บทที่ 38 คิดบัญชีกับเธอ
บทที่ 38 คิดบัญชีกับเธอ
ฉางฉิงไม่ได้ตั้งใจฟังคำพูดช่วงท้ายๆ ของคุณป้าเสิ่น เธอสังเกตเห็นแค่ว่าสีหน้าของซ่งฉู่อี๋เปลี่ยนอีกแล้ว ดูแย่กว่าก่อนหน้านี้อีก
เธอต้องถูกบังคับจูบเป็นการสั่งสอนอีกแล้วอย่างนั้นน่ะเหรอ
“คุณป้าคะ มันเป็นเรื่องตั้งแต่สมัยเด็กๆ แล้วนะคะ แล้วตอนนี้พี่ฟู่อวี้ก็มีแฟนแล้วด้วย” พอฉางฉิงพูดจบ ใบหน้าของซ่งฉู่อี๋ก็เปลี่ยนจากพายุไต้ฝุ่นระดับแปดกลายเป็นระดับสิบ
“คุณนายเสิ่น หมอขอตัวก่อนนะครับ” ซ่งฉู่อี๋เดินจากไปด้วยสีหน้าเย็นชา
ฉางฉิงร้อนใจอยากจะเดินตามไปอธิบาย แต่เสิ่นลู่ดึงตัวเธอไว้ไม่ปล่อย “ฟู่อวี้มีแฟนแล้วจริงๆ เหรอจ๊ะ”
“ใช่ค่ะ เธอเป็นเพื่อนหนูเอง เธอเป็นคนดีมากค่ะ”
เสิ่นลู่นิ่งเงียบ
โทรศัพท์มือถือของฉางฉิงสั่นเล็กน้อย เธอมีลางสังหรณ์ไม่ดี ซ่งฉู่อี๋ส่งข้อความมาจริงๆ ด้วย : อีกยี่สิบนาทีผมจะไปรอคุณที่ด้านหน้าโรงพยาบาล
“แม่ ฟื้นแล้วเหรอครับ” ทันใดนั้นฟู่อวี้ก็เข้ามาในห้อง ในมือถือกล่องข้าวสองสามกล่อง แต่พอเห็นกล่องข้าวสีเหลืองอ่อนที่อยู่บนโต๊ะ เขาก็รู้สึกงงงัน “ฉางฉิง เธอทานข้าวเสร็จแล้วเหรอ”
“ทานเสร็จแล้วค่ะ พี่ฟู่อวี้มาพอดีเลย คือว่าทางสถานีมีเรื่องด่วนนิดหน่อย ฉันต้องขอตัวก่อนนะคะ คุณป้าคะ ไว้คราวหน้าหนูจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ” ฉางฉิงหยิบกล่องข้าวสีเหลืองแล้วรีบเดินออกไป
เธอไม่ได้โง่ถึงขนาดที่จะกลับบ้านไปกับซ่งฉู่อี๋อย่างว่าง่ายหรอก ตอนนี้เรื่องหนีตายสำคัญกว่า
ฟู่อวี้วางกล่องข้าวลงด้วยความผิดหวัง ตอนแรกเขานึกว่าเธอยังไม่ได้ทานข้าว ก็เลยตั้งใจสั่งอาหารที่โรงแรมให้เธอโดยเฉพาะ ว่าแต่กล่องข้าวกล่องนั้นของฉางฉิงมาจากไหน หรือว่าจะมีคนเอาอาหารมาให้เธอกันนะ
“เจ้าอวี้ เมื่อกี้แม่ได้ยินฉางฉิงบอกว่าลูกมีแฟนแล้ว แถมยังเป็นเพื่อนของฉางฉิงด้วย” เสิ่นลู่ถามพลางขมวดคิ้ว “เมื่อก่อนลูกชอบฉางฉิงมากเลยไม่ใช่เหรอ”
“แม่ ผมชอบฉางฉิงมาตลอดครับ” ฟู่อวี้แสดงสีหน้าเสียใจ “ผู้หญิงคนนั้นมาเกาะแกะวอแวผมเอง ผมคิดจะซื้อบริษัทต้นสังกัดเก่าของเธออยู่พอดี เลยหลอกใช้เธอสักหน่อย ถ้าผมรู้แต่แรกว่าเธอเป็นเพื่อนของฉางฉิงล่ะก็ ผมไม่มีทางไปยุ่งเกี่ยวกับเธอหรอกครับ”
“ลูกคนนี้นี่ ทำไมถึงได้สะเพร่าแบบนี้นะ” เสิ่นลู่ตำหนิ “ฉางฉิงเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับมิตรภาพมาก ถึงฉางฉิงจะชอบลูก แต่เพื่อเพื่อนของเธอแล้ว เธอไม่กล้ามาเกี่ยวข้องกับลูกหรอก”
