The Dark King – Chapter 106 ล่อให้ออกมา [อ่านฟรี 16-05-2019]
The Dark King – Chapter 106 ล่อให้ออกมา
หน้าตาของมัจจุราชทมิฬ
ในที่สุดฟู่เทียนก็ได้เห็นสิงโตภูเขาขณะที่พวกเขาเริ่มเข้าใกล้มัน มันสูงประมาณ 3-4 เมตร ร่างกายของมันแข็งแรงกำยำ ขาของมันแบ่งออกเป็น 3 ท่อน แทนที่จะเดินเหมือนสิงโตทั่วไปมันกลับคลานไปกับพื้นอย่างรวดเร็วเหมือนกับเหมือนแมงมุม
ลูกธนูที่ปักอยู่บนร่างของสิงโตภูเขานั้นทำให้มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
ฟู่เทียนและคนอื่นๆต่างก็ทาผงซอมบี้แล้วในตอนนี้ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้กลัวว่าตนเองจะถูกพบเจอ พวกเขาไม่ได้เข้าใกล้มันมากนักแต่อยู่ห่างออกไปประมาณร้อยเมตร
“ข้างหน้า” ฟู่เทียนกำลังวิ่งไปในขณะเดียวกันก็ตรวจจับกลิ่นของสัตว์นักล่าอื่นๆที่อยู่ในระยะของเขา หากมีสัตว์ร้ายตัวใดเข้ามาในระยะเขาจะรับรู้ได้อย่างแน่นอน
“ทิศไหน?”
“11 นาฬิกา”
เกล็นยกมือขึ้นแล้วส่งสัญญาณ
แกสท์ที่วิ่งอยู่ในตอนนี้ก็หายไปทันทีเมื่อเกล็นส่งสัญญาณมา
ไม่นานหลังจากนั้นแกสท์ก็ปรากฏตัวขึ้น “มันเป็นสัตว์ร้ายตัวอื่น”
“อย่าไปยุ่งกับมัน” เกล็นตอบกลับมา
ในขณะที่สิงโตภูเขากำลังวิ่งหนีไปนั้นนักธนูคนก่อนหน้านี้ก็ยิงธนูออกไปอีกครั้ง ลูกธนูที่แม่นยำทำให้สิงโตภูเขาเคลื่อนที่ได้ช้าลง
มีกลุ่มของสัตว์ร้ายเลเวล 7-8 พยายามเข้ามาโจมตีพวกเขาในตอนนี้ เพราะผงซอมบี้ที่พวกเขาได้ใช้ไปก่อนหน้าทำให้พวกสัตว์ร้ายคิดว่าพวกเขาเป็นซอมบี้ สัตว์ร้ายส่วนใหญ่นั้นไม่ได้สนใจพวกซอมบี้แต่พวกสัตว์ร้ายเลเวลต่ำนั้นพวกซอมบี้ถือเป็นอาหารหลักของพวกมัน
แต่ด้วยประสาทสัมผัสทางด้านกลิ่นของฟู่เทียนและด้วยการได้ยินของนักล่าอีกคนในทีมนั้นทำให้ไม่มีสัตว์ร้ายตัวไหนเล็ดลอดไปจากการรับรู้ของพวกเขา ส่วนใหญ่แล้วเกล็นจะสามารถจัดการกับพวกมันอย่างดาย
แม้ว่าสิงโตภูเขานั้นจะดุร้ายแต่มันก็พยายามหนีในตอนนี้เพราะการบาดเจ็บ บางครั้งมันก็จะหันมาโจมตีซอมบี้ที่วิ่งตามมา มันต้องการระบายความโกรธด้วยการฆ่าซอมบี้ที่ได้พบเจอแต่การกระทำแบบนี้ของสิงโตภูเขานั้นก็อยู่ในการคาดการของเกล็นฟู่เทียนแล้ว แผนการที่พวกเขาวางเอาไว้กับสิงโตภูเขากำลังดำเนินไปในตอนนี้
เมื่อเวลาผ่านมาประมาณ 2 ชั่วโมงพวกเขาก็รู้สึกเหนื่อยล้าและไม่ได้ยิงธนูให้สิงโตภูเขาวิ่งไปอีก เมื่อหยุดพักพวกเขาก็พบที่ที่สามารถพักผ่อนได้เช่นกัน
“การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วแบบนี้คงไม่ทำให้มัจจุราชทมิฬรู้สึกกลัวหรอกนะ?” ชายที่กินน้ำอยู่ถามขึ้น
“แล้วนายกลัวอาหารของนายเองรึเปล่าละ?”
ชายคนที่ถามหัวเราะออกมาในตอนนี้
ฟู่เทียนรับขวดน้ำที่เกล็นมอบให้มา เขารู้ดีว่าเธอเพิ่งจะดื่มน้ำจากขวดนี้ด้วยปากของเธอและรู้สึกไม่สบายใจดังนั้นเขาจึงใช้มือเช็ดปากขวดก่อนที่จะดื่ม
เกล็นที่ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ก็รู้สึกตลกแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
เมื่อฟู่เทียนดื่มน้ำเสร็จเขาก็พิงตัวกับกำแพงเพื่อพักผ่อน ร่างกายของเขารู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก กลิ่นเหม็นอันแปลกประหลาดกำลังเข้ามาใกล้ภายในระยะประมาณ 30 ไมล์
มันเป็นกลิ่นเดียวกันกับที่เขาได้สูดดมจากวัตถุสีดำในตอนแรก!
ในที่สุดมันก็ปรากฏตัวขึ้นแล้ว!
