บทที่ 13
VW:CCM Chapter 13
**ความทรงจำแห่งน้ำแข็งจากกริชเปลี่ยนเป็นมีดสั้นนะครับ
"โอ้ นายมาแล้ว!" หญิงสาวยิ้ม น้ำเสียงอันอ่อนหวานของเธอฟังราวกับว่าเธอกำลังทักทายสามีที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงาน
กู่เฟยยิ้มตอบ "เธอวิ่งเร็วมากเลย!" เขาก้มหัวลงมองบาดแผลบนต้นขาของเธอ ก่อนเตะมันอย่างรวดเร็วไปทีหนึ่ง "ขาของเธอไม่เป็นไรแล้วเหรอ?"
หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ทว่าใบหน้าของเธอไม่แสดงออกให้เห็นแม้แต่น้อย เพียงแต่ขณะที่เธอกำลังจะตอบกลับ เธอได้ยินกู่เฟยพึมพำว่า "นั่นไม่ใช่ผ้าพันแผลที่ฉันพันไว้"
"นายตาแหลมดีนี่!" เธอกล่าวอย่างประหลาดใจ
"แน่นอน ไม่งั้นฉันจะหาเธอเจอได้ยังไง?" กู่เฟยหัวเราะ
หญิงสาวมองกู่เฟยโดยปราศจากคำพูด ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
กู่เฟยกล่าวต่อไปว่า "อันที่จริงเธอคงเดาออกว่าฉันคงรู้ว่าเธอตั้งใจจะมาขายมันที่นี่ เพียงแต่เธอไม่คิดว่าฉันจะมาถึงเร็วขนาดนี้ใช่ไหม?"
"แล้วพวกนั้นล่ะ?" หญิงสาวถาม เห็นได้ชัดว่าเธอหมายถึงคนห้าคนที่โรงแพทย์
"พวกเขาไปแล้ว!" กู่เฟยกล่าว
"ทำไมพวกเขาถึงปล่อยนายไป?" เธอถามอย่างอดไม่ได้
"ก็ไม่ยาก ฉันแค่ให้มีดสั้นกับพวกเขาไป" กู่เฟยกล่าว
"พวกเขาเชื่อสิ่งที่นายพูดด้วย?" เธอรู้สึกว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้
"ไม่! แต่ในเมื่อพวกเขาเอาชนะฉันไม่ได้ พวกเขาจะอยู่ทำไม?" กู่เฟยตอบกลับ
"พวกเขาแพ้?" หญิงสาวตกตะลึง เธอเองก็เรียนสกิลประเมินมาแล้วเช่นเดียวกัน เธอรู้ว่ากู่เฟยเป็นจอมเวทย์เลเวล16 เลเวลของเขาอาจสูงกว่าผู้เล่นทั่วไป แต่เจ้าของเสียงคำรามแห่งโทสะก็เลเวล16เช่นเดียวกัน แถมพวกเขามีตั้งห้าคนในขณะที่เขาตัวคนเดียว
กู่เฟยหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ
"คือนายจะบอกว่านายคืนมีดสั้นนั่นให้กับพวกเขาในสถานการณ์ที่พวกเขาไม่สามารถทำอะไรนายได้เลย?" หากสีหน้าของเธอนิ่งเหมือนเก่าคงเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจทีเดียว ทว่าใบหน้าของเธอตอนนี้แสดงออกถึงความไม่อยากเชื่อ ถึงมีดสั้นเล่มนั้นจะเทียบกับความทรงจำแห่งน้ำแข็งไม่ได้ แต่อย่างน้อยๆมันก็มีค่าราวๆสามหมื่นดอลล่าร์ในสายตาของเธอ หากกู่เฟยสามารถเอามันไปได้จริงๆ แล้วเขาจะไม่สนใจมันจริงงั้นเหรอ?
"นายเป็นใครกันแน่?" เธอถามอย่างไม่เข้าใจ
"ฉันบอกเธอหลายรอบแล้ว คืนมีดสั้นนั่นให้กับฉัน" กู่เฟยกล่าว
ใบหน้าของหญิงสาวยังคงแสดงความเคลือบแคลง
"ฉันรู้ว่าเธอจะไม่เชื่อคำพูดของฉัน เพราะงั้นฉันเลยพาเขามาด้วย...." กู่เฟยเพยิดหน้าไปทางด้านข้างขณะที่คนๆหนึ่งเดินออกมาจากข้างหลังของเขา คนๆนั้นดูน่าเวทนาแต่สายตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าใส่เธอ มันคือนักดาบปีศาจ
"ทีนี้เธอเชื่อฉันรึยัง?" กู่เฟยหัวเราะ "เธอไม่จำเป็นต้องเอามีดสั้นนั่นให้ฉันแล้ว ให้กับเขาเองเลยก็ได้ ส่วนสำหรับว่าเขาเป็นใคร พวกเธอทั้งสองคงไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวกันหรอกมั้ง?"
