15 แม่ไก่เดินแบบ

15 แม่ไก่เดินแบบ

อาชีพเดียวกันแต่กลับมีความหมายเปลี่ยนไปเมื่อพูดโดยคนอื่น ตัวอย่างเช่น หวังเย้าปลูกสมุนไพรนั้น สำหรับหยางหมิงเขาจะบอกคนอื่นว่าหวังเย้าเป็นคนสวนจนๆทำสวนอยู่กับบ้าน ในขณะที่ถ้าถงเวยเป็นคนบอกมันจะกลายเป็นการทำการเกษตรแทน

“ใช่ฉันทำมันด้วยตัวเองน่ะ” หวังเย้าพูดด้วยรอยยิ้ม

“นายต้องเลี้ยงฉันด้วย ถ้านายรวยแล้ว!” ถงเวยพูด

“ฉันจะเลี้ยงเธอแน่นอน” หวังเย้ายังคงยิ้ม

พวกเขาสองคนพูดคุยและแลกเปลี่ยนเบอร์โทรติดต่อกัน ก่อนที่ถงเวยจะบอกลาและจากไป

“หนุ่มน้อย นั้นเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอเหรอ?” เฉินคุณถามด้วยความสงสัย

“ใช่ ทำไมเหรอ?”

“เธอดูสวยมาก แล้วเธอยังโสดอยู่รึเปล่า?”

“ผมไม่รู้”

“ถ้าอย่างนั้นนายต้องรีบถามเธอ ถ้าเธอยังโสดนายก็ควรจีบเธอนะ!” เฉินคุณยิ้ม

หวังเย้าได้แต่หัวเราะเมื่อได้ยินประโยคนั้น

“หยุดหัวเราะได้แล้ว ฉันพอจะอยู่โหงวเฮ้งคนได้นะ หล่อนเป็นคนมีโชคอย่างหาได้ยากและยังร่ำรวยอีกด้วย มันจะดีมากถ้าได้แต่งงานกัยคนแบบเธอ” เฉินคุณพูดจริงจังเหมือนกับเป็นเรื่องจริง

“เลิกล้อเล่นได้แล้ว ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ นี่ เกาลัดสำหรับคุณ” หวังเย้าเอาเกาลัดที่เหลือทั้งหมดให้กับเขา

“อาห์ เธอต้องเชื่อฉันนะ ถ้าไม่ใช่เพื่อนของฉันฉันไม่บอกหรอก!”

“ได้ๆ ขอบคุณนะ ผมจะกลับแล้ว ไว้เจอกันใหม่นะครับ”

“อ้าย เธอนี่นะ...”

เมื่อเก็บของเสร็จแล้ว หวังเย้าขี่มอเตอร์ไชด์ออกมาและได้ไปยังร้านขายยาใกล้ๆ เขาได้ซื้อสมุนไพรจีนตามที่เขาได้จดมาจากใบสั่งยาที่เขาอ่านไปเมื่อวาน เขายังซื้อหม้อต้มสมุนไพรจีนที่ทั้งใหญ่และหนักพร้อมกับฝาปิดแบบพิเศษสำหรับต้มสมุนไพรจีน

เมื่อเขากลับมาถึงบ้าน เขาได้ชั่งปริมาณของสมุนไพรตามใบสั่งยาที่ได้จากในหนังสือ แล้วเขาจึงเริ่มต้มสมุนไพรทั้งหมดในหม้อ สมุนไพรได้ถูกเผาเป็นก้อนสีดำแล้วจึงค่อยๆกลายเป็นของเหลว ภายในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นฉุนแปลกๆ

“เย้า ลูกกำลังทำอะไรอยู่น่ะ?” จางซิวหยิงอยู่ข้างนอกห้องแล้วได้กลิ่นเหม็นฉุนลอยมา เธอจึงรีบวิ่งออกจากห้องครัวมา หวังเย้ามองไปที่ของเหลวสมุนไพรสีดำที่ไหม้อยู่

“ล้มเหลว!” หวังเย้าถอนหายใจ

“ลูกกำลังทำอะไรน่ะ?” จางซิวหยิงถาม

“มันไม่มีอะไรครับแม่ ผมแค่ทดลองอะไรบางอย่างอยู่นะครับ” หวังเย้าลุกขึ้นนำเทของเหลวที่ทำพลาดไปทิ้งลงถังขยะตรงลานบ้าน

“ลูกไม่ควรทำให้มันมีกลิ่นเหม็นขนาดนี้ ดูสิ ตอนนี้ในบ้านเหม็นไปหมดแล้ว”

หวังเย้าตอบกลับไป แต่เขาก็ยังคงทดลองต่อ มีเวลาแค่เพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น เขาต้องตายแน่ๆถ้าเกิดเขาทำภารกิจไม่สำเร็จ

...

ในตอนกลางคืน ภายในลานบ้านของหวังเย้า ทุกอย่างเงียบเชียบยกเว้นเสียงแม่ไก่ร้อง

“เกิดอะไรขึ้น? มีใครมาเหรอ?!”

หวังเย้าเปิดไฟและเดินออกไปที่ลานบ้าน ทันใดนั้นเขาก็ได้แต่ตกใจกับสิ่งที่เขาเห็น แม่ไก่กำลังเดินโครงเครงไปมาคล้ายกับกำลังเดินแบบอยู่ ก้าวที่สามหัวของมันกระตุก และก้าวที่สี่หางของมันกระตุก

“เกิดบ้าอะไรขึ้น? มันกำลังจะกลายเป็นสัตว์ประหลาดเหรอ?!”

“แม่ไก่ตัวนั้นกำลังทำอะไรอยู่? กำลังเต้นรำอยู่เหรอ?” แม่ของหวังเย้าออกมาพร้อมกับสวมเสื้อโค้ท

แม่ไก่ยังคงขันต่อไปและเดินแบบไปทั่ว

“หรือมันกำลังจะออกไข่?”

“ลูกเคยเห็นไก่เดินแบบนั้นตอนกำลังจะออกไข่เหรอ? มันกินอะไรไม่ดีมาหรือเปล่า?” จางซิวหยิงพูด

“กินอะไรไม่ดี?” หวังเย้าเดินไปที่ถังขยะและส่องไฟฉ่ายดู ยาสมุนไพรที่เขาต้มพลาดได้ถูกแม่ไก่ตัวนี้กินจนหมด

“มันกินสมุนไพรพวกนั้นไปหมดเลยเหรอเนี้ย?”

แม่ไก่ได้หยุดขันหลังจากนั้นเกือบชั่วโมง

“ระบบ สูตรยานั้นเป็นต้นแบบจากฉันหรือเปล่า?” หวังเย้าถาม

‘ไม่’

“ทำไมล่ะ?” เขามองคำที่แสดงอยู่บนหน้าจอด้วยความสับสน

ยาใช้เพื่อรักษาและเพิ่มความแข็งแรงของร่างกาย มีคำมากมายเขียนอยู่บนหน้าจอ

“หมายความว่ายังไง?” หวังเย้าสับสนก่อนที่เขาจะเริ่มเข้าใจ ว่าสูตรปรุงยาที่เขาได้ปรับเปลี่ยนมาจากสูตรเดิมในหนังสือมันไม่สามารถใช้รักษาโรคได้ และยาที่เขาปรุงยากลับส่งผลตรงกันข้ามเหมือนกับที่เกิดขึ้นกับแม่ไก่

การสร้างสูตรปรุงยาที่แตกต่างออกไปมันยากมาก!

วันต่อมา หวังเย้ากลับมาบ้านเมื่อเขาทำงานในแปลงสมุนไพรเสร็จแล้ว เขาได้ซื้อหนังสือบางเล่นผ่านทางออนไลน์มา ใจความสำคัญของหนังสือส่วนใหญ่เกี่ยวกับความรู้เรื่องยาจีนและทฤษฎีเกี่ยวกับยาจีนสมัยก่อน เขาต้องการหาแรงบันดาลใจจากหนังสือเหล่านี้

ในระหว่างวัน หวังเย้ายังคงพยายามทดลองสร้างสูตรปรุงยาเอง จนในบ้านเต็มไปด้วยกลิ่นของยาจีน สุดท้าย เขาก็จำเป็นต้องย้ายตัวเองไปออกทดลองต่อที่กระท่อมบนเนินเขาแทน

