GE92 สุสานวิหคทมิฬ สมุนไพรปีศาจ [ฟรี]
ตำหนักโอสถ ส่วนของศิษย์นิกายฝ่ายใน… ชูชิงกล่าวอย่างเต็มปากว่ายอมให้หนิงฝานสลักตราประทับลงไปในจิตวิญญาณของมัน เพื่อมอบชีวิตให้หนิงฝาน
ชายชราแอบสังเกตุการณ์ปรุงโอสถของหนิงฝาน มันเดาว่าหนิงฝานคือปีศาจทมิฬหนิง แต่การที่แอบสังเกตุความลับของผู้อื่นในโลกแห่งผู้ฝึกตนนี้ นับเป็นการรนหาที่ตาย
ดังนั้น ชายชราจึงยอมมอบชีวิตให้หนิงฝาน โดยการยอมเป็นศิษย์ของเขา
หากจะกล่าว ชายชรานับเป็นผู้มีชื่อเสียงและโด่งดังในแคว้นเยว่ หากได้คนเช่นนี้เป็นศิษย์ ใครเล่าจะปฏิเสธ!
ชายชรารู้ว่า การที่ได้เป็นผู้ติดตามของหนิงฝาน นอกจากจะได้รับความเมตตา...ยังมีอิสระด้วย ยกตัวอย่างเช่นหนานเหว่ยที่ได้โอสถเสริมปราณที่ล้ำค่า
หากได้เป็นศัตรูกับหนิงฝานถือเป็นเรื่องอันตรายร้ายแรง แต่หากได้อยู่ข้างเดียวกันจะไม่ขาดแคลนทรัพยากรบ่มเพาะพลัง ชายชรามีอายุมากกว่า 100 ปี พบเจอผู้คนมามากมาย มันเชื่อว่ามองหนิงฝานไม่ผิด และเชื่อว่าการที่หานหยวนจี๋รับหนิงฝานเป็นศิษย์ ย่อมภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก
แม้การมอบชีวิตให้หนิงฝานจะถือเป็นเรื่องที่เสี่ยงอันตราย แต่จากที่ชายชราวิเคราะห์ หากไม่ยั่วยุหนิงฝานก่อนย่อมไม่พบอันตราย
ที่สำคัญ ชายชรายังจะได้ทักษะการปรุงโอสถของหนิงฝาน ทะลวงจุดตีบตันไปยังนักปรุงโอสถผันแปรที่ 4 หรือกระทั่งเป็นนักปรุงโอสถผันแปรที่ 5
ชายชราเป็นผู้ทะยานอยากในเต๋าแห่งโอสถ มันหวังให้ตนบรรลุเต๋าแห่งโอสถขั้นสูงสุด กระทั่งปรุงโอสถได้โดยไม่จำเป็นต้องปิดฝากระถาง มองดูกระบวนการปรุงโอสถด้วยตาของตน
แต่นั่นถือเป็นเรื่องอันตรายร้ายแรง เพราะพลังงานของสมุนไพรนั้นรุนแรงจนอาจทำให้ตาบอด แต่ชายชราไม่หวั่นเกรง
การจะยกระดับเต๋าแห่งโอสถนั้น ขั้นแรกต้องยกระดับความเข้าใจในสมุนไพรเสียก่อน ดังนั้นหลายปีที่ผ่านมา ชายชราจึงได้รวบรวมสมุนไพรโบราณไว้มากมาย เพื่อให้ตนเองเข้าใจสมุนไพรมากขึ้น
“อะไรนะ! สมุนไพรปีศาจอยู่ในสุสานวิหคทมิฬ? และที่นั่นก็มีปราณหยินลึกล้ำด้วย?”
“ขอรับอาจารย์ ข้าได้เห็นด้วยตาของตนเองมาแล้ว บางที ข้าอาจเป็นผู้เดียวที่รู้เรื่องนี้… แม้เป็นประมุขนิกายก็อาจไม่ทราบมาก่อน”
“เหตุใดเจ้าจึงบอกข้า...”
