The Dark King – Chapter 81 ข้อพิพาท [อ่านฟรี]

The Dark King – Chapter 81 ข้อพิพาท

 

ฟู่เทียนเดินลงมายังสำนักงานใหญ่ของหน่วยค้นหาเพื่อที่จะไปยังแผนกการเงินและรับเหรียญทองทั้ง 7 เหรียญ

 

7 เหรียญทองนี้เทียบได้กับคนธรรมดาทำงานถึง 10 ปี! แม้แต่จูร่าที่มีเงินเดือนที่สูงก็มีเงินเดือนเพียง 5-6 เหรียญเงินต่อเดือนเท่านั้น เหรียญทอง 1 เหรียญนี้เทียบได้กับเงินประมาณ 10,000 ดอลล่าในยุคของเขา แต่ในยุคสมัยนี้เงินเดือนของชนชั้นกลางนั้นถือว่าต่ำเตี้ยอย่างยิ่ง ฟู่เทียนนั้นถือว่าเป็นคนที่ร่ำรวยคนหนึ่งเลยจากเงินก้อนนี้

 

และนี่ถือเป็นเพียงก้าวเล็กๆในหนทางของหน่วยค้นหาของเขาเท่านั้น

 

ฟู่เทียนเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายเมื่อเขาได้เหรียญทองเอาไว้ในมือ แต่เขาก็ไม่ได้ตื่นเต้นมากมายนัก เพราะนี่คือสิ่งที่เขาแลกมาด้วยชีวิต ยิ่งไปกว่านั้นหากไม่ใช่เพราะว่าเขาโชคดีมากพอ เขาจะได้เงินเพียง 6 หรือ 7 เหรียญเงินเท่านั้น

 

ดังนั้นถ้าหากว่าหน่วยค้นหาคนไหนต้องการที่จะร่ำรวย เขาหรือเธอคนนั้นก็จะต้องค้นหาสิ่งที่พิเศษหรือล้ำค่าให้ได้ในตอนที่ปฏิบัติภารกิจ

 

“ไม่รู้ว่าสิ่งต่างๆในตอนนี้จะมีราคามากเพียงใดกัน” ฟู่เทียนคิดกับตัวเอง แม้ว่าเงิน 7 เหรียญทองนี้จะถือว่ามากมายสำหรับคนธรรมดาทั่วไปแต่ถ้าหากเขาต้องการสร้างห้องปฏิบัติการเล่นแร่แปรธาตุขึ้นมาก็คงไม่พออย่างแน่นอน

 

ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตัดสินใจทำอะไรในตอนนี้

 

ไม่นานนักก็มีเสียงผู้คนที่เดินมาที่นี่ ฟู่เทียนมองออกไปและเห็นหญิงสาวร่างสูงคนหนึ่งที่สวมชุดเกราะสีแดง เธอผลักประตูเข้ามาแล้วเดินตรงไปข้างใน

 

ฟู่เทียนเหลือบไปมองเหรียญตราสีเงินที่อยู่บนไหล่ของเธอ  3 ปีที่แล้วเขาก็เคยได้เห็นมันมาก่อนหน้านี้จากเฟอร์นันโด แต่ของเฟอร์นันโดนั้นเป็นเพียงเหรียญทองแดงเท่านั้น เหรียญตราสีเงินของเธอนั้นมีรูปสลักนกอินทรีย์ 2 ตัวอยู่บนนั้น

 

เจ้าหน้าที่ของห้องโถงแห่งนี้และสมาชิกของหน่วยค้นหาที่อยู่ที่นี่ต่างก็เห็นเหรียญตราบนไหล่ของหญิงสาวผู้นี้ เพราะว่าชุดเกราะของเธอนั้นสะดุดตาเป็นอย่างยิ่ง มันแตกต่างจากชุดเกราะธรรมดาของหน่วยค้นหา

 

“นั่นมันพวกนักล่า!”

