The Dark King – Chapter 100 ไปให้สุดทาง [อ่านฟรี 04-05-2019]

The Dark King – Chapter 100 ไปให้สุดทาง

 

การฝึกฝนอย่างหนักหน่วงยังคงดำเนินต่อไป

 

เวลาอีก 7 วันได้ผ่านพ้นไป

 

ดูเหมือนว่าผู้ดูแลหนุ่มจะกำหนดการฝึกไว้ขั้นละ 7 วัน ในวันที่ 8 ของการฝึกยิงธนูเขาจะเพิ่มจำนวนครั้งที่ต้องยิงให้มากขึ้น จำนวนลูกธนูที่ฟู่เทียนต้องยิงให้ได้ถูกเพิ่มเป็น 1600 ดอก และต้องยิงให้เข้าเป้าเป็นจำนวน 400 ดอก

 

จำนวนที่ต้องยิงโดนยังไม่ถูกเพิ่มเป็น 500  เพราะเขาคำนึงถึงขีดจำกัดของร่างกายฟู่เทียน จากประสบการณ์ในการสอนที่ผ่านมา ขีดจำกัดของเหล่านักล่าอยู่ที่การยิง 2000 ครั้ง และการที่มอบหมายให้ฟู่เทียนยิงถึง 1500 ครั้งในก่อนหน้าถือว่าเป็นงานที่ยากอยู่แล้ว

 

การประเมินของเขาเกิดจากการรวบรวมข้อมูลที่กว้างขวางและเป็นการดูเพียงผิวเผินเท่านั้น เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำในขณะที่มอบคำสั่งในครั้งนี้ ฟู่เทียนสามารถยิงธนูได้ถึง 2080 ดอกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

และสถิติที่กล่าวก็ถูกทำลายอีกครั้งในวันรุ่งขึ้นด้วยจำนวนลูกธนู 2112 ดอก!

 

อย่างไรก็ตาม หลักจากยิงไปได้ถึงจำนวนที่กล่าวร่างกายของเขาก็จะถึงขีดจำกัด ประสิทธิภาพในการยิงไม่ได้เพิ่มขึ้นเร็วเหมือนก่อนหน้าอีกแล้ว อัตราการยิงเข้าเป้าของเขาอยู่ที่ 700 ดอก

 

นี่ถือเป็นข้อบ่งชี้ที่ดี ในตอนนี้เขาสามารถเป็นนักธนูระดับเริ่มต้นได้แล้ว

 

อย่างไรก็ตามมันยังคงเป็นเพียงระดับเริ่มต้นเท่านั้น การยิงของจริงสถานที่มักกว้างขวางและเป้าหมายมักไม่หยุดนิ่ง หากเขาต้องการที่จะยิงให้เข้าที่หัวหรือหัวใจของเป้าหมายจากระยะไกล เขาต้องฝึกให้หนักขึ้นอีก

 

ลูกธนูยังคงพุ่งออกไปเรื่อยๆ และพวกมันส่วนใหญ่สามารถพุ่งเข้าโดนเป้าหมายได้และอีกส่วนพุ่งเข้าจุดสำคัญ

 

การยิงของฟู่เทียนมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ อาการเมื่อยล้าของแขนในเมื่อวานสามารถหายเป็นปลิดทิ้งจากการพักผ่อนในคืนเดียว ร่างกายของเขาสามารถปรับตัวเข้ากับการฝึกที่เข้มข้นได้เป็นอย่างดี

 

นักธนูฝึกหัดทั้ง 5 คน เข้ามาฝึกหลังจากฟู่เทียนยิงไปได้ 200 ครั้งแล้ว

 

ความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วของฟู่เทียนทำให้ทั้งห้าคนรู้สึกประทับใจ อย่างไรก็ตามพวกเขาคิดว่าที่ฟู่เทียนทำได้ดีขนาดนี้มีสาเหตุมาจากสัญลักษณ์เวทมนตร์นั่น พวกเขารู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

 

ในไม่ช้าผู้ดูแลหนุ่มก็เข้ามาเช่นกัน เขาดูเป็นคนง่ายๆเสมอ เขามองไปยังฟู่เทียนและหัวเราะเล็กน้อย “ในวันนี้ก็ครบหนึ่งเดือนพอดีที่เธอได้เข้ามาฝึกในที่แห่งนี้ ฉันคิดว่าแขนของเธอคงสามารถปรับตัวเขากับการฝึกได้เพราะการฝึกฝนที่ผ่านมา”

 

ฟู่เทียนหยุดยิงและหันไปมองผู้ดูแลหนุ่ม

 

“ขั้นต่อไปฉันจะสอนเธอเกี่ยวกับทักษะการยิง หากเธอสามารถเรียนรู้ได้สำเร็จก็จะถือว่าได้เป็นนักธนูอย่างสมบูรณ์!” ผู้ดูแลหนุ่มยิ้มให้หลังจากนั้นหยิบคันธนูสีดำพร้อมลูกธนูสองสามดอกขึ้นมา เขากล่าวกับฟู่เทียน “ดูให้ดี วิธีนี้เรียกว่า ‘การยิงต่อเนื่อง”

 

นิ้วมือของเขาผ่อนคลายและเชือกพุ่งเข้าหาลูกธนู

 

ลูกธนูพุ่งทะลุหัวใจของเป้าหมาย

 

ฟู่เทียนมองกลับไปยังผู้ดูแลหนุ่มแต่ในขณะนั้นเองก็ได้ยินเสียงของลูกธนูพุ่งชนเป้าหมายอีกครั้ง เขาตกตะลึงเพราะลูกธนูนั่นแทงเข้าไปยังจุดเดียวกันกับก่อนหน้า

 

“เธอยังไม่เห็นมันสินะ” ผู้ดูแลหนุ่มยิ้ม “ที่เรียกว่า การยิงต่อเนื่อง เพราะมันเป็นการยิงออกมาอย่างรวดเร็วโดยไม่หยุด ความยากของวิธีนี้ก็คือความแม่นยำและรวดเร็ว ลูกธนูทั้งสองต้องพุ่งออกไปในแนวเดียวกัน คงเป็นเรื่องอันตรายในการเจอสัตว์ร้ายที่มีพลังป้องกันแข็งแกร่ง ดังนั้นลูกธนูดอกแรกที่ยิงออกไปจะใช้ในการเจาะผิวหนัง ดอกถัดมาใช้ในการทิ่มแทนเลือดเนื้อ และในดอกสุดท้ายดอกที่สามสามารถใช้ในการปลิดชีวิต”

 

ฟู่เทียนมองและพยักหน้า “ผมเข้าใจแล้ว”

 

“ฉันให้เวลาเธอครึ่งเดือนในการฝึกเรื่องนี้” ผู้ดูแลหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าไม่สามารถผ่านการฝึกในเวลาที่กำหนดได้ละก็ การฝึกนรกแตกกำลังรอเธออยู่”

 

ฟู่เทียนพยักหน้าเบาๆ เป็นการสื่อว่าเข้าใจแล้ว

 

“จำเอาไว้ว่า ปัจจัยสำคัญสำหรับวิธีนี้คือความมั่นคง เธอจะต้องนิ่งให้ได้มากที่สุดในขณะที่ง้างเชือกออก” ผู้ดูแลกล่าวเพื่อย้ำเตือนฟู่เทียนอีกครั้ง

 

ฟู่เทียนเห็นรายละเอียดในการยิง ในขณะที่ลูกธนูดอกแรกถูกยิงออก ลูกธนูดอกที่สองก็ได้อยู่ในมือของผู้ดูแลหนุ่มแล้ว

 

ฟู่เทียนเริ่มต้นฝึกฝนวิธีในการยิงแบบนี้

 

อย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องยาก เป็นเพราะเขาต้องการทำให้ได้เหมือนผู้ดูแลหนุ่มทั้งหมด แต่ในตอนนี้เขาไม่สามารถคว้าลูกธนูได้รวดเร็วตามที่ต้องการ โดยปกติเขาสามารถคว้าลูกธนูได้ง่ายๆ แต่ครั้งนี้ต้องใช้ความเร็วสูงทำให้ไม่สามารถแสดงออกได้อย่างที่อาจารย์ทำ

 

เมื่อผู้ดูแลหนุ่มเห็นว่าฟู่เทียนกำลังฝึกซ้อม เขาจึงหันหลังและเดินจากไป

 

ฟู่เทียนฝึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 

เวลาหนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

 

เขาดื่มด่ำไปกับการฝึกในการยิงลูกธนูออกไปโดยใช้วิธีที่เรียกว่า ‘การยิงต่อเนื่อง’ “วันนี้ฉันยิงไปทั้งหมดกี่ดอก?”

 

“2530 ดอกครับ” ผู้ช่วยกล่าวตอบ

 

ฟู่เทียนรู้สึกประหลาดใจ เป็นเพราะจำนวนลูกธนูที่เขายิงได้ในสามวันก่อนยังอยู่ที่ 2350 ดอกเท่านั้น แต่ในวันนี้จำนวนของมันอยู่ที่กว่า 2500 อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะพัฒนาไปเรื่อยๆ

 

“ยิงมากกว่าเดิม แต่ไม่รู้สึกเหนื่อยเลยซักนิด” ฟู่เทียนมองไปยังนิ้วมือของตัวเองก็พบว่ามีแผลพุพองเกิดขึ้นเต็มไปหมด เขาพันแผลเอาไว้และเดินทางกลับไปรับประทานมื้อเย็น

 

ในวันถัดมา

 

ฟู่เทียนมาตั้งแต่เช้าและเริ่มการฝึกยิงต่อเนื่องต่อไป

 

ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มเข้าใจถึงวิธีนี้มากขึ้นหลังจากผ่านการยิงมาจำนวนมากครั้ง

 

“การยิงธนูอย่างรวดเร็ว ใช้ดอกแรกและดอกที่สองในการเปิดทาง ส่วนดอกที่สามทำหน้าที่ในการปลิดชีวิต แต่มันยังมีข้อบกพร่องที่ชัดเจนอยู่ การยิงอย่างรวดเร็วแบบนี้ทำให้ความแรงในการยิงนั้นถูกลดลง ความเสียหายของการยิงทั้งสามดอกนี้อาจไม่สามารถทำให้ถึงตาย วิธีนี้ไม่ดีมากพอเมื่อเทียบกับการยิงปกติ ถึงมันจะช้ากว่าแต่ความรุนแรงนั้นสูงกว่ามาก”

 

“ยิงไปกว่านั้นพลังในการยิงของแต่ละคนนั้นมีอยู่จำกัด การยิงต่อเนื่องทำให้เกิดความเครียดในสมองเนื่องจากการใช้สมาธิอย่างสูง ในตอนสุดท้ายของแต่ละวัน ฉันเหนื่อยจนแทบจะหมดแรง”

 

เขาตัดสินใจที่จะต้องไปให้สุดทาง!

 

เป็นเพราะเขาต้องการที่จะอยู่ในจุดสูงสุด

 

แม้ว่าการยิงต่อเนื่องจะดูดี สวยงามและดูมีพลัง แต่ฟู่เทียนรู้สึกว่ามันเป็นการเปลืองพลังงานจนเกินไป เขาต้องการพลังในการทำลายล้างขั้นสูงสุดด้วยวิธียิงแบบพื้นฐานเพราะมันสามารถให้พลังทะลุทะลวงที่สูงกว่า

ฟู่เทียนตัดสินใจละทิ้งการฝึกยิงแบบต่อเนื่องและกลับไปฝึกแบบพื้นฐานตามเดิม ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่ได้สนใจเรื่องจำนวนการยิงอีกต่อไป แต่กลับมุ่งเน้นไปที่การเพิ่มพลังทำลายล้างของลูกธนูให้สูงที่สุด