ตอนที่ 70 ไม่ปฏิเสธแม้แต่คนเดียว

"เขาได้รับชัยชนะทั้งสามครั้ง และทั้งหมดก็เป็นชัยชนะที่ฉิวเฉียด?"

"โชคดีอะไรเช่นนี้?"

"นักดาบคนนี้..หรือว่าเขากำลังปิดบังความแข็งแกร่งของเขาเอาไว้?"

"เป็นไปไม่ได้ เขาเป็นแค่ศิษย์ใหม่"

เหล่าศิษย์ของวังมังกรต่างก็รู้ว่าเจียงวู่เฉิงเป็นเพียงแค่ศิษย์ใหม่ที่ผ่านเพียงแค่ชั้นที่สี่ของประตูมังกร ดังนั้นความแข็งแกร่งของเขาจึงอ่อนแออย่างมาก อย่างไรก็ตามพวกเขาสงสัยอย่างมากสำหรับการที่เจียงวู่เฉิงสามารถเอาชนะการต่อสู้ได้ถึงสามครั้ง

ชายร่างผอมคนหนึ่งเดินออกมาท่ามกลางฝูงชน เขากวัดแกว่งดาบเล่มใหญ่ของเขา

"หลินเฟิง!"

"หลิงเฟิงปรากฏตัวแล้ว"

ศิษย์ของวังมังกรล้วนมองไปที่ศิษย์ที่ดูกล้าหาญคนนี้

"หลินเฟิงเจ้าได้ผ่านชั้นที่ห้าแล้ว เจ้าไม่ละอายใจหรือยังไงที่มาท้าทายศิษย์ใหม่?"สีหน้าของหวางหยวนพลันเปลี่ยนเป็นทะมึน

แม้ว่าเจียงวู่เฉิงจะสามารถเอาชนะการประลองทั้งสามครั้งได้ แต่คนทั้งสามก็อยู่ในระดับชั้นที่สี่ของประตูมังกร แต่หลินเฟิงคนนี้กลับผ่านชั้นที่ห้าไปแล้ว

"นักดาบ เจ้าน่าจะมีความสามารถพอที่ผ่านไปชั้นที่ห้าแล้ว ทำไมข้าถึงจะท้าเขาไม่ได้"หลินเฟิงตอบอย่างเฉยเมย และดวงตาของเขาก็มองมาที่เจียงวู่เฉิง

"แน่นอน เจ้าสามารถทำมันได้"เจียงวู่เฉิงยิ้มเล็กน้อย"สำหรับการต่อสู้ เดิมพันยังคงเป็นหนึ่งพันแต้ม"

"ตกลง"หลินเฟิงพยักหน้า"ระวังตัวด้วย"

หวืด!

หลินเฟิงปรากฏตัวทันทีต่อหน้าเจียงวู่เฉิงซึ่งยืนอยู่ห่างถึงสิบเมตร เขาเหวี่ยงดาบใหญ่ของเขาไปที่เจียงวู่เฉิงอย่างดุเดือด มีแก่นแท้แห่งน้ำปะทุขึ้นมาจากดาบของเขา ทันใดนั้นเจียงวู่เฉิงรู้สึกเหมือนอยู่กลางทะเลที่ไร้ขอบเขตพร้อมกับมีคลื่นกระแทกอยู่ตลอด เขาเป็นเรือลำเดียวที่อยู่ในทะเลและพร้อมที่จะล่มอยู่ตลอดเวลา

"แก่นแท้แห่งน้ำ?"เจียงวู่เฉิงขมวดคิ้ว เขาพูดด้วยเสียงที่เบาว่า"ข้าจะทำลายมันซะ"

แสงดาบที่แข็งแกร่งทะลุออกมาอย่างน่าตกใจ ทำให้ทุกอย่างพังทลายลงอย่างรวดเร็ว

วูม ดาบหนาทำให้เกิดขึ้นทับซ้อนกัน

แสงดาบของเจียงวู่เฉิงได้ทะลุคลื่นหลายคลื่น พลังของดาบนั้นค่อยๆลดลงอย่างรวดเร็ว แต่ดาบใหญ่ก็ยังคงบุกทะลวงต่อไป

"ถอย!"