เธอมองนักดาบปีศาจด้วยความประหลาดใจก่อนจะพยักหน้าในที่สุด "อืม"
เธอกลับไปที่โถงแสดงสินค้าและยกเลิกการทำธุรกรรม เธอเอาความทรงจำแห่งน้ำแข็งกลับมาและส่งมันให้โดยไม่อิดออด อย่างไรก็ตามเธอส่งมันให้กับกู่เฟย ไม่ใช่นักดาบปีศาจ
กู่เฟยรับมันอย่างไม่ใส่ใจแและส่งมันต่อให้กับนักดาบปีศาจโดยไม่แม้แต่จะเหลือบตามอง นักดาบปีศาจไม่เผยให้เห็นถึงความกังวลหรือความไม่วางวางใจแม้แต่น้อยในตอนที่กู่เฟยรับความทรงจำแห่งน้ำแข็งมาจากเธอ ตั้งแต่ต้นจนจบเขาเพียงแค่จ้องมองเธออย่างเดือดดาลเท่านั้น
หญิงสาวสามารถจินตนาการได้เลยว่าเขาโกรธแค่ไหน แต่ที่นี่คือตลาดแลกเปลี่ยน ซึ่งมันเป็นพื้นที่ปลอดภัย [**พื้นที่ปลอดภัย = พื้นที่ยกเว้นการPVPทุกกรณี]
ในตอนนั้นเองกู่เฟยก็เรียก"Fireball"จากโถงแสดงสินค้า จากนั้นFireballผู้ซึ่งวุ่นอยู่กับการดูอุปกรณ์สวมใส่ของจอมเวทย์ที่จัดวางอยู่ก็รีบเดินมาทางเขาอย่างเร่งรีบบ
"ไม่ใช่ว่านายมีบางอย่างอยากจะพูดกับเธอเหรอ?" กู่เฟยถามFireball
Fireballพยักหน้าของเขาและมองเธอ "คุณผู้หญิง คุณชื่ออะไรเหรอ?"
"ซี่เสี่ยวเทียน" เธอตอบด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก "นายล่ะ?"
"เรียกฉันว่าFireballก็ได้" เขากล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
ซี่เสี่ยวเทียนไม่มีปฏิกิริยาาใดๆต่อคำตอบของเขา ทว่าเธอไม่ละสายตาจากใบหน้าของกู่เฟยเลยแม้แต่น้อย
"Thousand Miles Drunk" กู่เฟยถอนหายใจ เขาไม่ชอบชื่อนี้เท่าไหร่ แต่เขาก็ทำได้เพียงยอมรับมัน
"ชื่อจริง!" ซี่เสี่ยวเทียนกล่าว
กู่เฟยประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบ "กู่เฟย"
ซี่เสี่ยวเทียนพยักหน้าของเธอและถอยหลัง เธอเอนตัวพิงกับกำแพงขณะที่เธอใช้มันเอนตัวลงนั่ง
เธอจ้องมองกู่เฟยพลางแกว่งขาที่บาดเจ็บของเธอ "คุณหัวรุนแรงเฟย!"
กู่เฟยผงะไปพักหนึ่งแต่เขาก็ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว "คุณโจรเทียน!"
นักดาบปีศาจกระแอมไอเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้กับบรรยากาศแปลกๆนี้
"เอ่อ เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนนึง คงไม่จำเป็นต้องทำให้เรื่องยุ่งยากใช่ไหม?" กู่เฟยพูดกับนักดาบปีศาจ
"แน่นอน!" นักดาบปีศาจเห็นด้วยโดยไม่ต้องคิด
กู่เฟยหัวเราะ "ในเมื่อนายได้ความทรงจำแห่งน้ำแข็งคืนแล้ว งั้นบางทีตอนนี้นายอาจจะอยากไปเก็บเลเวลต่อ?"