“เพราะท่านเป็นอาจารย์ของข้า ฮ่าฮ่า... หากได้สมุนไพรปีศาจ ข้าจะยกจอกสุราคารวะท่านเป็นศิษย์…” ชายชรายิ้ม
หนิงฝานกำม้วนตำราโบราณสีครามเอาไว้ พลางกล่าวถามเรื่องสมุนไพรปีศาจกับชายชรา
ม้วนตำราม้วนนี้ดูคล้ายเป็นม้วนตำราที่นักปรุงโอสถผันแปรที่ 5 ตกทอดไว้ ภายในนั้นมีบันทึกถึงตำรับโอสถโบราณมากมาย นอกจากนี้ยังมีโอสถผันแปรที่ 4 บันทึกไว้อย่าง “โอสถกายเทพ” ที่หนิงฝานรู้จัก “โอสถฮวั๋งจิน” ที่เป็นโอสถสำหรับกลุ่มนักรบผ้าโพกหัวเหลืองในลานสวรรค์โบราณใช้ นับเป็นตำรับโอสถลับ อย่างน้อยจักรพรรดิสวรรค์ก็ไม่รู้จักโอสถชนิดนี้ การที่หนิงฝานได้ครอบครองพวกมันนับว่าโชคดี
แม้โอสถฮวั๋งจินจะด้อยกว่าโอสถจักรพรรดิหยก แต่ก็นับว่าล้ำค่าไม่แพ้กัน หนิงฝานมั่นใจว่าจะปรุงมันได้สำเร็จ แม้ไม่มีโอสถจักรพรรดิหยก โอสถฮวั๋งจินจะช่วยให้ร่างกายบรรลุขอบเขตกระดูกเงินแทนได้ เมื่อถึงยามนั้น เพียงกำลังกายก็สามารถทนรับการจู่โจมของผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มได้
แต่น่าเสียดาย ที่หนิงฝานไม่มีสมุนไพรของโอสถฮวั๋งจิน เพราะผลหลิงเพลิงได้สาบสูญไปแล้ว แม้ครั้งหนึ่งผลไม้ชนิดนี้จะเคยมีอยู่ในแคว้นเยว่ แต่ยามนี้พวกมันได้หายไปหมดแล้ว
เพียงแต่...หนิงฝานไม่รู้ว่า พื้นที่ที่ตนเองตั้งเมืองหนิงนั้น เป็นแหล่งกำเนิดของต้นหลิงเพลิง ดังนั้นยามนี้ หนิงฝานจึงเลือกที่จะปล่อยวางเรื่องโอสถฮวั๋งจิน และขบคิดเรื่องอื่นก่อน
ชูชิงบอกหนิงฝานว่า สมุนไพรปีศาจที่อยู่ในนิกายกุ่ยเชว่นั้น ได้แปรเปลี่ยนอยู่ในสภาพร่างมนุษย์ มันมีร่างกายที่ทรงพลัง เพียงหมัดเดียวก็สังหารชายชราได้แล้ว
และมัน...ก็อยู่ในสถานที่ลับของนิกายที่ชื่อว่า “สุสานวิหคทมิฬ”!
ในอดีต วิหคทมิฬได้สิ้นชีพในตำแหน่งที่ตั้งของนิกายกุ่ยเชว่ ตามความทรงจำของจักรพรรดิสวรรค์แล้ว วิหคทมิฬแข็งแกร่งทัดเทียมเหล่าเซียน กระทั่งเทียบชั้นได้กับมังกรและหงส์เพลิง
“ชู่เฉียนสื่อ” ผู้เชี่ยวชาญแห่งแดนสวรรค์ทั้ง 4 ได้เลือกสถานที่แห่งนี้เป็นที่จัดตั้งนิกาย เพื่อตามหาสิ่งที่วิหคทมิฬเหลือทิ้งไว้
“หุบเขาวิหคทมิฬ” สถานที่ที่เป็นเขตหวงห้ามของนิกายกุ่ยเชว่ ลึกลงไปใต้พื้นดินนับแสนจ้าง มีสุสานของวิหคทมิฬที่ลึกถึง 9 ชั้น ภายในนั้นมีปราณหยินที่รุนแรง เหมาะกับผู้เชี่ยวชาญฝ่ายอธรรม ช่วยให้ยกระดับได้เร็วขึ้น นอกจากนี้ สถานที่แห่งนั้นยังเป็นต้นเหตุของหมอกที่ปกคลุมนิกาย แม้จะมีพลังงานจากโลกหล่อเลี้ยง แต่พลังงานของวิหคทมิฬที่ทรงพลังยังคงอยู่
สิ่งที่วิหคทมิฬตกทอดไว้อยู่ภายในสุสานชั้น 9 มันคือ “กระดูกเซียน” ครั้งหนึ่งมีผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกคิดช่วงชิงโครงกระดูกไป สุดท้ายมันก็ถูกขังไว้ในสุสานชั้น 7 โดยไม่อาจกลับออกมาได้อีก
ส่วนปราณหยินลึกล้ำที่หนิงฝานปรารถนา ได้ซ่อนอยู่ในสุสานชั้น 5 เป็นอย่างดี เพื่อป้องกันผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกช่วงชิง
สุสานวิหคทมิฬ มีเพียงตัวตนระดับสูงของนิกายเท่านั้นที่เข้าไปฝึกฝนได้ แต่ผู้ที่เข้าไปนั้นจะต้องมีหัวใจที่พักดีกับนิกายกุ่ยเชว่ หากเป็นผู้อื่นนั้น ไม่อาจเข้าถึงสุสานได้
