว
"นายรู้ได้ไง?" Fireballงง
"เจตนาฆ่า!" กู่เฟยตอบ
"เพื่อน! นายยังมาล้อล่อเล่นอีก?" Fireballกลอกตา
น่าเสียดายที่กู่เฟยพูดถูก กลุ่มคนค่อยๆรวมตัวกันด้านล่างเนินเขาช้าๆ หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินมาทางพวกเขาทั้งสองด้วยท่าทีดุดัน
"เห็นไหม? ฉันบอกแล้ว" กู่เฟยชี้ไปทางชายที่เดินนำกลุ่มของพวกเขาพลางกล่าว
Fireballเพ่งตามอง เขาเพิ่งจำได้ว่ามันเป็นกลุ่มผู้เล่นอวดดีที่มีเรื่องกับเขาก่อนหน้านี้ "เชี่ย! นั่นมันพวกน่ารังเกียจก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ? พวกเขาเอาคนมาทำบ้าอะไรเยอะแยะ" Fireballบ่น จากนั้นก็พูดต่อว่า "ฉันก็เวล1อยู่ดี"
"นายไม่เห็นบ่อน้ำตรงนั้นรึไง?" กู่เฟยพูดพลางชี้ไปทางเนินเขาอีกด้านหนึ่ง
ทันใดนั้นFireballก็จำได้ว่าคนพวกนี้เคยขู่ว่าจะโยนเขาลงน้ำ ทำให้เขาหน้าซีดทันที จากนั้นเขาก็เตรียมตัวเผื่อเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุดขณะที่เขาถามว่า "แล้วบ่อน้ำนั่นลึกไหม?"
"ฉันจะรู้ได้ไง" กู่เฟยส่ายหัว จากนั้นทั้งกลุ่มก็เดินมาถึงตรงหน้าของพวกเขาแล้ว กู่เฟยไม่คิดจะหนีตั้งแต่ต้น ส่วนตัวFireball ตอนแรกเขาคิดว่าตัวเขาเวล1แล้วพวกนั้นจะทำอะไรเขาไม่ได้ จึงไม่ได้หนีไป แต่หลังจากถูกกู่เฟยเตือนเรื่องก่อนหน้านี้ Fireballก็เริ่มรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้หนีไปตั้งแต่ต้น
มีคนอย่างน้อยห้าสิบหรือหกสิบคนล้อมพวกเขาไว้แล้ว กู่เฟยถอนหายใจยาว จริงอยู่ว่าเขาเป็นกังฟู แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นซูเปอร์แมน มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะจัดการคนกว่าห้าสิบคนในทีเดียว และแม้ว่าเขาจะมีวิธีเอาชนะคนพวกนี้ทั้งหมด เขาก็ถูกจำกัดโดยระบบPVPของเกมอยู่ดี ทว่าพวกเขาตั้งใจมาสู้จริงหรือเปล่านั้นเขาไม่แน่ใจ เพราะเขาเห็นความหวาดกลัวที่สะท้อนออกมาจากสายตาของใครหลายคน
"มีเรื่องอะไร?" กู่เฟยถาม
"หัวหน้ากิลด์ นั่นไงเขา" มีคนพูดขึ้นมาพลางชี้มาทางกู่เฟย
กู่เฟยหันหน้าไปหาคนที่ถูกเรียกว่าหัวหน้ากิลด์ เขาเป็นคนที่สูงปานกลาง ร่างผอม และผมตรงยาว ผมของเขาทำให้ตัวเขาดูสูงขึ้น ผิวของเขาดูสากและเป็นปุ่มเหมือนผิวส้ม ดวงตาคู่เล็กของเขาขยับขึ้นลงบนตัวของกู่เฟย ดูจากท่าทางและลักษณะของเขา กู่เฟยคิดว่าเขาน่าจะเล่นอาชีพโจร
เขายิ้มออกมาหลังสำรวจกู่เฟยอย่างละเอียด "สวัสดี ฉันเป็นหัวหน้ากิลด์ของกิลด์ท้าทายสวรรค์"
"สวัสดี" กู่เฟยตอบกลับ
"เราย้ายมาพาราเรลเวิล์ดจากเกมอาณาจักรเวทมนตร์ นายคงรู้จัก" หัวหน้ากิลด์กล่าว