สามวันต่อมา หนังสือที่เขาสั่งซื้อออนไลน์ไว้ได้มาส่งที่บ้าน เขาค่อยๆอ่านพวกมันอย่างระมัดระวัง ด้วยหวังว่าจะเจอทางออกที่ดีได้ ขั้นตอนการศึกษาและทดลองใช้เวลาไปเกือบทั้งวัน ในช่วงเวลานี้ หวังเย้าได้ใช้สมุนไพรไปเป็นตำนวนมาก แต่เขาก็ยังทำภารกิจไม่สำเร็จอยู่ดี

“วิธีที่ฉันทำมันผิดอีกแล้ว!”

ในตอนกลางวัน หวังเย้าออกมาจากห้องและคิดเกี่ยวกับการแก้ปัญหาที่เขามี ก่อนหน้านั้นสมุนไพรที่เขาได้ปลูกเอาไว้เริ่มแตกหน่อและโตขึ้นภายในเวลาไม่กี่วัน แต่ด้วยความช่วยเหลือจากน้ำแร่โบราณ การเจริญเติบโตของพวกมันได้กลายเป็นความมหัศจรรย์  สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจที่สุดก็คือสมุนไพรแก้พิษที่เขาปลูกก่อนสมุนไพรตัวอื่นได้เริ่มพลิใบออกมาแล้ว มีใบงอกออกมาสามใบและมีรูปร่างเหมือนกับรูปหัวใจ

“ฉันงงว่าจะใช้รากของมันเหมือนที่ระบบบอกไว้ได้ยังไง”

...

เขตเหลียนชาน ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลเหรินหมิน

“หลีกทางหน่อย หลีกทางหน่อย!”

เจ้าหน้าที่ฉุกเฉินรีบเข้ามาพร้อมกับแปลหาม มีชายหนุ่มอยู่บนเตียงคนไข้และสิ่งที่แปลกคือใบหน้าของเขาเป็นสีแดงจัด เขาเหมือนกำลังโดนเผาอยู่

“การเต้นของหัวใจ?”

“145!”

“ความดัน?”

“120/180!”

“ฉีดยาชา 5มิลลิลิตร”

มีกลุ่มแพทย์พยาบาลนำมาและตามมาด้วยคนในครอบครัวที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวล แล้วพวกเขาก็ถูกแยกออกไปโดยประตู

“เกิดอะไรขึ้นกับเซี่ยวจึ?”

“ผมก็ไม่รู้ พวกเราสนุกกันมากตอนอยู่บนเขา อยู่ดีดีเขาก็ร้องออกมาแล้วล้มลงไปบนพื้นและชัก เราจึงรีบโทร 120”

“เขาเป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้นกันแน่? หญิงวัย40ถามด้วยความสงสัย ชายหนุ่มที่ถูกส่งเข้าไปในห้องฉุกเฉินตอนนี้คือลูกชายคนเดียวของเธอ

“คุณป้าคร้บ อย่ากังวลเลยครับ เราต้องเชื่อมือคุณหมอนะครับ” ชายหนุ่มปลอบเธอด้วยความอ่อนโยน

เวลาผ่านไป ทุกคนยังคงรอด้วยความกังวล

ในที่สุด ประตูได้เปิดออกพร้อมกับหมอที่เดินออกมา

“คุณหมอ เกิดอะไรขึ้นกับลูกชายของฉันคะ?” หญิงกลางคนรีบเข้าไปหาหมอ

“เราได้พยายามทำอย่างดีที่สุดแล้ว แต่การรักษากลับไม่ได้ผล เราอยากให้พวกคุณเตรียมใจเผื่อไว้สำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดไว้ด้วยนะครับ”

“อะไรนะ!?” หญิงกลางคนอุทานออกมาด้วยความตกใจและล้มลงไปร้องไห้กับพื้น “ลูกชายแม่!”

“คุณป้า ทำใจดีดีไว้นะครับ” หนึ่งในคนในครอบครัวพูด