เจียงวู่เฉิงถอยหลังกลับอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันเขาก็พยายามที่จะใช้แก่นแท้แห่งปฐพี

สำหรับแก่นแท้แห่งปฐพี ข้อดีของมันคือหนาและแข็งแกร่ง มันเหมาะสำหรับป้องกัน

วูมวูมวูมวูม

ดาบของหลินเฟิงปะทุพลังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง เงานั้นเคลื่อนที่เข้าหาเจียงวู่เฉิงอย่างไม่มีหยุด เจียงวู่เฉิงรู้สึกว่าเขาตกลงไปในน้ำวนขนาดใหญ่ ไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างไรก็ไม่สามารถที่จะออกมาได้ เขาทำได้เพียงแค่พึ่งพาแก่นแท้แห่งดาบของเขา

"แก่นแท้แห่งน้ำนี่คือแก่นแท้แห่งสายน้ำ?"เจียงวู่เฉิงนึกพลางสยองในใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่เข้าใจในแก่นแท้ขนาดนี้ เขามีความประทับใจต่อแก่นแท้แห่งสายน้ำเป็นอย่างมาก

น้ำเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แม้ว่ามันจะอ่อนแอ แต่ก็มีพลังที่พอจะทำลายก้อนหิน

"ท้ายที่สุดมันก็เป็นเพราะข้าไม่มีวิชาดาบที่เหมาะกับแก่นแท้แห่งปฐพี ไม่เช่นนั้นข้าคงจะต่อสู้กับหลินเฟิงได้"เจียงวู่เฉิงถอนหายใจ หัวใจของเขาโหยหาคลื่นดาบไร้ลักษณ์

"นักดาบถูกกดดันในที่สุด"

"เขาจะต้องแพ้!"

"มันเป็นเรื่องปกติ เพราะสุดท้ายแล้วหลินเฟิงก็เป็นคนที่ผ่านชั้นที่5"

ศิษย์ของวังมังกรรอบๆต่างเห็นฉากการต่อสู้และทุกคนก็ถอนหายใจ

แต่ในขณะนั้น

เงาของดาบก็แทงทะลุเป็นเส้นตรงด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ มันเป็นกระบวนท่าที่สามของเพลงดาบไร้ลักษณ์ ดาบสัมประยุทธ์

ตามปกติแล้ว ดาบสัมประยุทธ์นั้นไม่น่าจะสามารถคุกคามหลินเฟิงได้ แต่ขณะนี้มันกลับปรากฏต่อหน้าของเขา ตูม!

มันเป็นดาบที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก มันมีพลังที่คาดไม่ถึง มันเกือบที่จะทำให้หลินเฟิงแพ้ในทันที เงาดาบทำให้ปรากฏรอยบนไหล่ของเขา

"อะไร?"

ตกตะลึง เสื้อผ้าตรงไหล่ของเขาก็ถูกตัดออกไป

เจียงวู่เฉิงยังคงชนะการประลองครั้งนี้!

"เกิดอะไรขึ้น?"

"แพ้?เขาแพ้ได้ยังไง?"

"นี่มัน..."

ทุกคนรอบตัวต่างสับสน หลินเฟิงนั้นเหนือกว่าเจียงวู่เฉิงเป็นอย่างมาก เขาน่าจะชนะเจียงวู่เฉิงได้อย่างง่ายดาย เขาควรที่จะชนะการเดิมพัน แต่แล้วเขาก็แพ้ในทันที

มีเพียงหลินเฟิงเท่านั้นที่รู้เหตุผลที่เขาแพ้

"แข็งแกร่ง แข็งแกร่งอย่างมาก พลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อช้าออกด้วยกระบวนท่านั้น"หลินเฟิงคิด

แต่เขาอยากรู้ว่าเจียงวู่เฉิงที่อยู่ในขั้นอาณาทะเลลมปราณเช่นเดียวกับเขา ทำไมถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนั้น?

เขาไม่ได้รู้ว่าเมื่อเทียบกับนักรบทั่วไป จุดแข็งของเจียงวู่เฉิงไม่ได้อยู่ที่แก่นแท้แห่งดาบแต่อยู่ที่การบ่มเพาะ!