 

ผู้คนที่อยู่ที่นี่ต่างจ้องมองหญิงสาวที่เดินเข้ามา

 

“เรียกผู้ดูแลที่นี่เข้ามา” หญิงสาวที่อยู่ในชุดเกราะสีแดงตะโกนออกมาเมื่อเดินมากลางห้องโถงแห่งนี้

 

หญิงสาว 2 คนที่เป็นพนักงานต้อนรับดูกังวลทันที พวกเธอรีบบอกให้หญิงสาวในชุดเกราะสีแดงตรงไปยังห้องถัดไปทันที ไม่นานหลังจากนั้นปีเตอร์และพ่อบ้านชราของเขาก็เดินออกมา พวกเขามองไปยังเหรียญตราสีเงินบนไหล่ของเธอ สีหน้าของปีเตอร์เปลี่ยนไปทันที เขารีบโค้งคำนับและกล่าวด้วยความเคารพว่า “ยินดีต้อนรับท่านนักล่า! ท่านพอจะบอกเหตุผลของการมาเยี่ยมเยียนครั้งนี้ได้หรือไม่…”

 

เธอยกมือขึ้นและขัดจังหวะเขา “หน่วยค้นหาคนไหนที่ได้ออกไปสำรวจพื้นที่หมายเลข 8  ออกมาเดี๋ยวนี้!”

 

ปีเตอร์และพ่อบ้านชราต่างก็รู้สึกประหลาดใจ พวกเขามองหน้ากันและรับรู้ได้ถึงเหตุผลของเรื่องนี้ในทันที ปีเตอร์กล่าวด้วยความเคารพว่า “ท่านนักล่าผู้ทรงเกียรติ พวกเขาต่างก็กลับบ้านของตนเองไปแล้ว เราจะบอกกล่าวต่อพวกเขาเองภายหลัง”

 

หญิงสาวกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “อย่ามาหลอกฉัน! ฉันเองก็ได้เห็นพวกเขาแล้วในวันนี้… ฮึ่ม… นายคนนั้นนะ รอเดี๋ยว!”

 

ปีเตอร์เต็มไปด้วยเหงื่อที่ปกคลุมใบหน้าในตอนนี้ “ครับ ครับ”

 

หญิงสาวคว้าตัวของฟู่เทียนเอาไว้ในขณะที่เขากำลังนั่งอยู่บนโซฟา คิ้วของเธอยกขึ้นขณะที่เธอเห็นว่าเขากำลังดื่มชานมอยู่ในตอนนี้

 

ปีเตอร์ก็มองมายังฟู่เทียน เขารีบเดินเข้ามาหาแล้วพูดว่า “เด็กน้อยนายไม่เห็นนักล่าผู้ทรงเกียรติผู้นี้หรือไง!? ทำไมนายยังนิ่งอยู่? ทำไมยังไม่ทำความเคารพ? รีบทำแล้วรีบไปเร็วเข้า!”

 

ฟู่เทียนเห็นความกังวลใจในสายตาของเขา เขาเข้าใจได้ทันทีว่าปีเตอร์พยายามที่จะช่วยเหลือเขา แม้ว่าคำพูดของหญิงสาวคนนี้ที่กล่าวถึงพื้นที่หมายเลข 8 นั้นจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาก็ตาม เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและไม่คิดว่าปัญหาจะมาถึงตัวเขาได้รวดเร็วแบบนี้ แต่เขาก็ไม่ได้กังวลอะไรดังนั้นจึงก้มหน้าให้กับหญิงสาวคนนี้และเตรียมที่จะออกไปในทันที

 

หญิงสาวบอกมาที่เขาอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “นายเป็นหน่วยค้นหาคนใหม่ใช่ไหม?

 

ฟู่เทียนหยุดเดินแล้วมองกลับมา “ใช่ครับ”

 

“แล้ว … …” ดวงตาของหญิงสาวหรี่ลง “ได้ไปที่พื้นที่หมายเลข 8 หรือเปล่า?

 

ฟู่เทียนมองไปที่ดวงตาของเธอที่ดูเย็นชาอย่างยิ่งในตอนนี้ ตราบใดที่เขาพยักหน้าเธอคงสังหารเขาทันทีโดยไม่มีการลังเลใดๆ ดวงตาของเขาดูขุ่นเคืองเล็กน้อยในตอนที่เขากล่าวว่า “ใช่ครับ!”

 

ดวงตาสีน้ำตาลของเธอในตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นสีแดงในขณะที่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชามากยิ่งขึ้นว่า “ทำไมกัน? ทำไมนายถึงไม่ตาย? แม้แต่ขยะอย่างนายก็รอดมาได้… ทำไม? ทำไมไม่เป็นนายที่ตายไป?”

