The Dark King – Chapter 82 การแต่งตั้ง [อ่านฟรี 29-03-2019]

The Dark King – Chapter 82 การแต่งตั้ง

 

“หยุด!”

 

เสียงตะโกนดังขึ้นมา

 

ทันใดนั้นก็มีใครบางคนปรากฏขึ้นระหว่างหญิงสาวชุดเกราะสีแดงกับฟู่เทียนอย่างรวดเร็ว มือของเขารีบหยุดยั้งหญิงสาวไม่ให้ทำร้ายฟู่เทียนในตอนนี้ เขากระเด็นถอยหลังกลับไป 2 ก้าวเพราะการรับการโจมตีครั้งนี้

 

หญิงสาวมองมาที่ชายผู้นี้ด้วยความเย็นชา“บัส! อย่ามาขวางฉัน!”

 

บัสขมวดคิ้วเล็กน้อยและกล่าวว่า “พอได้แล้ว ลินดา เทียนนั้นจะเป็นนักล่าคนใหม่ของสมาคมของเรา ผมมาที่นี่ในฐานะของสำนักงานใหญ่นักล่าเพื่อมอบเหรียญตราและแต่งตั้งเขา”

 

ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้างเพราะความตกตะลึงกับคำพูดของบัส

 

ปีเตอร์และชายชราที่อยู่ด้านข้างของเขาตกตะลึงไปกับข่าวนี้

 

ฟู่เทียนมองไปยังชายผู้นี้ หากไม่ใช่ชายผู้นี้โผล่ออกมาเขาวางแผนที่จะหลบการโจมตีที่เข้ามาและหนีหญิงสาวที่บ้าคลั่งผู้ที่ออกไปภายนอก

 

“นักล่าคนใหม่หรือ?” หญิงสาวคิดอะไรบางอย่างและในตอนนี้ใบหน้าของเธอก็คล้ำมากยิ่งขึ้น ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มอย่างสมบูรณ์ เส้นเลือดสีแดงเข้มของเธอเริ่มสั่นขึ้นขณะที่เธอกล่าวขึ้นด้วยความดุร้าย “ใครตัดสินใจเรื่องนี้!”

 

“ผมรู้ว่าคุณกำลังโศกเศร้าเพราะต้องสูญเสียน้องชายของเธอไป แต่ผมหวังว่าคุณจะไม่ทำผิดพลาดโดยการโจมตีนักล่าที่อยู่ในสมาคมเดียวกันกับเรา ผมหวังว่าคุณจะรู้ดีว่าสิ่งที่ตามมานั้นร้ายแรงมากเพียงใด อย่าทำร้ายอนาคตของตัวเอง!”

 

หญิงสาวดูจะไม่สนใจคำพูดของบัสและมองไปที่ฟู่เทียนทันที “แกอยู่ที่ไหนกันในตอนที่สัตว์ร้ายตัวนั้นกินน้องชายของฉัน? ทำไมมันถึงไม่กินแก? ทำไมกัน?! แกมันก็แค่หน่วยค้นหา! แกมีสัญลักษณ์เวทย์มนต์หรือเปล่า?”

 

ฟู่เทียนมองไปที่เธอด้วยเช่นกันแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

 

หญิงสาวมองตรงเข้ามาหาฟู่เทียนแต่หลังจากนั้นเจตนาที่จะสังหารก็หายไปจากใบหน้าของเธอ เส้นเลือดที่ปรากฏขึ้นมาบนแขนของเธอก็หายไป เธอเลียริมฝีปากของตนเองและกล่าวว่า “แกบอกว่าแกจะแก้แค้นกลับมาเป็นร้อยเท่าใช่ไหม? ใช่ไหม?”

 

เมื่อบัสได้เห็นสีหน้าของลินดาเขาก็โล่งใจขึ้นมา ถ้าหากว่าเธอพุ่งเข้าไปโจมตีฟู่เทียนในตอนนี้เขาอาจจะป้องกันไม่ได้ เขาหันไปหาฟู่เทียนแล้วกล่าวว่า “นายชื่อว่า เทียน ใช่ไหม? ขอโทษลินดาซะและเรื่องพวกนี้จะได้จบทุก ยิ่งไปกว่านั้นเธอถือเป็นเพื่อนร่วมงานในอนาคตของนาย เป็นเพื่อนกันจะดีกว่าใช่ไหม?”

 

ฟู่เทียนขมวดคิ้ว สัญชาตญาณบอกเขาว่าหญิงสาวคนนี้คงไม่หยุดแค่นี้อย่างแน่นอน เธอยับยั้งความตั้งใจของตนเองในตอนนี้เพราะคำนึงถึงผลที่อาจจะตามมาหากเธอบุ่มบ่ามไปในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะขอโทษแต่ก็คงจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ที่สำคัญไปกว่านั้นคือทำไมเขาต้องขอโทษ?

 

เพราะว่าน้องชายของตนเองตายหมายความว่าเธอจะลงความโกรธของตนเองใส่ใครก็ได้?

 

แม้ว่านี่จะเป็นการแก้แค้นก็ตาม น้องชายของเธอเป็นฝ่ายทำร้ายพวกเราก่อน ทำไมพวกเราจะแก้แค้นไม่ได้?

 

“ฉันไม่สนใจคำขอโทษ แต่ยังไงฉันก็พร้อมรับการแก้แค้นของนายได้ตลอดเวลา!” หญิงสาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราวกับว่าเธอไม่ใช่คนผิดในเหตุการณ์ก่อนหน้านี้

 

สีหน้าของฟู่เทียนเย็นชาเมื่อเขากล่าวว่า “ผมไม่รู้ว่านักล่าที่สัตว์ร้ายตัวนั้นกินเข้าไปนั้นจะเป็นน้องชายของคุณ ไม่แปลกใจเลยที่คุณจะโกรธขนาดนี้ ผมเข้าใจดี ท้ายที่สุดแล้วความตายของเขาไม่เพียงแต่น่าเกลียด แต่ยังน่าสังเวช!”

 

ดวงตาของลินดาเย็นชาขึ้นในทันที หมัดของเธอกำเอาไว้แน่นจนมีเสียงดังออกมา ในท้ายที่สุดเธอก็เดินออกจากห้องโถงแห่งนี้ไป เธอเดินหายลับไปจากสายตาอย่างรวดเร็ว

 

บัสยิ้มขึ้นมาเมื่อเขามองกลับไปที่ฟู่เทียน “น้องชาย นายจะระบายเรื่องนี้ออกมาก็ได้นะ”

 

“ผมยังอ่อนแออยู่มากเมื่อเทียบกับเธอ เธอพูดด้วยกำปั้นในขณะที่ผมใช้ได้เพียงปากเท่านั้นในตอนนี้” ฟู่เทียนยังคงสงบนิ่งมากเขาตอบกลับบัส

 

บัสถอนหายใจ “นายไม่ควรโทษเธอ พ่อแม่ของเธอนั้นตายไปแต่เธอยังเด็กดังนั้นเธอจึงมีเพียงน้องชายคนเดียวเท่านั้น หลังจากที่ได้ยินข่าวว่าน้องชายของตัวเองเสียชีวิตไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้”

 

ฟู่เทียนมองไปที่เขาแล้วกล่าวว่า “มีเด็กกำพร้าจำนวนมากมายที่สูญเสียพ่อแม่ของตนเองไป พวกเขาสามารถลงความเกรี้ยวกราดของตนเองใส่ใครก็ได้หรือ? น้องชายของเธอนั้นถูกสัตว์ร้ายฆ่าตายไปและเธอกลับไม่ไปแก้แค้นสัตว์ร้ายตัวนั้นแต่กลับกันเธอกลับหาพวกหน่วยค้นหาที่อ่อนแอเพื่อระบายความโกรธของตนเอง นี่คือสิ่งที่หน่วยค้นหาต้องเจอหรอ? เธอดูถูกทุกๆคนที่อยู่ที่นี่ได้เพราะความสูงส่งของตนเองหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นพวกเรายังต้องเห็นใจเธอเพราะการสูญเสียของเธอหรอ?”

 

บัสพูดไม่ออกเลยตอนนี้

 

บัสส่ายศีรษะของเขาก็รู้ว่าพูดต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ เขายิ้มขึ้นมาพร้อมกับพูดว่า “พูดไปก็เท่านั้นนายไม่ใช่หน่วยค้นหาอีกต่อไปแล้ว ฉันมาในฐานะของสำนักงานใหญ่เพื่อมอบเหรียญตราและสัญญานี้ให้กับนาย”

 

ฟู่เทียนพยักหน้า เขาไม่ได้พูดอะไรถึงปัญหาเรื่องนี้อีกแต่จะจดจำหญิงสาวผู้นี้ไว้ เรื่องนี้มันยังไม่จบ เธอคิดถึงสัญญาของสมาคมแห่งนี้จึงไม่กล้าโจมตีเขาโดยตรง บางทีเธออาจจะไปหาใครสักคนที่สามารถจัดการเรื่องนี้แทนตัวเธอได้ เขาไม่ได้ต้องการรอให้คนอื่นเป็นฝ่ายทำร้ายตัวเองก่อนดังนั้นเขาจึงคิดจะตอบโต้เมื่อมีโอกาสเป็นไปได้

 

“นี่คือสัญญาของนักล่า หลังจากที่นายเซ็นสัญญานี้นายจะได้เป็นนักล่าอย่างเป็นทางการ” บัสนำเอกสารออกมาจากกระเป๋าและมอบให้กับฟู่เทียน

 

ฟู่เทียนเลิกคิดแผนการในสมองของเขาก่อน เขาอ่านสัญญาของนักล่าฉบับนี้อย่างละเอียดและเปรียบเทียบกับสัญญาของหน่วยค้นหาก่อนหน้านี้ สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือสวัสดิการและการปฏิบัติงาน

 

นักล่านั้นมีอิสระที่จะอาศัยอยู่ในย่านการค้า นอกจากนี้พวกเขาจะยังได้รับที่พักอาศัยด้วยเช่นกัน

 

อย่างไรก็ตามในสัญญานี้ระบุว่าเขาจะไม่สามารถสืบทอดที่อยู่อาศัยที่ได้รับนี้ไปได้ ที่อยู่อาศัยที่เขาได้รับจะกลับคืนไปเป็นของสมาคมหากนักล่าถูกสังหารในภารกิจ

 

นอกจากนี้ในแต่ละเดือนเขาจะได้รับ ‘การอวยพร’ ทั้งหมด 10 ครั้ง! ตอนที่เขาเป็นดาวรุ่งนี้เขาได้รับ ‘การอวยพร’ เดือนละครั้ง นี่ถือเป็นการพัฒนาครั้งใหญ่

 

นักล่าสามารถได้รับส่วนลด 30% ในทุกๆการค้าขายของสมาคม มันเทียบเท่ากับสิทธิพิเศษระดับวีไอพี

 

อุตสาหกรรมของสมาคมเมลลอนนั้นกว้างไกลยิ่งนักมันมีทางเหมืองถ่านหิน ที่อยู่อาศัย โรงแรม ทาส การขนส่ง และอีกมากมาย ดังนั้นส่วนลดที่ได้รับนี้เป็นผลประโยชน์ครั้งใหญ่

 

ฟู่เทียนอ่านสัญญานี้ทุกๆข้อ หลังจากที่ได้ตรวจสอบข้อกำหนดที่เข้มงวดและสวัสดิการที่จะได้รับเขาก็รู้ว่ามันไม่ได้เกี่ยวข้องกับแผนการของเขา ยิ่งไปกว่านั้นจนกว่าเขาจะลงนาม สัญญานี้ก็จะยังคงไม่มีผล

 

“นี่คือเหรียญตรานักล่าของนาย” บัสมอบเหรียญตราทองแดงที่มีสัญลักษณ์ของเหยี่ยวอยู่บนนั้นให้แก่ฟู่เทียน

 

ฟู่เทียนมองดูแล้วถามขึ้นว่า “เธอมีเหรียญตราสีเงิน มันสำคัญยังไงหรอครับ?”

 

บัสยิ้มแล้วกล่าวว่า “ดูเหมือนว่านายจะระวังตัวมากเลยนะ เธอเพิ่งจะได้ยกระดับขึ้นเป็นนักล่าระดับกลางเมื่อเธอได้รับสายเลือดของนักดาบแห่งโลหิต เรามักจะเรียกพวกเขาว่า ‘นักล่าระดับเงิน’ ในบางภารกิจอาจจะระบุว่าต้องเป็นนักล่าระดับเงินเป็นอย่างน้อย”

 

ฟู่เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย หากเขาลงนามในสัญญานี้และต้องออกไปทำภารกิจกับหญิงสาวคนนี้นั่นย่อมเป็นเรื่องที่อันตรายอย่างยิ่ง

 

“นี่คือคู่มือของนักล่า นายควรจะตรวจสอบวันหลังจากนี้ มันบันทึกทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับนักล่าเอาไว้แต่จงจำเอาไว้ว่าอย่าให้คนธรรมดาเห็นเด็ดขาด ถ้าหากว่าเหรียญตราของนายหายให้ติดต่อสำนักงานใหญ่เพื่อรับอันใหม่” บัสยื่นหนังสือเล่มเล็กๆมาให้พอ

 

ฟู่เทียนรับมันมาแล้วพยักหน้า “ผมทราบแล้วครับ”