The Dark King – Chapter 92 สัญลักษณ์แห่งการเล่นแร่แปรธาตุ [อ่านฟรี 18-04-2019]

The Dark King – Chapter 92 สัญลักษณ์แห่งการเล่นแร่แปรธาตุ

 

ฟู่เทียนมองไปยังขวดและเหยือกบนโต๊ะที่อยู่ข้างๆเธอ พวกมันทุกชิ้นมีกระดาษติดไว้โดยใช้สัญลักษณ์รูปภาพแทนตัวอักษร บางชิ้นเป็นรูปดวงอาทิตย์ บางชิ้นเป็นดวงอาทิตย์และดวงดาวซ้อนกันอยู่ ในขณะที่ชิ้นอื่นเป็นรูปตะขอติดเอาไว้

 

“พวกนี้คืออะไร?” ฟู่เทียนถาม

 

ไนติงเกลมองไปยังขวดที่ฟู่เทียนพูดถึงและถามกลับมาด้วยความสงสัย “ไม่รู้จักสัญลักษณ์พวกนี้หรอ?”

 

ฟู่เทียนคิดอยู่ชั่วครู่แล้วส่ายหัว “ไม่รู้เลย”

 

“นี่นายจำสัญลักษณ์แห่งการเล่นแร่แปรธาตุไม่ได้งั้นหรอ? ได้ยังไงกัน?” ไนติงเกลตกใจ

 

เป็นครั้งแรกที่ฟู่เทียนได้ยินคำว่า ‘สัญลักษณ์แห่งการเล่นแร่แปรธาตุ’ เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแต่โชคยังดีที่มีหน้ากากปกปิดเอาไว้ ทำให้ไม่เห็นการแสดงออกของเขา เขารู้แล้วว่าสัญลักษณ์นั่นมีไว้ระบุสิ่งของ...อย่างเช่นวัสดุต่างๆ...

 

สิ่งเหล่านี้ไม่มีอยู่ในบันทึกของรอสยาร์ด ฟู่เทียนเดาว่ามันน่าจะเป็นเรื่องพื้นฐานของผู้ฝึกหัดที่ต้องรู้ เขาเลยไม่บันทึกเรื่องสัญลักษณ์เอาไว้ “รู้สิ แต่น่าเสียดายที่วัสดุทั้งหมดของฉันถูกพวกบ้าอัศวินแห่งแสงเอาไปหมดแล้วหลังจากที่อาจารย์ถูกพวกเขาฆ่า พวกสมุนของโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ได้ยึดทุกอย่างไปดังนั้นฉันไม่เหลืออะไรให้ศึกษาเลย เธอมีหนังสือเกี่ยวกับสัญลักษณ์แห่งการเล่นแร่แปรธาตุไหม? ฉันของยืมมันไปศึกษาได้หรือป่าว?”

 

ไนติงเกลรู้สึกสงสัย เหตุพราะฟู่เทียนไม่มีแม้กระทั่งความรู้พื่้นฐานเกี่ยวกับการเล่นแร่แปรธาตุ อย่างไรก็ตามเมื่อเธอได้ยินเรื่องที่โบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ได้ทำไว้ก็คลายความสงสัยลง เธอชี้ไปยังชั้นวางข้างๆฟู่เทียน มีหนังสือเล่มหนาปกสีดำอยู่เล่มหนึ่งวางไว้ “นายสามารถศึกษาได้จากสิ่งนั้น แต่อย่าไปทำมันเสียหายล่ะ”

 

ฟู่เทียนพยักหน้า “ขอบคุณมาก”

 

เขาหยิบสารานุกรมสัญลักษณ์แห่งการเล่นแร่แปรธาตุ ในขณะที่กำลังจะเปิดอ่านเขาได้ยินไนติงเกลกล่าว “นายควรไปศึกษาในห้องๆนั้นที่ฉันบอกไปในก่อนหน้า สถานที่ตรงนี้มันเล็กมากและฉันก็กำลังจะทำการทดลอง”

 

ฟู่เทียนเดินเข้าไปยังห้องเล็กๆที่เธอบอก มันรกรุงรังอยู่เล็กน้อยดังนั้นจำเป็นต้องความสะอาด

 

เขาไม่สนใจความสกปรกของห้องมากนัก เขาทำความสะอาดที่สำหรับพอให้นั่งอ่านหนังสือได้เท่านั้น

 

หนังสือถูกเขียนเป็นหลายบรรทัด แต่ละบรรทัดจะเขียนสัญลักษณ์เอาไว้และมีคำอธิบายต่อด้านท้าย ฟู่เทียนมองไปยังสัญลักษณ์ดวงอาทิตย์ที่เห็นในก่อนหน้า ซึ่งในมุมมองของการเล่นแร่แปรธาตุมันหมายถึงทองคำ!

 

“ไม่ต้องสงสัยเลย ที่ขวดมีขนาดเล็กและน้ำหนักเพียงน้อยนิด เพราะมันคือผงทอง” ฟู่เทียนพึมพำก่อนจะเริ่มอ่านต่อไป

 

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้ตัว...

 

ฟู่เทียมดื่มด่ำกับการอ่านและจดจำสัญลักษณ์พร้อมความหมายอย่างสมบูรณ์ ในตอนนต้นของหนังสือมักใช้สัญลักษณ์ที่เกี่ยวของกับโหราศาสตร์ หลังจากที่ใช้ไปเกือบทั้งหมดแล้วจึงค่อยๆพัฒนาเป็นสัญลักษณ์ทั่วๆไปของระบบการเล่นแร่แปรธาตุ

 

สัญลักษณ์แห่งการเล่นแร่แปรธาตุจะค่อยๆซับซ้อนขึ้นและถูกบันทึกเอาไว้ในเนื้อหาของการทดลองที่ทำโดยนักเล่นแร่แปรธาตุ มันถูกเขียนขึ้นจากการทดลอง ถ้าหากไม่มีองค์ความรู้ก็ไม่อาจสามารถอ่านและเข้าใจมันได้ ด้วยเหตุนี้สารานุกรมแห่งการเล่นแร่แปรธาตุจึงเป็นเรื่องพื้นฐานสำหรับนักเล่นแร่แปรธาตุที่ต้องทราบ

หลังจากที่เขาได้อ่านจนเสร็จเรียบร้อย เขาได้ยินเสียงไนติงเกลออกมาจากห้อง “‘ด็อก’ อยู่ไหนกัน?” ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มจะมืดแล้ว ได้เวลาที่พวกเราจะต้องกลับบ้าน นายจะอยู่ที่นี่ทั้งคืนอย่างนั้นหรอ?

 

ฟู่เทียนตกใจอยู่ชั่วขณะ เขาไม่คิดว่าเวลาจะผ่านไปอย่างรวดเร็วขนาดนี้ เขารีบปิดหนังสือลง เปิดประตูออกและเห็นไนติลเกลกับสเน็คยืนอยู่ที่ทางเดิน “ฉันจะกลับ...งั้นไปพร้อมกันเถอะ”

 

“ตกลง” ไนติงเกลพยักหน้า

 

สเน็คมองไปยังหนังสือที่ฟู่เทียนถือเอาไว้ในมือและหัวเราะออกมา “ไนติงเกลบอกฉันแต่ในตอนแรกฉันยังไม่เชื่อหรอก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายยังจำสัญลักษณ์พวกนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ นายเป็นมือใหม่สำหรับการเล่นแร่แปรธาตุจริงๆ ฮ่าๆๆ...”

 

ฟู่เทียนได้ยินคำพูดพวกนั้นก็ยิ้มออกมา “ถึงจะช้าไปหน่อยแต่ฉันพยายามที่จะเรียนรู้มัน”

 

“ฉันเข้าใจว่านายคงจะขี้เกียจ” สเน็คพยักหน้า “ฉันเข้าใจนายดี ฉันก็ปวดหัวเหมือนกันตอนที่ต้องจำสัญลักษณ์พวกนี้ ดังนั้นฉันจึงทำทุกทางเพื่อที่จะได้ไม่ต้องอ่านมัน แต่สุดท้ายแล้วอาจารย์ก็บังคับให้ศึกษามันอยู่ดี แต่ไนติงเกลฉลาด เธอใช้เวลาแค่เพียงสัปดาห์เดียวในการเรียนรู้ทั้งหมด แต่ฉันใช้เวลาไปตั้ง 6 เดือน!”

 

ไนติงเกลยิ้ม “อย่าพูดจริงเกินไป! ฉันใช้เวลาทั้งหมด 2 สัปดาห์ในการจำข้อมูลทั้งหมดนั่น”

 

“นั่นมันก็ไม่ธรรมดาอยู่ดี” สเน็คพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังราวกับกำลังกลัวความสามารถของเธอ

 

ฟู่เทียนวางหนังสือกลับไปที่เดิมและกล่าว “พวกนายจะมาอีกไหมในวันพรุ่งนี้?”

 

“แน่นอนสิ” สเน็คตอบกลับอย่างรวดเร็ว

 

ไนติงเกลส่ายหัว “ฉันอาจจะมาไม่ได้แต่ก็ต้องดูอีกที”

 

ฟู่เทียนกล่าว “ฉันจะมาในวันพรุ่งนี้”

 

“ราตรีสวัสดิ์” ไนติงเกลกล่าวพร้อมมองไปยังฟู่เทียนและสเน็ค “ใครจะออกไปเป็นคนแรก?”

 

“ฉันจะออกไป

หลังจากผ่านไปเป็นช่วงสองสามถนน เขาหยุดลงตรงมุมถนนและเมื่อไม่มีกลิ่นที่คุ้นเคยติดตามมาอีก เขาจึงถอดชุดคลุมสีดำออกและรีบมุ่งไปทางซ้ายมือเพื่อเดินทางกลับไปที่บ้านของเขา...

คนแรกเอง” สเน็คโบกมือให้ฟู่เทียนพร้อมเดินผ่านไปและปีนจากกำแพงลับออกมา

 

“รอสองสามนาทีแล้วค่อยตามออกมาล่ะ” ไนติงเกลกล่าว

 

ฟู่เทียนพยักหน้ารับด้วยความเข้าใจ เขารู้ดีว่าเธอคงกังวลกับการเป็นจุดสนใจถ้าหากทุกคนออกไปพร้อมๆกัน เป็นเพราะพวกเขาล้วนสวมใส่ผ้าคลุมและหน้ากากเอาไว้

 

เวลาต่อมา ฟู่เทียนเป็นคนถัดไปที่จะออกไปภายนอก เขาเดินผ่านซอยนี้ออกไป เมื่อสังเกตุว่าไม่มีใครอยู่บริเวณนี้เขาจึงถอดหน้ากากออก แต่ใบหน้าก็ยังถูกปกคลุมไปด้วยเสื้อคลุมอยู่ เขาไม่สามารถสวมใส่หน้ากากบริเวณถนนได้ อย่างไรก็ตามเขาสามารถปกปิดใบหน้าได้ด้วยเสื้อคลุม สิ่งนี้จะทำให้คนเข้าใจว่าเขาติดโรคระบาด ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้

 

ฟู่เทียนกำลังใช้ทางลัดเพื่อเดินทางกลับบ้านแต่ทันในนั้นเองด้วยประสาทการดมกลิ่นของเขา เขารีบหันหลังกลับและเดินไปยังอีกฟากของถนน

 

ไม่นานนักหลังจากที่ฟู่เทียนเดินจากไป มีร่างของเด็กชายปรากฏขึ้นที่ซอยแห่งนั้น เขาขมวดคิ้วและมองไปยังทิศทางที่ฟู่เทียนเดินจากไป เขามีท่าทีเย้ยหยันและพูดเบาๆ “หลังจากที่ออกมาจากห้องลับก็ยังคงปกปิดใบหน้าเอาไว้...ระวังตัวสุดๆ!” เขาไม่คิดอะไรมากนักและหันหลังเพื่อเดินกลับบ้านไป

 

หลังจากผ่านไปชั่วครู่ ฟู่เทียนกำลังมองไปยังเป้าหมายจากมุมถนน เขาไม่คิดมาก่อนว่าสเน็คจะมีนิสัยเจ้าเล่ห์แบบนี้ เขาออกมาจากที่ซ่อนและยังไม่ได้จากไปไหน ในขณะเดียวกันสเน็คที่ยังคงแอบซ่อนตัวอยู่ก็ได้เห็นรูปร่างที่แท้จริงของฟู่เทียน

 

“จะดูถูกสเน็คไม่ได้เลยในอนาคต” ฟู่เทียนคิดในใจ หากพวกเขารู้ตัวตนที่แท้จริงของตน เขาคงจะตกอยู่ในที่นั่งลำบากเพราะต้องถูกเล่นงานด้วยวิธีการต่างๆ

 

ฟู่เทียนมองกลับไปที่ซอย เขารู้ว่าไนติงเกลกำลังจะออกมาในไม่ช้า แต่เขาก็ละทิ้งโอกาสที่จะได้เห็นหน้าตาของเธอออกไป เป็นเพราะเธอไม่ได้แสดงท่าทีที่มีเจตนาร้ายใดๆต่อเขา ดังนั้นเขาจึงปล่อยเธอเอาไว้