 

สีผิวของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงในตอนที่เธอกล่าวออกมา

 

เมื่อปีเตอร์ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เขาก็รีบพูดออกมาว่า “ท่านนักล่าผู้ทรงเกียรติ เทียนนั้นเป็นดาวรุ่งของพวกเรา สำนักงานใหญ่ลงทุนกับเขาไปมากและหวังว่าเขาจะสามารถเป็นนักล่าในอนาคตได้ โปรดอย่าทำร้ายเขาเลย หากเขาทำให้ท่านขุ่นเคืองใจโปรดให้โอกาสเขาได้ขอโทษท่าน……”

 

“หุบปาก!” หญิงสาวตะโกนกลับไป

 

ปีเตอร์ตกตะลึง

 

หญิงสาวยืนขึ้นขณะที่ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่ฟู่เทียน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความแค้น ความโกรธและความเศร้า

 

ฟู่เทียนคิดว่าเธอกำลังตรวจสอบเขา เขาไม่คิดว่าเธอจะหาคนเพื่อระบายความโกรธ เขาเห็นอะไรบางอย่างในสายตาของเธอ หัวใจของเขาเต้นเร็วยิ่งขึ้นขณะที่เขาถามออกไป “นักล่าที่ตายไปในพื้นที่หมายเลข 8 นั้นมีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณหรือเปล่าครับ?”

 

“หุบปาก!” หญิงสาวดูเกรี้ยวกราดอย่างยิ่งพร้อมกับมือของเธอที่พุ่งออกไป

 

สีหน้าของฟู่เทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อยขณะที่เขารีบถอยไปอย่างรวดเร็ว เขาหนีออกจากฝ่ามือของเธอได้อย่างทันท่วงที เขารีบก้าวถอยออกไปไกลในตอนนี้ เขารู้ดีว่าหากเป็นหน่วยค้นหาธรรมดาที่อยู่ที่นี่พวกเขาอาจจะต้องตายไปเพราะการโจมตีครั้งนี้ อย่างน้อยที่สุดก็ต้องบาดเจ็บสาหัส เขารับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของนักล่าที่เขากำลังเผชิญหน้าได้อย่างชัดเจนในตอนนี้

 

เมื่อปีเตอร์ได้เห็นการโจมตีครั้งนี้เขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที แต่เมื่อเขาเห็นว่าฟู่เทียนสามารถหลบหนีออกไปได้เขาก็รู้สึกพูดไม่ออก

 

หญิงสาวรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เธอมองมาที่ฟู่เทียนพร้อมกับความโศกเศร้าในดวงตาของเธอที่ได้เปลี่ยนไปเป็นความเย็นชา “นายเป็นหน่วยค้นหาคนใหม่ แม้ว่านายจะได้รับพรมามากกว่า 20 ครั้งหรือ 30 ครั้งนายก็ไม่น่าจะหลบการโจมตีครั้งนี้ได้ แกป็นใครกันแน่!?”

 

ดวงตาของฟู่เทียนเย็นชาขึ้นในทันที แม้ว่าหญิงสาวคนนี้จะโจมตีออกมาเพราะความเศร้าแต่ความรุนแรงในการโจมตีของเธอนั้นอาจจะทำให้เขาต้องตายได้ บางทีในสายตาของเธอนั้นการฆ่าหน่วยค้นหาไปสักคนสองคนอาจจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร บางทีสมาคมเองก็อาจจะช่วยเหลือเธอในการทำลายหลักฐานและทำให้เธอไม่ต้องรับผิด

 

เธอรู้ดีว่าเธอจะไม่ต้องรับผิดอะไรเลยแม้ว่าจะฆ่าคนไปก็ตาม

 

“ในวันนี้ การโจมตีครั้งนี้ ฉันจะจดจำมันเอาไว้” ฟู่เทียนกล่าวพร้อมกับมองตรงไปที่เธอ “ใครที่มีบุญคุณกับฉัน ฉันจะตอบแทนเป็น 10 เท่า ใครที่มีความแค้นกับฉัน ฉันจะตอบแทนกลับไปเป็นร้อยเท่า!

 

“อ๋า?” สีหน้าของหญิงสาวเย็นชาขึ้นทันที “แกกล้าขู่ฉันหรอ?”