บนภูเขามีโพรงน้อยใหญ่เหมือนรังผึ้งเต็มไปหมด พอมองขึ้นไปก็เห็นแมงมุมตัวใหญ่ผิดปกติมากมายไม่รู้เท่าไหร่ปีนออกมาจากด้านใน! จากนั้นก็พุ่งลงมาตามผิวหน้าผาตรงลงมายังใจกลางพื้นที่ราบ! สี่ทิศแปดทางล้วนเต็มไปหมด!!

ความเร็วในการปีนป่ายของแมงมุมพวกนี้รวดเร็วมาก ซ้ำรูปร่างก็ไม่ใช่เล็กๆ มีขนาดใหญ่พอๆ กับลูกหมาทั่วไปทั้งนั้น! บางตัวที่วิ่งไวก็ลงมาจากหน้าผาอย่างรวดเร็ว ขวางทางด้านหน้าของทุกคนเอาไว้

“เดม่อน เปิดทาง!”

นิวตันตะโกน เดม่อนไม่ลังเลแม้แต่น้อย ควงดาบยักษ์พุ่งใส่แมงมุมหลายตัวที่อยู่ด้านหน้า!

ดาบยักษ์ในมือเดม่อนวูบเดียวก็ผ่าหัวแมงมุมตัวหนึ่งแยกออก! ของเหลวสีขาวพุ่งกระจายใส่ตัวเขา เดม่อนควงดาบใหญ่ต่อไป บนคมดาบเกิดประกายแสงวาบ กลางอากาศปรากฏแสงวาบบาดตาเป็นรูปไม้กางเขนออกมาเป็นชุดในชั่วอึดใจ!

แมงมุมที่ขวางอยู่ตรงหน้าพวกนั้นส่งเสียงร้องอย่างอเนจอนาถ บ้างก็ถูกตัดขาขาด บ้างก็ถูกผ่ากระจุยกระจาย เดม่อนเพียงคนเดียวยืนหยัดฆ่าเปิดทางสายหนึ่งออกจากกลุ่มแมงมุมได้!

“รีบตามมา!! ฉันจะเปิดทางฝ่าออกไป!” เดม่อนหันกลับมาโบกมือให้เพื่อนร่วมทีม “ไอ้พวกนี้ผิวแข็งชะมัดเลย!”

ดาบยักษ์ในมือเขาถูกกวัดแกว่งเป็นวงกลมอีกครั้ง พลิกพลิ้วทั้งบนล่าง! พลังต่อสู้ที่เจ้าหมอนี่ระเบิดออกมาชวนให้ตื่นตะลึง! เหมือนกับว่าเป็นรถถังมนุษย์ก็ไม่ปาน

แมงมุมที่ขวางทางอยู่พวกนั้นคล้ายกับถูกเขาเพียงคนเดียวกวาดไปจนหมด ส่วนคนอื่นก็เร่งความเร็วในการวิ่งหนี ตอนนี้ได้แต่ยื้อเวลาแล้ว! หน้าผาทั้งสองด้านมีแมงมุมพุ่งลงมามากขึ้นเรื่อยๆ ดูแล้วคงล้อมทุกคนได้ตรงด้านหน้า...

“ทิ้ง NPC พวกนั้นเถอะ!” ตู๋หยาส่งเสียงฮึ “ให้มันยื้อเวลาให้เราสักหน่อย”

คราวนี้นิวตันไม่พูดอะไร ตู๋หยากับซารอสสบตากันทีหนึ่งก็ทิ้งซูซูกับแอร์โฮสเตสสาวลงบนพื้น

ตู๋หยาโหดเหี้ยมที่สุด เขาดึงมีดสั้นออกมา แทงลงไปบนขาของแอร์โฮสเตสสาวทีหนึ่ง ครู่เดียวเลือดสดๆ ก็ไหลทะลักออกมา กลิ่นคาวเลือดรุนแรงฟุ้งกระจายไปทั่ว

“ฮ่าๆ! ตู๋หยา ฉันชอบท่าทางโรคจิตแบบนี้ของนายจัง!” ซารอสส่งสายตาให้เขาทีหนึ่ง

“เอาไอ้ขยะทิ้งไปด้วยซะ หานปี้ ไปเถอะ!”

ได้ยินตู๋หยาสั่งการ สีหน้าหานปี้ก็ว้าวุ่นขึ้นมา

ตอนนั้นเอง เขาก็รู้สึกว่าเฉินเสี่ยวเลี่ยนกำลังออกแรงบีบมือเขาอยู่

เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นเฉินเสี่ยวเลี่ยนส่ายหัวให้เขาอย่างเงียบๆ ทำปากพูดไม่มีเสียงเป็นคำว่า ‘นายไปเถอะ!’