เรื่องสมุนไพรปีศาจนั้น มันเพิ่งปรากฏตัว เรื่องนี้คนนอกยังไม่ทราบ มีเพียงชูชิงที่เห็นมากับตา
ชายชรายังจำวันค่ำคืนวันนั้นได้อย่างชัดเจน วันที่ชายชราอยู่เพียงลำพังในสุสานชั้น 3
“อากาศที่หนาวเหน็บและบรรยากาศมืดมนในยามนั้น ทำให้ข้าไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่ง ข้าเก็บตัวฝึกฝนที่นั่นมานานหลายปี ไร้ซึ่งวี่แววของชีวิต รอบข้างมืดสนิท มีเพียงกลิ่นสมุนไพรที่เหม็นเน่า”
“แต่ทันใดนั้น สายลมอันเย็นเฉียบก็พัดมา เสียงก้าวเท้าที่แผ่วเบาดังขึ้นในความมืดมิด เจ้าของฝีเท้าสมควรเป็นสตรี เพราะกลิ่นกายของนางหอมยิ่งนัก หอมราวกับกลิ่นของสมุนไพรผันแปรที่ 5...”
“แต่ในขณะที่ข้ามีความสุขนั้น… ข้ากลับหันมาเห็นบางสิ่ง ท่านลองทายว่าข้าเห็นอะไร!”
เรื่องราวในค่ำคืนนั้นเป็นสิ่งที่ชายชราหวาดกลัวอย่างที่สุด แต่หนิงฝานยังคงสีหน้าเรียบเฉย
“ท่านเห็นสมุนไพรปีศาจ” หนิงฝานกล่าวตอบ
“ข้าเห็น...” ชายชรากล่าวไม่ออก ราวกับคำพูดติดอยู่ในคอ สีหน้าของชายชรายามนี้ ทำให้หนิงฝานเชื่อว่าชายชราไม่ได้โกหก
“เมื่อข้าหันไป ข้าเห็นสตรีที่ใบหน้าอาบโชกไปด้วยโลหิต นางเดินเข้ามาข้างหลังข้า ยิ้มจนเห็นฟันที่ราวกับสร้างมาจากไม้ แววตาจับจ้องข้าอย่างเย้ยหยัน เพียงแต่… นางไม่มีขา เหตุใดนางจึงยังเดินได้...”
ชายชราพยายามจะสร้างบรรยากาศที่น่าสะพรึงกลัว แต่หนิงฝานกลับกล่าวขัด
“นางเหาะได้ หมายความว่านางใช้ปราณได้ อย่างน้อยนางต้องบรรลุขอบเขตประสานวิญญาณ… แต่ท่านกล่าวว่านางมีกำลังกายที่ทรงพลัง ถึงขนาดที่สังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำได้เพียงหมัดเดียว นางแข็งแกร่ง ระดับพลังของข้าในยามนี้ยังจับนางไม่ได้ง่ายๆ… แต่นางเป็นสตรี… นางเป็นสมุนไพรปีศาจที่มีรูปลักษณ์คล้ายมนุษย์ ไม่ได้มีร่างกายที่เป็นมนุษย์อย่างแท้จริง ดรรชนีคลายหยินย่อมไร้ผลกับนาง”
หนิงฝานเงียบไปชั่วครู่ก่อนกล่าวต่อ “สมุนไพรปีศาจแข็งแกร่ง… แต่ท่านที่เห็นมันกลับยังรอดมาได้ แสดงว่าสมุนไพรปีศาจไม่ได้คิดจะสังหารท่าน… ท่านกล่าวเกินจริง... ท่านคิดจะครอบครองนาง ท่านชั่วร้ายกว่านางเสียอีก”
คำกล่าวหนิงฝานแฝงด้วยคำตำหนิ ทำให้ชายชราอับอาย
สมุนไพรปีศาจ...แม้ชื่อจะดูชั่วร้าย แต่ก็ถือเป็นผู้ฝึกตนผู้หนึ่ง
อย่างน้อยๆหากเทียบกับคนที่เนรคุณคนแล้ว สมุนไพรปีศาจยังดีเสียกว่า
ชายชราคิดจะครอบครองปีศาจ แต่นั่นไม่ถือเป็นเรื่องแปลก เพราะสมุนไพรปีศาจคือสมุนไพรผันแปรที่ 5
“เช่นนั้นเชิญอาจารย์ไปตามหาสมุนไพรปีศาจเถอะ ศิษย์ไม่รบกวนแล้ว…” ชูชิงยิ้มเจื่อน แต่ในใจกลับรู้สึกนับถือหนิงฝาน
ความนับถือที่ชายชรามีให้นั้น ไม่ใช่เพราะระดับพลัง แต่เป็นลักษณะนิสัยของหนิงฝาน คำกล่าวของเขาน่ายกย่อง แม้จะฝึกวิชาขัดเกลาผสานที่ดูชั่วร้าย แต่กลับชี้แนะศิษย์นิกายหลายคนเป็นอย่างดี ทำให้ศิษย์มากมายนับถือและไม่มีผู้ใดกล้าดูถูก
วันนี้ชายชราได้รู้แล้วว่า หนิงฝานสมกับเป็นผู้ฝึกตนฝ่ายอธรรม แม้ในโลกของเหล่าอิสตรี หนิงฝานจะเป็นบุรุษผู้ชั่วช้า แต่เขาไม่เคยสังหารสตรีอย่างไร้เหตุผล...