นักดาบปีศาจเผยรอยยิ้มเล็กๆเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่เข้ามาในโถงแสดงสินค้า แม้มันจะแย่อยู่ดีก็ตาม "งั้นฉันไปก่อน ทักหาฉันได้ถ้ามีเรื่องอะไร!" เขาพูดเสร็จดังนั้นก็เดินจากไปทันทีโดยไม่หันหลังกลับ
"เชี่ย! โคตรเท่ห์! ที่เขาทำเมื่อตะกี้เท่ห์เหมือนชื่อเสียงในอดีตของเขาเลย" Fireballกล่าว ทว่าจากนั้นเขาก็กล่าวเสริมอย่างรวดเร็ว "ยกเว้นหน้าตาของเขา"
กู่เฟยถอนหายใจ "ฉันไม่เถียง"
"แล้วพวกเราจะทำอะไรดี?" Fireballถามขณะที่เขามองกู่เฟยและซี่เสี่ยวเทียน
"ฉันจะไปเก็บเวล" กู่เฟยตอบ "นายล่ะ?"
Fireballไม่ตอบและมองซี่เสี่ยวเทียนขึ้นลง แต่เมื่อเห็นว่าเธอไม่แม้แต่จะมองมาทางเขาด้วยซ้ำ Fireballก็พูดออกมาอย่างหดหู่ "ฉันจะไปเก็บเลเวลเหมือนกัน"
"งั้นไปเถอะ!" กู่เฟยหันหลังกลับและเตรียมจากไป
"เฮ้!" ซี่เสี่ยวเทียนพลันตะโกนออกมา
Fireballหันหลังกลับอย่างรวดเร็วราวกับว่าเขากำลังเล่นอาชีพที่มีความเร็วมากที่สุดในเกมอยู่
ซี่เสี่ยวเทียนยังคงเอาแต่มองกู่เฟยและไม่แม้แต่จะชายตามองFireballเช่นเคย "ขาของฉันล่ะ!" เธอชี้ไปที่ต้นขาของเธอ
กู่เฟยมองไปและเมื่อสังเกตเห็นว่าผ้าพันแผลของเธอเต็มไปด้วยเลือดอีกครั้งแล้ว เขาถอนหายใจพลางกล่าว "ฉันแบกเธอไปไม่ได้ ตัวเธอหนักมากจริงๆ" เขาลูบไหล่ขวาของเขาที่เคยแบกซี่เสี่ยวเทียนมาแล้วครั้งหนึ่งและกล่าวออกไป
ซี่เสี่ยวเทียนมองเขาโกรธๆ
เมื่อเห็นอย่างนั้นกู่เฟยก็ถอนหายใจอีกครั้งแต่ก็ยื่นมือออกไป "ผ้าพันแผล"
เธอเอาม้วนผ้าพันแผลออกมาอีกอันขณะที่กู่เฟยฉีกผ้าพันแผลอันเก่าออกเพื่อทำใหม่อีกครั้ง "ทำไมเธอถึงไม่ใช้วิธีพันแผลแบบที่ฉันทำให้? ไม่ละเอียดเอาซะเลย"
ทันทีที่กู่เฟยจัดการแผลให้เธอเสร็จเขาก็ลุกขึ้น "เสร็จแล้ว ฉันแน่ใจว่าเลือดมันจะไม่ไหลอีกแล้วเว้นแต่ว่าเธอจะทำตัวเอง ซึ่งในกรณีนั้นฉันจะไม่รับผิดชอบ"
"ไปละ!" กู่เฟยโบกมือให้ซี่เสี่ยวเทียนขณะที่เขากับFireballเดินออกไป เพียงแต่ขณะที่เขากำลังจะเดินออกจากประตูทางออก กู่เฟยก็ได้รับข้อความจากระบบ [ซี่เสี่ยวเทียนส่งคำขอเป็นเพื่อนให้กับคุณ]
ผู้หญิงคนนั้น.... เธอบอกว่าชื่อของเธอคือซี่เสี่ยวเทียนและถามชื่อจริงของฉัน หรือว่าชื่อนี้จะเป็นชื่อจริงของเธอ? ไม่ว่าใครต่างก็ใช้ชื่อปลอมในเกม แต่โจรคนนี้กลับกล้าใช้ชื่อจริง เธอยังปกติดีอยู่ไหม? กู่เฟยพึมพำในใจ
เขาไม่ได้ปิดรายชื่อเพื่อนทันทีหลังจากออกจากโถงแสดงสินค้า
"ขอบคุณมาก! ถ้าไม่มีนายฉันคงไม่รู้ว่าเกมนี้มีสถานที่อย่างโถงแสดงสินค้าด้วย" กู่เฟยส่งข้อความไปหาเพื่อนของเขา Fleeting Smile
"เหอะๆ แล้วนายเจอเธอไหม?" Fleeting Smile ตอบกลับ
"อืม คุยกันเรียบร้อยแล้ว" กู่เฟยกล่าว
"แล้วนายจะแจ้งรายงานเธอไหม?" Fleeting Smileถาม
"เรื่องนี้... คงไม่ต้องมั้ง" กู่เฟยกล่าว
"ปกป้องโจร? หืม... หรือเธอเป็นเด็ก?" Fleeting Smile ถาม
"เธอเป็นคนที่สวยมาก" กู่เฟยยอมรับอย่างไม่อ้อมค้อม
Fleeting Smile ตอบกลับ "ฉันขอแนะนำอย่างหนึ่ง จากประสบการณ์ของฉัน มารยาของผู้เล่นหญิงนั้นน่ากลัวแต่ความจงเกลียดจงชังของพวกเธอนั้นน่ากลัวยิ่งกว่า นายควรระวังตัวให้มาก!"
"เกมนี้ไม่ใช่เกมเล็กๆ ฉันว่าเราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว" กู่เฟยกล่าว
"แน่เหรอ?"
"อืม.. มั้ง!" กู่เฟยพูดอย่างตรงไปตรงมา เพราะในเมื่อเธอส่งคำขอเป็นเพื่อนกับเขา งั้นเธออาจมาหาเขาในอนาคตก็ได้
"งั้นก็ช่างมันเถอะ ฉันจะไปเก็บเลเวลต่อละ"
"ปล่อยข้อมูลเกี่ยวกับบอส เควสลับ อุปกรณ์สวมใส่หายาก หรืออะไรเทือกนั้นหน่อยไหม?" กู่เฟยถาม
"อย่ามาล้อเล่น! ฉันเป็นพนักงานผู้ติดเกมที่ดี" Fleeting Smile กล่าว
กู่เฟยแค่พูดเล่นเท่านั้น เขาส่งอีโมติคอนยิ้มกลับไปและปิดหน้าต่างสนทนาลง
"Fireball! เอ้ย เชี่ย!" ทันทีที่กู่เฟยพูด เขาก็นึกขึ้นได้ว่าชื่อของFireballเป็นสิ่งต้องห้ามในที่สาธารณะ
ขณะที่บอลไฟลุกพรึ่บขึ้นตรงหน้าของกู่เฟย Fireballข้างๆเขาก็โวยวาย "นายว่าใคร?!"
"ฉันผิดเอง" กู่เฟยยอมรับผิด "แต่ชื่อของนายมันห่วยจริงๆ มาคิดชื่อเล่นให้นายกันหน่อยไหม"
Fireballสาปแช่งคนที่ตั้งชื่อในเกมของเขาร้อยแปดครั้งก่อนจะตอบกู่เฟย "งั้นเรียกฉันว่า Little Flame ละกัน"
"Little Flame... ตามนั้น!" กู่เฟยกล่าว
ในขณะที่ทั้งสองมุ่งหน้าไปนอกเมือง จู่ๆFireballก็นึกบางอย่างขึ้นได้ "เพื่อนขี้เมา..." (เขาเรียกกู่เฟยว่า Drunk bro ตัดมาจากชื่อเต็ม Thousand Miles Drunk)
"หืม?"
"ที่โรงเตี๊ยมนายบอกว่านายจะเลี้ยงไม่ใช่รึไง? แต่เพราะนายวิ่งออกไป สุดท้ายฉันเลยต้องเป็นคนจ่ายมันเอง!" Fireball กล่าว
"เป็นงั้นเหรอ? งั้นไว้คราวหน้าฉันจะเลี้ยงนายกลับละกัน" กู่เฟยตอบหนีปัญหา
"ทำไมฉันถึงรู้สึกว่านายกำลังพยายามโกงฉันแหะ?" ประสาทการรับรู้ถึงอันตรายของFireballเริ่มกระตุก
"ฉันจะทำไปทำไม นายเห็นฉันเป็นพวกไร้อย่างอายรึไง?" กู่เฟยกล่าว
"ตอนแรกก็ไม่ แต่ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจละ" Fireballพูดอย่างไม่ไว้ใจ
"ฉันไม่ใช่คนที่จะเอาเปรียบคนแปลกหน้า" กู่เฟยหัวเราะ "แต่กับเพื่อนก็อีกเรื่องนึง!"
