บทที่ 169: เปลวไฟแก้ว
หลิวหยุนหยางยืนอยู่ต่อหน้าศพของวานรเทาปีกดำทมิฬขนาดใหญ่ แม้ว่าเขาจะปรากฏตัวบนพื้นผิวที่ ลึกลงไปเขาพุ่งพล่านไปด้วยความตื่นเต้น หากเขาต่อสู้กับวานรเทาปีกดำทมิฬด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา ในที่สุดแล้วมันก็คงเป็นวานรนั่นแหละที่จะต้องตาย หลิวหยุนหยางเชื่อว่า แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้ตัวควบ...
