The Dark King – Chapter 77 จดหมาย [อ่านฟรี]

The Dark King – Chapter 77 จดหมาย

 

ณ ชั้นใต้ดินของปราสาท

 

ฟู่เทียนและทุกๆคนใช้เวลาที่เหลือในการพักผ่อนหลังจากพวกหมอออกไป ทั้งหมดก็ เพราะสิบวันที่ผ่านล้วนผ่านไปด้วยความตึงเครียดมันทำให้พวกเขาไม่มีเวลานอนมากพอ ในช่วงเวลานี้จึงทำให้พวกเขาผ่อนคลายได้อย่างสมบูรณ์ ในไม่ช้าเสียงกรนต่างดังขึ้นภายในห้อง

 

ฟู่เทียนยังไม่ได้นอนหลับในทันใด เขาเอามือลูบไปยังสัญลักษณ์เวทมนตร์ของตนเอง เขารู้สึกถึงมันได้อย่างชัดเจน เพียงแต่ก็ไม่รู้เช่นกันว่าความรู้สึกมันเกิดจากปลายนิ้วที่สัมผัสหรือเป็นเพราะความรู้สึกจากสมองกันแน่ ขณะที่กำลังสัมผัสไปยังสัญลักษณ์เวทมนตร์ที่เหมือนกับเส้นเลือดที่แข็งตัว มีความรู้สึกผ่อนคลายเกิดขึ้นโอบล้อมร่างกายของเขา

 

หัวใจของฟู่เทียนเต้นรัวขึ้น

 

“สัญลักษณ์เวทมนตร์นี่… ...ถ้าพวกมันถูกทำลายลง ชีวิตของฉันก็อาจจะตกอยู่ในอันตราย หรือบางทีอาจถึงตายด้วยซ้ำ” ฟู่เทียนคิดในใจ เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าชีวิตของตัวเองจะต้องมาเชื่อมโยงกับสัญลักษณ์เวทมนตร์แบบนี้ “ให้ตายเถอะ! ฉันต้องมีชีวิตร่วมกันเจ้าหนอนพวกนี้...”

 

ฟู่เทียนเอนตัวลงบนเตียงแต่ก็ยังไม่หลับซะทีเดียว ทันใดนั้นเขาเหลือบไปมอง “คัมภีร์แห่งแสง” ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะตัวเล็ก เขาเปิดมันขึ้นอย่างช้าๆ ทันใดนั้นเขาเพ่งมองลงไป “แสงสว่างคือความจริง?”

 

“เพราะแสงสว่างพืชพรรณจึงสามารถเติบโต”

 

“เป็นเพราะแสงสว่างพวกเราจึงสามารถมองเห็น”

 

“แสงสว่างมอบชีวิตให้ผู้คน ผู้สร้างแสงสว่างแห่งชีวิต เทพแห่งแสง คุณพ่อจะปกป้องทุกคนที่อุทิศ… ...”

 

สัจพจน์กล่าวนำไปยังเนื้อหาหลัก ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเรื่องราวของ “แสง” ปรากฏขึ้นในทุกๆย่อหน้า ซึ่งโดยส่วนใหญ่เป็นการกล่าวถึงปรากฏการณ์ที่ทุกคนทราบดีอยู่แล้ว เมื่อสิ่งเหล่านี้ปรากฏต่อเบื้องหน้าของทุกคน ไม่มีใครเลยที่พยายามคิดจะลบล้างมัน บทบาทของแสงสว่างนั้นส่งผลอย่างมากต่อชีวิตแต่ฟู่เทียนกลับคิดว่า เพียงแค่ข้อมูลในคัมภีร์นี้คงไม่เพียงพ่อต่อการอธิบายทุกอย่างในชีวิต

 

หน้าที่ของแสง...