ฟู่เทียนรู้สึกยินดีที่พวกเขาจะสามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้เร็วกว่าปกติ เขาจะได้กลับไปฝึกฝนให้เร็วที่สุด ในพื้นที่หมายเลข 1 นี้มีสิ่งอันตรายมากมายและมันอันตรายเกินไปสำหรับเขาในตอนนี้
เขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่รอคอยเงียบๆ
ไม่นานหลังจากนั้นกลิ่นของมัจจุราชทมิฬก็เข้ามาในระยะประมาณ 25 ไมล์ จากนั้นกลิ่นของมันก็หายไปทันที ราวกับว่ามันได้หายตัวไป
ฟู่เทียนรู้สึกสงสัย
“มีอะไรหรอ?” เกล็นมองมาที่เขา
ฟู่เทียนเห็นเธอมองมาที่เขาและตอบกลับไปว่า “ไม่มีอะไรครับ”
เกล็นไม่ได้พูดอะไรต่อเธอเองก็นั่งพักอยู่เช่นกัน ดวงตาของเธอกำลังจ้องไปที่สิงโตภูเขาที่กำลังหมอบอยู่ไกลออกไป
ไม่กี่นาทีต่อมาฟู่เทียนก็ได้กลิ่นของมัจจุราชทมิฬอีกครั้ง! แต่ตำแหน่งของมันห่างออกไปเพียง 8 ไมล์เท่านั้น กลิ่นของมันเบาบางอย่างยิ่ง ดูเหมือนว่ามัจจุราชทมิฬไม่อาจยับยั้งชั่งใจต่อสิงโตภูเขาตัวนี้ได้อีกต่อไปแล้ว หากมันไม่ได้เข้ามาใกล้ขนาดนี้เขาคงไม่ได้กลิ่นแน่นอน
“มันปรากฏตัวขึ้นแล้ว…… ความเร็วของมัน… เร็วมาก… เร็วมากๆ!” ฟู่เทียนรีบหันไปบอกเกล็นทันที “มันอยู่ห่างจากที่นี่ไปประมาณ 7 ไมล์ ไม่ มันเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ!”
เกล็นและอีก 5 คนที่เหลือต่างก็ตกตะลึง แกสท์พูดขึ้นมาด้วยความกังวลว่า “ไหนนายบอกว่าระยะการตรวจจับของนายอยู่ที่ 20 ไมล์?”
ฟู่เทียนขมวดคิ้วทันที “ก็ 20 ไมล์นะแต่มัจจุราชทมิฬมีวิธีการบางอย่างที่ทำให้กลิ่นของตัวเองหายไป มันปรากฏตัวขึ้นทันทีในระยะ 7-8 ไมล์นี้!”
“รีบเตรียมตัว! เร็วเข้า!” เกล็นพูดออกมาทันที “มัจจุราชทมิฬนั้นชอบลอบโจมตีจากทางใต้ดิน ยังดีที่เทียนได้กลิ่นมัน แกสท์นายปกป้องเทียนเอาไว้!”
แกสท์และอีกสี่คนรับคำสั่งทันที พวกเขาต่างก็นึกถึงทีมนักล่าก่อนหน้านี้ที่โดนมัจจุราชทมิฬลอบโจมตีจนต้องตายไปหลายคน พวกเขาต่างก็รู้ว่าความสามารถของมันนั้นเกินกว่าจินตนาการของพวกเขา
พวกเขาทุกคนต่างก็นำอาวุธของตนเองออกมา
เกล็นหันไปมองสิงโตภูเขา: “ฆ่ามันซะ! เราจะพยายามผิดพลาดให้น้อยที่สุด”
“ครับ” แกสท์ตอบกลับมาทันที
ในตอนนี้ฟู่เทียนรับรู้ได้ถึงกลิ่นของมัจจุราชทมิฬอีกครั้งในตอนนี้ เขารีบพูดขึ้นมาว่า “ทางทิศ 4 นาฬิกา มันปรากฏตัวขึ้นแล้ว! ระยะ 2 ไมล์หรือน้อยกว่านั้น”
นิ้วของเกล็นจับอยู่ที่มีดสั้นสีดำที่ขาของเธอ เธอพูดออกมาด้วยเสียงต่ำ “เตรียมตัว!”
สิงโตภูเขาก็ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่างมันยืนขึ้นและหันมองไปรอบๆ มันคำรามราวกับว่าพยายามข่มขู่ ฉัวะ! ทันใดนั้นกรงเล็บสีดำก็ปรากฏออกมาจากใต้พื้นดินและคว้าไปที่ร่างกายของมันทันที
ตู้ม!
ตับ ลำไส้ อวัยวะภายในเริ่มกระจัดกระจายออกมาและเลือดของสิงโตภูเขาก็ไหลออกมาจำนวนมาก
“โฮก!” สิงโตภูเขาคำรามออกมาด้วยความโกรธและพยายามต่อสู้กลับไป แต่ราวกับว่าสิงโตภูเขานั้นกำลังติดอยู่ในกรงและมันไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ต่อจากนั้นมีหนามที่ยาวประมาณ 2-3 เมตรก็แทงเข้าไปที่ร่างกายของสิงโตภูเขาทันที
ฟุบ!
มีเงาสีดำพุ่งออกไปทันที
แน่นอนว่าต้องเป็น เกล็น
ต่อจากนั้นเธอก็เข้าไปใกล้ร่างของสิงโตภูเขา ฟู่เทียนมองไม่ทันว่าเธอดึงมีดสั้นของตนเองออกมาตั้งแต่ตอนไหน ประกายสีเงินปรากฏขึ้นในอากาศและหนามสีดำก็ถูกตัดออกทันที ของเหลวสีเขียวอ่อนที่ดูเหมือนจะเป็นเลือดของมัจจุราชทมิฬก็ไหลทะลักออกมา