กู่เฟยพยักหน้าตอบรับ ในฐานะชายหนุ่มมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้จักเกมออนไลน์เกมอื่นเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกม 'อาณาจักรเวทมนตร์' ที่โด่งดังจนเขาเคยได้ยินคนพูดถึงมาหลายหน ก่อนหน้าที่พาราเรลเวิร์ลจะเปิดตัว เกมอาณาจักรเวทมนตร์ถือได้ว่าเป็นเกมMMORPGที่ได้รับความนิยมมากที่สุด ในโรงเรียนของกู่เฟย ผู้สอนส่วนใหญ่มองว่าเกมนี้ระบาดหนักจนกลัวว่านักเรียนของพวกเขาจะติดมันมากเกินไป
แต่ด้วยความสำเร็จในการสร้างเกมเสมือนจริงเกมแรกของโลกของเกมพาราเรลเวิร์ล เกมMMORPGที่เหลือทั้งหมดจึงถึงจุดสิ้นสุด อาณาจักรเวทมนตร์ประสบกับเหตุการณ์จำนวนผู้เล่นลดลงเป็นประวัติการณ์นับตั้งแต่ที่เกมพาราเรลเวิร์ลเปิด ตามบอร์ดเกมต่างเต็มไปด้วยผู้คนที่ทยอยขายไอดีของตนเพื่อเปลี่ยนมาเล่นพาราเรลเวิร์ล ช่วงนี้มีข่าวลือหนาหูว่าเกมอาณาจักรเวทมนตร์ก็กำลังพัฒนาระบบเสมือนจริงแบบลากเลือดเช่นเดียวกัน แต่คลื่นใหญ่ลูกแรกนั้นมีครั้งเดียว และพวกเขาได้พลาดโอกาสนั้นไปแล้ว
Fireball รู้ข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีกว่ากู่เฟย เมื่อก่อนเขาเคยเล่นอาณาจักรเวทมนตร์มาก่อนและแน่นอนว่าเขาย่อมต้องเคยได้ยินชื่อกิลด์ท้าทายสวรรค์ กิลด์นี้เป็นกิลด์ระดับต้นๆของเกม ซึ่งแม้แต่ในอุตสาหกรรมเกมพวกเขาก็มีชื่อเสียงอยู่บ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหัวหน้ากิลด์ของพวกเขา"นักดาบปีศาจ" ไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์สวมใส่ เลเวล สกิล หรือความเก่งกาจในอาชีพนักดาบเวทมนตร์ ตัวเขาอาจถือได้ว่าเป็นจุดสูงสุด ผู้เล่นเกมอาณาจักรเวทมนตร์จำนวนมากต่างมองนักดาบปีศาจเป็นไอดอล กระทั่งตัวFireballเองก็เคยนับถือเขา เขาไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอกับคนระดับนั้นในสถานการณ์แบบนี้ Fireballมองเด็กหนุ่มที่ดูน่ารังเกียจผู้นี้ครู่หนึ่งก่อนถามว่า "นายคือนักดาบปีศาจเหรอ?"
ความเยือกเย็นของกู่เฟยทำให้นักดาบปีศาจรู้สึกอึนไปเล็กน้อย แต่ปฏิกิริยาของFireballทำให้เขาพึงพอใจ เขาพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและกล่าว "ใช่! ฉันเอง!" การตอบของเขานั้นเรียบง่าย อย่างไรก็ตาม มันเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส
"เชี่ย ทำไมถึงมีสภาพแบบนี้? นายเหรอนักดาบปีศาจ? ฉันคิดว่าได้เห็นปีศาจตัวจริงเลยนะนี่!" Fireballพูดออกไปอย่างไม่คิด และนั่นไปจี้จุดอ่อนไหวของนักดาบปีศาจเข้าเต็มๆ
