The Dark King – Chapter 116 โต้กลับ [อ่านฟรี 05-06-2019]
The Dark King – Chapter 116 โต้กลับ
“เจ้าเด็กใหม่นั่นจะโจมตีเราได้ยังไง? เขาตั้งใจปล่อยกลิ่นพวกนั้นมางั้นหรอ?”
สีหน้าของเกลเต็มไปด้วยความมืดมน เขาหลีกหลีกที่จะตอบคำถามจากหญิงสาวผิวแทน
“การแยกตัวเพื่อไล่ตามมันอันตรายเกินไป” หญิงสาวผิวแทนเห็นท่าทีลังเลของเกล “อีกฝ่ายสามารถสร้างบาดแผลให้กับกัปตันได้เลย ดังนั้นแม้ว่าจะไล่ตามทัน พวกเราก็อาจจะไม่สามารถรับมือกับเขาได้ บางทีมันอาจเป็นแผนของเขาที่จะให้พวกเราแยกตัวออกจากกัน”
เกลคิดอยู่ชั่วครูก่อนจะตอบกลับไป “บางทีอาจจะมีวิธีติดตามเขาอยู่ แม้เขาจะซ่อนตัวเองอยู่ในกลิ่นของพวกหนูก็ตาม ยังไงก็เถอะวิธีการเคลื่อนไหวของหนูนั่นแตกต่างออกไปจากมนุษย์ พวกหนูนั่นมันขี้เกียจวิ่งจะตายไป คนที่กำลังเคลื่อนที่ออกไปจากสถานที่แห่งนี้จะต้องเป็นเขาแน่ๆ”
เขาสูดหายใจเข้าเพื่อให้สามารถรับรู้กลิ่นที่อยู่รอบๆ ทุกสิ่งที่อย่างอยู่ในการรับรู้ของเขา กลิ่นของฝน ต้นมอส กลิ่นเน่าของซอมบี้ ทุกสิ่งทุกอย่างถูกสร้างขึ้นเป็นแผนที่โดยประสาทสัมผัสของเขา
ใช้เวลาไม่ถึง 5 วินาทีเกลลืมตาขึ้น “ตามฉันมา! เขารีบพุ่งออกไปในทิศทางหนึ่ง”
หญิงสาวผิวแทนประหลาดใจ “นายเจอเขาแล้ว?”
“ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน”
ทั้งคู่วิ่งมาถึงลานกว้างแห่งหนึ่ง มีน้ำขังอยู่ที่แห่งนี้ มีกระดูกของพวกสัตว์ร้าย ซากศพของพวกซอมบี้ มอส และกิ่งไม้วางอยู่เรี่ยราด
เกลยกมือชี้ไปยังทิศทางของกองหินที่ถล่ม แต่ถ้าสังเกตุให้ดีก็จะเห็นว่าที่ที่เขาชี้ไปจะมีมอสน้อยกว่าบริเวณอื่นและก้อนหินแตกเป็นรู
“เขาหลบอยู่ตรงนั้น!” ดวงตาของหญิงสาวผิวแทนเบิกกว้าง มันเป็นสิ่งของที่ถูกจงใจวางเอาไว้ ราวกับว่าเขาได้เตรียมทางหนีไว้สำหรับเหตุการณ์นี้แล้ว! อย่างไรก็ตามเธอก็ยังไม่กล้ากระโดดเข้าไป ถ้าอีกฝ่ายแอบซ่อนอยู่ตรงนั้นจริงๆ น่าจะมีกับดักถูกวางเอาไว้บ้าง
เธอค่อยๆเข้าใกล้และสำรวจบริเวณรอบๆก้อนหินพวกนั้นเพื่อป้องกันการโจมตีที่ไม่คาดคิด
เกลเดินตามหลังเธอไป เขาทำอะไรไม่ได้มากเพราะมือที่ถูกมัดเอาไว้ เขาต้องหวังพึ่งหญิงสาวผิวแทนในการหากับดัก
“มันต้องเป็นอุโมงค์อย่างแน่นอน! มีกลิ่นลอยออกมาจากข้างในนั้น!” เกลพูดด้วยน้ำเสียงเบา เขาทำหน้าบึ้งตึงและเครียด
หญิงสาวผิวแทนดูเคร่งเครียดขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทีของเกล เธอค่อยๆมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง ตั้งแต่ได้เห็นบาดแผลบนใบหน้าของลินดา พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าอีกฝ่ายเป็นนักธนู ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆเธอรู้สึกมั่นใจในทักษะการต่อสู้ระยะประชิด หน่วยสอดแนมย่อมเก่งกว่านักธนู และเป็นรองแค่นักรบและอัศวินในการต่อสู้ระยะประชิด แน่นอนว่าเธอกำลังคิดจะต่อสู้ซึ่งๆหน้า
