บทที่ 40 คุณยังคิดลามกได้กว่านี้อีกมั้ย
บทที่ 40 คุณยังคิดลามกได้กว่านี้อีกมั้ย
“ปล่อยฉันนะ” ฉางฉิงผลักเขาออกไป
แต่เขาเหมือนกับภูเขาชัดๆ นิ่งไม่ไหวติงเลยสักนิด
ไม่ถึงหนึ่งนาทีกว่าๆ ก็เป็นตามที่คาดเอาไว้ ฉางฉิงหายใจไม่เป็นเหมือนกับตอนที่อยู่ในห้องทำงานก่อนหน้านี้เปี๊ยบ จนเธอรู้สึกเวียนหัวตาลาย
ซ่งฉู่อี๋มีประสบการณ์มาก่อน เขาก็เลยปล่อยเธอเล็กน้อย ฉางฉิงพักหายใจ จากนั้นเขาก็จูบเธออีก แล้วอีกสักพักเธอก็หายใจไม่ออกอีกรอบ...
หลังจากเป็นแบบนี้อยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า ฉางฉิงก็รู้สึกสับสนงุนงงขึ้นมาจริงๆ แล้วเธอก็ปล่อยให้เขากดขี่ข่มเหงตามใจชอบ
“ซื่อบื้อจริงๆ เลย จูบตั้งหลายครั้งแล้วยังหายใจไม่เป็นอีก” ซ่งฉู่อี๋พูดเสียงแหบต่ำ แล้วจูบเธออย่างอาลัยอาวรณ์อีกครั้ง
ฉางฉิงมึนงง ไม่อาจแยกทิศเหนือใต้ออกตกได้ ร่างกายเธออ่อนยวบยาบ ส่วนพวงแก้มก็แดงระเรื่อ
ซ่งฉู่อี๋รู้สึกหัวใจสั่นไหว แล้วเขาก็ตระกองกอดเธอขึ้นมา จูบแก้มที่ร้อนฉ่าของเธอ
ลมหายใจของฉางฉิงค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ พอนึกถึงเรื่องเมื่อกี้ขึ้นมาได้ เธอก็หน้าแดงจัดและผลักเขาออกไป
“อย่าขยับ” ซ่งฉู่อี๋หอบหายใจเล็กน้อย แล้วกอดเธอแน่น
ฉางฉิงรู้สึกแปลกๆ ที่บริเวณช่วงเอว พอนึกขึ้นมาได้ ใบหน้าเธอก็ร้อนวาบ “ทำไมคุณ...คุณไม่ได้เรื่องเรื่องอย่างว่าไม่ใช่เหรอ”
ซ่งฉู่อี๋งงงัน สีหน้าถมึงทึงทันที “พูดอะไรน่ะ ใครบอกว่าผมไม่ได้เรื่อง”
ฉางฉิงเอามือปิดปาก ถ้าเขารู้ว่ากว่านอิงเป็นคนพูดล่ะก็ เขาไม่เอาเธอตายเหรอเนี่ย “ฉัน...คือว่าฉันได้ยินมาว่าหมอผู้ชายแผนกสูตินรีเวชหลายคนมีปัญหาเรื่องนี้”
“เยี่ยนฉางฉิง วันๆ ในสมองคุณมีแต่เรื่องไร้สาระอะไรเนี่ย” ซ่งฉู่อี๋คลึงใบหูเธอ “จะบอกให้นะ ผมปกติดี ปกติมากๆ คุณอยากลองดูมั้ยล่ะ”
“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง” ฉางฉิงส่ายหัวไปมาเหมือนกับของเล่นป๋องแป๋ง “คุณรีบลุกออกไปเถอะ”
ด้วยความที่ตกใจสุดขีด ใบหน้าเรียวเล็กของเธอจึงเดี๋ยวซีดเดี๋ยวแดงเรื่อ
“เดี๋ยวก่อน” ซ่งฉู่อี๋อยู่นิ่งๆ เกือบหนึ่งนาที แล้วถึงค่อยๆ ตะเกียกตะกายลุกออกไป จากนั้นก็นั่งลงที่ด้านหนึ่ง
ฉางฉิงใช้ศอกยันแล้วลุกขึ้นมานั่ง สายตาเธอเหลือบมองกางเกงเขา
ซ่งฉู่อี๋จับได้คาหนังคาเขา “คุณมองอะไรของคุณน่ะ”
ฉางฉิงมึนงง “ฉันไม่ได้มองอะไรสักหน่อย”
“ดูเหมือนคุณจะอยากรู้อยากเห็นมากเลยนะ ผมเอาให้คุณดูดีมั้ย” ซ่งฉู่อี๋เอียงตัวเข้าหาเธอ แต่ยังไม่ทันจะแตะต้องตัวเธอ ฉางฉิงก็กระเด้งตัวราวกับโดนไฟลนก้น แล้วอยู่ห่างจากเขาเล็กน้อย “คนเลว...”