 

ถ้าหาปราศจากแสงสว่าง ก็ปราศจากชีวิตบนโลก

 

มีตัวอย่างมากมายในทำนองนี้ถูกเขียนเอาไว้

 

อย่างไรก็ตาม ฟู่เทียนมีความรู้ในด้านวิทยาศาสตร์ ชีวิตและสิ่งมีชีวิตมากกว่านี้ ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะเชื่อใน “เทพแห่งแสง” แน่นอนว่าเขาคงจะปฏิเสธกฏแห่งแสงไปไม่ได้

 

ฟู่เทียนเปิดอ่านคัมภีร์ไปทีละหน้าๆ เมื่อจบลงเขาเข้าใจได้ในทันทีว่าจุดประสงค์ของมันคือการคัดเลือกผู้เชื่อ

 

ทุกสิ่งที่พวกเขาต้องการคือทำให้ปรากฏการณ์ธรรมชาติเหล่านี้เป็นที่รู้จักสำหรับทุกคน และแฝง “คำสอน” เข้าไปในนั้นด้วย ผู้คนต่างเปี่ยมไปด้วยความไม่รู้ ดังนั้นการที่ตัวอักษรเหล่านี้อธิบายที่มาที่ไปได้ทำให้ผู้คนติดตามและศรัทธา

 

ถ้าหากคนที่อ่านปราศจากความคิดและความเชื่อมั่นในตนเอง พวกเขาจะถูกทำให้ตกอยู่ในความสับสน และแน่นอนท้ายที่สุดเขาจะปฏิบัติตามสิ่งที่ “โบสถ์ศักดิ์สิทธิ์” กล่าวออกมา

 

เมื่อมีคนเขลาและสาวกศรัทธามากขึ้น การกระทำทั้งหลายนับจากนั้นจะถูกกำหนดโดยโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์

 

“ไม่มีคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ใดๆสำหรับเหตุการณ์เหล่านั้นเลย ทุกๆอย่างล้วนบันทึกจากปรากฏการณ์ เหมือนกับเป็นเรื่องเล่าที่ถูกส่งต่อกันมา พวกชนเผ่าโบราณนั้นมีความรู้แต่ยังปราศจากเครื่องมือที่ดี พวกเขารู้ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นแต่ไม่รู้ว่าสิ่งต่างๆเกิดขึ้นได้อย่างไร  เหมือนกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ณ ที่แห่งนี้ไม่มีผิด” ฟู่เทียนบ่นกับตัวเอง “ถ้าพวกเขามีเครื่องมือที่ดีก็คงจะได้รู้อะไรอีกหลายๆอย่าง”

 

“พ่อมักพูดเสมอว่าความเขลามักตามมาด้วยความกลัวที่ถูกสร้างขึ้นเพราะความล้าหลังทางเทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์ เมื่อยังไม่มีวิทยาศาสตร์ที่ช่วยอธิบายได้ผู้คนต่างพากันคาดเดา”

 

ฟู่เทียนรู้สึกเชื่อในคำพูดพ่อของเขา ยิ่งไปกว่านั้นเขาตัดสินใจที่จะมุ่งเดินทางไปยังเส้นทางแห่งนักเล่นแร่แปรธาตุมากขึ้น…

 

…

 

สามวันสำหรับวันแห่งการ ‘ชำระ’ ได้ผ่านพ้นไป

 

พวกหมอมาที่นี่ทุกวันเพื่อคอยสังเกตุการณ์และตรวจสอบสภาพร่างกายของฟู่เทียนและทุกๆคน ความจริงแล้วผู้ติดเชื้อจะแสดงอาการบางอย่าง แต่มีเพียงส่วนน้อยทีจะซ่อนบาดแผลไว้อย่างระมัดระวังและอดทนได้จนถึงวินาทีสุดท้าย อย่างไรก็ตามถ้าหากผ่านไปสามวัน อาการเหล่านั้นจะถูกแสดงออก แต่มีเพียงเหตุการณ์ไม่กี่ครั้งเท่านั้นที่เคยเกิดขึ้นเช่นนี้

 

ชุดใหม่ของฟู่เทียนมีขนาดที่พอดีกับร่างกาย  ประตูห้องใต้ดินถูกเปิดออก พวกเขาถูกนำตัวออกไปข้างนอก

 

“ทางนี้ ทางนี้” ผู้รักษาความปลอดภัยจากโบสถ์กำลังแนะนำทุกๆคน

 

ฟู่เทียนและทุกๆคนยังมองไม่เห็นอัศวินแห่งแสงคนที่มารับตัวพวกเขาขณะเพิ่งมาถึง ในขณะที่ฟู่เทียนกำลังเดินไปที่ทางออก มีเสียงหนึ่งดังขึ้น “คุณเทียน คนไหนชื่อเทียนกัน?”

