ภาค 2 ตอนที่ 14 พื้นที่สบาย

ตอนที่ 14 พื้นที่สบาย

 

"ฉันคิดว่า ผู้ต้องสงสัยมีสองคน"

 

คำพูดของกู่จี๋เพิ่งออกจากปาก คนที่อยู่ในห้องประชุมก็มีปฏิกิริยาที่แตกต่างกันไป ไป๋หลิงและเซวียหยางรู้สึกประหลาดใจมาก ต้าเจิ้งขมวดคิ้วมองไปทางโกโก้ คำพูดนี้ทำให้เขานึกถึงความเห็นของโกโก้ก่อนหน้านี้ที่ว่าขั้นตอนการก่อคดีมีลักษณะที่ขัดแย้งกัน ส่วนโกโก้กำลังก้มหน้า ไม่รู้คิดอะไรอยู่

 

กู่จี๋กวาดตามองปฏิกิริยาของทุกคน แล้วก็พูดต่อว่า "ดูๆ แล้วหัวหน้าโจวก็เคยคิดอย่างนี้มาก่อนใช่ไหม สีหน้าของคุณไม่แสดงความประหลาดใจเลยแม้ซักนิดหนึ่ง คุณหมอสวินก็น่าจะสังเกตเหมือนกันใช่ไหม ในรายงานของคุณบอกว่าตัวศพถูกทำความสะอาดอย่างหมดจด แสดงว่าคนคนนี้ละเอียดและตั้งใจ แต่คนที่รอบคอบขนาดนี้ จะไปทิ้งหัวคนที่ตั้งใจจะสะสมไว้ที่ร้านรับซื้อของเก่าอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าได้ยังไง ที่ตรงนั้นคนเข้าออกเยอะ ไม่นานก็ต้องมีคนพบหัวคน เพราะเหตุนี้ฉันถึงคิดว่ามีคนสองคนลงมือทำเรื่องนี้ พวกคุณอาจจินตนาการว่า พวกเขาคนหนึ่งแข็งแรงมีกำลัง อีกคนปราดเปรื่อง ผู้ชายสองคนร่วมกันก่ออาชญากรรม สำหรับเหยื่อ ฉันไม่กล้าลงความเห็นว่าใครเป็นคนบีบคอ แต่การเก็บหัวคนนั้น ฉันคิดว่าน่าจะมาจากการตัดสินใจของคนที่รอบคอบกว่า รวมทั้งประเภทของเหยื่อ และจุดที่ทิ้งศพ นอกจากนี้ การทิ้งศพต้องใช้กำลังมากพอสมควร ก็คงจะเป็นคนที่มีกำลังมากกว่าแต่ขาดสมองผู้นั้น หรือผู้ชายที่มีรอยด่างขาวบนใบหน้าที่ไปปรากฏตัวในร้านรับซื้อของเก่า นอกจากนี้ สำหรับสิ่งที่กล่าวไปแล้วนั้น หัวคนที่ปรากฏในร้านรับซื้อของเก่า ฉันคิดว่าเป็นกรณีพิเศษ อาจไม่ใช่การตัดสินใจจากผู้ชายที่รอบคอบคนนั้น แต่เป็นอุบัติเหตุที่เขาไม่รู้ ผู้ชายรอยด่างขาวนั้นได้ตัดสินใจทิ้งหัวคนโดยพลการ เนื่องจากไม่มีวี่แววที่จะถูกจับได้ ดังนั้นเขาคิดไปว่าตำรวจคงสาวไม่ถึงตน หัวคนจะทิ้งไปที่ไหนก็ไม่ใช่ปัญหา"

 

"พูดถึงอุบัติเหตุ หัวคนมีรอยถูกหนูกัดใช่ไหม" หวังอ้ายกั๋วรับคำต่อ

 

