บทที่ 17 - Meeting at Ray's Bar (Part 2)

Chapter 17 - Meeting at Ray's Bar (Part 2)

กู่เฟยรู้สึกผิดจริงๆที่ตัดสินหนังสือจากปกของมันทุกครั้ง ในหมู่คนแปลกหน้าทั้งสี่ภายในห้องนี้ เขาสนใจในตัวชายที่มีรูปร่างหน้าตาที่ตรงข้ามกับนักดาบปีศาจมากที่สุด

ตอนนั้นจู่ๆเขาก็นึกถึงคำกล่าวโบราณคำหนึ่ง: สาวงามมักเลือกเป็นเพื่อนกับหญิงสาวที่น่าเกลียดเพื่อให้ความสวยของเธอโดดเด่นยิ่งขึ้น เป็นไปได้ไหมว่าความสัมพันธ์ของนักดาบปีศาจกับYoung Master Hanก็เป็นเช่นนั้น? กู่เฟยสงสัย แต่เมื่อคิดดูสักพักเขาก็เข้าใจว่าเขาคิดมากเกินไป พวกเขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เกมออนไลน์ก่อนหน้า ดังนั้นการนัดพบกันต่อหน้าเช่นนี้จึงไม่จำเป็น มันคงไม่สมเหตุสมผลหากเรื่องนี้เป็นการวางแผนไว้

ดูเหมือนว่าความแตกต่างระหว่างหน้าตาของพวกเขาจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น

อย่างไรก็ดีมันเป็นการจับคู่ของชายงามกับอสูรที่โหดร้ายอย่างยิ่ง

ทว่าความจริงที่ว่า Young Master Han ไม่ได้ทอดทิ้งนักดาบปีศาจเช่นคนอื่นๆเมื่อได้เห็นหน้าตาที่แท้จริงของเขาก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่านิสัยของเขาเป็นเช่นไร

เนื่องจากระยะห่างระหว่างเขากับกู่เฟยนั้นไกลกว่าคนอื่นๆ พวกเขาทั้งสองจึงทำเพียงพยักหน้าและกล่าวทักทายกัน

เมื่อมันจบลง นักดาบปีศาจก็หันมาแนะนำกู่เฟยให้กับคนอื่นๆ

"คนๆนี้คือ Thousand Miles Drunk อาชีพของเขาคือ..." นัดาบปีศาจลังเลพักหนึ่ง "จอมเวทย์"

"หืม?! นายเป็นจอมเวทย์?" ทุกคนนอกจากYoung Master Hanกับนักดาบปีศาจโพล่งออกมาด้วยความประหลาดใจ ทั้งสามได้เรียนรู้สกิลประเมินมาแล้วแต่พวกขาไม่ได้ใช้มันในระหว่างการแนะนำตัวเพราะมันดูหยาบคายเกินไป พวกเขาทุกคนล้วนเป็นคนที่มีประสบการณ์ในการเล่นเกมออนไลน์สูงและย่อมทำตามหลักปฏิบัตินี้โดยไม่ต้องมีใครบอกกล่าว ก่อนการแนะนำตัวอย่างเป็นทางการของนักดาบปีศาจ พวกเขาทำได้เพียงคาดเดาอาชีพของกู่เฟยเท่านั้น

นักดาบปีศาจมีสีหน้าเหมือนรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นอยู่แล้วขณะที่เขามองกู่เฟย

กู่เฟยเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นเดียวกัน เขาชี้ที่ชุดคลุมของเขาก่อนบอก "พวกนายไม่เห็นเหรอว่าที่ฉันสวมอยู่มันคือชุดคลุมจอมวทย์?"