 

ฟู่เทียนรู้สึกประหลาดใจ มีชายวัยหลางคนส่วมหมวกสีดำกำลังวิ่งมาพลางเรียกชื่อของเขา

 

สก็อต ที่กำลังเดินตามลงมายิ้มและกล่าว “นั้นล่ะครับ เขาอยู่นั่น”

 

ชายวัยกลางคนรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คาดว่าคนที่เขาจะส่งมอบข้อความให้จะเป็นเพียงชายหนุ่มวัยแค่นี้ จากนั้นเขาหยิบจดหมายออกมาจากกระเป๋าหน้าอกบนเสื้อเชิ้ต “คุณเทียน นี่จดหมายสำหรับคุณ”

 

ฟู่เทียนมองไปยังตราประทับและที่อยู่จ่าหน้าซองซึ่งเขียนไว้บนจดหมาย สมาคมเมลลอน ศูนย์บัญชาการใหญ่หน่วยค้นหา เขาคิดว่าน่าจะเป็นเพราะพวกหมอได้นำเสนอเรื่องสัญลักษณ์เวทมนตร์ของตัวเขาแล้ว

 

เขาพยักหน้ารับและกล่าวขอบคุณจากนั้นเปิดซองจดหมายออก เนื้อหาข้างในเขียนด้วยความเรียบง่าย “มาหาฉันที่ระดับสูงสุดของอาคารสำนักงานใหญ่...ระดับสูงสุด?”

 

ฟู่เทียนเข้าใจได้ในทันทีถึงเรื่องการนัดพบที่ระดับสูงสุด พวกเขาต้องการให้มันเป็นความลับสุดยอดสำหรับเรื่องนี้

 

“เกี่ยวกับการเสนอชื่อนายให้เลื่อนขึ้นเป็นนักล่า สำนักงานใหญ่ดำเนินเรื่องเร็วจริงๆ” สก็อตยิ้ม “ยินดีด้วย! ในบางทีการพบกันครั้งหน้านายอาจจะอยู่ในความป่าเถื่อนแล้วก็ได้”

 

เมื่อมีอาที่ยืนอยู่ข้างๆได้ยินเขา เธอจึงกล่าว “เอ๊ะ อะไรนะ? นักล่า? เทียน?”

 

สก็อตหัวเราะออกมา “เธอยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่ว่ามีสัญลักษณ์เวทมนตร์ปรากฏขึ้นบนตัวของเทียน เขากำลังจะได้เลื่อนขั้นเป็นนักล่า”

 

มีอามองไปยังฟู่เทียนด้วยความสับสน

 

ฟู่เทียนยิ้มและกล่าวตอบสก็อต “ผมต้องขอขอบคุณสำหรับ คำแนะนำทุกคำแนะนำของคุณด้วย”

 

“สก็อต” สก็อตย้ำและยิ้มให้ เขารู้สึกปลาบปลื้มใจเมื่อรู้ว่าฟู่เทียนยังมองเขาในแง่ดี “ฉันจะไปพร้อมมีอา หลังจากนี้สองสามวัน มูลค่าของวัสดุต่างๆที่ได้รวบรวมมาจะได้รับการประเมินจากสำนักงานใหญ่ นายก็ควรไปด้วยเช่นกัน”

 

ฟู่เทียนประหลาดใจ สิ่งของพวกนั้นยังไม่ได้รับการประเมินอีกงั้นหรอ? แต่เมื่อมาลองคิดดูสิ่งของที่พวกเขารวบรวมมาล้วนเป็นของชั้นดี สิ่งของบางอย่างยังไม่เป็นที่รู้จักสำหรับประชาชนในเขตกำแพงซะด้วยซ้ำ พวกเขาคงใช้เวลาซักหน่อยในการตีราคา

 

เมื่อสก็อตและมีอาเดินจากไป เมสันและเพื่อนทั้งสองต่างกล่าวแสดงความยินดีกับฟู่เทียนเล็กน้อย พวกเขาเดินทางด้วยพาหนะที่ทางสมาคมจัดมาให้

 

หน่วยค้นหาทั้งสามคนรวมถึงเด็กใหม่ต่างพูดคุยกับฟู่เทียนเล็กน้อยก่อนแยกตัวออกไป

 

ฟู่เทียนเก็บซองจดหมายเอาไว้ พร้อมเดินทางไปยังสำนักงานใหญ่ด้วยพาหนะพิเศษที่ถูกเตรียมไว้สำหรับเขาเท่านั้น