หานปี้สูดลมหายใจช้าๆ ใช้สายตาสับสนมองดูเฉินเสี่ยวเลี่ยน ในที่สุด...ก็กัดฟันปล่อยเฉินเสี่ยวเลี่ยนลง

ทันใดนั้นเฉินเสี่ยวเลี่ยนก็มองเห็นระบบแจ้งเตือน

‘มีผู้มอบดาบเลเซอร์x1 ให้ท่าน มีผู้มอบเลือดบำรุงขั้นต้นx1 ให้ท่าน’

เขาเงยหน้ามองหานปี้อย่างตื่นตะลึง หานปี้กลับส่งสายตาให้ทีหนึ่ง ทำปากพูดไม่มีเสียงว่า ‘ขอโทษนะ รักษาตัวด้วย’

มองดูหานปี้ก้าวยาวๆ ไล่ตามคนของสมาพันธ์ตัดวายุไป มีเดม่อนเปิดทาง ภายใต้วิชาดาบอันรุนแรงของเขาป้องกันแมงมุมที่แตกฮือ ตู๋หยาหยิบปืนออกมา ยิงออกอย่างต่อเนื่อง นิวตันและชายหน้าลายรับผิดชอบอุดช่องว่าง คนทั้งกลุ่มบุกออกจากที่ราบไปอีกด้านอย่างรวดเร็ว ห่างออกไปมากขึ้นเรื่อยๆ...

แมงมุมจำนวนมากที่ไต่ลงมาจากหน้าผากลับไม่ตามต่อ แต่คล้ายว่าสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง ต่างพากันพุ่งมาทางเฉินเสี่ยวเลี่ยน...

ไม่สิ พูดให้ถูกต้อง เป้าหมายก็คือชิซูกะ

เห็นได้ชัดว่ากลิ่นคาวเลือดในอากาศดึงดูดพวกมันมา

แผนเหยื่อล่อของตู๋หยาสำเร็จแล้ว!

ถูกแมงมุมฝูงใหญ่ล้อมไว้ แอร์โฮสเตสสาวก็กรีดร้องอย่างเสียขวัญ รีบตะกุยตะกายมาทางเฉินเสี่ยวเลี่ยน คล้ายกับจะขอให้ช่วยคุ้มครอง

ซูซูตกใจจนช็อกไปแล้ว ทำได้แค่นั่งเบ้หน้าร้องไห้อยู่ตรงที่เดิม

เฉิเนสี่ยวเลี่ยนกัดฟันนั่งคุกเข่า โอบกอดซูซูไว้ จากนั้นถอนหายใจ

“เสี่ยวเหลี่ยน...โอปป้า...” ซูซูร้องไห้จนลมหายใจขาดห้วง ชิซูกะเกาะอยู่ข้างตัวเฉินเสี่ยวเลี่ยนแล้ว แต่กลับตัวสั่นงันงก พูดอะไรไม่ออก ได้แต่กรีดร้องเป็นระยะ

เฉินเสี่ยวเลี่ยนกลับพบว่าตัวเองรู้สึกสงบอย่างประหลาด ไม่มีความหวาดกลัวหรือเพ้อคลั่งก่อนตายทำนองนั้น มีเพียงแค่ความรู้สึกงุนงงอย่างบอกไม่ถูกเท่านั้นเอง...

“ขอโทษนะ... ทั้งที่สัญญาไว้ว่าจะพาพวกเธอกลับบ้านอย่างปลอดภัยด้วยกันแท้ๆ” เฉินเสี่ยวเลี่ยนหัวเราะขื่น

มองเห็นแมงมุมฝูงหนึ่งบุกตรงมา กรงเล็บที่แหลมคมราวกับใบมีดก็ไม่ปานเข้ามาใกล้... เฉินเสี่ยวเลี่ยนก็กอดซูซูเอาไว้แน่น จากนั้นก็หลับตาลง...

.......

ความเจ็บปวดที่รออยู่กลับมาไม่ถึง กรงเล็บแหลมคมดั่งมีดนั้นกลับมาไม่ถึงตัว

ผ่านไปครู่หนึ่ง เฉินเสี่ยวเลี่ยนก็ลืมตาที่ปิดแน่นขึ้นอย่างช้าๆ มองไปรอบๆ อย่างสงสัย

เขาพบว่ารอบตัวของพวกตนทั้งสาม ทั้งซ้ายขวาหน้าหลังเต็มไปด้วยแมงมุมเบียดแน่น แต่ไม่รู้ทำไม สัตว์ประหลาดพวกนี้กลับไม่ดิ่งมาฉีกพวกเขาเป็นชิ้นๆ ทว่า...คล้ายกับกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง?

ฉับพลัน ฝูงแมงมุมก็คล้ายเกิดความวุ่นวายขึ้น พวกแมงมุมตัวเล็กตัวใหญ่ทั้งหลายมีอาการอยู่ไม่สุขขึ้นมา... ไม่นาน ตรงหน้าพวกเฉินเสี่ยวเลี่ยนทั้งสาม ฝูงแมงมุมก็แยกออกไปสองทาง ปรากฏพื้นที่ว่างขนาดใหญ่ขึ้นมาสายหนึ่ง

ภายใต้การเบิกตาโตมองดูของเฉินเสี่ยวเลี่ยน... มีสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งปรากฏออกมา

มันคือแมงมุมตัวหนึ่งเช่นกัน... ทว่ารูปร่างนั้น... กลับใหญ่เสียจนน่าตกใจ!!