ทั้งสามมองหน้ากัน มันเป็นเพราะผ้าคลุมนั่นนั่นแหละที่ทำให้พวกเขาคิดไปว่ากู่เฟยไม่ใช่จอมเวทย์ อะไรจะเป็นเหตุผลให้จอมเวทย์เลเวล30ยังใส่ชุมคลุมเริ่มต้นอยู่? พวกเขาคิดว่ากู่เฟยสวมชุดคลุมจอมเวทย์เพื่อตบตาคนภายนอกเท่านั้น ใครจะไปคิดว่าสุดท้ายแล้วเขาจะเป็นจอมเวทย์จริงๆ บางครั้ง การคำนวนของโปรเพลเยอร์ก็กลับตาลปัตรไปหมดเมื่อพวกเขาต้องพบกับคนอย่างกู่เฟยที่ไม่ได้สนใจอะไรในลักษณะภายนอกของตนเลยแม้แต่นิดเดียว

อย่างไรก็ตามชุดคลุมเริ่มต้นไม่ใช่สิ่งเดียวที่ทำให้ทั้งสามหมดคำพูด นี่เป็นครั้งแรกเลยที่พวกเขาเจอจอมเวทย์ที่สวมหมวกฟาง สายตาของพวกเขาทุกคนหันไปมองหมวกฟางที่อยู่บนโต๊ะ

ในฐานะคนที่เชิญกู่เฟยมา ใจของนักดาบปีศาจจึงรู้สึกว่าเขาควรจะพูดอะไรสักหน่อย "ใช่ เขาเป็นจอมเวทย์จริงๆ"

จอมเวทย์สวมอุปกรณ์สวมใส่ระดับต่ำ?! พวกนู้ปชัดๆ! ทั้งสามคิดพร้อมกัน **(นู้ป = กาก)

"นายรู้วิธีใช้เวทย์ไฟน้ำแข็งผสมผสานไหม? หรืออะไรคือความแตกต่างระหว่างเวทย์ต้านไฟกับเวทย์ต้านน้ำแข็ง? แล้วนายรู้วิธีใช้โซ่สายฟ้าไหมเมื่อมันออกมาจากร่างกายของนาย?" ผู้เชี่ยวชาญอาชีพจอมเวทย์อย่างRoyal God Callยิงสามคำถามพื้นฐานเกี่ยวกับเวทย์ดั้งเดิมจากเกมออนไลน์ที่มีชื่อเสียงสามเกมกับกู่เฟย

ในท้ายที่สุด กู่เฟยก็ตอบอย่างเรียบเฉยว่า "ใช้พวกมันในเกมพาราเรลเวิร์ลได้ด้วยเหรอ?"

Royal God Call ตกตะลึงไปพักหนึ่ง แต่ไม่นานเขาก็ตั้งสติได้ "ถ้านายไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย แล้วนายจะเป็นจอมเวทย์ที่เก่งกาจได้ยังไง?"

กู่เฟยหัวเราะเหอะๆ เด็กคนนี้ตั้งใจจะถกเถียงเรื่องอะไร? เขาไม่เคยต้องการเป็นเซียนจอมเวทย์สักหน่อยนี่

ทันใดนั้นBrother Assistก็ถามออกมา "Thousand Miles Drunk ชื่อนายเขียนแบบนี้รึเปล่า?" ขณะที่เขาพูดนิ้วของเขาก็จุ่มลงในเหล้าบนโต๊ะและเขียนตัวอักษรทีละตัว

"ใช่" กู่เฟยพยักหน้า

"นายคือผู้เล่นอันดับสองตามสถิติความสามารถในการเก็บเลเวลอย่างเป็นทางการ!"

"หืม? มันคืออะไร?" กู่เฟยถาม

"มันเป็นการจัดอันดับผู้เล่นตามสถิติในเกมอย่างเป็นทางการ อันดับจะขึ้นอยู่กับแต้มประสบการณ์ที่ผู้เล่นแต่ละคนได้รับ ยกตัวอย่างเช่นWar Without Woundsในตอนนี้อยู่อันดับ1ในหมู่นักรบทั้งหมดโดยคำนวนจากค่าประสบการณ์ทั้งหมดที่เขาได้รับ นักดาบปีศาจอยู่อันดับสามในหมู่โจร Young Master Hanตรงนั้นอยู่อันดับสี่ในหมู่นักบวช ในขณะที่เพราะมันเป็นครั้งแรกที่Royal God Callเล่นนักธนู เขาจึงไม่คุ้นเคยกับอาชีพและอยู่ที่อันดับ11เท่านั้น ส่วนนายอยู่อันดับสองโดยวัดจากค่าประสบการณ์ที่ได้รับต่อหน่วยเวลาที่นายเล่น จากผู้เล่นจำนวนมหาศาลของเกมพาราเรลเวิร์ล ถึงแม้จะเป็นอันดับที่11อย่างRoyal God Callก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดาแล้วนะ" Brother Assistอธิบาย

