The Dark King – Chapter 87 ผู้กำเนิดปิศาจ [อ่านฟรี 08-04-2019]

The Dark King – Chapter 87 ผู้กำเนิดปิศาจ

 

ฟู่เทียนพยักหน้าเล็กน้อยเพราะเขารู้ถึงข้อจำกัดนี้ดี แต่ในสถานภาพปัจจุบัน การหาบ้านใหม่ให้พวกเด็กๆไม่ใช่ปัญหาอีกแล้ว “ให้พวกเขาทุกคนออกมา แล้วฝากให้คุณช่วยจัดการตามขั้นตอนด้วย ผมจะพาพวกเขาออกไปทั้งหมด”

 

ป้าไดพูดด้วยความกังวล “จะต้องใช้เงินมากมายทีเดียวในการช่วยเหลือพวกเขา เธอน่าจะรู้ถ้ามีการขโมยเงินที่มากกว่า 1 เหรียญเงิน จะต้องถูกจำคุกนะ อย่าทำตัวโง่เขลาแบบนี้สิ”

 

“มันเป็นเงินของผมเองครับ” ฟู่เทียนรู้ดีว่าเขาจำเป็นต้องอธิบายเรื่องที่มาของเงิน เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องสถานะของฟู่เทียน เขาหยิบเหรียญตราผู้รักษาความปลอดภัยออกมา “ผมได้รับเลือกให้เป็นผู้รักษาความปลอดภัย ซึ่งมีเงินเดือนที่ค่อนข้างสูงเลยทีเดียว”

 

ป้าไดหยุดชะงักและกล่าว “เธอ เธอได้เป็นผู้รักษาความปลอดภัย”

 

ฟู่เทียนยื่นเหรียญตราให้ดู “ใช่ครับ”

 

ป้าไดตั้งสติขึ้นเล็กน้อยพร้อมมองไปยังฟู่เทียนด้วยความประหลาดใจ “เยี่ยม เยี่ยม! หลังจากที่ดูแลบ้านกำพร้ามาหลายปี เธอน่าจะเป็นคนเดียวที่รักษาสัญญากับเด็กคนอื่นๆไว้ได้  อ้อ เธอจำเด็กที่ชื่อลิซ่าได้ไหม? ลิซ่าถูกรับเลี้ยงในช่วงเวลาเดียวกันกับเธอเลย ซึ่งคนในตระกูลเมลเป็นคนรับตัวเธอไว้ เนื่องจากมีความเฉลียวฉลาดจึงถูกสั่งสอนอย่างดีจากตระกูลเมลและได้เลื่อนขั้นให้เป็นสาวใช้ เมื่อปีก่อนเธอกลับมาที่นี่อีกครั้งและถามถึงเธอด้วย เธอเป็นคนนิสัยดีนะ ถ้าหากต้องการความช่วยเหลือลองติดต่อลิซ่าดูสิ”

 

ฟู่เทียนประหลาดใจเล็กน้อย เด็กสาวคนที่พยายามกลั่นแกล้งตัวเขาเมื่อสองสามปีก่อนจะสามารถประสบความสำเร็จในตระกูลเมลได้ ถึงหน้าตาของเธอจะดูน่ารักแต่นิสัยจริงๆของเธอถูกซ่อนเร้นอยู่ในส่วนลึก อย่างไรก็ตาม สองสามปีมานี้มีสิ่งดีๆเกิดขึ้นกับตัวเขามากมาย ดังนั้นก็ไม่มีิอะไรให้ฟู่เทียนใส่ใจมากนัก เขาตอบกลับไป “ถ้ามีโอกาสนะครับ”

 

ป้าได้ยิ้มและหันหลังกลับเข้าไปยังบ้านเด็กกำพร้า ในไม่นานนักเด็กทั้งสามคนเดินออกมา ดูเหมือนว่าพวกเขาเพิ่งจะนอนหลับในก่อนหน้า สังเกตุได้จากสายตาที่งัวเงียของพวกเขา พวกเขาทั้งสามคือโจเซฟ โครน และแบรี่

 

ทุกคนรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้พบกับฟู่เทียน

 

ในสามปีที่ผ่านมาทุกๆคนเปลี่ยนไปมาก แต่ด้วยเรื่องอาหารการกินฟู่เทียนดูจะเติบโตขึ้นมากที่สุด ร่างกายของเขามีความแข็งแรงและเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับสามปีก่อน โจเซฟเองก็เช่นกัน เขาสูงขึ้นกว่าสามปีที่แล้วเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามใบหน้าของเขาดูพองขึ้นและมันทำให้ดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก

 

ส่วนโครนนั้นมีรูปร่างพิการมาตั้งแต่กำเนิด แขนของเขามีขนาดเพียงครึ่งเดียวของแขนคนปกติ นิ้วของเขาผิดรูปผิดร่างมีขนาดเล็กเท่าของเด็กทารก

 

แบรี่นั้นมีรูปร่างที่ดี หากดูจากภายนอกคงคิดว่าเขาไม่มีปัญหา แต่ฟู่เทียนรู้ดีว่าเขามีเนื้องอกเนื่องจากผลของรังสีที่ควบแน่นในช่องท้องของเขา

 

เพราะการอาศัยอยู่ในบ้านเด็กกำพร้า ประสบการณ์ชีวิตของเขาจึงแข็งแกร่งกว่าเมสัน แซค และแชม ในไม่ช้าพวกเขาก็จำได้ว่าเขาคือฟู่เทียนและวิ่งเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว โจเซฟพูดติดขัด “ทะ เทียน นายสบายดีไหม?”

 

ฟู่เทียนยิ้มให้และตอบกลับไป “ฉันสบายมากๆ ตอนนี้ฉันมีโอกาสที่จะพาพวกนายไปกับฉันแล้ว แล้วก็นะ พวกนายไม่ต้องเอาเสื้อผ้าไปด้วย ฉันจะจัดหาให้ใหม่ทั้งหมด หลังจากที่จัดการตรงนี้เสร็จเรียบร้อยพวกเราจะไปหาบาร์ตันและพาเขาไปด้วย”

 

พวกเขาตกตะลึง โจเซฟพูดต่อ “นะ...นาย..หมายถึง..จะพาพวกเราไปกับนายด้วย?”

 

ฟู่เทียนหัวเราะ “นี่พวกนายไม่เชื่อฉันหรอ?”

 

โครนพูดออกมาด้วยความจริงจัง “แน่นอน พวกเราเชื่อในตัวนาย แต่นายมีเงินเพียงพองั้นหรอ?”

 

“ฉันมีมากพอที่จะพาพวกนายทุกคนไปกับฉันด้วย” ฟู่เทียนมองไปยังสายตาพวกเขาซึ่งเปี่ยมไปด้วยความหวัง เขารู้ดีว่าทุกคนกระตือรือร้นอยากออกไปจากที่นี่ “ฉันจะไปหยิบเอกสารเรื่องที่อยู่ของพวกนาย”

 

ทั้งสามคนมองหน้ากันและพยักหน้า หันหลังและวิ่งเข้าไปยังบ้านเด็กกำพร้า

 

ฟู่เทียนออกมายังสนามข้างนอกของบ้านเด็กกำพร้าและมองไปยังผู้หญิงที่มีรูปร่างอ้วนที่มีหน้าที่จัดการเรื่องขั้นตอนดำเนินการ เธอกำลังนั่งอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์และกำลังหาว มีเด็กชายผิวดำอีกคนยื่นอยู่ข้างๆเธอ

 

เด็กชายคนนั้นดูกระตือรือร้น เมื่อมองเห็นฟู่เทียนเขาค่อยๆสกิดผู้หญิงร่างอ้วน

 

ผู้หญิงคนนั้นลืมตาขึ้นและมองมายังฟู่เทียนที่กำลังเดินเข้าไป เธอยื่นขึ้นและส่งยิ้มให้ “เธอเป็นใครกัน”

 

“ผมมาที่นี่เพื่ออุปการะเด็กครับ” ฟู่เทียนพูดสั้นๆ

 

หญิงอ้วนส่ายหัว “รับเลี้ยงดู ถ้าจะรับเลี้ยงดูเด็กเธอจะต้อง...”

 

“ผมต้องการตอนนี้” ฟู่เทียนตอบกลับในทันใด ทุกๆคนจะต้องรอจนถึงวันรับอุปการะ จุดประสงค์ก็เพื่อประโยชน์ทางการเงินที่บ้านกำพร้าจะได้รับ

.