เขาบ่มเพาะเคล็ดบัญญัติสวรรค์ เขาเป็นผู้ฝึกตนที่ท้าทายธรรมชาติ!

พลังของหลินเฟิงนั้นอยู่ในจุดสูงสุดของอาณาทะเลลมปราณ แต่เจียงวู่เฉิงนั้นอยู่ในขั้นอาณาทะเลยอดลมปราณ เขาสามารถเทียบได้กับอาณาแก่นทองคำ!

ขอบเขตอาณาแก่นทองคำและอาณาทะเลลมปราณนั้นอยู่ห่างไกลกันอย่างมาก

ในวังมังกรแม้ว่าจะมีศิษย์จำนวนมากมาย แต่ส่วนใหญ่ก็อยู่เพียงอาณาทะเลลมปราณ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะก้าวหน้าไปถึงอาณาแก่นทองคำได้ คนที่ต่อสู้กับเจียงวู่เฉิงทุกคนล้วนอยู่ในขั้นอาณาทะเลลมปราณและเขาก็ตั้งใจที่จะควบคุมพลังของตัวเองเพื่อต่อสู้กับพวกเขาเหล่านั้น

อย่างไรก็ตามขณะที่สู้กับหลินเฟิงเจียงวู่เฉิงก็ใช้พลังเพียงสามส่วนเท่านั้น

แม้ว่าจะเพียงสามส่วน แต่มันก็แข็งแกร่งกว่าจุดสูงสุดอาณาทะเลลมปราณ ดังนั้นเขาจึงทำให้หลินเฟิงพ่ายแพ้ภายในหนึ่งกระบวนท่า

หลินเฟิงพ่ายแพ้และเจียงวู่เฉิงได้รับมาหนึ่งพันแต้ม

"ใครอยากจะสู้กับข้าอีก?"เจียงวู่เฉิงมองไปรอบๆ แต่เหล่าศิษย์ของวังมังกรเริ่มที่จะลังเล

ก่อนหน้าที่ทุกคนปฏิบัติต่อเจียงวู่เฉิงราวกับว่าเขาเป็นลูกพลับที่อ่อนนุ่มและต้องการแต้มจากเขา แต่หลังจากการประลองทั้งสี่ครั้งโดยเฉพาะตอนที่สู้กับหลินเฟิง พวกเขาก็ยังไม่รู้ว่าทำไมหลินเฟิงถึงได้พ่ายแพ้ในตอนท้าย

พวกเขายังตระหนักได้ว่าเจียงวู่เฉิงนั้นปิดบังความแข็งแกร่งเอาไว้ก่อนหน้านี้ ดังนั้นจึงไม่มีใครยอมสู้กับเขา

เมื่อมองดูฉากนี้ เจียงวู่เฉิงก็หัวเราะขึ้นมาในทันที"ในบรรศิษย์ของวังมังกรนั้นเต็มไปด้วยอัจฉริยะมากมาย ทำไมจึงยากที่จะหาคนมาต่อสู้กับข้า?หรือว่าพวกเจ้ากลัวที่จะสู้กับศิษย์ใหม่เช่นข้า?"

"ในหมู่พวกเจ้าทุกคน ดราบใดที่พวกเจ้ายังอยู่ในชั้นที่ห้า เจ้าสามารถท้าข้าได้ ข้าจะไม่ปฏิเสธมัน และสำหรับการเดิมพันข้าจะเดิมพันหนึ่งพันแต้มทุกรอบ"

"ไม่ปฏิเสธใครเลย?"ศิษย์แห่งวังมังกรรอบๆหันหน้าไปรอบๆ

"นักดาบคนนี้ช่างบ้ายิ่งนัก!"

"เขากล้าที่จะพูดว่าจะต่อสู้กับทุกคน เขาดูถูกคนที่ผ่านชั้นที่ห้ามากไป"

"ข้าจะสู้กับเจ้า!"

ศิษย์ของวังมังกรส่วนใหญ่ล้วนถูกทำให้โกรธโดยเจียงวู่เฉิง ศิษย์คนนึงมาต่อสู้กับเขาในทันที

...

ปล.อันนี้คือตอนของคืนวันศุกร์นะครับ พอดีผมจะไปต่างจัดหวังเลยลงไว้ให้ก่อน เจอกันวันเสาร์ฮะ