มันเป็นแมงมุมที่มีขนาดใหญ่ราวกับลูกวัว! เปลือกนอกดำเมี่ยมสีเหมือนโลหะก็ไม่ปาน ขาแหลมคมนั้นยังใหญ่กว่าดาบยักษ์ของเดม่อนเสียอีก

แมงมุมยักษ์ตัวนี้ไต่ออกมาอย่างช้าๆ แมงมุมสองข้างทางคล้ายกับหวาดกลัวสุดขีด พากันถอยไปเหมือนกับว่าไม่กล้าเข้าใกล้

กระนั้นก็ยังเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันอารมณ์ร้าย มันค่อยๆ ไต่มาทางพวกเฉินเสี่ยวเลี่ยนทั้งสามคน จู่ๆ มีแมงมุมด้านข้างตัวหนึ่งที่คงถูกพวกเดียวกันทิ้งไว้ เข้าใกล้แมงมุมยักษ์โดยไม่ระวังไปเล็กน้อย เจ้าตัวยักษ์นั้นก็ดูเหมือนจะถูกยั่วโมโหขึ้นมาทันควัน

ขาแหลมคมมหึมาโบกตวัดเสียงดังฉัวะ! แมงมุมตัวเล็กที่โชคร้ายตัวนั้นถูกตัดเป็นสองท่อนทันที! แมงมุมยักษ์ดูยังไม่สาแก่ใจ ยกกรงเล็บคู่หน้าลากเอาซากศพขึ้นมา จากนั้นอ้าปากใหญ่ยักษ์...

เสียงดังกร้วม! หัวถูกกัดขาด!

ของเหลวพ่นกระจายไปทั่ว แต่คล้ายกับว่าแมงมุมยักษ์ตัวนี้กลับโมโหมากยิ่งขึ้น ลำตัวของมันบิดหมุนไปมาอยู่กับที่หลายรอบ จากนั้นก็กางกรงเล็บออก คิดจะจับพวกเดียวกันที่อยู่ใกล้ตัวมันมาอีก...

คราวนี้แมงมุมตัวอื่นๆ ต่างตกใจ พากันถอยหนีกระเจิง ปีนขึ้นหน้าผาทั้งสองด้านเป็นกลุ่มใหญ่ กระทั่งมีบางตัวที่กระโดดกลับเข้าไปในอุโมงค์เอาดื้อๆ...

เพียงอึดใจแมงมุมยักษ์ฆ่าพวกเดียวกันไปแล้วกว่าห้าหกตัว บ้างโดนมันฉีกเป็นชิ้น บ้างโดนมันใช้ปากใหญ่ยักษ์กัดตาย...

เฉินเสี่ยวเลี่ยนได้ยินเสียงกรีดร้องจากฝูงแมงมุมอย่างแจ่มชัด... เสียงพวกนั้นเจือไปด้วยความหวาดกลัวอย่างชัดเจน

เขามองเห็นแมงมุมฝูงใหญ่ในพื้นที่ราบหนีจากไปทั่วทุกทิศ เหลือไว้เพียงเจ้าแมงมุมยักษ์ตัวใหญ่ที่สุดเพียงตัวเดียว

เฉินเสี่ยวเลี่ยนปากคอแห้งผาก กลืนน้ำลายลงคอ

ฉับพลันนั้นคล้ายกับเป็นไปโดยสัญชาติญาณ เขาใช้ระบบใน ‘หน้ามุมมอง’ ยืนยันโครงร่างของแมงมุมยักษ์ตัวนี้...

‘คำเตือน: แม่ม่ายดำ มอนสเตอร์ประเภทโจมตีระยะใกล้ระดับ A’

ระดับ A? งั้นก็สูงกว่าแมวกวนตีนของตนอยู่หนึ่งระดับไม่ใช่หรือไง?

ตอนที่ตัวเขามีสภาพสมบูรณ์ยังล้มแมวคลั่งสี่ตาระดับ B ไม่ได้ ตอนนี้บาดเจ็บไปค่อนตัวกลับต้องเจอกับระดับ A?

ทว่าหลังจากนั้น ข้อความแจ้งเตือนด้านล่างก็ทำให้เฉินเสี่ยวเลี่ยนใจเต้นขึ้นมาทันที!

‘คำเตือน: แม่ม่ายดำตัวเป้าหมายอยู่ในช่วงอ่อนแอ สถานะทั้งหมดลดลงครึ่งหนึ่ง’

ช่วงอ่อนแอ?

สถานะทั้งหมดลดลงครึ่งหนึ่ง?

เฉินเสี่ยวเลี่ยนที่แต่เดิมเตรียมใจตายไว้แล้ว คล้ายกับมองเห็นแสงสว่างโดยพลัน!

…………………………

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด