บทที่ 27 วิกฤตของสมาพันธ์ตัดวายุ

บทที่ 27 วิกฤตของสมาพันธ์ตัดวายุ

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนกอดซูซูเดินหน้าต่อไป

 

หลังหน้าผาเป็นทางสายหนึ่ง บนทางเส้นนี้ เฉินเสี่ยวเลี่ยนเห็นรอยเลือดอยู่บนพื้นโดยไม่ได้คาดคิด!

 

เลือดสดสีแดงฉาน กลิ่นแทงจมูก

 

อีกอย่าง...เมื่อครู่ก็มีเสียงระเบิดและแสงไฟมาจากที่ไกลๆ อย่างชัดเจน...

 

หรือว่าจะเป็นคนของสมาพันธ์ตัดวายุ?

 

มีชีวิตต่อไป...

 

ไม่มีทางถอยแล้ว จะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง?

 

แล้วยังต้องช่วยชิซูกะออกมา...ถ้าอย่างนั้น...อาจจะมีแค่ทางเดียวคือ...

 

ทำภารกิจดันเจี้ยนให้สำเร็จ?

 

บางทีอาจมีเพียงแค่ต้องจบภารกิจดันเจี้ยนนี้ ถึงจะมีวิธีรอดออกไปจากวังลึกลับใต้ดินนี้ได้?

 

รอยเลือดบนพื้น แสดงว่าสมาพันธ์ตัดวายุต้องเจอกับการต่อสู้ดุเดือดที่นี่และยังมีคนบาดเจ็บด้วย?

 

ขออย่าให้คนที่บาดเจ็บเป็นหานปี้เลย

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนพาซูซูเดินข้ามทางไปอย่างระมัดระวัง เขามองเห็นว่าบนผิวหน้าผาทิ้งรอยไว้มากมาย... และยังมีลูกธนูหลายดอก เห็นได้ชัดว่าเป็นของซารอส

 

พอเดินไปถึงอีกโค้งของทางผ่านนั้น...

 

ของบนพื้นก็ทำให้เฉินเสี่ยวเลี่ยนผงะไป!

 

นั่นมัน... ดาบโค้งเล่มหนึ่ง!

 

เขาจำได้ชัดเจนว่าดาบเล่มนี้เป็นหนึ่งในดาบคู่ของชายหน้าลาย และดาบโค้งเช่นนี้จะต้องเป็นอาวุธระดับสูงของเขาแน่นอน ถึงกับทำให้ผู้เล่นต้องทิ้งอาวุธของตัวเองไป ก็พอนึกออกว่าพวกเขาต้องเจอกับสถานการณ์เลวร้ายขนาดไหน

 

เขาเก็บดาบโค้งขึ้นมากะน้ำหนักของมัน นับว่าเหมาะมือ ของสิ่งนี้มีระดับสูงกว่าดาบเลเซอร์ของเขาตั้งเยอะ

 

ใช้ระบบตรวจดูสักหน่อย

 

‘คมหิมะ อาวุธโจมตีระยะใกล้ระดับ B+ เพิ่มผลเจาะเกราะ เพิ่มอัตราทะลวงการป้องกัน หากใช้ดาบสองเล่มในเวลาเดียวกันโจมตีระยะใกล้จะมีโอกาสได้ผลตัดคม มีโอกาสเล็กน้อยที่จะตัดอาวุธของฝ่ายตรงข้ามให้ขาดสะบั้น หมายเหตุ ผลเอฟเฟกต์จะเป็นไปตามข้อจำกัดความต่างของเลเวล’

 

ของดี!

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนถอนหายใจ

 

ถึงแม้หมายเหตุด้านหลังจะเขียนว่าผลเอฟเฟกต์จะเป็นไปตามข้อจำกัดความต่างของเลเวล ซึ่งหมายความว่า หากต้องเจอกับอาวุธระดับที่สูงกว่า ผลเอฟเฟกต์นี้ก็จะใช้ไม่ได้

 

แต่แค่นี้ก็ดีมากแล้ว

 

ดาบเล่มนี้อยู่ในระดับ B+ หมายความว่าเมื่อใช้มัน ก็จะมีโอกาสที่จะทำลายการป้องกันของเครื่องป้องกันระดับ B+ หรือต่ำกว่าได้ในดาบเดียว!

 

เพราะว่าดาบนี้เป็นดาบคู่ หากใช้ดาบทั้งสองเล่มพร้อมกัน ตอนที่ต่อสู้ก็จะมีโอกาสทำให้อาวุธระดับ B+ หรือต่ำกว่าหักสะบั้นได้!!

 

แม้โอกาสพวกนี้ต่างกันไปตามแต่ละบุคคล แต่ว่า... พอมาคิดดูแล้ว หากคู่ต่อสู้ที่อยู่ระดับเดียวกันสองคน PK กัน ดูไปแล้วเหมือนว่าอาวุธของทั้งสองอยู่ในระดับเดียวกัน แต่ทว่าหากมีฝ่ายหนึ่งที่จู่ๆ ก็ตัดอาวุธอีกฝ่ายจนขาด หรือเจาะเกราะป้องกันของอีกฝ่ายได้...

 

ของดีขนาดนี้ กลับถูกชายหน้าลายทิ้งไป... สมาพันธ์ตัดวายุเจอกับเรื่องเลวร้ายอะไรกันแน่?

 

กำคมหิมะไว้ในมือของตน เฉินเสี่ยวเลี่ยนก็พาซูซูเดินหน้าไปอีกหลายก้าว...

 

จากนั้นเขาก็พบเห็นภาพที่ชวนให้ตื่นตะลึงยิ่งกว่า!

 

ดาบที่ใหญ่อย่างกับบานประตูครึ่งบานปักอยู่บนพื้น!

 

นี่มัน...ดาบหักครึ่ง!!

 

ของสิ่งนี้เฉินเสี่ยวเลี่ยนคุ้นเคยมาก! เจ้าของของมันต้องเป็นเดม่อนแน่!

 

ตอนที่ดาบยักษ์เล่มนี้อยู่ในมือเดม่อน รวมเข้ากับรูปร่างล่ำสันราวกับหนุ่มนักกล้ามของเขา ก็ทำให้เดม่อนกลายร่างเป็นรถถังเปิดทางอันทรงพลังได้!

 

ทว่าตอนนี้...

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนหรี่ตามองดูดาบหักเล่มนั้น

 

เป็นสถานการณ์แบบไหนกัน ถึงทำให้เดม่อนต้องทิ้งอาวุธสุดแกร่งของตนไว้ที่นี่?

 

หรือว่าแสงไฟและเสียงระเบิดพวกนั้น...

 

เดินต่อไปอีกไม่กี่ก้าว

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนหยุดเดินโดยฉับพลัน!

 

เขามองเห็นบนผิวหน้าผามีเงาหนึ่งห้อยลงมา สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความสงสัย จู่ๆ ก็สูดหายใจลึก คุกเข่าลง ประคองใบหน้าของซูซูไว้อย่างเบามือ พูดเสียงเบาว่า “ซูซู รออยู่ที่นี่นะ อย่าไปไหน รออยู่ตรงนี้รอฉันได้ไหม?”

 

ซูซูเงยหน้าใช้สายตาหวาดกลัวมองไปบนหินผา...

 

กลางสายลม เงาหนึ่งกำลังโบกสะบัด

 

นั่นคือคน!

 

ตู๋หยา!! ตู๋หยาโรคจิตคนนั้น!!

 

เจ้าหมอนี่คอพับลงมา ตรงหน้าอกมีบางอย่างที่ยาวเหมือนหอกเสียบทะลุร่าง ปักตัวเขาตรึงไว้บนผาหิน!

 

ดูท่าเขาตายจนตายซ้ำไม่ได้อีกแล้ว แต่ศพยังโบกสะบัดไปมาอยู่ท่ามกลางสายลมแรง!

 

“อย่าดู เด็กดี อย่าเงยหน้าไปมอง”

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนพูดอย่างอ่อนโยน ใช้มือบังตาของซูซูไว้ จากนั้นประคองหน้าเธอ ให้ทั้งเขาและเธอสบตากัน

 

“มองฉัน ซูซู มองฉัน”

 

“สะ...เสียวเหลี่ยนโอปป้า...” ซูซูพยายามสุดชีวิตไม่ให้ร้องไห้เพราะตื่นตกใจ ร่างเล็กๆ สั่นไปทั้งร่าง

 

“ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัวนะ” เฉินเสี่ยวเลี่ยนลูบผมเธอ พูดเสียงเบา “ทุกอย่างนี้เป็นแค่เกม แค่เกมเท่านั้นแหละ ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวเดียวก็จบเกมแล้ว หลังจบเกม ฉันจะพาเธอกลับบ้านดีไหม? เธออยู่ที่นี่รอฉันนะ ฉันจะไปดูข้างหน้า จากนั้นเกมก็จะจบ ดีไหม?”

 

ซูซูพยักหน้าอย่างแรง

 

ที่นี่อยู่ใต้ลม เฉินเสี่ยวเลี่ยนดึงซูซูไปนั่ง พูดอย่างอ่อนโยนว่า “นั่งอยู่ตรงนี้นะ ไม่ว่าจะได้ยินอะไรก็ห้ามวิ่งไปไหน ฉันจะต้องกลับมารับเธอแน่ เชื่อใจฉันหรือเปล่า?”

 

“อือ!” ซูซูพยักหน้าอย่างสุดชีวิต

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนกอดซูซูแน่น ลุกขึ้นแล้วหมุนตัวก้าวยาวๆ จากไป

 

......

 

เส้นทางในภูเขานี้เดินไม่นานก็สุดทางอย่างรวดเร็ว เฉินเสี่ยวเลี่ยนค่อยๆ ลดความเร็วลง

 

สุดทางเดิน เห็นทางเปิดโล่งออก ลานกว้างเรียบลานหนึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้า

 

ลานนี้เป็นทรงหกเหลี่ยม บนพื้นล้วนปูด้วยแผ่นหินหกเหลี่ยมแบบโบราณวางต่อกันเรียบสนิท

 

รอบลานกว้าง มีเสาหินสีขาวต้นใหญ่ตระหง่านอยู่ทั่ว คล้ายกับตำหนักศักดิ์สิทธิในเทพนิยายก็ไม่ปาน

 

บนลานกว้าง เขามองเห็นคนของสมาพันธ์ตัดวายุกำลังต่อสู้อยู่อย่างดุเดือด!

 

ที่ทำให้เฉินเสี่ยวเลี่ยนตะลึงไปก็คือ คู่ต่อสู้ทั้งสองฝ่าย...

 

......

 

มือทั้งคู่ของนิวตันกุมมีดทหารสองเล่มไว้ กำลังพุ่งโจมตีใส่ชายหน้าลายอย่างบ้าคลั่ง!

 

ดาบโค้งของชายหน้าลายเหลือเพียงด้ามเดียว ภายใต้การโจมตีราวกับอสรพิษของนิวตัน เขาทำได้เพียงกลิ้งตัวไปกับพื้น ใช้ดาบโค้งปัดป้องไม่หยุด

 

เคร้งๆ ประกายไฟเป็นชุดอันเกิดจากมีดทหารและดาบโค้งปะทะกันปะทุออกมาอย่างต่อเนื่อง!

 

ชุดเกราะที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายแบบสเปซ มารีน[1]ของนิวตันฉีกขาดไปแล้วครึ่งหนึ่ง บนไหล่ยังมีธนูปักอยู่หนึ่งดอก! ก้านของลูกธนูสั่นไหวเบาๆ ไปตามการเคลื่อนตัวโจมตีของเขา!

 

ทว่านี่กลับไม่ทำให้การเคลื่อนไหวของนิวตันด้อยลงได้เลย! พลังการจู่โจมของเขาช่างดุดันและโหดเหี้ยม!

 

เห็นได้ชัดว่าไม่ว่าจะในด้านพละกำลังหรือความเร็ว ชายหน้าลายล้วนแล้วแต่เป็นรอง! มีดทหารทั้งสองเล่มของนิวตันปะทะกับดาบโค้งของชายหน้าลายไม่หยุด

 

ฉับพลัน ชายหน้าลายก็คำรามเสียงดัง ดาบโค้งกระทบกับมีดทหารของนิวตันสุดแรง ลำตัวยันพื้นฝืนลุกขึ้นยืน ทว่านิวตันกระโจนขึ้นทีหนึ่ง มีดทหารในมือซัดออก ชายหน้าลายตกตะลึง ยกดาบโค้งป้องกันสุดชีวิต!

 

แกร๊ง!!

 

ลูกไฟกระจายไปทุกทิศ!

 

เห็นได้ชัดว่าผลเอฟเฟกต์ตัดสะบั้นของดาบโค้งทำงานแล้ว มีดทหารถูกตัดขาดเป็นสองท่อน ทว่านิวตันกลับโผนทะยานเข้ามา เสยเข่าเข้าใส่หน้าอกชายหน้าลายเต็มแรง!

 

ชายหน้าลายส่งเสียงอึก ตัวปลิวกระเด็นไปด้านหลัง ตกลงกับพื้น แผ่นหินหกเหลี่ยมบนพื้นแตกร้าวไปหลายแผ่นในชั่วครู่เดียว!

 

มองมีดทหารอีกเล่มในมือของนิวตันตวัดขึ้น คมมีดที่เป็นดั่งอสรพิษร้ายก็พุ่งใส่...

 

ฟิ้ว!

 

กิ๊ง!!

 

ลูกธนูแหลมเฟี้ยวดอกหนึ่งยิงมาตรงหน้านิวตัน เขาเอี้ยวคอหลบ มีดทหารตัดก้านธนูจนปลิว!

 

มุมหนึ่งของลานกว้าง ซารอสกึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้น สองมือที่ไร้เรี่ยวแรงปล่อยคันธนูยาวของเธอลง หอบหายใจติดขัด

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนพบว่าใบหน้าครึ่งหนึ่งของซารอสเต็มไปด้วยเลือด! เกราะหนังทรงโบราณของเธอตัวนั้นก็ฉีกขาดรุ่งริ่ง

 

ด้านข้าง เดม่อนพิงเสาหินสีขาวเอาไว้ ลมหายใจแผ่วเบา เกราะตรงเอวฉีกขาดเป็นรอยใหญ่ เลือดสดๆ ไหลทะลักออกมาจากเอวของเขา จนทำให้พื้นใต้ลำตัวกลายเป็นสีแดงฉาน

 

ที่สำคัญที่สุดก็คือ... ไหล่ขวาของเดม่อนถูกตัดขาดไปทั้งท่อน!!

 

สายตาของนิวตันมีแววอันตรายแวบผ่าน เขาเลิกไล่ล่าชายหน้าลาย หมุนตัวพุ่งไปทางซารอส!

 

เขากระโจนไม่กี่ทีก็ถึงหน้าซารอส ซารอสกัดฟัน คว้ามีดสั้นที่อยู่บริเวณเอวแทงใส่ นิวตันหยุดข้อมือของซารอสไว้ได้อย่างง่ายดายแล้วบิด...

 

กึก!

 

ซารอสส่งเสียงอึก ข้อมือบิดเป็นมุมประหลาดในชั่วพริบตา

 

นิวตันฉีกปากหัวเราะเสียงเย็น แววตาอันเหี้ยมโหดส่องประกายออกมาจากสายตา มีดทหารในมือจ้วงแทงต้นขาของซารอสอย่างรุนแรง

 

ซารอสกรีดร้องโหยหวน นิวตันคลายข้อมือของซารอสออกแล้ว ทว่ากลับจับคอซารอสไว้มั่น ยกผู้หญิงคนนั้นขึ้นตรงๆ!

 

“ไปตายซะ!!”

 

นิวตันคำราม

 

ร่างซารอสสั่นไปทั้งตัว เธอเหลือเพียงมือข้างหนึ่งที่ใช้ได้พยายามแกะนิ้วของนิวตันอย่างสุดกำลัง ปากที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุดส่งเสียงอย่างยากลำบากว่า

 

“นะ...นิวตัน... เธอ เธอบะ...บ้า...”

 

นิวตันกำนิ้วแน่น ซารอสส่งเสียงไม่ออกไปชั่วขณะ ได้ยินแต่เสียงอึกอักในลำคอ...

 

ตอนที่ซารอสกำลังตาเหลือกนั้นเอง เดม่อนที่อิงเสาหินหายใจแผ่วเบาอยู่ จู่ๆ ก็คำรามก้อง กระโดดขึ้นมาทั้งตัว ใช้ศีรษะชนเข้ากับลำตัวของนิวตันเข้าอย่างจังจนนิวตันโงนเงน

 

ในที่สุดนิวตันก็คลายมือจากซารอส ซารอสร่วงลงบนพื้น สำลักไออย่างเอาเป็นเอาตาย

 

ส่วนนิวตันกลับมองเดม่อนที่หายใจขาดห้วงอยู่บนพื้นอย่างเย็นชา คล้ายกับว่าการพุ่งชนครั้งนี้ใช้เรี่ยวแรงสุดท้ายของเดม่อนไปจนหมดสิ้น

 

นิวตันค้อมเอวก้มลง

 

เดม่อนหายใจแผ่วเบา มองดูนิวตัน “อะ...ไอ้ห่านิวตัน! นายระ...รีบได้สติสิวะ... พะ...พวกเรา...”

