The Dark King - Chapter 103 สังหารทันที [อ่านฟรี 10-05-2019]

The Dark King – Chapter 103 สังหารทันที

 

“สัตว์ร้ายเลเวล 26 ?” ฟู่เทียนมองไปที่เธออย่างตกตะลึง

 

แม้ว่าเขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการฝึกฝนการยิงธนูแต่ในเวลาว่างเขาก็ศึกษาเรื่องสัตว์ร้ายด้านนอกของกำแพงยักษ์ หมาป่าวิญญาณที่เขาได้ฆ่าไปก่อนหน้านี้นั้นยังอยู่ในระยะฟักตัวและเป็นสัตว์ร้ายเลเวล 9 พวกซอมบี้ก็อยู่ในเลเวล 3 พวกหนูที่เขาเคยปะทะด้วยนั้นอยู่ในเลเวล 3 หรือต่ำกว่านั้น

 

แต่ครั้งนี้เขากำลังเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายเลเวล 26 ?

 

เหงื่อที่เย็นเยียบไหลผ่านร่างกายของเขาในตอนนี้เมื่อเขาคิดว่าสัตว์ร้ายเลเวล 26 นั้นจะน่ากลัวแค่ไหน ความคิดแรกที่พุ่งเข้ามาในสมองของเขาในตอนนี้ หนีไปซะ! แต่เขาก็ได้เห็นสายตาอันมุ่งมั่นของเกล็น ไม่มีทางถอยหนีอีกแล้วในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะหวั่นวิตกแต่ก็ทำได้เพียงทำจิตใจให้สงบ

 

เขาทำได้เพียงแค่หาทางเอาชีวิตรอดให้ได้

 

สมองของเขาเริ่มคิดประมวลผลอย่างรวดเร็วแม้ว่าเขาจะยังไม่ได้เจอกับสัตว์ร้ายแต่เขารู้สึกว่ามันเป็นวิกฤตการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

 

“มันเป็นมอนสเตอร์ประเภทไหนกัน? มันมีความสามารถอะไรหรอครับ?” ฟู่เทียนถามขึ้น

 

มอนสเตอร์แต่ละตัวนั้นย่อมมีความสามารถพิเศษที่แตกต่างกันออกไป

 

“นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก” ใครสักคนกล่าวขึ้นมา “หน้าที่ของนายมีแค่ตามกลิ่นของมันก็พอ พวกเราไม่ต้องการความช่วยเหลืออะไรอีก”

 

เกล็นนำเศษอะไรบางอย่างสีดำออกมาจากกระเป๋าของเธอและยื่นมันให้กับฟู่เทียน “นี่คือเศษชิ้นส่วนของมัจจุราชทมิฬที่พวกเราพามาด้วย นายสามารถตามกลิ่นของมันจากสิ่งนี้ได้หรือไม่? แล้วระยะการรับรู้กลิ่นของนายกว้างไกลแค่ไหนกัน?”

 

ฟู่เทียนรับเศษอะไรบางอย่างสีดำขนาดเท่าฝ่ามือมา มันเหมือนกับเปลือกด้านหลังของหอยทาก มันเรียบมันวาวและแข็งอย่างยิ่ง มันมีกลิ่นรุนแรงของอะไรบางอย่างที่เคยติดอยู่กับมันแต่ก็แห้งไปแล้ว เขามองกลับไปที่เกล็น “มันมีกลิ่นแรงมากผมน่าจะตามกลิ่นได้ในระยะ 20 ไมล์หรือมากกว่านั้น แต่ถ้าหากกลิ่นไม่ได้รุนแรงแบบนี้ระยะการตามกลิ่นของผมจะอยู่ที่ประมาณ 10 ไมล์”

 

เกล็นและอีก 5 คนที่เหลือต่างก็มองมาที่ฟู่เทียนด้วยความประหลาดใจ ประสาทสัมผัสทางด้านกลิ่นของเขานั้นถือว่าดีที่สุดคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ในด้าน ‘การตามกลิ่น’ ของสมาคมแห่งนี้ ฟู่เทียนนั้นยังถือเป็นเด็กใหม่และเขายังต้องฝึกฝนอีกมาก ในอนาคตข้างหน้าความสามารถนี้ของเขาต้องพัฒนาไปได้อีกอย่างแน่นอน

 

“อืม” เกล็นพยักหน้าและกล่าว “งั้นก็ให้เป็นหน้าที่นายแล้วกัน”

 

ฟู่เทียนรู้สึกโล่งใจที่ทุกๆคนไม่ได้ว่าอะไร ความจริงแล้วระยะการได้กลิ่นของเขานั้นอยู่ที่ประมาณ 30 ถึง 40 ไมล์หากมีวัตถุที่ส่งกลิ่นรุนแรงแบบนี้ เหตุผลที่เขาปกปิดความสามารถที่แท้จริงของตนเองก็เพราะเขาไม่พอใจ ‘นักดาบโลหิต’ ลินดา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เผยความสามารถของตนเองออกไปทั้งหมดเพื่อความปลอดภัยในอนาคต การเปิดเผยความสามารถของตัวเองออกไปทั้งหมดนั้นเขาคงไม่ได้มีโอกาสกลับไปแก้แค้นอย่างแน่นอน

 

“นายได้กลิ่นของมันหรือเปล่าในตอนนี้?” เกล็นเอ่ยถามฟู่เทียน

 

ฟู่เทียนทำจมูกฟุดฟิดๆอยู่หลายครั้งและส่ายศีรษะ “ไม่ได้เลยครับ มีกลิ่นของสัตว์ร้ายตัวอื่นๆที่คอยรบกวนผมอยู่ตลอด”

 

“พวกเราไม่ได้ต้องการตัวอื่นๆ เน้นไปที่ ‘มัจจุราชทมิฬ’ เพียงอย่างเดียว” เกล็นรู้สึกผิดหวัง “ตามฉันมาให้ทัน” เธอเดินไปตามทางหลวงที่ถล่มลงมานี้

 

ฟู่เทียนและคนอื่นๆเดินตามไป

 

อีก 4 หรือ 5 ไมล์หลังจากนั้นเกล็นก็หยุดเดินทันที เธอชี้ไปที่ร่องรอยของอะไรบางอย่างใกล้สระน้ำแห่งหนึ่ง “นี่คือรอยเท้าของสิงโตภูเขา พวกมันเป็นอาหารจานโปรดของ ‘มัจจุราชทมิฬ'” ในตอนนี้เธอมองมาที่ฟู่เทียน“อย่าลืมตรวจสอบกลิ่นด้วย ถ้านายหาตัวสิงโตภูเขาได้ก็แจ้งฉันด้วยแล้วกัน”

 

ฟู่เทียนพยักหน้า

 

พวกเขาเริ่มเดินตามรอยเท้าของสิงโตภูเขาไปในตอนนี้

 

ไม่นานหลังจากนั้นฟู่เทียนก็กล่าวขึ้นมาว่า “ด้านหน้ามีสัตว์ร้ายอยู่ 3 ตัว”

 

เกล็นมองไปที่คนที่อยู่ข้างซ้ายของเธอและกล่าวออกมาว่า “ไปตรวจสอบดู!”

 

ชายคนนั้นพยักหน้าและร่างกายของเขาก็เริ่มซีดลงไป เพียงพริบตาเขาก็หายไปในอากาศ!

 

ดวงตาของฟู่เทียนเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกตะลึง

 

แต้ฟู่เทียนก็รับรู้ได้ว่ากลิ่นของชายคนนี้ยังอยู่ข้างๆเขา เขาสัมผัสได้ว่าเมื่อกลิ่นของชายคนนี้เคลื่อนที่ไปข้างหน้าอากาศโดยรอบก็เริ่มบิดเบี้ยวไปเล็กน้อย ดูเหมือนว่ามนุษย์ที่โปร่งใสกำลังเคลื่อนที่ ฟู่เทียนถามคนที่อยู่ข้างซ้ายของเขา “เขาหายไปไหนกัน?”

 

“ความสามารถทางเวทมนตร์ของเขามีชื่อว่า ‘สีสัน’ เขาเป็นหนึ่งในหน่วยสอดแนมที่เก่งกาจที่สุดภายในสมาคมแห่งนี้” คนที่อยู่ข้างซ้ายของเขาตอบกลับมา

 

ฟู่เทียนเต็มไปด้วยความประหลาดใจในตอนนี้ ความสามารถของชายผู้นี้นั้นยอดเยี่ยมอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับการรับรู้กลิ่นของเขา แต่ถ้าหากการคาดเดาของเขาถูกต้องและเขาสามารถดูดซึมผลึกเหมันต์ได้ตรงนั้น เมื่อถึงตอนนั้นเขาจะทรงพลังมากยิ่งขึ้นเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ

 

ไม่นานหลังจากนั้นชายคนนั้นก็ปรากฏตัวขึ้น เขาแจ้งกับเกล็นว่า “เป็นหมาป่าจระเข้ 3 ตัว”

 

เกล็นพยักหน้าเบาๆและกล่าวว่า “ฆ่ามันซะ” งั้นเธอก็เดินตรงไปทางที่ฟู่เทียนได้บอกเอาไว้ก่อนหน้านี้

 

ฟู่เทียนเคยได้ยินชื่อของ ‘หมาป่าจระเข้’ มาก่อนหน้านี้ มันเป็นสัตว์ร้ายเลเวล 13 มันอันตรายอย่างยิ่งสำหรับเขา หากเขาต้องปะทะกับมันด้วยตัวคนเดียวผลลัพธ์ที่ออกมาคือความตายของเขาอย่างแน่นอน แต่สำหรับนักล่าระดับกลางนั้นพวกเขาเลือกที่จะฆ่ามันเพื่อความปลอดภัย

 

ทุกๆคนเดินตามเกล็นไปตามถนนที่พังทะลายลงมาและรีบตรวจสอบดูถึงตำแหน่งของ ‘หมาป่าจระเข้’ ทั้ง 3 ตัวอย่างรวดเร็ว

 

ฟู่เทียนมองออกไปและเห็น ‘หมาป่าจระเข้’ ขนาดใหญ่ทั้ง 3 ตัว แต่ละตัวยาวประมาณ 3 เมตร ร่างกายของพวกมันนั้นเหมือนกับกับหมาป่าแต่มีศีรษะเป็นจระเข้ ปากของมันนูนออกมาและมีฟันที่แหลมคม ลิ้นของมันห้อยออกมาจากปากเหมือนกับสุนัข

 

มันเป็นภาพที่น่าทึ่งสำหรับฟู่เทียน

 

วู๊ววว!

 

เกล็นพุ่งตรงออกไปหาพวกมันทันที ภาพติดตาของเธอปรากฏขึ้นราวกับเป็นร่างเบลอๆสีเทาที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ฟู่เทียนรู้สึกได้ว่ากลิ่นของเธอจางหายไปและปรากฏขึ้นในอีกที่หนึ่งและค่อยๆจางหายไปอีกครั้งก่อนที่จะปรากฏขึ้นอีกครั้ง

 

เขาเห็นเกล็นไปปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของ ‘หมาป่าจระเข้’ ทั้ง 3 ตัวอย่างรวดเร็ว หมาป่าจระเข้เริ่มหอนออกมาในตอนนี้ แต่เกล็นโจมตีออกไปโดยไม่สนใจพวกมัน

 

วู๊วววว!

 

ร่างกายของเกล็นกระโดดพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับว่าเธอเป็นภูติผีตัวหนึ่งและได้ปรากฏตัวขึ้นด้านหน้าของหมาป่าจระเข้ตัวแรก เมื่อเธอพุ่งลงมาหน้าหมาป่าจรเะเข้ตัวแรกเธอก็พุ่งต่อไปยังตัวที่ 2 ทันที เขาไม่รู้ว่าเกล็นโจมตีหมาป่าจระเข้ตัวแรกไปตอนไหนแต่เขาก็ได้เห็นว่าเธอโจมตีไปที่ศีรษะของหมาป่าจระเข้ตัวที่ 2 อย่างรุนแรง

 

วินาทีต่อมาร่างของเธอพุ่งไปด้านข้างและปรากฏตัวต่อหน้าหมาป่าจระเข้ตัวที่ 3 มันพยายามป้องกันแต่ก็สายเกินไปในตอนนี้

 

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

 

ในตอนนี้หมาป่าจระเข้ทั้ง 3 ตัวล้มลงไปนอน เลือดพุ่งออกมาจากมีดสั้นที่ปักอยู่ระหว่างคางและคอของมัน ไม่นานหลังจากนั้นพื้นที่ทั้งหมดก็ถูกย้อมไปด้วยสีแดง

 

ฟู่เทียนตกตะลึงอย่างมาก

 

เธอฆ่าหมาป่าจระเข้ทั้ง 3 ตัวด้วยการโจมตีเพียงตัวละครั้งเท่านั้น คอของพวกมันถูกเฉือนไปและเลือดก็พุ่งกระจายออกมา