ซ่งฉู่อี๋เลิกคิ้ว ปลดกระดุมคอเสื้อออก แล้วกระดูกไหปลาร้าที่สวยงามดุจปีกผีเสื้อของชายหนุ่มก็ปรากฏให้เห็นภายใต้โคมระย้า
“คุณถอดเสื้อทำไมน่ะ” ฉางฉิงหัวใจเต้นโครมคราม แล้วเอามือปิดตา
“ผมจะอาบน้ำ” ซ่งฉู่อี๋ทำหน้าถมึงทึง “คุณยังคิดลามกได้กว่านี้อีกมั้ย”
“ใครคิดลามก” ฉางฉิงหน้าแดงด้วยความโมโห “คุณไปถอดในห้องอาบน้ำไม่เป็นเหรอไง”
“ผมแค่ปลดกระดุมเม็ดบนไม่กี่เม็ดเอง แค่นี้ก็ไม่ได้เหรอ” ซ่งฉู่อี๋ทั้งขำทั้งสนุก
ฉางฉิงกัดริมฝีปาก แล้วกลับไปนั่งที่โต๊ะคอมพิวเตอร์โดยหันหลังให้ เธอตัดสินใจไม่สนใจเขาแล้วก็ไม่มองเขาแล้ว
พอซ่งฉู่อี๋เข้าไปในห้องอาบน้ำแล้ว ฉางฉิงถึงค่อยลงไปข้างล่างด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด
ในห้องนั่งเล่น เยี่ยนเหล่ยกำลังดูภาพยนตร์สงครามอย่างเพลิดเพลิน
เธอเดินตรงเข้าไปปิดโทรทัศน์ “พ่อคะ พ่อเอากุญแจห้องหนูให้เขาทำไม ช่วยเคารพความเป็นส่วนตัวของหนูหน่อยได้มั้ย”
“พอแต่งงานแล้ว ห้องของทั้งคู่ก็ไม่มีคำว่าความเป็นส่วนตัวแล้วล่ะ” เยี่ยนเหล่ยไม่พอใจ “รีบเปิดทีวีเร็ว พ่อกำลังดูถึงตอนสำคัญเลย”
“หนูเป็นลูกสาวแท้ๆ ของพ่อนะ” ฉางฉิงขุ่นเคือง “เขาพูดอะไรพ่อก็เชื่องั้นเหรอคะ”
“ก็เพราะลูกเป็นลูกในไส้นี่แหละ พ่อถึงได้รู้นิสัยของลูกดี” เยี่ยนเหล่ยอารมณ์เสีย “ฉู่อี๋เขาเป็นคนซื่อสัตย์จริงใจจะตาย ไม่เหมือนลูกหรอก ตั้งแต่เด็กจนโตชอบโกหกก่อเรื่องวุ่นวาย ลูกคิดว่าพ่อไม่รู้เหรอไง”
ฉางฉิงกระทืบเท้า “ตกลงเขาให้ผลประโยชน์อะไรกับพ่อ พ่อถึงได้เชื่อเขาขนาดนี้”
“ลูกกำลังโมโห พ่อไม่เถียงกับลูกแล้ว พ่อจะกลับไปดูที่ห้อง” เยี่ยนเหล่ยไม่มีวิธีอื่น ได้แต่เดินหนีไป
ฉางฉิงนั่งอารมณ์บูดบึ้งอยู่ที่โซฟา
ซ่งฉู่อี๋อาบน้ำเสร็จแล้วก็ลงมาข้างล่าง บริเวณเอวพันผ้าเช็ดตัวสีชมพูผืนหนึ่ง และมีหยดน้ำเกาะอยู่ที่แผงอก ดูเซ็กซี่ราวกับรอยละเลงพู่กันที่ศิลปินได้คิดอย่างลึกซึ้งแล้ว ช่างชวนให้จินตนาการไปไกลเหลือเกิน
เธอมองเขาทีหนึ่ง แล้วใบหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่เอาไหน จากนั้นทั้งเขินอายทั้งโมโห “คุณมาใช้ผ้าเช็ดตัวของฉันทำไม แถมยังพัน...คลุม...” ก้นเขา
ฉางฉิงพูดไม่ออก
...........................................