ดังนั้น ตราบที่เธอสามารถระวังไม่ให้ศัตรูโจมตีมาจากกองหินนั่นได้ก็ไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วง
ทั่งคู่ต่างเดินไปยังกองหินทีละคน
ก้อนเมฆสีดำลอยอยู่เหนือศรีษะของพวกเขา ดูเหมือนว่าฝนกำลังจะตกลงมา
“ข้างในนั่นลึกประมาณ 40 เมตร” เกลกระซิบด้วยเสียงเบา
“ไม่มีกับดักข้างในนั้น” หญิงสาวผิวแทนรู้สึกประหม่าและกังวล เป็นเพราะยิ่งไม่สามารถมองหากับดักเจอมันยิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่ขึ้นเท่านั้น
เมื่อพวกเขาเข้าใกล้กองหินในระยะ 10 เมตร
เสียงน้ำกระเซ็นพุ่งเข้ามา อย่างไรก็ตามมันไม่ได้มาจากข้างหน้าแต่กลับพุ่งมาจากข้างหลัง
กล้ามเนื้อร่างกายของทั้งสองรู้สึกตึง พวกเขาหันหลังกลับในเวลาเดียวกัน
ฟึบ!
ลูกธนูสีเงินพุ่งออกมาและปะทะเข้ากับลำคอของเกล!
มันเจาะทะลุเข้าไปทันที
สายตาของเกลเบิกกว้างพร้อมกับเอามือกุมไว้ที่ลำคอ เข้าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและล้มตัวลงไป
รูม่านตาของหญิงสาวผิวแทนหรี่ลง เธอเห็นว่าลานกว้างเต็มไปด้วยน้ำสกปรก มันเต็มไปด้วยของเน่าเหม็นรวมถึงร่างของพวกซอมบี้และซากของหนู ร่างที่พุ่งขึ้นมาจากน้ำก็คือฟู่เทียนนั่นเอง
ซ่อนตัวอยู่ในน้ำ?
หัวใจของหญิงสาวผิวแทนเต้นรัวพร้อมกับร่างกายที่สั่นเทา เธอเห็นฟู่เทียนกระโดดขึ้นไปที่ขอบของสระ เขาไม่ได้ต้องการที่จะหลบหนีแต่กลับหยิบคันธนูและพุ่งเข้าใส่ตัวเธอ
เธอรู้ดีว่าอีกฝ่ายเป็นนักธนู เนื่องจากระยะห่างระหว่างพวกเขา มีวิธีเป็นร้อยวิธีสำหรับเธอในการลงมือฆ่าเขาซะ!
โอกาสเดียวของเธอคือการต่อสู้ระยะประชิดเท่านั้น
เธอเชื่อว่าอีกฝ่ายยังไม่ใช่นักล่าระดับกลาง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่เลือกใช้แผนซุ่มโจมตีและเลือกใช้วิธีในการสู้ซึ่งๆหน้าแทน ด้วยวิธีนั้นนักล่าระดับกลางจะสามารถฆ่าเกลและเธอได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นอีกฝ่ายน่าจะเป็นเพียงนักล่าระดับเริ่มต้นเหมือนกับเธอเท่านั้น เธอมั่นใจว่าจะเป็นฝ่ายกุมชัยชนะเอาไว้
ฟึบ!
ลูกธนูอีกดอกพุ่งเข้าใส่ใบหน้าของเกลและชีวิตของเขาก็จบลง ณ เวลานั้น
ฟู่เทียนเห็นว่าหญิงสาวกำลังพยายามพุ่งเข้าใส่ตัวเขา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยพร้อมหันหลังกลับและเริ่มวิ่งหนี ในตอนที่กำลังวิ่งหนีเขายิงลูกธนูสวนกลับมาจำนวนหนึ่งเพื่อรักษาระยะห่างของทั้งสองเอาไว้
หัวใจของเขาเต้นรัว เขาโชคดีจริงๆที่สองเดือนก่อนได้ฝึกฝนอย่างหนักเพื่อพัฒนาทักษะในการยิง ความแม่นยำของเขาเพียงพอสำหรับการสังหารตั้งแต่ธนูดอกแรก
ฟึบ!
ฟู่เทียนวิ่งขึ้นไปบนอาคารสูง
หญิงสาวเห็นว่าฟู่เทียนทิ้งทุกอย่างไว้และกำลังวิ่งหนี เธอกำลังจะปล่อยร่างของเกลทิ้งไว้และไล่ตามไป แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยิงลูกธนูออกมา เธอรู้สึกกลัวและยกร่างของเกลขึ้นมากำบังในทันใด ลูกธนู 1 ดอกพุ่งทะลุหน้าอกของเกล เธอชะโงกหัวขึ้นดูก็พบว่าฟู่เทียนกำลังวิ่งขึ้นที่สูง แต่ในตอนนี้เธอลังเลว่าจะตามเขาไปดีไหม
การที่ลินดาได้รับบาดเจ็บในก่อนหน้าและเกลได้ตายจากไป ทำให้เธอไม่กล้าที่จะติดตามศัตรูต่อไป เธอไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะทำการซุ่มโจมตีอยู่อีกหรือไม่ การตรวจสอบกับดักเป็นสิ่งที่ต้องใช้ระยะเวลา เธอไม่สามารถเข้าประชิดได้เมื่อมีนักธนูอยู่บริเวณนั้น
ฉันจะทำยังไงดี?
เธอรู้สึกลังเลและสับสน ในที่สุดเธอตัดสินใจแบกร่างของเกลและเดินทางออกไปจากลานกว้างแห่งนี้ เมื่อออกจากบริเวณนั้นแล้วเธอตัดสินใจใช้สัญญาณควันเพื่อแจ้งให้คนอื่นๆทราบ
ฟู่เทียนรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าฝ่ายไม่ได้ตามเขามา อย่างไรก็ตามเขารู้สึกเสียใจอยู่เล็กน้อยเป็นเพราะเข้าได้เตรียมกับดักเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว อย่างไรก็ตามกับดักที่เข้าได้เตรียมเอาไว้ก็ไม่เพียงพอสำหรับการฆ่านักล่าคนนั้น เป็นเพราะเขาไม่ได้วางกับดักอย่างเป็นระบบเพียงแต่ใช้จินตนาการของตัวเองเท่านั้น
“โชคดีที่ฉันยังไม่เป็นอะไร” เขาเอนกายพิงกำแพงและเริ่มถอนหายใจ ฟู่เทียนเห็นสัญญาณควันสีแดงก็รู้ได้ทันทีว่าพวกเขาส่งสัญญาณแจ้งถึงกัน เขารู้แล้วว่าตัวเองได้สังหารหน่วยสอดแนมของอีกฝ่ายทิ้งไป พวกเขาไม่มีคนที่สามารถสะกดรอยตามได้อีกแล้ว ตอนนี้พวกเขาก็เป็นเหมือนกับคนตาบอด เขาเพียงแค่ใช้ประสามดมกลิ่นและซ่อนตัวเพื่อรอโจมตีต่อไปเท่านั้น
“เธอเห็นตัวตนของฉันแล้ว แม้ว่าจะเต็มไปด้วยความโกรธแต่นิสัยใจคอของเธอนั้นเป็นคนที่เห็นแก่ตัว พวกเขาไม่สามารถสะกดตามรอยฉันได้อีกแล้ว แต่น่าเสียดายที่สัญลักษณ์เวทมนตร์ของลินดานั้นเกี่ยวพันกับเลือด เธอสามารถควบคุมเลือดของตัวเองเอาไว้ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นเธอจะไม่ติดเชื้อจากเลือดบนลูกธนู ฟู่เทียนหลับตาลงและรีบคำนวณว่าจะทำอย่างไรต่อไป”
….
…
แจกให้อ่านฟรี !! ตอนที่ 121-150
ที่เพจ https://www.facebook.com/thedarkkingnovel/
อย่าลืมทักข้อความมาด้วยนะครับ