ชายชรารู้ว่าหากหากเรื่องสมุนไพรปีศาจแพร่ออกไปให้เหล่าผู้เชี่ยวชาญในโลกรู้ คนเหล่านั้นจะแห่มาที่นี่ แต่ถึงอย่างนั้น ก็ใช่ว่าผู้ใดจะได้ครอบครองสมุนไพรปีศาจ เพราะหากเทียบกันแล้ว หนิงฝานมีความมุมานะมากกว่าคนเหล่านั้นมาก
“อืม… เรื่องนี้เจ้าห้ามแพร่งพรายกับผู้ใด แล้ววันหนึ่ง...ข้าจะปรุงโอสถผันแปรที่ 5 เป็นของขวัญให้เจ้า”
“อะไรนะ! อะ...อาจารย์จะปรุงโอสถผันแปรที่ 5 ให้ข้า!” ชายชราดวงตาเบิกกว้าง แววตาหื่นกระหายราวกับหมาป่ามองเหยื่อ แม้ท่าทีของหนิงฝานจะดูไม่จริงจัง แต่ชายชรารู้ว่าหนิงฝานเป็นคนที่เชื่อถือได้ ชายชราจึงเชื่อในคำกล่าวของเขา
หากหนิงฝานบรรลุนักปรุงโอสถผันแปรที่ 5 ได้ เขาต้องปรุงโอสถผันแปรที่ 5 ให้ชายชราแน่
หากชายชราได้โอสถผันแปรที่ 5 ชายชราจะไม่กิน จะเก็บเอาไว้เป็นมรดกให้ลูกหลานได้เรียนรู้
เมื่ออาจารย์ยอมรับศิษย์ ผู้เป็นอาจารย์ย่อมมอบของขวัญรับ และหนิงฝานก็เอื้อเฟื้อกับชายชราเป็นอย่างมาก แม้จะเป็นเพียงคำสัญญาก็ตาม
“อืม.. แต่เมื่อถึงยามนั้น เจ้าต้องเป็นผู้หาสมุนไพรผันแปรที่ 5 มาให้ข้า เอาหล่ะ… เราออกไปข้างนอกเถอะ หนานเว่ยน่าจะมารอข้าแล้ว”
การที่หนิงฝานยอมรับชายชราเป็นศิษย์ เป็นเรื่องที่ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้
“ข้าต้องหาสมุนไพรผันแปรที่ 5 เห้อ… สมุนไพรเหล่านั้น อย่างน้อยต้องมีอายุ 500 ปี ต่อให้ศิษย์ยอมขายตนเองเป็นทาส อย่างมากก็แลกเป็นสมุนไพรได้เพียง 1 ชนิดเท่านั้น”
ชายชราถอนหายใจ… ตนเองต้องหาสมุนไพรให้หนิงฝานปรุงโอสถ การที่นักปรุงโอสถผันแปรที่ 4 จะยกระดับเป็นนักปรุงโอสถผันแปรที่ 5 นั้น ย่อมต้องลงทุนมหาศาล
แต่แววตาของชายชราดูราวกับตั้งมั่น ความนับถือที่มีให้แก่หนิงฝานเพิ่มพูน ชายชราปฏิญานกับตนเองว่า ตนต้องประพฤติตัวในฐานะศิษย์ให้ดียิ่งขึ้น!...
