บทที่ 20 คุณหน้าแดงจัง ในรถร้อนไปหรือเปล่า

บทที่ 20 คุณหน้าแดงจัง ในรถร้อนไปหรือเปล่า

 

ความประหลาดใจเอ่อท้นขึ้นมาในใจของฉางฉิง เธอถูกตามใจจนเคยตัวมาตั้งแต่เด็ก เธอมีพี่สาวและพ่อคอยดูแล ที่จริงแล้วเธอเป็นคนไม่ค่อยรู้จักคิด หลักทำนองคลองธรรมต่างๆ ก็ไม่เข้าใจ ตอนนี้คำพูดของซ่งฉู่อี๋ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าต่อไปเธอจะมีที่พึ่งพิงเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนยังไงยังงั้น

 

ความรู้สึกแบบนี้เธอไม่รังเกียจเลยแม้แต่น้อย

 

ตอนที่เธอเอาข้าวของไปเก็บไว้ในกระโปรงท้ายรถอย่างว่าง่าย เธอก็พบว่าข้างในมีของขวัญวางอยู่เต็มไปหมด เหล้าและบุหรี่ชื่อดังต่างๆ ผลิตภัณฑ์เฉพาะท้องถิ่น อาหารและยาบำรุงสุขภาพ

 

ฉางฉิงกลับมายังที่นั่งข้างคนขับ แล้วอดถามไม่ได้ว่า “ของขวัญที่อยู่ด้านหลังพวกนั้นเป็นของที่มอบให้บ้านคุณหมดเลยเหรอคะ”

 

“ไม่ใช่หรอก คนอื่นให้ของขวัญมาน่ะ แค่ยังไม่ได้ขนเข้าบ้าน วางเก็บเอาไว้ในรถเฉยๆ” ซ่งฉู่อี๋สตาร์ทรถอย่างใจเย็น

 

ฉางฉิงถอนหายใจปนอิจฉา “ที่แท้คนเป็นหมอก็ได้ค่าน้ำร้อนน้ำชากันเยอะขนาดนี้ ไม่เห็นมีใครส่งของแบบนี้มาให้ฉันบ้างเลย ว่าแต่พี่สาวฉันก็เป็นหมอ ทำไมไม่เห็นได้ของแบบคุณเลย”

 

ซ่งฉู่อี๋เหลือบมองปากเล็กๆ ที่ใสซื่อบริสุทธิ์ของเธอ ใบหน้าหล่อเหลาที่ดูเคร่งขรึมก็ผ่อนคลายลง “คุณคิดมากไปแล้วล่ะ เดี๋ยวนี้ทางโรงพยาบาลมีการตรวจสอบอย่างเข้มงวด ไม่ค่อยมีค่าน้ำร้อนน้ำชากันแล้ว ผมแค่ทำการผ่าตัดเคสใหญ่ๆ บ่อย แล้วครอบครัวของคนไข้รู้สึกซาบซึ้ง ก็เลยมอบของขวัญให้ผมนิดหน่อย เป็นแค่น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ น่ะ”

 

“น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ พวกนั้นได้เปลี่ยนกลับมาเป็นของราคาตั้งหลายพันแน่ะ งั้นถ้าคุณผ่าตัดหนึ่งเคส แล้วคนอื่นให้ของคุณหนึ่งชิ้น ทำไปทำมาไม่เป็นหมื่นเลยเหรอ” ในดวงตากลมโตของฉางฉิงฉายแววอิจฉา จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าสามีคนนี้รวยจริงๆ

 

ซ่งฉู่อี๋ยิ้มแบบที่ไม่ได้เห็นกันบ่อยๆ ที่แท้เธอก็เป็นพวกโลภมากนี่เอง

 

ถ้าเธอรู้ว่าบางครั้งเขาผ่าตัดทีหนึ่งได้เงินเป็นล้าน ดวงตากลมโตคู่นั้นของเธอจะเปล่งประกายยิ่งกว่าเดิมหรือเปล่านะ

 

“ไม่ใช่ว่าการผ่าตัดจะประสบความสำเร็จทุกเคสไปนะ” มือที่เรียวยาวและเห็นข้อต่อกระดูกได้อย่างชัดเจนของซ่งฉู่อี๋หมุนพวงมาลัยรถอย่างคล่องแคล่ว “เบื้องหลังการผ่าตัดเคสใหญ่ๆ แต่ละเคสต้องแบกรับความเสี่ยงที่สูงมาก บางเคสถึงขนาดมีความเป็นไปได้ที่จะผ่าตัดสำเร็จแค่ 10-20 เปอร์เซนต์เท่านั้น ผมเป็นแค่หมอคนหนึ่ง ไม่ใช่เทพเทวดา เปอร์เซนต์ที่ทำสำเร็จมีแค่ 60-70 เอง”

 

“60-70 เปอร์เซนต์ก็เก่งสุดยอดแล้วค่ะ” ฉางฉิงประจบ

 