กู่จี๋พยักหน้า "เป็นไปได้ คุณพูดถึงหนูทำให้ฉันนึกขึ้นมาอีกอย่าง ฉันอยากถามคุณหมอสวิน การเก็บหัวคน โดยปกติต้องเก็บในตู้แช่เย็นใช่ไหม"

 

โกโก้เงยหน้า "ไม่เสมอไป สำหรับอุณหภูมิหน้าหนาวในขณะนี้ สถานที่หนาวเย็นทั่วไปที่ไม่โดนแดดก็ใช้ได้แล้ว เช่นห้องใต้ดิน หรือบ้านเก่าที่มีโครงสร้างไม้ทั้งหลัง หรือห้องที่เปิดแอร์ตลอดเวลาก็ใช้ได้ อีกอย่างหัวคนผ่านขบวนการป้องกันการเน่าเสียมาแล้วด้วย"

 

กู่จี๋พยักหน้า "ถ้างั้นก็มีความเป็นไปได้สูงหน่อย แต่ยังไงฉันก็ยังคิดว่า หัวที่เก็บสะสมถูกกัดนี้พอจะเห็นอยู่ว่าสภาพแวดล้อมที่ผู้ต้องสงสัยอยู่นั้นไม่ค่อยดี ชุมชนส่วนใหญ่ในเมืองกำจัดหนูไปหมดแล้ว สถานที่เก็บหัวคนต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเขา ถึงจะไม่ถูกคนพบเห็นโดยบังเอิญ สถานที่ที่อยู่ภายใต้การควบคุมแต่ก็ถูกหนูจู่โจมได้ แสดงว่าเป็นสถานที่ที่เป็นความลับมาก แต่ไม่ค่อยสะอาด หัวหน้าโจว คุณมีแผนที่ของเมืองนี้ไหม"

 

ต้าเจิ้งพยักหน้า ส่งสัญญาณให้เซวียหยางติดแผนที่เมืองไว้ที่กระดานใหญ่

 

กู่จี๋ถือปากกาแดงเดินเข้าใกล้แผนที่ "สถานที่ที่พบศพครั้งแรกเป็นที่ไหน"

 

ไป๋หลิงเปิดบันทึกบนโต๊ะ "พื้นที่สีเขียวของจงหวน"

 

กู่จี๋หาเจอในแผนที่ แล้ววงสีแดงไว้ "อยู่บริเวณชานเมืองด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ ศพที่สองล่ะ"

 

ต้าเจิ้งพูด "สถานที่ก่อสร้างร้างบนถนนเอี๋ยนจง"

 

กู่จี๋หันกลับไปมองทีหนึ่ง ต้าเจิ้งรู้รายละเอียดคดีถึงขั้นไม่ต้องดูข้อมูลก็สามารถจำได้ว่าพบศพที่ไหน เห็นเธอส่งสัญญาณกับตน ต้าเจิ้งจึงเดินไปวงตำแหน่งของที่ก่อสร้างตรงนั้น

 

"ชานเมืองด้านที่อยู่ตะวันออกมาก" กู่จี๋พูด "ศพที่สามที่พบในเร็วๆ นี้ พบในสวนสาธารณะ หรือเป็นตรงนี้ สวนรุกขชาติที่อยู่ด้านทิศเหนือของเมืองนี้ แต่หัวคนเพียงหัวเดียวที่เข้าคู่กับศพทั้งสามนั้นพบที่ร้านรับซื้อของเก่าที่อยู่ด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมือง"

 

ต้าเจิ้งเลิกคิ้ว ดูเหมือนจะเดาออกว่ากู่จี๋กำลังจะพูดอะไร เขาหันไปให้เซวียหยางพิมพ์แผนที่ละเอียดรัศมีหนึ่งกิโลเมตรรอบร้านรับซื้อของเก่าออกมา

 

ไป๋หลิงกับโกโก้ยังงงอยู่

 

กู่จี๋วงบริเวณสีแดงออกมาทั้งหมดแล้วพูดต่อว่า "นี่ก็คือสาเหตุที่ฉันบอกเมื่อสักครู่ว่า หัวคนเป็นเรื่องนอกแผนการของการก่อคดี พวกคุณรู้ว่าในใจของทุกคนมีพื้นที่ปลอดภัยในการดำรงชีวิต รู้สึกปลอดภัยและสบายกับสิ่งแวดล้อมที่ตนเองพักอาศัยอยู่ ส่วนการเลือกสถานที่ทิ้งศพจะตรงกันข้าม ใช้จุดที่ตนเองเข้าออกประจำเป็นจุดศุนย์กลาง เลือกบริเวณนอกรัศมีของพื้นที่ที่ตนคุ้นเคย จะเป็นวิธีที่เลือกสถานที่ทิ้งศพ พูดง่ายๆ ก็คือ ยิ่งไกลยิ่งดี นี่คือจิตวิทยาอาชญากรที่มีความคิดโดยไม่รู้ตัว หนึ่งคือกลัวถูกคนที่รู้จักเห็นระหว่างทิ้งศพ สองคือกลัวเวลาตำรวจมาสืบบริเวณที่เกิดเหตุแล้วพบว่าตัวเองน่าสงสัย ดังนั้น การเลือกสถานที่ทิ้งศพก็อธิบายได้เช่นนั้น ถึงแม้ศพทั้งสามถูกพบในสถานที่ต่างกัน แต่เมื่อมองจากแผนที่ใหญ่จะเห็นว่า ทั้งหมดอยู่ด้านทิศตะวันออกของเมืองนี้ พื้นที่สีเขียวด้านตะวันออกเฉียงใต้ ที่ก่อสร้างด้านตะวันออก สวนสาธารณะก็อยู่ติดกับตะวันออกของทิศเหนือ แต่ตำแหน่งของหัวคนกลับอยู่ที่ร้านรับซื้อของเก่าที่ตั้งอยู่ด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้"

 

"ความหมายของคุณคือ จุดที่ทิ้งศพมาจากการวางแผนล่วงหน้าของผู้ต้องสงสัย ส่วนจุดที่ทิ้งหัวคนนั้นเกิดจากอุบัติเหตุฉุกละหุกงั้นเหรอ" ไป๋หลิงลูบคางแล้วถามแทรกขึ้นมา

 

กู่จี๋ยิ้มแล้วพยักหน้า

 

ต้าเจิ้งรับแผนที่ร้านรับซื้อของเก่าที่ขยายแล้วจากเซวียหยางมา "เรื่องนี้อาจเกิดจากการกระทำของสองคน คนหนึ่งเดินตามแผน อีกคนมุทะลุคิดว่าแค่อย่าทิ้งไว้ใกล้บ้านตัวเองก็ใช้ได้ ดังนั้น“ตาเจิ้งติดแผนที่ใหญ่ไว้ที่ผนังอีกด้านหนึ่ง”แหล่งเข้าออกของสองคนนี้ อาจไม่ห่างจากร้านรับซื้อของเก่า"

 

ทุกคนรวมตัวเข้ามา ที่ที่ไม่ห่างจากร้านรับซื้อของเก่าก็มีหอประกอบพิธีฌาปนกิจหฺวาหรง หรือที่ที่โกโก้ได้หัวคนมา อีกทั้งมีชุมชนสองสามแห่ง ซุปเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ โรงเรียน 3 แห่ง โรงพยาบาล 2 แห่ง

 

ต้าเจิ้งชี้ไปที่ชุมชน 2 แห่งที่อยู่ตรงรอยต่อระหว่างเมืองกับชานเมืองด้านทิศตะวันตก "ชุมชนที่อยู่ตรงรอยต่อนี้สภาพอนามัยค่อนข้างแย่ ความน่าจะเป็นที่มีหนูค่อนข้างสูง ไป๋หลิง เซวียหยาง หวังอ้ายกั๋ว ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป พวกนายร่วมมือกับหน่วยคดีอุกฉกรรจ์กลุ่ม 3 ใช้ร้านรับซื้อของเก่าเป็นจุดศูนย์กลางแยกย้ายกันไปสืบดูว่าบริเวณนั้นมีผู้ชายที่มีรอยด่างขาวบนหน้าหรือไม่"

 

"เฮ้อ อย่างนี้ต้องถามไปถึงเมื่อไหร่ล่ะ" สวีหวั่นลี่ลูบหัวตัวเองแล้วแสดงสีหน้าเห็นใจ

 

ต้าเจิ้งทำเสียงในลำคอ "เธอคิดหรือว่าเป็นตำรวจก็แค่นั่งออฟฟิศแล้วกินกาแฟไปอย่างนั้นเหรอ เวลาไม่มีเบาะแส ต้องสืบสวนบริเวณนั้นทั้งกลางวันกลางคืน โอกาสเพียงนิดเดียวก็ปล่อยผ่านไม่ได้ นี่ถึงจะเป็นงาน"

 

สวีหวั่นลี่แลบลิ้น

 

"กู่จี๋ แล้วคดีไม่มีหัวใจ..."

 

"อ้อ ฉันกำลังจะพูดอยู่พอดี คดีไม่มีหัวใจ จากมุมมองของจิตวิทยาอาชญากรรมของฉัน ตอนนี้ยังมีข้อมูลน้อยเกินไป ถ้าจะลงความเห็นก็จะเป็นการด่วนสรุปเกินไป" กู่จี๋ก้มหน้าเปิดแฟ้มเอกสารในมือ

 

ต้าเจิ้งหรี่ตา เขารู้สึกกู่จี๋กำลังปิดบังอะไรอยู่

 

"ดังนั้น" กู่จี๋ปิดแฟ้มเอกสาร "คดีของเจิงเจี้ยนหมิง ฉันจะกลับไปศึกษาอย่างละเอียดอีกที อีกอย่างฉันอาจจะขออนุญาตดูบันทึกอาชญากรรมบริเวณนั้นก่อนหน้านั้น"

 

"โอ้" จู่ๆ ต้าเจิ้งก็หันไปมองสวีหวั่นลี่ "คราวที่แล้วฉันให้เธอไปหาคดีที่คล้ายกันในบันทึกประจำวันหนึ่งปีที่ผ่านมา..."

 

"ใช่แล้ว ฉันกำลังจะบอกหัวหน้าอยู่ เมื่อวานฉันอีเมลให้หัวหน้าแล้ว คดีที่คล้ายกันมีคดีข่มขืนสองคดี กับอีกคดีหนึ่งที่พยายามข่มขืน ผู้หญิงคนนั้นถูกวางยาสลบ ตอนฟื้นขึ้นมาพบว่าถูกมัดไว้ที่หัวเตียง ผู้ร้ายได้หายตัวไปแล้ว เธอพบว่าตัวเองเคยถูกบีบคอ แต่รายงานตรวจสอบพิสูจน์ได้ว่าไม่ได้ถูกล่วงเกิน ข้อนี้คล้ายกับคดีของเรา ฉันได้ติดต่อกับเจ้าทุกข์แล้ว เที่ยงนี้ก็จะมาให้ปากคำ"

 

"คดีตั้งแต่เมื่อไหร่" ไป๋หลิวถาม

 

"เหมือนเป็นวันที่สิบกว่าเดือนสิงหาคม"

 

"ก่อนพบศพแรก" โกโก้พูด เงยหน้าก็พบกับสายตาที่เห็นด้วยของกู่จี๋

 

กู่จี๋พยักหน้า "เหมือนเป็นการซ้อมใหญ่ ทำให้เขา หรือพวกเขาใจกล้ามากขึ้น หลังจากนั้นก็ไม่เพียงแค่ข่มขืน ยังมีฆาตกรรมอีก"