“พวกเรามีกฏของเรา...” หญิงอ้วนรีบอธิบาย

 

ฟู่เทียนไม่ต้องการที่จะฟังอีกพร้อมหยิบเหรียญตราของผู่รักษาความปลอดภัยออกใสและกล่าว “ผมว่ากฏก็น่าจะยืดหยุ่นได้นะ คงจะเป็นเรื่องที่ดีถ้าคุณจัดการให้ในทันที”

 

แม้ว่าฟู่เทียนจะยังดูเด็กแต่เขาถูกฝึนฝนมาเป็นเวลานานในค่ายฝึก ดังนั้นคำพูดของเขาจึงดูเป็นทางการมากกว่าผู้รักษาความปลอดภัยทั่วๆไป หญิงอ้วนรีบตอบกลับด้วยความลังเลใจ “เข้าใจแล้ว… บอกชื่อของเด็กๆมา”

 

“โจเซฟ โครนและแบรี่” ฟู่เทียนแจ้งชื่อพวกเขาไป

 

หญิงสาวรู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินชื่อเหล่านั้น แต่ก็ยังคงจัดการเรื่องให้ต่อไป ใช้เวลาไม่นานนักก่อนที่จะดำเนินการเสร็จสมบูรณ์ ราคาของที่ต้องจ่ายทั้งหมดคือ 2 เหรียญเงิน

 

เมื่อหญิงสาวเห็นฟู่เทียนหยิบเหรียญทองออกมา เธอถึงตระหนักได้ว่าเขาไม่ใช่คนทีจะมองข้ามไปได้เลย

 

ในตอนนั้นเอง ป้าไดเดินออกมาและเห็นฟู่เทียนกำลังทำสัญญา “เป็นอย่างไรบ้าง? เรียบร้อยดีไหม?”

 

ฟู่เทียนพยักหน้าช้าๆ

 

“พวกเขามารอเธออยู่โน่นแล้ว” ป้าไดหัวเราะ “หวังว่าพวกเขาจะรับรู้ถึงความอ่อนโยนและตอบแทนเธออย่างดีล่ะ”

 

“ผิดแล้วครับ นี่คือการตอบแทนจากผมต่างหาก” ฟู่เทียนตอบ เขาเซ็นสัญญาต่างๆและเดินจากไป

 

หญิงอ้วนมองไปยังป้าไดและกล่าวถาม “พี่ได ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน ดูเหมือนว่าพี่จะรู้จักเขา”

 

ไดยิ้มและตอบ “จำเมื่อสามปีก่อนได้ไหม มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งชื่อเทียน นั่นคือเขา!”

 

ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้าง “นั่นเป็นเหตุผลที่เขาดูโตขึ้นเล็กน้อย เขาได้กลายเป็นผู้รักษาความปลอดภัยแล้ว”

 

…

 

…

 

ฟู่เทียนมองเห็นโจเซฟและทุกๆคนยืนรออยู่ด้านหน้าบ้านเด็กกำพร้า พวกเขาดูกังวลเล็กน้อยหากว่าฟู่เทียนถูกปฏิเสธ ฟูเทียนยื่นสัญญาให้กับพวกเขา “พวกเราไปกันได้แล้ว นี่คือทะเบียนบ้านใหม่ของพวกนาย”

 

ร่างกายของพวกเขาสั่นขึ้นเมื่อได้เห็นสัญญาของจริงถืออยู่ในมือ ด้วยตาของโจเซฟเริ่มมีสีแดงและน้ำตาได้ไหลออกมา “เทียน...ฉัน...ฉัน..”

 

ฟู่เทียนมองไปยังท่าทีของทุกๆคน เขากล่าวด้วยความเขินอาย “เอาน่า...ไม่ต้องสุภาพกับฉันขนาดนั้นก็ได้..ไปกันเถอะ บาร์ตันกำลังรอพวกเราอยู่”

 

“เทียน เรื่องนี่มัน ฉันต้องขอบคุณนายจริงๆ!” โครนพูดด้วยความหนักแน่น

 

“เอาล่ะ ก่อนอื่น พวกเราต้องไปหา...บาร์ตัน..” แบรี่กำมือของตัวเองไว้แน่น

 

ฟู่เทียนยิ้มและกล่าว “ไม่ต้องซึ้งกันแล้ว ไปกันเถอะพวกเรา”

 

พวกเขาไม่ได้พูดอะไรอีกเมื่อเห็นท่าทีของฟู่เทียน ก่อนจะจากไปพวกเขาทั้งสี่คนหันไปมองบ้านกำพร้าอีกครั้ง พวกเขายังมองเห็นป้าไดและหญิงอ้วนข้างในประตูนั่น พวกเขายังไม่รู้เรื่องอะไรมากนักแต่ชีวิตของพวกเขากำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล

 

เช่นเดียวกัน ยังคงไม่มีใครรู้เรื่องที่จะกล่าวถึงนี้ แต่ในบันทึกของของรุ่นต่อมาได้จารึกชื่อของพวกผู้ช่วยทั้งสี่คนด้วยสีแดงเข้ม ‘ผู้กำเนิดปิศาจ’