ริมฝีปากบางๆ ของซ่งฉู่อี๋ดูเหมือนยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม “อาการคุณดีขึ้นแล้วหรือยัง”

 

จู่ๆ ก็เปลี่ยนเรื่องพูดกะทันหัน ทำเอาใบหน้าของฉางฉิงร้อนผ่าวขึ้นมา

 

การตรวจที่น่าอายครั้งนั้นทำให้เธอรู้สึกอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีทีเดียว

 

“...ดีขึ้นแล้วค่ะ ต้องขอบคุณฝีมือการรักษาที่ยอดเยี่ยมของคุณหมอซ่ง คุณหมอซ่งคงไม่ได้ตรวจให้ผู้หญิงแบบนี้บ่อยๆ หรอกใช่มั้ยคะ”

 

“ไม่บ่อยหรอก แค่เฉพาะตอนที่แผนกสูตินรีเวชงานยุ่งมากเท่านั้น เดือนนี้ผมก็ตรวจให้คุณแค่คนเดียวเอง” ดูเหมือนว่าซ่งฉู่อี๋จะไม่สังเกตเห็นอาการเขินอายของเธอ เขาพูดด้วยท่าทีสงบนิ่ง

 

ฉางฉิงค่อยๆ หันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง ในใจเธอกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ทำไมตอนนั้นต้องเจอเขาพอดีด้วยนะ

 

ระยะทางไปบ้านตระกูลซ่งค่อนข้างไกล

 

ตอนหลังฉางฉิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดดูเว็บไซต์เวยป๋อ ระหว่างทางซ่งฉู่อี๋รับโทรศัพท์สองสาย ดูเหมือนว่าครอบครัวของคนไข้จะโทรมา ท่าทางอีกฝ่ายจะพูดจาไม่ค่อยเข้าหูเท่าไร ซ่งฉู่อี๋ก็เลยดูไม่พอใจอย่างหนัก

 

ฉางฉิงถือโอกาสเหลือบดูใบหน้าที่เคร่งขรึมของเขาตอนที่เขาคุยโทรศัพท์ แล้วก็ชำเลืองดูแผงอกของเขา ซิปกางเกงของเขา...

 

เธอยอมรับว่าตัวเองทะลึ่งลามกอีกแล้ว เธอแค่สงสัยว่าคืนนั้นมันออกจะดูผงาดขนาดนั้น แต่ทำไมวันนี้ดูราบเรียบแล้วล่ะ

 

ฉางฉิงรู้สึกว่าผู้ชายเป็นสัตว์ที่น่าอัศจรรย์มากเลย

 

“มองอะไรเหรอ” ไม่รู้ว่าซ่งฉู่อี๋วางสายไปตั้งแต่เมื่อไร เขามองตาเธอด้วยความสงสัย “คุณหน้าแดงจัง ในรถร้อนไปหรือเปล่า”

 

“เปล่าค่ะเปล่า ไม่ร้อนค่ะ” ฉางฉิงส่ายหัวอย่างแรงด้วยความร้อนตัว

 

ซ่งฉู่อี๋เปิดแอร์ให้ จากนั้นสักพักเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้สายตาของฉางฉิงมองลงมาที่ช่วงล่างของเขา เขาถึงกับอึ้งสนิท

 

หวังว่าเขาคงจะคิดมากไปเอง

 

_ _ _ _ _ _ _ _

 

บริเวณลานบ้านของตระกูลซ่งดูสนุกสนานครื้นเครง

 

ตอนที่ลงจากรถ ฉางฉิงรู้สึกตื่นเต้นกังวลสุดๆ เธอเดินตามติดอยู่ข้างๆ ซ่งฉู่อี๋ ในห้องโถงมีคุณย่าซ่ง ซ่งไฮว๋เซิง แล้วก็สาวสวยคนหนึ่งที่น่าจะอายุแค่ 28-29 ปี ซึ่งเธอนั่งอยู่ข้างซ่งไฮว๋เซิง ท้องที่ค่อนข้างป่องนูนของเธอดูแล้วน่าจะท้องได้สักสี่ห้าเดือนแล้ว

 

ก่อนที่จะมาที่นี่ ฉางฉิงได้ยินเยี่ยนเหล่ยบอกว่าเมื่อสองปีที่แล้วซ่งไฮว๋เซิงแต่งภรรยาใหม่ที่อายุราวๆ ยี่สิบกว่าปี แต่เมื่อมาเห็นด้วยตาตัวเอง เธอก็รู้สึกสับสนในใจเป็นอย่างมาก นี่มันโคแก่กินหญ้าอ่อนขนานแท้เลย แม้ว่าซ่งไฮว๋เซิงจะดูแลตัวเองดี แต่เขาก็ดูเหมือนคนอายุห้าสิบแล้ว

 

“ฉางฉิง มานี่เร็ว” ซ่งไฮว๋เซิงกวักมือเรียกเธอพลางหัวเราะเอิ้กอ้าก แล้วเขาก็ยัดอั่งเปาปึกหนาใส่ในมือเธอ

 

...............................................