กู่เฟยหยิบตราสัญลักษณ์ของเอ็ดดี้ออกมา Fleeting Smileเหลือบมองมันแวบหนึ่งและถึงกับต้องหันกลับมามองมันให้ชัดเจนอีกที ตราสัญลักษณ์นั่นเหมือนหิ่งห้อยในยามค่ำคืน มันดึงดูดความสนใจทั้งหมดของเขา

"นายไปได้สิ่งนี้มาจากไหน?!" Fleeting Smileกลับมาได้สติและดึงมือของกู่เฟยที่ถือตราสัญลักษณ์อยู่เข้าไปใกล้ๆเพื่อดูรายละเอียด

กู่เฟยเล่าสิ่งนี้เกิดขึ้นให้Fleeting Smileฟัง

"เมื่อคืนฉันเข้าไปดูเว็บทางการแล้วดูแล้ว แต่มันไม่มีข้อมูลอะไรเลย ดังนั้นฉันถึงตัดสินใจมาถามนาย ถ้านายบอกได้ก็ว่ามา แต่ถ้านายบอกไม่ได้ก็ช่างมัน" กู่เฟยกล่าว

Fleeting Smileยกมือขึ้นหยิกหน้าตัวเองเพื่อยืนยันว่านี้ไม่ใช่ความฝัน สีหน้าตกตะลึงหายไปจากใบหน้าของเขาขณะที่เขายืนนิ่งเป็นหิน เขาสุดหายใจลึกและกล่าว "สิ่งนี้คือไอเท็มภารกิจ"

"เรื่องนั้นฉันรู้...." กู่เฟยกล่าว

"เมื่อเทียบกับภารกิจปกติ ภารกิจนี้ค่อนข้างพิเศษ เราเรียกมันว่าภารกิจต่อเนื่อง" Fleeting Smile อธิบาย

"ภารกิจต่อเนื่อง?" กู่เฟยจำได้ว่าเขาเคยเจอคำนี้บนเว็บบอร์ด เมื่อเปรียบเทียบกับภารกิจปกติ มันซับซ้อนและยุ่งยากมากกว่า

มันมีเหตุผลว่าทำไมมันจึงถูกเรียกว่าภารกิจต่อเนื่อง หากภารกิจปกติเกิดขึ้นจากงานๆเดียว งั้นงานหลายๆงานรวมกันก็จะกลายเป็นภารกิจต่อเนื่อง เกมนี้มีภารกิจมากมาย ดังนั้นกระทั่งภารกิจตามถนนทั่วไปก็อาจกลายเป็นภารกิจต่อเนื่องได้

ระบบสร้างรูปแบบและลำดับของภารกิจต่อเนื่องอย่างอิสระทั่วทุกที่ในเกม มันจะเลือกหนึ่งในเนื้อเรื่องนับไม่ถ้วนของเกมมาเชื่อมโยงกับภารกิจที่สัมพันธ์กัน ระบบจะให้รางวัลตามระดับความยากของภารกิจ เมื่อผู้เล่นเสร็จภารกิจต่อเนื่อง ระบบจะสุ่มเลือกเนื้อเรื่องของเกมอันใหม่มาสร้างภารกิจต่อเนื่องอันใหม่ แม้จำนวนของภารกิจในภารกิจต่อเนื่องจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่เนื้อหาของภารกิจจะไม่มีวันซ้ำกัน ถึงมันมีความเป็นไปได้ที่ระบบจะจัดภารกิจแบบเดิมขึ้นอยู่ก็ตาม แต่โอกาสของมันนั้นแทบเป็นศูนย์

การออกแบบดังกล่าวหมายความว่ามันไม่ใช่เรื่องยากที่จะเจอภารกิจต่อเนื่อง ผู้เล่นอาจสามารถผ่านเงื่อนไขของภารกิจต่อเนื่องได้แม้แค่กำลังเดินเล่นอยู่ภายในเมืองก็ตาม ทว่าได้รับก็ส่วนได้รับ ผู้เล่นจะทำมันได้ไหมนั่นแหละคือปัญหา เนื่องจากมีภารกิจมากมายที่อาจถูกจัดสรรได้โดยระบบ มันจึงเป็นไปได้ที่ภารกิจแรกอาจเป็นแค่งานธรรมดาอย่างส่งของชิ้นหนึ่งแล้วต่อมาอาจเป็นงานที่ยากอย่างน่าเหลือเชื่ออย่างการต่อสู้กับมอนสเตอร์ระดับสูง ดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่ผู้เล่นจะทำภารกิจต่อเนื่องสำเร็จด้วยเลเวล 0 พวกเขาต้องพัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆเพื่อทำภารกิจที่ยากยิ่งขึ้นให้สำเร็จ

ภารกิจต่อเนื่องที่กู่เฟยได้มานับว่ามีเงื่อนไขไม่ยาก มันเป็นภารกิจธรรมดาที่มีชื่อว่า 'เอ็ดดี้ผู้ติดกับ' ซึ่งง่ายต่อการทำให้สำเร็จในช่วงระยะท้ายๆของเกม

แต่ประเด็นสำคัญคือ "ช่วงท้ายๆ"

ตัวอย่างที่ดีสำหรับการวัดมาตรฐานผู้เล่นในปัจจุบันคือผู้เล่นในตำนานอย่างYoung Master Hanกับนักดาบปีศาจคิดวิธีฆ่าซูโตได้เพียงวิธีเดียวคือขังมันไว้ในกระท่อมหลังเล็กแล้วค่อยๆลดเลือดมันจนเหลือศูนย์ ซึ่งอันที่จริงคนแรกที่จะตายโดยวิธีนี้ไม่ใช่ซูโต แต่เป็นเอ็ดดี้ที่ถูกขังอยู่ในกระท่อมอย่างอิดโรยต่างหาก

เอ็ดดี้ที่ตายไปแล้วย่อมมอบภารกิจให้ไม่ได้

มีสองเงื่อนไขที่จะทำให้ผู้เล่นได้รับภารกิจนี้ หนึ่งคือเอ็ดต้องไม่ตาย และสอง ต้องได้ยินคำปรารถนาก่อนตายของเขา

ประการแรก ซูโตจะต้องรู้สึกปลอดภัย เขาจะต้องไม่รู้สึกเหมือนถูกคุกคามไม่อย่างนั้นเขาจะกำจัดเอ็ดดี้ที่อยู่ข้างๆทันที

ประการที่สอง เอ็ดดี้จะต้องรู้สึกปลอดภัยเช่นกัน ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่เชื่อใจผู้เล่นมากพอที่จะมอบภารกิจให้

ทางเดียวที่จะผ่านเงื่อนไขทั้งสองนี้คือผู้เล่นคนหนึ่งจะต้องฆ่าซูโตด้วยตัวคนเดียว

ซูโตจะไม่รู้สึกว่าถูกคุกคามหากมีศัตรูเพียงคนเดียว และการฆ่าซูโตด้วยตัวคนเดียวจะทำให้เอ็ดดี้ไว้ใจผู้เล่นมากพอที่จะฝากฝังภารกิจของเขาให้ หากมันเป็นภารกิจปกติ เอ็ดดี้จะพูดแค่เพียงคำลาจากเท่านั้น แต่เพราะกู๋เฟยผ่านเงื่อนไขของภารกิจต่อเนื่อง คำพูดของเอ็ดดี้จึงกลายเป็นคำปรารถนาก่อนตาย ซึ่งเป็นการขอร้องให้ผู้เล่นช่วยสานต่องานที่เขาทำค้างไว้ให้สำเร็จ ไม่ว่าจะคิดยังไง มันก็มีเพียงผู้เล่นที่มีเลเวลและทักษะการเล่นสูงมากเท่านั้นจึงจะสามารถฆ่าซูโตได้ด้วยตัวคนเดียว

Fleeting Smile รู้ว่ากู่เฟยมีความสามารถ แต่เขาก็อดทึ่งไม่ได้หลังจากได้ยินในสิ่งที่กู่เฟยทำไป Fleeting Smile คิดว่าคนอย่างกู่เฟยอาจทำให้เกมไม่สมดุล อย่างไรก็ตามเขาคิดว่าความสามารถของกู่เฟยคงจำกัดอยู่ที่การต่อสู้กับผู้เล่นเท่านั้น เขาไม่คิดว่าว่าแม้แต่มอนสเตอร์ระดับบอสก็ไม่สามารถเป็นคู่มือให้กู่เฟยได้เช่นกัน

Fleeting Smileขมวดคิ้ว ในฐานะหนึ่งในสมาชิกผู้พัฒนาเกมตัวหลัก มันจึงเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่เขาจะคิดชะลอการพัฒนาของกู่เฟยเพื่อรักษาสมดุลของเกม

