ตอนที่ 84 ระเบิดฐาน

ขณะที่การต่อสู้แนวหน้ายังดำเนินต่อ หานเซี่ยวที่อยู่ห่างจากแนวหน้าก็คอยสังเกตสถานการณ์อย่างตั้งใจ

หานเซี่ยวเห็นการต่อสู้ระดับสูงมามากที่เกี่ยวข้องกับการทำลายดาวเคราะห์ทั้งหมดในเกม เทียบกับการต่อสู้เหล่านี้ มันนับเป็นการต่อสู้ระดับต่ำบนพื้น แต่ก็ทำให้หานเซี่ยวอะดรีลารีนพุ่งพล่านอย่างมาก เสียงของปืนและกลิ่นดินปืนทำให้บรรยากาศดูโหดร้ายเมื่อเทียบกับสงครามที่หานเซี่ยวเคยพบเจอ ซึ่งมีแต่ปืนใหญ่พลาสม่าและลำแสงพลังงานเงียบๆ

หานเซี่ยวนั่งในตู้บรรทุก ขณะทหารยามทั้งสองยังคุมรถอย่างตั้งใจ พวกเขาสงสัยว่าหานเซี่ยวกำลังคิดหลบหนี

เสียงของหลินเหยาดังขึ้นจากหูฟังของหานเซี่ยว

 

“พี่ชายเซี่ยว เรากำลังจะถอยไปพร้อมกันทีมหลักของสัตรู ผมได้แพร่ไวรัสไว้ในระบบพวกเขาแล้ว ดังนั้นเราจึงสามารถขัดการสื่อสารของพวกเขาได้ทุกเมื่อ”

“ทำได้ดีมาก”

“โอ้ ลุงแลมเบิร์ตได้ค้นพบสิ่งใหม่ด้วย โครงสร้างภายในของฐานแข็งแกร่งมาก และมันก็อาจเป็นฐานระเบิด”

 

หานเซี่ยวขมวดคิ้วและหลังรวบรวมข้อมูลต่างๆเข้าด้วยกัน เขาก็ตระหนักว่าฐานภายนอกเป็นเพียงเหยื่อล่อ หรือพูดให้ถูกก็สุสานนั่นเอง มันอาจมีวัตถุระเบิดจำนวนมากซ่อนอยู่และเมื่อผู้บุกรุกก้าวเข้าไป วัตถุระเบิดก็จะถูกกระตุ้น นอกจากนี้ แรงระเบิดยังมากพอจะทำลายฐานนอกและกลบฝังทุกอย่างในนั้น ซึ่งทำให้มันแยกออกจากฐานในมากขึ้น”

“เป็นแผนที่ฉลาดมาก”หานเซี่ยวถอนหายใจ แม้เขาจะรายงานสถานการณ์ตอนนี้ มันก็สายเกินแก้แล้ว และหานเซี่ยวก็ไม่คิดทำเช่นนั้น

ในที่สุดเขาก็มาถึงขั้นสุดท้ายของแผนการ

หานเซี่ยวลุกขึ้นและเริ่มเก็บของเขา เขาขนอุปกรณ์เสริมทั้งหมดและส่วนประกอบเครื่องจักรที่สำคัญทั้งหมดจากตู้ลงกระเป๋า กระเป๋าเต็มจนไม่เหลือช่องว่าง จากนั้นหานเซี่ยวก็กล่าวกับทหารยาม“ช่วยผมแบกของหน่อยได้ไหม?พวกมันค่อนข้างหนัก”

 

ทหารทั้งสองขึ้นรถบรรทุกโดยไม่รู้ตัวเพื่อช่วยหานเซี่ยวยกกระเป๋า

ช่วงเวลาที่พวกเขาก้มลง หานเซี่ยวก็ลงมือ ด้วยสับหลังคอทหารทั้งสอง ทั้งคู่ล้มลงโดยไม่ส่งเสียงใดๆ

หานเซี่ยวปิดประตูตู้ และลอบเปลี่ยนเป็นชุดทหารและถอดหน้ากากที่เขากำลังสวม หลังจากนั้น เขาก็เปิดหน้ากากและใช้มันเพื่อเปลี่ยนรูปลักษณ์ เขาแบกกระเป๋าและเดินออกไปอย่างมั่นใจ เขาสามารถกลมกลืนเข้ากับทีมโลจิสติกส์ได้โดยไม่มีใครสังเกตเห็น

...

ผู้ช่วยของคาร์ลรีบกลับมารายงานทันที

 

“ทุกคนจากแผนก13ยกเว้นหานเซี่ยวมาแล้วครับ”เขากล่าว

คาร์ลตกใจ“เขาหายไป?!”

“ทหารยามสองคนที่ควรดูแลเขากลับหมดสติ ผมถามทีมโลจิสติกส์แล้ว และไม่มีใครเห็นหานเซี่ยวอยู่เลย”

คาร์ลอยากสนทนาต่อ แต่เสียงดังสนั่นก็เกิดขึ้น ซึ่งทำให้เขาเด้งตัวขึ้น เขาเริ่มค้นหาแหล่งที่มาของเสียงทันที

ภูเขากำลังเคลื่อนตัวและมันก็เหมือนแผ่นดินไหว ทุกคนต่างหวาดกลัวอย่างมาก!

ฐานหุบเขาอีกาดำถูกจุดชนวนแล้ว!

ทั่วฐานพังถล่ม และประตูใหญ่ก็ถูกปิดผนึกด้วยหิน ทหารมือดีนับร้อยถูกกลบฝัง!

และเหตุการณ์ก็ทำให้คาร์ลโกรธจัดอย่างเห็นได้ชัด

กองทัพได้ติดกับอย่างจัง หลายชีวิตต้องจบลงและฐานก็ถูกทำลาย นี่ทำให้คุณค่าของชัยชนะลดลงอย่างมาก

คาร์ลรู้ดี ในฐานะผู้บัญชาการ เขาจะต้องเผชิญกับคำครหามากมาย

คาร์ลหดหู่ และคิดถึงคำแนะนำของหานเซี่ยว หากเขาทำตามคำแนะนำ เขาคงหลีกเลี่ยงการสูญเสียได้มาก แต่แม้เขาจะมีโอกาสเลือกอีกครั้ง คาร์ลก็ยังรู้สึกว่าเขาต้องเลือกทางเดิม เขาโกรธจัดและระบายความโกรธกับยานพาหนะ

กองทัพประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ และคาร์ลก็รู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ จากนั้นเขาก็ออกคำสั่งเพื่อยกระดับขวัญกำลังใจของทหาร

หลังสายลับจากแผนก13มาถึง คาร์ลก็กล่าวด้วยสีหน้าหมองคล้ำ“เพื่อนร่วมทีมของพวกคุณหายไป เขาไปไหนกันแน่?”

“หานเซี่ยวหายไปอีกแล้ว?!”สีหน้าของเหล่าสายลับเปลี่ยนไป

ทำไมถึงเป็น’อีกครั้ง’?

ฉีไป่เจี่ยรู้สึกหัวโล่ง

บักดซบ หานเซี่ยวววว!

จางเหว่ยและหลี่ย่าหลินนิ่งเฉย ราวกับพวกเขาคุ้นเคยดี

มันถือเป็นเรื่องปกติที่หานเซี่ยวจะทำภารกิจด้วยตัวเองโดยไม่ขออนุญาติใดๆ หากเป็นคนคุ้นเคย คนนั้นย่อมรู้ว่าเขากำลังสร้างปัญหาใหม่

 

“หากหานเซี่ยวไม่ได้รับข้อมูลสำคัญ คุณคงคิดอย่างโง่ๆว่าทำลายฐานไปแล้ว แต่ในความจริง คุณก็แค่ทำลายฐานนอก คุณไม่แม้แต่จะรู้ด้วยซ้ำว่าศัตรูได้หลบหนีไปแล้ว!”

 

คาร์ลไตร่ตรองและเขาก็คงคิดเช่นนั้นจริงๆ และหากฐานหุบเขาอีกาดำสามารถกลับสู่สถานะเดิมได้ในอนาคต เขาคงเป็นคนแรกที่ต้องรับผิดชอบ

 

“พวกคุณมีข้อมูลอะไรเสนออีกบ้าง?”คาร์ลถามอย่างกระวนกระวาย

จางเหว่ย ผู้พยายามระงับความเกลียดชังได้ตะโกน“เพื่อนของเราสองคนได้หลบหนีไปกับศัตรู เมื่อพวกเขายืนยันเส้นทางหลบหนีได้ พวกเขาจะส่งมันให้เรา”

ดวงตาของคาร์ลสว่างขึ้นและกล่าวทันที“แจ้งให้ผมทราบทันทีที่คุณได้รับข่าวใด”

เขาไม่คิดว่าหานเซี่ยวจะทำได้ดีขนาดนี้ กองทหารเขาประสบความสูญเสียมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงต้องแก้ไขความผิดพลาดเขาโดยการกำจัดสมาชิกหลักของศัตรูให้ได้

...

มีเขตที่ห่างไกลจากความสนใจของทุกคนห่างจากฐานหุบเขาอีกาดำไปสิบกิโลเมตร ป่านกวง จี่เจี่ยและสมาชิกหลักสองร้อยคนกำลังเดินทางด้วยยานพาหนะพวกเขา ยานพาหนะบรรทุกสิ่งของจำนวนมากและยังมีข้อมูลล้ำค่าเกี่ยวกับฐาน

 

“ฉันคิดว่าพวกเฮสล่าคงกำลังหลงระเริงกับชัยชนะพวกมันอยู่”จี่เจี่ยหัวเราะลั่น

ป่านกวงมองเขาและกล่าว“อย่าประมาท”

 

จี่เจี่ยพยักหน้าและสั่งให้ทีมเร่งความเร็วขึ้น

พวกเขาต้องเดินทางอีกสองชั่วโมงเพื่อไปยังโรงเก็บเครื่องบินลับซึ่งมีเฮลิคอปเตอร์อยู่หลายลำพร้อมเครื่องบินขนส่งสินค้าขนาดเล็ก

หลินเหยาและแลมเบิร์ตได้รับคำสั่งของจางเหว่ยผ่านหูฟัง พวกเขามองหน้ากันและรู้ว่ามันถึงเวลาต้องโจมตีแล้ว

หลินเหยานำแท็บเล็ตออกมาและปล่อยไวรัสที่แฝงอยู่ในเครือข่ายสื่อสารของศัตรู

จิ้ดด!

ทุกคนตกใจกับเสียงแหลมในหูฟังพวกเขา พวกเขารีบถอดออกทันที

จี่เจี่ยยิ้มเก้อ ขณะที่เขากำลังสั่นให้ยานพาหนะหยุดและตรวจสอบชุดสื่อสาร เขาก็ได้ยินเสียงเครือยนต์คำรามมาจากทุกทิศทาง

 

“หมอบ!”สีหน้าป่านกวงเปลี่ยนไปทันที เขาผลักจี่เจี่ยที่ยังไม่ตอบสนอง หลังป่านกวงหมอบ มันก็เกิดคลื่นกระสุนจำนวนมหาศาล

 

ฝนกระสุนสาดซัดจากทุกทิศทาง ระเบิดได้พลิกคว่ำรถไปหลายคัน เปลวไฟสาดส่องไปทั่วป่า

แลมเบิร์ตลากหลินเหยาออกจากรถ พวกเขากลิ้งไปทางต้นไม้ด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีโดยตรง

จี่เจี่ยไม่เชื่อว่ากับดักเขาจะถูกค้นพบโดยศัตรู ใครคือหนอน?

“หนี!”

ไม่มีเวลาสำหรับความผิดหวัง จี่เจี่ยถูกป่านกวงลากเข้าป่าอย่างรวดเร็ว

...

คาร์ลที่บัญชาการกองทัพเขาจากป่ารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก กองทัพเขาล้อมรอบศัตรูไว้แล้ว และรู้ว่ามันคือโอกาสทองที่จะพลิกกระดาน

ห่างออกไป หานเซี่ยวที่เปลี่ยนรูปลักษณ์เขากำลังขับรถเพียงลำพัง เขาถือเซ็นเซอร์วัดอุณหภูมิในมือเขาและกำลังค้นหาเขตต่อสู้ เขาพบเป้าหมายเขาอย่างรวดเร็ว ป่านกวงและจี่เจี่ยสามารถหลบการโอบล้อมมาได้ กองกำลังที่ติดตามป่านกวงมาถูกทำลายอย่างไร้ปราณีด้วยมีดในมือเขา

หานเซี่ยวอยู่ห่างจากทั้งคู่ร้อยเมตรด้วยความช่วยเหลือของเซ็นเซอร์ในมือ

 

“มีรถจิ๊ปกำลังเข้ามาใกล้”ป่านกวงมองด้านหลัง เขาแทบไม่เห็นรถจิ๊ปที่ติดตามพวกเขาในป่าทึบ

ป่านกวงอยากทำลายรถจิ๊ป แต่ทว่า ทุกครั้งที่ระยะห่างจากรถจิ๊ปสั้นลง หานเซี่ยวก็เปลี่ยนเส้นทางเขาและทื้งระยะห่างอีกครั้ง