“ผมจะคิดหาวิธีเองครับ” แววตาของฟู่อวี้หม่นลง
_ _ _ _ _ _ _ _
ซ่งฉู่อี๋ยืนรอที่ด้านหน้าโรงพยาบาลมาสิบกว่านาทีแล้ว อย่าว่าแต่เงาของฉางฉิงเลย แม้แต่โทรศัพท์ก็โทรไม่ติด
เขาโกรธจนควันออกหู จึงขับรถกลับเพนท์เฮาส์ แต่เธอก็ยังไม่กลับมา
เขานั่งรออยู่ในบ้านหนึ่งชั่วโมง จนสุดท้ายเขาก็ไปที่คฤหาสน์ตระกูลเยี่ยนพร้อมกับความโมโหที่อัดแน่นเต็มอก
เยี่ยนเหล่ยอยู่บ้านพอดี เมื่อเห็นซ่งฉู่อี๋มาหา ก็รีบถามว่า “ฉู่อี๋ ฉางฉิงอยู่ที่นั่นไม่มีความสุขหรือเปล่า นี่เพิ่งวันที่สามเอง ทำไมถึงกลับมาแล้วล่ะ”
“คุณพ่อครับ สองสามวันนี้ผมทำโอที งานยุ่งพอสมควร ทำให้ไม่มีเวลาอยู่เป็นเพื่อนเธอ ฉางฉิงก็เลยไม่พอใจนิดหน่อยน่ะครับ ผมกลับบ้านไปไม่เจอเธอ รู้สึกร้อนใจมากครับ” ซ่งฉู่อี๋ขมวดคิ้วและพูดด้วยความกังวล
เยี่ยนเหล่ยเข้าใจทันที ลูกสาวของเขาคนนี้เป็นคนขี้น้อยใจ เรื่องนี้เขารู้ดี แล้วก็ไม่สงสัยด้วย “ฉางฉิงอยู่ในห้อง เมื่อกี้พอได้ยินเสียงรถจากข้างนอก ก็วิ่งขึ้นไปเลย เธอโมโหอยู่แน่นอน”
“งั้นผมขึ้นไปหาเธอนะครับ” ซ่งฉู่อี๋กำลังจะขึ้นไปข้างบน แต่เยี่ยนเหล่ยดึงตัวเขาไว้ แล้วกระซิบบอกว่า “เธอเคาะประตูเรียก ฉางฉิงคงไม่เปิดให้แน่นอน เดี๋ยวพ่อจะเอากุญแจห้องของฉางฉิงให้”
ซ่งฉู่อี๋งงงัน เยี่ยนเหล่ยรีบหากุญแจให้เขาทันที แล้วยิ้มตาหยีพลางกำชับว่า “เด็กนั่นกอดโอ๋นิดหน่อยก็หายโกรธแล้วล่ะ”
“เอ่อ...ขอบคุณครับคุณพ่อ”
_ _ _ _ _ _ _ _
พอได้ยินเสียงรถ ฉางฉิงก็รีบวิ่งขึ้นไปข้างบนและล็อกประตูห้องทันที ถึงแม้ซ่งฉู่อี๋จะเคาะเรียก อย่างไรเสียเธอก็ไม่เปิดประตูอยู่ดี แล้วเธอก็คิดว่าเขาเองก็คงไม่กล้าเอะอะโวยวายด้วย
พอฉางฉิงคิดได้แล้ว เธอก็นั่งเล่นคอมพิวเตอร์ ฟังเพลงและสไลด์อ่านข่าวอยู่ในห้องอ่านหนังสืออย่างมีความสุข หร่วนยั่งเจ้าเพื่อนคนนี้สุดยอดไปเลย ได้เข้าชิงรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมอีกแล้ว
ภาพที่ซ่งฉู่อี๋เห็นตอนที่เดินเข้าไปเป็นแบบนี้
หญิงสาวสวมชุดนอนสีชมพู นั่งเอาขาขึ้นมา มือหนึ่งเล่นคอมพิวเตอร์ อีกมือหนึ่งถือแอปเปิ้ลกิน แล้วดนตรีแนวสวิงยังทำให้เธอส่ายก้นไปมาด้วย
จนกระทั่งเมื่อเงาร่างหนึ่งแผ่ปกคลุม พอฉางฉิงเห็นใบหน้าถมึงทึงของเขา เธอก็ตกใจจนแอปเปิ้ลที่อยู่ในมือหล่นลงบนพื้น แล้วเธอก็วิ่งหนีราวกับเห็นผีเห็นสาง
...........................................