"เฮ้!" การเรียกของกู่เฟยทำให้Fleeting Smileหลุดออกจากความคิดของเขา

"เมื่อตะกี้นายคิดเรื่องอะไรอยู่?" กู่เฟยถาม "ฉันถามว่าทำไมเว็บบอร์ดถึงไม่มีรายละเอียดของภารกิจนี้เลย"

"โอ้..." Fleeting Smileได้สติ "ภารกิจต่อเนื่องไม่ใช่ภารกิจที่ใครก็รับไปทำได้ ดังนั้นทางเว็บบอร์ดจึงไม่มีข้อมูลเขียนไว้ ผู้เล่นจะต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับภารกิจต่อเนื่องด้วยตัวเองเท่านั้น"

"นายให้เบาะแสฉันได้ไหม?" กู๋เฟยถาม

Fleeting Smileยิ้มด้วยความกระดากใจ "ฉันเป็นพนักงานที่ทำตามกฏ"

"เอาเถอะ ฉันเข้าใจ" กู่เฟยพูดอย่างตรงไปตรงมา "เดาว่าฉันคงต้องหาข้อมูลเอง ฉันไปก่อน!"

"ระวังตัวด้วย!" Fleeting Smile โบกมือลา

"นายเองก็ด้วย!" กู่เฟยหันหลังจากไป

กู่เฟยใช้เวลาเดินทางสิบนาทีในการกลับจุดเก็บเลเวลเก่า เขาอยู่ที่เขตเก็ลเลเวลนี้มาหลายวันแล้วเนื่องจากค่าประสบการณ์ที่ใช้ในการขึ้นเลเวล31นั้นสูงขึ้นหลายเท่า ผู้เล่นส่วนใหญ่ไม่ได้เก็บเลเวลจากการต่อสู้กับมอนสเตอร์เหมือนกู่เฟยอีกแล้ว เพราะภารกิจต่างๆของเกมต่างก็ให้ค่าประสบการณ์จำนวนมากเช่นกัน ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้มีประสิทธิภาพเท่ากับการเก็บเลเวลจากมอนสเตอร์ แต่อย่างน้อยมันก็ไม่น่าเบื่อเพราะได้วิ่งจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง ได้พูดคุยกับผู้คน และได้ต่อสู้เป็นบางครั้ง

ส่วนสำหรับกู่เฟย เขาคิดว่าการเก็บเลเวลเป็นเรื่องสนุกเพราะการต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์จำเป็นต้องใช้กังฟู หากเขาคิดว่ากังฟูน่าเบื่อและจำเจ เขาคงไม่ฝึกมันทุกวันตลอดเวลายี่สิบปีนี้หรอก ว่าไหม?

นอกจากนี้เหตุผลหลักที่เขาเล่นพาราเรลเวิร์ลก็เพื่อพัฒนาทักษะกังฟูของเขา

อันที่จริงเหตุผลของเรื่องนี้ก็คือสิ่งนี้นักดาบปีศาจเรียกว่าเป็นการควบคุมระดับสูงสุด

พาราเรลเวิร์ลมีมอนสเตอร์มากมายให้กู่เฟยเลือกสู้ ยิ่งไปกว่านั้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาสามารถเฉือนหรือต่อยผู้อื่นได้อย่างอิสระหลังจากฝึกกังฟูมาหลายปี

เมื่อกู่เฟยทะเลาะกับคนอื่นในชีวิตจริง เขามักถูกสั่งให้ยั้งมือ ทุกการโจมตีและการเคลื่อนไหวไม่อาจใช้ได้อย่างเต็มที่ กู่เฟยไม่ชอบใจแต่เขาเข้าใจเหตุผลและเข้าใจว่าทำไมถึงต้องปฏิบัติตาม แต่เขาก็อดท้อแท้ไม่ได้ ชีวิตจริงไม่เหมือนกับวันเวลาแห่งความโหดเหี้ยมและทารุณในนิยายจีน ซึ่งอาจเติมเต็มความว่างเปล่าในตัวของกู่เฟยได้ ทว่าตอนนี้ เขามีเกมเสมือนจริงช่วยเติมเต็มช่องว่างในใจของเขาแล้ว ศัตรูของเขาอาจไม่สามารถโจมตีได้ดีพอ แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่จำเป็นต้องยั้งมือเวลาใช้กังฟูอีกต่อไปแล้ว

กู๋เฟยเหยียดแแขนขาเมื่อเขามาถึงเขตเก็บเลเวล เขาชักดาบออกจากฝักและพุ่งตรงเข้าใส่เหล่ามอนสเตอร์

เยี่ยม สบายขึ้นเยอะ!

กู่เฟยได้รับตราสัญลักษณ์ของเอ็ดดี้ซึ่งให้ค่าสถานะพิเศษแก่เขาถึง30แต้ม ทำให้พลังของเขาก้าวกระโดด มอนสเตอร์รอบตัวเขาถูกจัดการได้เร็วกว่าเก่า เขารู้สึกว่าเขตเก็บเลเวลนี้ไม่เพียงพอต่อความสามารถของเขาอีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจไปเขตเก็บเลเวลที่สุูงขึ้น

ในช่วงเวลานี้มีดวงตาคู่หนึ่งคอยเฝ้าดูทุกการกระทำของกู่เฟยจากที่ไกลๆ

Fleeting Smile เขาแอบสะกดรอยตามกู่เฟยหลังจากเกิดความสงสัยเกี่ยวกับขอบเขตความสามารถของเขา

ความเร็วนี่มัน! เขาเทแต้มสถานะทั้งหมดให้ความคล่องแคล่ว... Fleeting Smileครุ่นคิดในใจ เขาเข้าใจเกมได้ดีกว่าเมื่อเทียบกับโปรเกมเมอร์อย่างนักดาบปีศาจเนื่องจากสถานะของเขาเป็นหนึ่งในผู้พัฒนาเกมระดับสูง ในขณะที่นักดาบปีศาจสามารุบอกได้ว่ากู๋เฟยเทแต้มสถานะทั้งหมดให้กับความคล่องแคล่ว Fleeting Smileก็ถึงขนาดรู้ว่าค่าสถานะเขาคลาดเคลื่อนไปถึง5แต้ม

'แข็งแกร่งเกินไป... แต่ฉันคิดว่านั่นอาจเป็นผลจากตราสัญลักษณ์ของเอ็ดดี้'

พลังโจมตี... Fleeting Smile คำนวณอุปกรณ์สวมใส่ของกู่เฟยอย่างละเอียด โดยใช้พลังโจมตีตั้งต้นของตัวละคร บวกพลังป้องกันและเลือดของมอนสเตอร์ แล้วเขาก็สูดหายใจ "เป็นไปได้ว่าทุกการโจมตีสร้างความเสียหายสูงสุด.... นี่ นี่มันผิดธรรมชาติเกินไป! แม้แต่เราก็ไม่กล้าบอกว่าสามารถออกแบบมอนสเตอร์ที่สร้างความเสียหายคงที่ถึงขนาดนี้ได้! ชายคนนี้...." ใบหน้าของFleeting Smileบิดเบี้ยวเล็กน้อยเมื่อเขาตระหนักว่าสถานการณ์ตอนนี้คืออะไร

ในกรณีของกู่เฟย โดยพื้นฐานเขาเป็นคนที่เชี่ยวชาญทักษะกังฟูระดับสุดยอดอยู่แล้ว ว่ากันตามจริงทักษะกังฟูของเขานั้นคล้ายกับหลายๆสกิลในเกมนี้ เขาได้เริ่มต้นด้วยอัตราความสามารถที่สูงเกินปกติ แต่ก็ยังไม่มีใครบอกได้ว่าความสามารถนั้นของเขามันสิ้นสุดตรงไหน และเพื่อให้แย่ไปกว่านั้น การออกแบบของเกมยังทำให้ทักษะของเขาอันตรายมากยิ่งขึ้นเมื่อเขามีเลเวลและอุปกรณ์ที่ทรงพลังมากขึ้น

'ในอัตรานี้... เราไม่ควรหยุดเขาหน่อยเหรอ?' นี่เป็นความคิดที่Fleeting Smileมีตอนที่เขาหยุดการสังเกตการณ์และกลับเขตปลอดภัยเพื่อออกจากระบบ ส่วนสำหรับกู่เฟย เขา่เพียงเหลือบตามองที่ที่Fleeting Smileอยู่เมื่อครู่นี้แวบหนึ่งก่อนจะทำการเก็บเลเวลต่อ

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด