The Dark King – Chapter 91 ร่วมกลุ่ม [อ่านฟรี 16-04-2019]

The Dark King – Chapter 91 ร่วมกลุ่ม

 

ในวันต่อมา

 

ฟู่เทียนมายังร้านตัดเสื้อเพื่อรับเสื้อคลุมและหน้ากาก เขาลองสวมใส่เสื้อผ้าที่พอดีกับตัว จากนั้นเดินกลับไปยังซอยที่เป็นที่ตั้งของฐานลับ ทันใดนั้นเองเขาได้กลิ่นของคนสองคนมาจากด้านใน ซึ่งน้อยกว่าเมื่อวานหนึ่งคน

 

“ต้องใช่แน่ๆ มีคนอยู่ที่นี่ทุกวัน” ฟู่เทียนคิดในใจ ขณะที่เดินเข้าไปตามทางเขาสวมหน้ากากเอาไว้และเดินไปตามแนวกำแพงซึ่งปกปิดทางเข้าเอาไว้ เขาแตะไปที่ผ้าซึ่งคลุมผนังเอาไว้อยู่ ถ้าคนทั่วไปรู้เข้าและดึงผ้าออกก็จะมองเห็นกำแพงนี้เช่นกัน ฟู่เทียนรู้ว่ามันเป็นทางเข้าสู่ห้องลับ ช่วงเวลาพริบตาเดียวเขาแทรกตัวเข้าไประหว่างช่องอิฐ

 

ฟู่เทียนหยิบหินขึ้นมาและเคาะไปเบาๆ

 

ไม่มีใครตอบกลับมา

 

ฟู่เทียนค่อยๆเคาะอีกสองครั้ง

 

ในครั้งนี้ ฟู่เทียนรู้สึกว่ากำลังมีสองคนเดินเข้ามาใกล้กำแพงเป็นเพราะเขารับรู้ได้จากกลิ่น เขารออยู่ซักพักแต่ก็ไม่มีใครเปิดประตูให้ เขาเคาะไปอีกครั้งในครั้งนี้เขาพูดออกไปด้วยเสียงต่ำ “พวกเราอยู่ฝ่ายเดียวกัน ฉันไม่ได้มีจุดประสงค์ร้าย ฉันเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่กำลังตามหาพรรคพวก”

 

ดูเหมือนว่าทั้งสองคนข้างในกำลังอยู่ในความสงสัย พวกเขาจึงไม่ตอบกลับมา

 

ทันใดนั้นเอง ฟู่เทียนได้กลิ่นแปลกประหลาด เขาขมวดคิ้วทันใดนั้นมีก้อนอิฐถูกดึงออก

 

ครืด!

 

เมื่อก้อนอิฐถูกดึงออก มีบางสิ่งบางอย่างถูกยิงออกมา

 

ฟู่เทียนเตรียมหนีไว้ก่อนแล้ว แต่เมื่อมันถูกพ่นออกมา เขาพบว่ามีของเหลวบางอย่างหยดลงบนเสื้อคลุมของเขาและถูกกัดกร่อนเป็นสี “กรดกำมะถัน” เขาพึมพำ

 

ฟู่เทียนหันกลับไปมองบริเวณก้อนอิฐและกล่าวต่อ “ฉันไม่ได้วางแผนที่จะทำอันตราย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันคงแจ้งโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว พวกอัศวินแห่งแสงคงมุ่งมาที่นี่และจับพวกคุณทุกคนรวมถึงตัวฉันเองด้วย”

 

สองคนข้างในไม่คิดมาก่อนว่าการโจมตีของพวกเขาจะไม่ได้ผล เมื่อได้ยินคำพูดของฟู่เทียน ทั้งสองคิดได้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างที่ฟู่เทียนพูดจริงๆ ถ้าเขาแจ้งไปยังโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ในตอนนี้พวกเขาคงจะโดนล้อมไว้หมดแล้ว

 

“ฉันจะเชื่อคุณได้อย่างไร?” มีเสียงผู้หญิงดังออกมา

 

“คุณจะเชื่อผมได้อย่างไรงั้นหรอ?” ฟู่เทียนตอบ

 

พวกเขาเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง เสียงของหญิงสาวดังออกมาจากข้างใน “แสดงรอยสักให้พวกเราดู”

 

ฟู่เทียนยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นคงต้องให้ฉันเข้าไปข้างใน ข้างนอกนี่ไม่ปลอดภัย อาจจะเป็นเป้าสายตาเกินไปสำหรับข้างนอกนี้”

 

เมื่อได้ยินคำกล่าวของฟู่เทียนพวกเขาก็รู้สึกว่ามีเหตุผล ทันใดนั้นกำแพงถูกเปิดออก ข้างในมืดลงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้มีผลต่อการมองเห็นของฟู่เทียนมากนัก มีคนสองคนสวมชุดคลุมและหน้ากากยืนอยู่ข้างใน ดูจากขนาดร่างกายของพวกเขาแล้ว ฟู่เทียนคิดว่าพวกเขาเป็นเพียงเด็กอยู่ มีผู้หญิง 1คนและผู้ชาย 1 คน  ในตอนนั้นเองเด็กหญิงในชุดคลุมเป็นคนทำหน้าที่ปิดประตู ในขณะที่เด็กชายซ่อนตัวเองอยู่ในความมืดและถือขวดที่ใส่กรดกำมะถันเอาไว้

 

“เข้ามาสิ” เด็กผู้หญิงพูด

 

ฟู่เทียนพยักหน้าและกระโดดเข้าไป

 

มีดวงตาคู่หนึ่งซึ่งถูกซ่อนอยู่หลังหน้ากากของเด็กชาย เขาจ้องมายังฟู่เทียนโดยไม่กะพริบตา “ตอนนี้ก็แสดงรอยสักให้พวกเราเห็นได้แล้ว”

 

ฟู่เทียนพยักหน้าช้าๆ ถอดผ้าคลุมออกเผยให้เห็นรอยกากบามบนหน้าอก “เห็นหรือยัง?”

 

เด็กผู้หญิงถอยหลังและมอง “เขาเป็นหนึ่งในพวกเรา ตามฉันมาสิ”

 

เด็กผู้ชายถอนหายใจด้วยความโล่งอกในขณะที่ฟู่เทียนเดินตามเด็กหญิงไป

 

ฟู่เทียนเดินตามพวกเขาไปยังบันไดเพื่อมุ่งหน้าสู่ห้องลับใต้ดินซึ่งมีขนาดกว้างขวางมีวัตถุดิบหลากหลายชนิด ผงแร่ต่างๆ ผงโลหะ ซากสัตว์ ดวงตา และอวัยวะของสัตว์ เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้ ทั้งสองคนอยู่ในกลุ่ม “ศิลาอาถรรพ์” ซึ่งมีเป้าหมายหลักคือการสร้าง ‘ศิลานักปราชญ์’

 

“มาตรงนี้” หญิงสาวพูดพลางชี้ไปยังโต๊ะ

 

ฟู่เทียนปฏิบัติตามที่เธอพูด

 

“ขอดูรอยสักของนายอีกครั้ง” เด็กหญิงพูด แสงสลัวตามทางเดินไม่สามารถทำให้เธอมองเห็นได้ชัดเจนเท่าไหร่

 

ฟู่เทียนพยักหน้า พร้อมเผยรอยกากบาทกลางหน้าอกให้เห็นอีกครั้ง

 

เด็กหญิงและเด็กชายเข้ามามองใกล้ๆเพื่อยืนยันเรื่องรอยสักนั่น เธอเอนหน้าเข้าไปใกล้ฟู่เทียนมากขึ้น สูดดมกลิ่นและหายใจออกเบาๆ หน้าอกของฟู่เทียนกระเพื่อมเล็กน้อย

 

“กลิ่นน้ำหอม?” เด็กหญิงสงสัย เธอมองไปยังฟู่เทียนและถาม “นายเป็นผู้ชาย ทำไมถึงใช้น้ำหอม?”

 

ฟู่เทียนตอบกลับแห้งๆ “ใช้จนชินแล้วสิ”

 

เด็กหญิงมองไปยังฟู่เทียนด้วยความงุนงงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก “นายเจอพวกเราได้ยังไง? สถานที่แห่งนี้ถูกซ่อนเป็นอย่างดีและต้องมีสัญญาณที่ถูกต้องจึงจะเข้าออกได้ แม้ว่านายจะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุแต่ไม่น่าจะรู้ถึงสถานที่แห่งนี้”

 

“ฉันเห็นชายคนหนึ่งมีรอยสักอยู่ที่ข้อมือและติดตามเขามายังสถานที่แห่งนี้” ฟู่เทียนพูด

 

เด็กชายและเด็กหญิงต่างหันมองหน้ากัน “เจ้าโง่ ‘เมาส์’ ฉันบอกเขาหลายครั้งแล้วเรื่องรอยสักที่โดนเด่นมากเกินไป แม้แต่อาจารย์ก็บอกเขาแล้ว! บ้าจริง!”

 

ในขณะนั้นเอง มีเด็กชายคนหนึ่งกำลังเดินอยู่กับพ่อแม่อยู่บนถนน จู่ๆเขาก็จามออกมาราวกับมีใครนินทาอยู่

 

ฟู่เทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “ผมเข้าร่วมกับพวกคุณได้ไหม? พวกเราสามารถช่วยกันวิจัยได้”

 

เด็กหญิงมองกลับไปและกล่าว “นายไม่มีกลุ่มเป็นของตัวเองงั้นหรอ? ไม่มีอาจารย์ที่คอยชี้แนะ? กลุ่มของเราไม่รับคนนอกเข้ามาง่ายๆ”

 

“อาจารย์ของฉันตายไปแล้ว” ฟู่เทียนดูเศร้า “เพื่อนของฉันอีกสองสามคนที่ช่วยกันทำการศึกษาก็จากไปแล้วเช่นกัน”