"แล้วนายล่ะ" กู่เฟยถามออกไปด้วยความสงสัย

Brother Assistเกาหัวอย่างตะขิดตะขวงใจอีกครั้ง "ฉันคือนักคอมเมนต์อันดับหนึ่งอย่างเป็นทางการบนเว็บบอร์ดเกม"

ทุกๆคนหัวเราะขณะที่Royal God Callพูดขึ้น "Brother Assist ใช้เวลาเกือบทั้งหมดของเขาไปกับเว็บบอร์ดเกมพวกนั้น ดังนั้นเขาเลยไม่ได้ติดอยู่ในอันดับพวกนั้น แต่นายล่ะ? นายอันดับอะไร?" (อันนี้เขาถามถึงอันดับในอาชีพนะครับ)

กู่เฟยได้แต่มองไปยังBrother Assistเนื่องจากเขาไม่เคยเช็คอันดับของตัวเอง

Brother Assistหัวเราะแห้งๆด้วยความรู้สึกผิด "โทษที ฉันจำเฉพาะแค่ของคนที่ฉันรู้จักกับพวกแรงค์ระดับสูงๆ ฉันไม่คิดว่าฉันเห็นชื่อนายนะ"

"ฉันรู้ละ!" Royal God Callตะโกนออกมา "อะไรคือจุดสำคัญของการติดแรงค์ความสามารถในการเก็บเลเวลล่ะ? ก็แค่เข้้าเกมเพื่อเก็บเลเวลและออกเกมทันทีตอนที่เก็บเลเวลเสร็จแล้ว ถ้ามันขึ้นอยู่กับเวลาที่ออนไลน์แค่อย่างเดียว ใครก็ติดแรงค์นั้นได้!"

"Royal ถ้านายรู้ว่าเขาจัดการมอนสเตอร์ยังไง นายจะไม่พูดอย่างนั้น่" นักดาบปีศาจพูดออกมาในที่สุด

Royal Call God พลันนึกขึ้นได้ว่ากู่เฟยเป็นคนที่นักดาบปีศาจพามา เมื่อพิจารณาถึงมาตรฐานของนักดาบปีศาจ คนที่เขาพามาด้วยต้องไม่ใช่ธรรมดา เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้วเขาก็เงียบลง

อย่างไรก็ตามกู่เฟยสนใจเรื่องนี้อยู่ไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงถามออกไป "Brother Assist ผู้เล่นคนไหนที่ได้อันดับหนึ่งในแรงค์ความสามารถในการเก็บเลเวลเหรอ?"

"Fleeting Smile" Brother Assist ตอบ

"เขานี่เอง!" กู่เฟยประหลาดใจ

"นายรู้จักเขาเหรอ? เขาเล่นอาชีพอะไร?" เรื่องนี้ดึงดูดความสนใจของนักดาบปีศาจ เดิมทีเขาก็เคยคิดแบบRoyal God Callว่าอันดับความสามารถในการเก็บเลเวลนั้นทำกันง่ายๆ แต่หลังจากได้รู้จักกับกู่เฟย เขาก็ตระหนักว่ามีโอกาสสูงที่คนที่ติดอันดับความสามารถในการเก็บเลเวลจะเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูง เมื่อได้ยินว่ากู่เฟยรู้จักคนที่เป็นอันดับหนึ่ง เขาก็ต้องการถามข้อมูลบางส่วนทันที

Fleeting Smile เน้นย้ำกับกู่เฟยว่าห้ามเผยตัวตนที่แท้จริงของเขาให้ผู้อื่นรู้ ดังนั้นกู่เฟยจึงทำได้เพียงส่ายหัวของเขา "ฉันเคยเจอเขาแต่เราไม่ได้สนิทกัน ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเล่นอาชีพอะไร"

กู่เฟยไม่รู้จริงๆว่าFleeting Smileเล่นอาชีพอะไรเพราะเขาก็ไม่เคยถามและFleeting Smileก็ไม่เคยบอก เมื่อเห็นว่ากู่เฟยไม่รู้อาชีพของเขา นักดาบปีศาจจึงทิ้งเรื่องนี้ไป