ป่านกวงคิด่าหานเซี่ยวคือรถจิ๊ปลาดตระเวนที่คอยรายงานตำแหน่งเขากลับไปยังกองทัพ นอกจากนี้ พวกเขายังคิดว่ากองทัพทั้งหมดกำลังไล่ตามพวกเขาอยู่ และดังนั้น พวกเขาจึงไม่กล้าหยุดวิ่ง ป่านกวงผู้กำลังลากจี่เจี่ยหลบหนีรู้สึกได้ถึงพลังงานที่ลดลงอย่างรวดเร็ว

 

“เราแค่ต้องไปให้ถึงโรงเก็บเครื่องบิน เฮลิคอปเตอร์จะช่วยให้เราหลบหนีได้”ป่านกวงรู้ว่านั่นคือทางรอดเดียว แม้ป่านกวงจะเป็นยอดมนุษย์ การถูกล้อมด้วยทั้งกองทัพก็ไม่ใช่เรื่องดี แต่เขาไม่รู้ว่าจี่เจี่ยนั้นเหนื่อยล้าแค่ไหน

หลังไล่ตามอยู่ประมาณ20นาที ทั้งสองฝ่ายก็อยู่ไกลจากแนวหน้ามากพอ

“ได้เวลาแล้ว”หานเซี่ยวรู้สึกมั่นใจ เขาเปลี่ยนเส้นทางเขาและเร่งความเร็วแซงเป้าหมายเขาด้วยความช่วยเหลือของแผนที่

รถจิ๊ปกำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง และหานเซี่ยวก็ขับขึ้นหน้าผาสูงสิบเมตรที่อยู่ห่างออกไปสองกิโลเมตร ซึ่งเขามั่นใจว่าเป้าหมายต้องวิ่งผ่านมา เขาดับรถ และนำอุปกรณ์ทั้งหมดออกมา

เขาเสียบแขนซ้ายเขาไปในแขนกลน้ำหนักเบารุ่นดัดแปลงและติดตั้งกล่องเก็บเกราะแม่เหล็กไว้ตรงเอวเขา เขาติดอินทรีคลั่งกับกล่องและจากนั้นก็ฝังระเบิดเวลา10ลูกไว้ในรัศมี5เมตรรอบตัว ด้ายบางถูกสอดผ่านห่วงระเบิด ดังนั้นแรงดึงเพียงเล็กน้อยก็จะกระตุ้นพวกมันทั้งหมด

...

จี่เจี่ยหอบอย่างหนัก ใบหน้าเขาซีดจากการวิ่ง เขาไม่ใช่ยอดมนุษย์ ดังนั้นกำลังเขาจึงมาถึงขีดจำกัด หากมันไม่ใช่เพราะป่านกวง เขาคงล้มไปนานแล้ว

ป่านกวงตะโกนอย่างไร้อารมณ์“อย่าหยุด ศัตรูสามารถเข้าประชิดได้ทุกเมื่อ เราต้องรีบไปให้ถึงโรงเก็บเครื่องบิน”

ทั้งคู่ออกจากป่าอย่างรวดเร็ว ภูเขาอยู่เบื้องหน้าพวกเขา

จี่เจี่ยรู้สึกเหมือนไร้ขาก่อนล้มลงกับพื้น เขาพูดพลางหอบหนัก“ฉันวิ่งต่อไม่ไหวแล้ว”

 

ป่านกวงขมวดคิ้ว เขาหงุดหงิดเล็กน้อย แต่รู้ว่าไม่อาจทิ้งจี่เจี่ยไว้ได้ น้องสาวของจี่เจี่ยเป็นผู้ดูแลเครือข่ายข่าวกรองทั้งหมดขององค์กรต้นกำเนิด

 

“แบกฉันขึ้นหลังนาย มัน...”

จี่เจี่ยพูดได้แค่นั้น ก่อนที่เสียงปืนจะดังขึ้น

ป่านกวงรีบตอบโต้อย่างรวดเร็วและกระโดดถอยหลัง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ใช่เป้าหมาย

หัวของจี่เจี่ยหงายไปด้านหลังราวกับถูกชกใส่ มีรูอยู่บนแก้มซ้ายเขา รูใหญ่จนเห็นกระสุนปืนในกะโหลกของจี่เจี่ย เลือดและเนื้อสาดกระจายไปทั่ว สีหน้าของจี่เจี่ยแข็งค้างขณะล้มลงกับพื้น บ่งบอกว่าเขาตายไปแล้ว

 

[ลอบสังหาร 2 เสร็จสิ้น ขยายพลังงาน2เท่า ได้รับค่าประสบการณ์4000หน่วย!]

รูม่านตาของป่านกวงหดลง เขาดึงมีดออกมาและพุ่งใส่ต้นตอของเสียงปืน