 

เด็กหญิงชะงักไปชั่วครู่ “ฉันขอโทษด้วย ฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ”

 

ฟู่เทียนส่ายหัวช้าๆ “เรื่องมันผ่านไปแล้ว”

เด็กหญิงคิดอยู่ชั่วครู่ “เอาล่ะ ถ้านายตัวคนเดียวฉันจะให้เข้าร่วมด้วยก็ได้ แต่ไม่อนุญาตให้พาคนนอกเข้ามาอีก! นายก็รู้ใช่ไหมว่ายิ่งมีคนเยอะก็ยิ่งถูกตรวจจับได้ง่าย”

 

ฟู่เทียนประหลาดใจและรีบตอบ “แน่นอน พวกเราต้องเก็บมันไว้เป็นความลับ”

 

“อ่า” เด็กหญิงพยักหน้า มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอในขณะที่กำลังพูด “ฉันชื่อว่าไนติงเกล” ส่วนเขามีชื่อว่า ‘สเน็ค’ ส่วนเจ้าโง่ที่ไปกับพ่อแม่ในวันนี้มีชื่อว่า ‘เมาส์’ แล้วนายใช้ชื่อเรียกว่าอะไรล่ะ?

 

ฟู่เทียนกำลังคิดอยู่ชั่วครู่ “หมายถึงชื่อที่ได้รับมาจากโบสถ์แห่งความมืดอย่างนั้นหรอ”

 

“ใช่แล้ว แต่นั่นคือชื่อที่ใช้อย่างเป็นทางการ และยังเป็นสถานะของนักเล่นแร่แปรธาตุอีกด้วย” ไนติงเกลพยักหน้า “พวกเรามักจะเรียกชื่อเล่นซึ่งกันและกัน พวกเราไม่สามารถใช้ชื่อจริงที่นี่ได้ ในกรณีที่มีคนถูกจับ มันจะช่วยยืนยันได้ว่าชื่อจะไม่ถูกแพร่งพรายออกไป พวกเขาใช่ชื่อจริงกันหรือป่าวในกลุ่มของเธอน่ะ?”

 

“ไม่” ฟู่เทียนตอบ “ทุกๆคนต่างไม่ใช้ชื่อจริง”

 

“นั่นล่ะ เขาเรียกว่ารหัสลับ” ไนติงเกลกล่าว “พวกเราใช้เชื่อสัตว์เป็นรหัสลับ นายคิดว่ายังไงบ้าง?”

 

ฟู่เทียนคิดอยู่ชั่วครูก่อนจะกล่าวออกมา “‘ด็อก’ พวกนายเรียกฉันว่าอย่างนี้แล้วกัน”

 

“‘ด็อก’ ?” ไนติงเกลพยักหน้า  “ตกลง หลังจากนี้เราจะเรียกนายว่า ด็อก”

 

ฟู่เทียนพยักหน้าและมองไปรอบๆ “เธอไม่มีอาจารย์งั้นหรอ?”

 

ไนติงเกลส่ายหัว “อาจารย์จะมาที่นี่นานๆครั้ง เขามักจะยุ่งอยู่กับการทดลองของตัวเองเสมอ”

 

เด็กชายที่ใช้ชื่อว่า ‘สเน็ค’ ยิ้มให้ฟู่เทียน “ไนติงเกลเป็นอาจารย์ของพวกเรา ยิ่งไปกว่านั้นเธอกำลังจะกลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุอย่างเป็นทางการ เมื่อเธอได้ถูกแต่งตั้งเรียบร้อยแล้ว เธอจะกลายมาเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่เด็กและแกร่งที่สุด ใช่มั้ย?”

 

เสียงของไนติงเกลดูเขินอายเล็กน้อย “เขาก็พูดเกินจริงไป ยังมีคนเก่งอยู่อีกมากมายดังนั้นไม่ใช่ฉันหรอก”

 

“ยังไงก็เถอะ ฉันก็ยังคิดว่าเธอแกร่งอยู่ดี” สเน็คพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

ฟู่เทียนมองไปยังเด็กชาย และกำลังคิดว่าลักษณะนิสัยของ ‘งู’  ที่ไม่ชอบมีความสัมพันธ์นั้นช่างไม่เหมาะกับชื่อของเขาเอาเสียเลย

 

“เอาล่ะ นายก็จะต้องได้รับสัญลักษณ์ของนักเล่นแร่แปรธาตุเหมือนกัน เพราะฉะนั้นอย่าหยุดอยู่เฉยๆ” ไนติงเกลชี้ไปยังสเน็ค

 

สเน็คหัวเราะออกมาจากนั้นวิ่งไปเข้าห้องและปิดประตูไป

 

ไนติงเกลกล่าว “สถานที่ของเรามีค่อนข้างจำกัด มีห้องอยู่อีกห้องตรงนั้น ทำความสะอาดแล้วนายจะสามารถใช้มันได้ ถ้ามีอะไรที่ไม่เข้าใจสามารถมาถามฉันได้ตลอดเวลา”