หลังจากการแนะนำตัวจบลง Young Master Han ก็เริ่มพูดทันที "เอาล่ะ เรามีสมาชิกคร่าวๆหกคนในการก่อตั้งกลุ่มทหารรับจ้างนี้ การที่เพื่อนเก่าเพื่อนแก่อย่างเราทั้งห้ามาเกิดเมืองเดียวกันได้นั้นเรียกได้ว่าเป็นโชควาสนา อดีตก็ให้เป็นอดีตไป ในโลกพาราเรลเวิร์ล พวกเราทุกคนจะเป็นพี่น้องกัน"

สามในสี่คนพยักหน้ายอมรับ กู่เฟยสรุปเอาเองว่าคนพวกนี้ไม่ใช่สหายที่ดีต่อกันมาก่อนและต่างฝ่ายต่างอาจเคยมีปัญหากัน เขารู้สึกว่าRoyal God Callน่าจะเป็นคนที่มีความขุ่นข้องหมองใจกับผู้เล่นระดับสูงอย่างนักดาบปีศาจมากที่สุด เมื่อดูจากความอวดดีของเขา

Young Master Han กล่าวต่อ "บอกตามตรงครั้งนี้ฉันไม่คิดจะเข้าร่วมกิลด์ ฉันจะทุ่มเทให้กับกลุ่มทหารรับรับจ้างนี้อย่างเต็มที่ สิ่งที่ฉันต้องการจากสมาชิกของกลุ่มนี้คือคุณภาพไม่ใช่ปริมาณ ดังนั้นถ้าหากฉันพบว่ามีใครไม่เข้าขั้น ฉันจะเตะคนๆนั้นออกจากกลุ่มทันที"

กู่เฟยมั่นใจว่าYoung Master Hanหมายถึงเขา ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ใช่โปรเพลเยอร์ที่มีชื่อเสียงเหมือนพวกเขาทั้งห้า การที่เขาได้รับการแนะนำจากนักดาบปีศาจเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะสร้างความน่าเชื่อถือได้ แต่อันที่จริงการถูกเตะออกก็ไม่ใช่เรื่องแย่ กู่เฟยคิด ตั้งแต่แรกที่เขามาที่นี่ก็เพราะเขารู้สึกติดค้างนักดาบปีศาจเท่านั้น

ขณะที่กู่เฟยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ Young Master Han ก็พูดต่อ "ฉันเพิ่งได้รับภารกิจมาจากผู้เล่นคนหนึ่ง หากทุกคนที่นี่เป็นผู้เล่นธรรมดาภารกิจนี้คงถือได้ว่าเป็นภารกิจที่เป็นไปไม่ได้ แต่อย่างที่รู้ เราทุกคนต่างเป็นผู้เล่นมืออาชีพ หากเราร่วมกันฉันเชื่อว่าเราจะสามารถทำภารกิจนี้ได้แน่นอน เมื่อเราเสร็จงานนี้Brother Assistจะไปประกาศข้อมูลของเราที่บอร์ดเกม แล้วจากนั้นเราก็แค่ต้องรอให้คนอื่นๆมาขอความช่วยเหลือจากกลุ่มทหารรับจ้างของเรา! ฮ่าๆๆ!"

การพูดของYoung Master Hanในตอนแรกดูสวยหรู แต่กู่เฟยรู้สึกว่าช่วงท้ายๆมันเริ่มแซมความน่ารังเกียจเข้ามานิดหน่อย เสียงของเขาแสดงถึงความทะนงตนอย่างชัดเจน แต่มันเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้เมื่อเขามีหน้าตาที่งดงามถึงขนาดนั้น การมองตัวเองที่เป็นแบบนั้นในกระจกทุกวันย่อมทำให้เขากลายเป็นคนหลงตัวเองได้ไม่ยาก

หลังพูดมายืดยาว Young Master Han ก็ยกแก้วน้ำของเขาขึ้นดื่มเพื่อดับกระหาย ทว่าในตอนนั้นเองจู่ๆเขาก็หยุดชะงักพลางจ้องมองแก้วด้วยความสนใจ

"มีอะไรรึเปล่า?" นักดาบปีศาจถาม

"ช่างสวยเหลือเกิน!" Young Master Han เอ่ยชมออกมา

"หะ?" นักดาบปีศาจงุนงง

"ใบหน้าอันงดงามที่สะท้อนกับแก้วใบนี้.... ทำไมพระเจ้าถึงประทานใบหน้าอันสมบูรณ์แบบนี้ให้กับฉันกันนะ! โอ ดูสิว่าฉันต้องอดทนไม่ให้ชื่นชมมันขนาดไหน!" เขากล่าวขณะที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความลุ่มหลง

ทุกๆคนแทบล้มคะมำลงกับพื้น

นักดาบปีศาจกับBrother Assist ตอบสนองได้ดีกว่าเล็กน้อย หนึ่งคนเป็นสหายในขณะที่อีกคนหนึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านข้อมูล พวกเขาทั้งสองต่างต้องพัฒนาระดับความอดทนต่อการหลงตัวเองของ Young Master Han ให้มั่นคง

ส่วนสำหรับกู่เฟยและคนอื่นๆ ในตอนนี้พวกเขาแทบอ้วก การมองสีหน้าที่เต็มไปด้วยความชื่นชมบนใบหน้าของYoung Master Han รังแต่จะทำให้พวกเขาทั้งสามคลื่นไส้

สีหน้าของเขาดูไม่เหมือนคนกำลังล้อเล่น มีคนที่หลงตัวเองถึงขนาดนี้บนโลกใบนี้จริงๆหรือ? การเดินทางครั้งนี้เป็นที่เปิดหูเปิดตาของกู่เฟยอย่างแท้จริง

นักดาบปีศาจรีบคว้าแก้วออกมาจากมือของYoung Master Han ทำให้เขาได้สติพลางกระแอมไอ "อ่ะแฮ่ม! มาพูดกันถึงเรื่องรายละเอียดของภารกิจนี้กันดีกว่า Brother Assit นาย...."

"เดี๋ยว!" ฉับพลันนั้นกู่เฟยก็ร้องออกมา

"มีเรื่องอะไรรึเปล่า?" ํYoung Master Hanถามกู่เฟยทำให้ทุกคนที่นี่หันมามองเขา

"เกือบบ่ายสองครึ่งแล้ว" กู่เฟยกล่าว

"ก็ใช่" ทุกคนยืนยัน

"ฉันมีบางอย่างต้องไปทำ" กู่เฟยกล่าวขอโทษ

"หืม?" ทุกคนพูดออกมาด้วยความประหลาดใจ

"ฉันคิดว่าเรานัดกันมาเพื่อตั้งทีมเท่านั้น ไม่คิดว่าจะได้คุยกันหลายเรื่อง ฉันต้องไปให้ถึงห้องเรียนก่อนบ่ายสองครึ่งน่ะ" กู่่เฟยอธิบาย

"ห้องเรียน? นายเป็นนักเรียนเหมือนกันเหรอ?" Royal God Call จ้องมองกู่เฟยด้วยดวงตาเบิกกว้าง ในตอนนี้เขารู้สึกใกล้ชิดกับกู่เฟยขึ้นมาทันที

"เปล่า!" กู่เฟยหัวเราะ "ฉันเป็นอาจารย์"

Royal God Call พลันรู้สึกว่ากู่เฟยชั่วร้ายยิ่งกว่าปีศาจมากกว่าเดิมหลายสิบเท่าในทันตา

"โทษทีแต่ฉันต้องรีบไป เอาไว้เราค่อยคุยกันคืนนี้ทีหลังได้ไหม?" กู่เฟยกล่าว

"เอาล่ะ!" Young Master Hanโบกมือของเขาทำนองว่าไม่ต้องใส่ใจ "งั้นเราจะมาพูดกันอีกทีคืนนี้!"

"ขอบคุณมาก"

"ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้าร่วมทีมที่มีฉันเป็นผู้นำ นายต้องคว้าโอกาสนี้ไว้นะ! หายากที่ฉันจะถูกใจใคร!" Young Master Hanพูดตามตรง

"ฉันจะทำให้ดีที่สุด ไว้เจอกัน!" กู่เฟยปาดเหงื่อ คนๆนี้หลงตัวเองจนกู่ไม่กลับแล้ว