 

นิวตันยื่นสองมือออกมาช้าๆ กำรอบคอเดม่อนไว้ จากนั้นบิดเบาๆ...

 

กึก!

 

เดม่อนตาเหลือก ไม่ทันได้เอ่ยครึ่งคำสุดท้ายออกมา ศีรษะห้อยตกลง หยุดหายใจไปอย่างนั้น

 

“อ๊ากกก!!!”

 

ซารอสกรีดร้อง “นิวตัน!!! หัวหน้าสมาพันธ์ต้องฆ่าแกแน่!! เขาจะหั่นศพแกเป็นหมื่นชิ้น!!!”

 

นิวตัวหมุนตัวกลับมา จ้องมองซารอส เขาฉีกยิ้มโชว์ฟันขาว หายใจฟืดฟาด พูดงึมงำว่า “ผะ...ผู้...ผู้ตื่น... ละ...ล้วนสมควรตาย...”

 

“ไอ้สัตว์!! กูไม่ใช่ผู้ตื่น! กะ...กูคือซา...ซา...”

 

ซารอสกรีดร้องสุดชีวิต แต่นิวตันพุ่งเข้ามาแล้ว เท้าถีบเข้าตรงหน้าอกของซารอส! เสียงกึกๆ ดังขึ้นหลายครั้ง กระดูกตรงช่วงหน้าอกของซารอสส่งเสียงแตกหักดังออกมา!

 

ปากของซารอสมีเลือดสดๆ พุ่งออกมามากยิ่งขึ้น ในที่สุดลมหายใจของหญิงสาวก็แผ่วเบาลงจนค่อยๆ หายไป...

 

ตอนนั้นเอง นิวตันก็สั่นไปทั้งร่าง!!

 

ด้านหลังมีประกายเย็นเยียบสายหนึ่งแทงเข้ามาจากทางแผ่นหลังของเขา!!

 

นั่นคือดาบโค้ง!!

 

ชายหน้าลายคุกเข่าห่างไปสิบกว่าเมตร หายใจหอบแฮ่ก ตัวยังอยู่ในท่าขว้างดาบโค้งออกไป เขาใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดไปกับการโจมตีครั้งสุดท้ายนี้!

 

ดาบโค้งแทงเข้าข้างหลังนิวตัน เขาตัวแข็งไปชั่วขณะ จากนั้นฝืนขยับเล็กน้อย สองมือเอื้อมไปด้านหลัง จับด้ามดาบเอาไว้แล้วดึงออกเต็มแรง!

 

เลือดสดๆ พุ่งออกมา ดาบโค้งถูกกำไว้ในมือนิวตัน!

 

ชายหน้าลายไม่มีกระทั่งเรี่ยวแรงที่จะยืนขึ้น เขากัดฟัน น้ำตาไหลอาบหน้า ส่งเสียงคำราม “นิวตัน!! นิวตัน!! คืนสติเร็วเข้า!! นายจะฆ่าพวกเราจนหมดหรือไง!! นายจะฆ่าพวกพ้องของนายหมดเลยหรือไง!!! ไอ้เวรเอ๊ย!!!!”

 

......

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนอยู่นอกปากทางเข้า อ้าปากค้างมองดูเรื่องทั้งหมดที่เกิดตรงหน้าในชั่วครู่เดียว เขาตกใจจนตะลึงพรึงเพริดไปแล้ว

 

ตอนที่มองดูนิวตันเดินเข้าหาชายหน้าลาย ตอนที่เฉินเสี่ยวเลี่ยนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดีนั้น...

 

มือข้างหนึ่งก็ยื่นมาจากด้านหลัง ปิดปากเฉินเสี่ยวเลี่ยนเอาไว้!

 

“อุ”

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนตื่นตัวทันที เหวี่ยงหมัดไปด้านหลังตามสัญชาติญาณ

 

มือของคนด้านหลังคลายออก รีบพูดเสียงเบาว่า “ยะ...อย่า ฉันหานปี้เอง!”

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนหันไปก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของหานปี้ และคิ้วคมเข้มราวถูกวาดคู่นั้น

 

หานปี้...เลือดอาบไปทั่วร่าง!

 

“อย่า...เข้าไป... นิวตันบ้าไปแล้ว เห็นใครก็ฆ่าเรียบ...”

 

…………………………

[1] สเปซ มารีน (Space Marines) คือ กองกำลังพิทักษ์มนุษย์จากเกมชุดวอร์แฮมเมอร์ 40,000 (Warhammer 40,000)